Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗΣ
+ 24 Οκτωβρίου
Στα χρόνια του βασιλιά Δομετιανού (81
μ.X.), ζούσε στην Μαρκιανούπολη μια πολύ όμορφη και συνετή κόρη που την λέγανε
Σεβαστιανή.
Τα δροσερά ροδοπέταλα της ψυχής της δεν
μπόρεσαν να τσαλακωθούν από τις κοσμικές ηδονές, γιατί πρώτη η θεία χάρις την επισκέφθηκε
και την μετέτρεψε σε δοχείο του Αγίου Πνεύματος.
Αφορμή έγιναν μερικά κηρύγματα του Αποστόλου
Παύλου, που άγγισαν αμέσως τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς της και ήταν
αρκετά για να την βοηθήσουν να πάρει την μεγάλη απόφαση.
- Ναι, θέλω να γίνω Χριστιανή. Θέλω να γίνω μαθήτρια
του Χριστού. Όλος ο κόσμος επιθυμώ να μάθει αυτά που άκουσα κι εγώ για
την Εσταυρωμένη Αγάπη! Για την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα μας, ώστε να
στείλει εδώ στη γη τον μονογενή Του Υιό, μόνο και μόνο για να λυτρώσει εμάς τα
παιδιά Του από την αμαρτία αλλά και να μας διδάξει μια μεγάλη αλήθεια! Πως,
όπου υπάρχει ΑΓΑΠΗ υπάρχει και η ΘΥΣΙΑ! Ω, Θεέ μου! Βοήθησέ με να σε αγαπήσω τόσο,
όσο κι Εσύ αγαπάς εμένα... - είπε η Σεβαστιανή υψώνοντας τα χέρια της στον ουρανό και
συνέχισε - ...ακόμα κι αν χρειαστεί και τη ζωή μου θα θυσιάσω για Σένα Θεέ
μου! Για την Αγάπη Σου! Άλλωστε κι Εσύ θυσιάστηκες για μένα πάνω στο Σταυρό!
Αφού τελείωσε μ’ αυτά τα λόγια την προσευχή
της η Σεβαστιανή, άρχισε αμέσως το μεγάλο της έργο. Καθημερινά έφερνε στον
Αμπελώνα του Χριστού, πολλούς εργάτες, πολλές αγνές ψυχές που επιθυμούσαν να
γνωρίσουν τον Βασιλιά της Xριστό!
Ο αριθμός των πιστών όλο και μεγάλωνε,
μα και η χαρά της Σεβαστιανής δεν έπαψε να ξεχειλίζει απ΄ την καρδιά της, σαν
έβλεπε αυτό το αποτέλεσμα. Έτσι, όλο και αύξανε τον αγώνα της για την αγάπη του
Χριστού!
Κι Εκείνος από ψηλά την έβλεπε και την
ευλογούσε!
Μα, την έβλεπε και κάποιος άλλος που την
μισούσε φοβερά και έψαχνε ευκαιρία να της κλείσει αυτό το στόμα, που τόσες και
τόσες ψυχές είχε διδάξει τον Λόγο του Θεού! Ήταν ο μισόκαλος διάβολος!
Σκαρφίστηκε τόσα και τόσα μέχρι τώρα για
να την καταστρέψει! Η Σεβαστιανή όμως στάθηκε μεγάλη αντίπαλός του! Αυτή τη
φορά δεν θα τον νικούσε! Της είχε ετοιμάσει μεγάλη παγίδα. Έτσι, τουλάχιστον,
πίστευε αυτός που εχθρεύεται κάθε ευσεβή ψυχή που αγωνίζεται! Και πράγματι, την
επόμενη μέρα, μεγάλη δοκιμασία περίμενε την αθλήτρια του Ιησού Σεβαστιανή!
Κάποιοι κακόβουλοι ειδωλολάτρες, παρακινημένοι από τον πονηρό, πήγαν στον
Ηγεμόνα της Μαρκιανούπολης και κατήγγειλαν την Σεβαστιανή ως εχθρό της
αυτοκρατορίας. Τί φοβερό είχε κάνει; Ήταν Χριστιανή!
Τώρα, στέκεται με θάρρος μπροστά στον
Ηγεμόνα Σέργιο! Γνωρίζει ότι το έργο της δεν τελείωσε ακόμα. Τώρα αρχίζει! Ένα
δάκρυ κυλά!
- Θεέ μου, στερέωσε την πίστη μου... είπε μυστικά.
Ήταν έτοιμη τώρα να αντιμετωπίσει τα
επίμονα λόγια του Ηγεμόνα και τις ψεύτικες υποσχέσεις του.
