ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας πατέρας πάντρεψε τον μονάκριβο γιο του και απ΄ την αγάπη που του είχε του έκανε δώρο όλη την περιουσία του, δεν κράτησε τίποτα για τον ίδιο...
Οι χαρούμενες στιγμές πέρασαν και για αντάλλαγμα η νύφη του και ο γιος του τον πέταξαν στο υπόγειο να μένει...
Έστελναν καθημερινά το παιδί τους να του δίνει ένα πιάτο φαί.
Μια μέρα του έδωσαν και μια παλιά κουβέρτα να την πάει στον παππού του.
Τότε, το παιδί την κοίταξε για λίγο κι έπειτα πηρέ ένα ψαλίδι και την έκοψε στην μέση...
''Γιατί παιδί μου το έκανες αυτό;'' του είπε έντονα η μάνα του.
''Το κρεβάτι του παππού μου είναι μικρό και η κουβέρτα θα περισσεύει... Θα κρατήσω το μισό κομμάτι για σένα όταν γεράσεις να σκεπάζεσαι κι εσύ με αυτό όπως ο παππούς''.
Οι γονείς συγκλονίστηκαν. Κατάλαβαν το λάθος τους. Με δάκρυα στα μάτια και με ντροπιασμένο πρόσωπο πήγαν, γονάτισαν μπροστά στον πικραμένο πατέρα και του ζήτησαν συγχώρεση...
* * *
Αλήθεια, αδελφοί μου, πόσο δυσάρεστο είναι να βλέπεις γονείς που, ενώ, όσο είχαν τις δυνάμεις τους, γίνονταν θυσία για τα παιδιά τους, τώρα που οι ίδιοι έχουν ανάγκη φροντίδας και αγάπης, να μην βρίσκεται μια γωνιά στο σπίτι των παιδιών τους να τους φιλοξενήσει. Κι αν αυτή βρεθεί θα είναι κάπου απόμερα.
Λεγόμαστε Χριστιανοί, μα πολλές φορές, όχι στους εχθρούς μας, μα ούτε σε αυτούς που μας αγαπούν δεν μπορούμε να τους ανταποδώσουμε λίγη αγάπη.
Γεμάτα σήμερα τα γηροκομεία από ανεπιθύμητους γονείς.
Λεγόμαστε Χριστιανοί, μα πολλές φορές, όχι στους εχθρούς μας, μα ούτε σε αυτούς που μας αγαπούν δεν μπορούμε να τους ανταποδώσουμε λίγη αγάπη.
Γεμάτα σήμερα τα γηροκομεία από ανεπιθύμητους γονείς.
Πολλοί λένε, "δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι", ή "είναι πολύ παράξενοι οι γονείς μου, δεν θέλω να ανακατεύονται στη ζωή μου"... πολλοί φτάνουν να πουν "δεν τους αντέχω"! Και ίσως να έχουν δίκιο γιατί δεν είναι όλοι οι γονείς, χαρακτήρες συνεργάσιμοι και διακριτικοί. Επίσης, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τον χρόνο, την ικανότητα και την γνώση να φροντίζουν ηλικιωμένους με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η χριστιανική αγάπη όμως, όπου υπάρχει, ωθεί τους ανθρώπους να βρίσκουν την καλύτερη λύση για τους γονείς τους, χωρίς να τους απομακρύνουν συναισθηματικά. Και όταν αναγκαστούν να λάβουν πιο ακραία μέτρα, το κάνουν με λύπη και αφού δοκιμάσουν πρώτα να δώσουν οι ίδιοι τον καλύτερο τους εαυτό και τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης που μπορούν, στους ανθρώπους που τους έφεραν στον κόσμο!
Οι μικρότεροι μιμούνται τους μεγαλύτερους...
Γι' αυτό, ας γίνουμε όλοι μας καλύτεροι άνθρωποι κι ας μην ξεχνάμε μια σοφή λαϊκή παροιμία που λέει:
"Εκεί που είσαι ήμουνα κι εκεί που είμαι θα 'ρθεις".
Η χριστιανική αγάπη όμως, όπου υπάρχει, ωθεί τους ανθρώπους να βρίσκουν την καλύτερη λύση για τους γονείς τους, χωρίς να τους απομακρύνουν συναισθηματικά. Και όταν αναγκαστούν να λάβουν πιο ακραία μέτρα, το κάνουν με λύπη και αφού δοκιμάσουν πρώτα να δώσουν οι ίδιοι τον καλύτερο τους εαυτό και τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης που μπορούν, στους ανθρώπους που τους έφεραν στον κόσμο!
Οι μικρότεροι μιμούνται τους μεγαλύτερους...
Γι' αυτό, ας γίνουμε όλοι μας καλύτεροι άνθρωποι κι ας μην ξεχνάμε μια σοφή λαϊκή παροιμία που λέει:
"Εκεί που είσαι ήμουνα κι εκεί που είμαι θα 'ρθεις".
