Να δείχνουμε συμπόνια, κατανόηση, ευσπλαχνία!
Eίχα πάει κάποτε σ' έναν γέροντα εκτός Αθηνών. Μου λέει: «Εχεις σκοτώσει ποτέ σου;» Του λέω: «Οχι δα!» Αμέσως ήμουν έτοιμος και σίγουρος ν' απαντήσω. «Εχεις σκοτώσει;» με ξαναρωτά. «Οχι, πάτερ!» «Είσαι σίγουρος;» «Εννοείται, είμαι σίγουρος!» «Κι όμως, παιδί μου, όλοι μας έχουμε σκοτώσει, όταν προσβάλλουμε τον άλλον, όταν τον ειρωνευόμαστε και δεν του δίνουμε σημασία».
Για τον Θεό, το ρήμα «σκοτώνω» δεν σημαίνει μόνο «αφαιρώ τη ζωή κάποιου». «Σκοτώνω» και με το βλέμμα μου. «Σκοτώνω» και με τον λόγο μου. Και με την καρδιά μου. Και με την κακία που βγάζω από μέσα μου. Δεν λέμε ότι είναι το ίδιο αυτό με το να σκοτώσεις κάποιον σωματικά. Μα προσπάθησε να καταλάβεις λίγο το πνεύμα των Χριστουγέννων, που είναι ακριβώς αυτό: μια συμπόνια, μια κατανόηση, μια ευσπλαχνία...
«Ήρθα για να σας νιώσω, όχι για να σας κρίνω». Αυτό μας λέει ο Χριστός. «Ήρθα να σας καταλάβω. Να σας αγαπήσω. Να αποδεχτώ τον πόνο σας, την αγωνία, τη θλίψη και την ανασφάλειά σας, και να σας χαρίσω τα δώρα του Θεού. Αλλά, για να τα πάρετε, είναι ανάγκη να συνεργαστείτε». Είναι ανάγκη να δώσεις το χέρι σου στον Θεό. Είναι ανάγκη να πας σ' αυτή τη φάτνη αλλά και σ' αυτό τον Γολγοθά. Και να γονατίσεις. Και να θελήσεις να κάνεις κάτι. Δεν αλλάζει το σπίτι σου από μόνο του. Εσύ θα το αλλάξεις. Η ευθύνη, είπαμε, είναι δική σου! Το πώς κυλάει η ζωή στο σπίτι σου, το πώς τα πας με τα παιδιά σου, με τη γυναίκα σου, με τον άντρα σου δεν είναι κάτι που ο Θεός θα αλλάξει χωρίς τη συνεργασία σου. Γι' αυτό ήρθε ο Θεός στη γη: να σε φωτίζει, να σου δίνει καθοδήγηση!
Εχεις αυτή την καθοδήγηση του Χριστού; Δεν είπε ο Κύριος «Εγώ θα σας φωτίζω»; Το είπε κυρίως για τους διωγμούς και τα μαρτύρια, εκεί που λέει «μη προμελετάτε εσείς. Θα σας λέω τι να λέτε, θα σας φωτίζει το Άγιο Πνεύμα». Ναι, αλλά και τώρα δεν χρειάζεται αυτή η φώτιση;
Το σπίτι μας μερικές φορές είναι σαν αρένα και πεδίο μάχης, που δεν ξέρεις πώς να μιλήσεις και τι να πεις, για να μην κάνεις μεγαλύτερη ζημιά. Εκεί παρακαλάς τον νεογέννητο Χριστό και Του λες: «Κύριε, φώτισέ με τι να πω. Πότε να κλείνω το στόμα μου και πότε να τ' ανοίγω. Κι όταν τ' ανοίγω, να ξέρω τι να λέω».
Γεννήθηκε ο Χριστός, φίλε μου! Γεννήθηκε ο Κύριος κι είναι γλυκιά η ψυχή μας. Κι αναπαυμένη η καρδιά μας. Και νιώθουμε όλοι μας αυτή την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Όμως μην αρκεστούμε μόνο σ' αυτά τα συναισθήματα, αλλά να δούμε λίγο πιο σοβαρά τη ζωή μας, όλες τις πτυχές της ζωής. Και μετά τις γιορτές.
Να μην είναι, δηλαδή, μια αλλαγή του τύπου άντε πάμε τώρα μια επίσκεψη που θα κάνουμε όλοι τους καλούς, αλλά από την επόμενη εβδομάδα, που θα τελειώσουν οι γιορτές, θ' αρχίσουν πάλι οι καβγάδες, οι γκρίνιες και οι κακίες...