- Πώς είναι δυνατόν, μια όμορφη κοπέλα
όπως κι εσύ, που οι καλοί θεοί μας προίκισαν με τόσα χαρίσματα, να είναι Χριστιανή; Το σκέφτηκες καλά
Σεβαστιανή;
- Χριστιανή δεν έγινα μόλις τώρα, έχω
πολύ καιρό που φέρω αυτό το ένδοξο όνομα, επομένως είχα και τον χρόνο να το
σκεφθώ!
- Και αρνείσαι τους καλούς θεούς μας;
- Οι θεοί σας δεν είναι τίποτα άλλο παρά
άψυχα αγάλματα που διακοσμούν τα σπίτια και τις πλατείες! Ένα απλό αξιοθέατο
για κάποιους περαστικούς!
- Πώς τολμάς και μιλάς έτσι για τους θεούς
μας που σου χάρισαν τόση ομορφιά, υγεία και την ίδια σου τη ζωή;
- Για μένα ένας Θεός υπάρχει και Αυτόν
ομολογώ. Αυτός μου χάρισε τη ζωή και καθημερινά προνοεί για μένα! Μάλιστα από
την υπερβολική Του αγάπη, έστειλε τον Υιό του τον Μονογενή να σταυρωθεί για
μένα και για σένα, για όλο τον κόσμο! Οι δικοί σας θεοί τί έκαναν για να
δηλώσουν την ύπαρξή τους; ρώτησε με θάρρος τον Ηγεμόνα η Σεβαστιανή.
- Σταμάτα να μιλάς ανόητα. Αρνήσου το
Θεό σου κι εγώ θα σου δώσω πλούτη για μια άνετη ζωή! Ξεχνάω όσα είπες πριν.
Σκέψου το καλά, αν θες να ζήσεις!
- Εγώ τον Ιησού μου αγαπώ και Αυτόν πιστεύω
και ομολογώ! Ακόμα κι αν χρειαστεί, θα θυσιάσω την ίδια μου τη ζωή!
- Μέχρι εδώ! Φτάνει! Στρατιώτες συλλάβετέ
την αμέσως και να την δείρετε μέχρι να κουραστείτε και μετά πετάξτε την στη
φυλακή! Να μάθει άλλη φορά η ανόητη να αντιμιλάει με τόσο θράσος!
Οι στρατιώτες εκτέλεσαν αμέσως τις διαταγές
του Ηγεμόνα. Έπιασαν μαστίγιο που στις άκρες είχε σφαίρες μολύβδινες και
καταμάτωσαν το σώμα της με δυνατά χτυπήματα. Όταν την άφησαν αναίσθητη από τους
πόνους, την έριξαν στη πιο σκοτεινή φυλακή!
Εκεί η αγία μας με τη βοήθεια του Θεού
ανέκτησε τις δυνάμεις της και μη χάνοντας καιρό άρχισε την προσευχή!
Η μυστική της ένωση με τον Ιησού ενθάρρυνε
τις μαρτυρικές της διαθέσεις. Ξαφνικά, λοιπόν, στη σκοτεινή φυλακή δεν άργησε
να χυθεί άπλετο φως και μπροστά της να παρουσιαστεί ο Απόστολος Παύλος, ο
δάσκαλός της, για να της δώσει κουράγιο.
- Πάντα χαρούμενη να είσαι Σεβαστιανή,
μην σε λυπούν τα μαρτύρια και οι πόνοι! Θα δοξάσεις ακόμα πιο πολύ τον Χριστό! Μάθε πως σε λίγο θα σε
στείλουν και στη δική σου πατρίδα και θα ομολογήσεις κι εκεί τον Χριστό.
Μόνο να έχεις θάρρος!
Η Σεβαστιανή, αφού άκουσε την είδηση αυτή,
πρόσθεσε ταπεινά.
- Ας γίνει το θέλημα του Θεού στη ζωή
μου! Είμαι έτοιμη να υποφέρω τα πάντα για τον Χριστό!
Επτά ημέρες έμεινε στη φυλακή και έπειτα,
με διαταγή του Ηγεμόνα καινούργια βασανιστήρια την περίμεναν. Αφού άναψαν καμίνι,
την άρπαξαν και την έριξαν μέσα για να καεί. Όταν πέρασε αρκετή ώρα, περίμεναν
να βρουν την στάχτη της, όμως, εκείνη βγήκε έξω αβλαβής και με πρόσωπο που
έλαμπε από χαρά! Ποιός ξέρει τί ουράνια συντροφιά θα είχε εκεί μέσα, που οι
φλόγες της φωτιάς ξαφνικά μετατράπηκαν σε δροσιά! Γι’ αυτό, μόλις βγήκε,
γονάτισε να στείλει ευχαριστήρια δοξολογία σ’ Εκείνον που άπειρα την αγαπά! Μα,
εκεί που την έβλεπαν να προσεύχεται γονατιστή, ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε, αστραπές,
βροντές, ξέσπασε χαλάζι με βροχή κι έσβησε τη φωτιά. Τόσο δυνατή ήταν η μπόρα,
ώστε πολλοί κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους. Ο Ηγεμόνας έφυγε να σωθεί κι αυτός
φοβισμένος. Όταν πέρασε το μεγάλο κακό, πήγε να την βρει.
- Ποιά είσαι επιτέλους εσύ; Μίλησε μου
για σένα! Από ποιά χώρα κατάγεσαι;
Μα, εκείνη σιωπούσε! Όσα είχε να πει, τα
είπε στην αρχή. Εξάλλου τί θα ωφελούσε μια παραπάνω συζήτηση; Δεν άνοιξαν τα
μάτια της ψυχής του με όσα είδε, τώρα θα άλλαζε με αυτά που θα του πει;
Ο Ηγεμόνας μη παίρνοντας λέξη από το στόμα
της, αναγκάστηκε να ρωτήσει αυτούς που ήταν γύρω, αν ήξεραν τίποτα σχετικά με
την ταυτότητά της. Εκείνοι τον πληροφόρησαν ότι καταγόταν από την πόλη της Ηρακλείας.
Έτσι, για να βγει από το αδιέξοδο, μη ξέροντας τί να κάνει μαζί της, την
έστειλε δεμένη στην πατρίδα της.
Στο δρόμο σκεφτόταν όλα όσα έγιναν και
τώρα αναρωτιόταν τί θα την περίμενε εκεί που την έπαιρναν. Μα, να! Άγγελος
Κυρίου παρουσιάζεται μπροστά της και της λέει:
- Να έχεις θάρρος, κόρη του Χριστού αγαπημένη, διότι, όταν θα
σε καλέσει ο Ηγεμόνας της πατρίδας σου για να απολογηθείς, εγώ θα στέκω στο
πλευρό σου. Δεν θα είσαι μόνη σου. Γι’ αυτό τίποτα μη φοβηθείς!
Ενισχυμένη και από τα λόγια του
Αγγέλου, έφτασε στην Ηράκλεια. Εκεί, ο Ηγεμόνας την υποδέχθηκε με σκληρές
διαθέσεις. Μόλις μαθαίνει τα σχετικά με την μάρτυρα του Χριστού Σεβαστιανή, διατάζει
να ληφθούν τα πιο αυστηρά μέτρα. Πρώτα, την κρέμασαν πάνω σ’ ένα ξύλο που έμοιαζε
με μάγγανο και μετά ξέσχιζαν την σάρκα της για τρεις ώρες. Η αγία είχε παρέα
τον άγγελό της που την ενίσχυε τόσο πνευματικά όσο και σωματικά, ώστε να μην
νιώθει τους πόνους. Μάλιστα, καθώς ξεκολλούσαν τα κομμάτια πάνω από το σώμα της
ανέδιδαν ευωδία μύρου. Τόσο ήταν προσηλωμένη στην προσευχή και δεν ένιωθε τους
πόνους, ώστε όσοι την έβλεπαν, έλεγαν ότι δεν υποφέρει σίγουρα σώμα έμψυχο αλλά
άψυχο. Τίποτα δεν μπόρεσε να κλονίσει την πίστη της μέχρι τώρα, γι’ αυτό
την κατέβασαν από το μάγγανο και την έριξαν στα θηρία για να την κατασπαράξουν.
Πρώτα, άφησαν κάποιο μεγάλο λιοντάρι, αρκετά
πεινασμένο, να της επιτεθεί! Μα για δες! Εκείνο, ξεχνώντας την πείνα του και
τους νόμους της φύσης, την πλησιάζει αργά - αργά, γονατίζει μπροστά της και της
γλύφει τις πληγές. Μετά ξανασηκώνεται και ω, του θαύματος! Παίρνει ανθρώπινη
φωνή και μιλάει!
- Ευλογημένη είσαι συ, κόρη του Ιησού,
Σεβαστιανή. Μεγάλη δόξα σε περιμένει στους ουρανούς, γιατί και εσύ δοξάζεις το Θεό
εδώ στη γη με τη ζωή σου. Τα μαρτύρια που τραβάς και η υπομονή που κάνεις, σε
λίγο θα βραβευτούν. Και δεν αργεί η στιγμή!
Αλίμονο, όμως, σε σας άθλιοι, που δεν σέβεστε
την πίστη της αθώας αυτής ψυχής αλλά ούτε και τον αληθινό Θεό. Μετανιώστε για
τα εγκλήματα που κάνατε μέχρι τώρα, πριν να είναι αργά. Πριν οι δαίμονες που λατρεύετε
σαν θεούς, παραλάβουν τις ψυχές σας και τις βασανίζουν αιώνια στα τρίσβαθα του
Άδη. Και τότε, θα εκλιπαρείτε αυτήν την ψυχή που τώρα εδώ βασανίζετε, να σας
λυπηθεί και να σας σώσει, γιατί μεγάλη παρρησία θα έχει ενώπιον του Θεού μας
και Πλάστη.
Αφού είπε αυτά τα λόγια, προχώρησε πάλι
προς την μάρτυρα και γονάτισε στα δεξιά της!
Ο Ηγεμόνας που άκουσε και είδε όλα αυτά
τα έχασε! Διέταξε να ελευθερώσουν και μια λέαινα. Μα να! Προχωράει και αυτή και
γονατίζει στ’ αριστερά της μάρτυρας, σαν ένα άκακο αρνάκι και κάνει χάδια στη
Σεβαστιανή! Μετά απ’ αυτό, έμειναν όλοι εκστατικοί!
Ο Ηγεμόνας δεν ήξερε πως να
αντιδράσει! Μα και ο μισόκαλος διάβολος δεν τον άφηνε ν’ ανοίξει τα μάτια της
ψυχής του και να μετανοήσει! Μαγείες είναι, του ψιθυρίζει στο αυτί.
- Μαγείες, φωνάζει κι εκείνος. Είναι μεγάλη
μάγισσα. Αποκεφαλίστε την ν’ απαλλαγούμε μια και έξω μ’ αυτήν.
Δεν μπορούσε να καταλάβει, πως όλα αυτά
τα επέτρεψε ο Θεός, για να δουν οι άνθρωποι πως ο Θεός επιτελεί θαύματα μέσα
από τους αγίους του, μόνο και μόνο για να μετανοήσει ο κόσμος, να εγκαταλείψει την
λατρεία των ειδώλων και να γνωρίσει τον αληθινό Θεό.
Πολύς κόσμος πίστεψε τότε στο Χριστό και
σώθηκε αλλά και πολλοί χάθηκαν πολεμώντας Τον. Όπως και ο Ηγεμόνας εκείνος!
Ο Θεός, όμως, ήθελε να δώσει ακόμα μια
ευκαιρία μετανοίας σε όλους. Όταν πήραν την μάρτυρα έξω από την πόλη για να την
αποκεφαλίσουν, την ώρα που το σπαθί έκοβε το πανάγιό της κεφάλι και το έριχνε
στη γη, έγινε άλλο ένα θαύμα!
Αντί να τρέχει αίμα από τον λαιμό,
έτρεχε γάλα!
Δυστυχώς, ούτε κι αυτό το θαύμα μπόρεσε
να ευαισθητοποιήσει τον δυσσεβή Ηγεμόνα.
- Γρήγορα, βάλτε την μέσα σ΄ ένα σάκο και
πετάξτε την στη θάλασσα να την φάνε τα ψάρια. Ρίξτε και 30 λίτρα μόλυβδο μέσα,
να φτάσει πιο γρήγορα στο βυθό! Αρκετά μας ξευτέλισε μέχρι τώρα η παρουσία της!
Άλλες, όμως, οι βουλές των ανθρώπων και
άλλες του Θεού!
Άγγελος Κυρίου ελευθερώνει το τίμιό της
λείψανο και το μεταφέρει σ’ έναν τόπο, λεγόμενο Ρισητό. Εκεί, το βρίσκει μια
ευσεβής γυναίκα Συγκλητικού, ονομαζόμενη Αμμία και αφού αλείφει το λείψανό της
με μύρα, το τυλίγει με καθαρά σεντόνια και το ενταφιάζει με τις ανάλογες τιμές,
σε κάποια ιδιαίτερη τοποθεσία του Ρισητού, προς δόξαν Θεού!
Τη μνήμη της Αγίας Μάρτυρος
Σεβαστιανής την γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 24 Οκτωβρίου.
Την ευχή της να έχουμε!
