Γιορτάζετε τα Χριστούγεννα για Μένα χωρίς Εμένα...;

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:

"Γιορτάζετε τα Χριστούγεννα για Μένα χωρίς Εμένα..."

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων Mου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν Mου, έτσι και φέτος.

Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις παντού, στην τηλεόραση, στο ράδιο, στο ίντερνετ,  και κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι σας λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι Mε σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις, πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά Mου. Στην αρχή, φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν το νόημα των ημερών και Mε ευχαριστούσαν γι' αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως, σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει πλέον τι γιορτάζουν. 

Ακόμα και σε πολλά σχολεία, στις χριστουγενιάτικες εορτές, ενώ περιμένω από τις αθώες καθαρές καρδιές των παιδιών σας να με δοξάσουν όπως οι άγγελοί Μου στον ουρανό, με θλίψη Μου, ακούω πολλά τραγούδια και σκετς για φανταστικά πρόσωπα. Το παραμύθι είναι τόσο πολύ και μπερδεύει τα μυαλουδάκια των μικρών παιδιών μου σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πλέον τι είναι Αλήθεια και τι ψέμμα. Έτσι, βάζουν τους μαθητές από μωρά ακόμα να μιλούν και να χορεύουν σαν καλικάτζαροι, ελάφια, μάγισσες, άγιοι βασίληδες... Λίγα τραγουδάκια υπάρχουν μόνο από τα παλιά, να θυμίζουν στα παιδιά την Άγια νύχτα της γεννήσεώς Μου.

Πολλοί άνθρωποι, συναντώνται τα Χριστούγεννα σε σπίτια και περνούν πολύ καλά, δείχνουν όμως, πως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται...

Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων, κάπου, έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν Mου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά... ξέρεις τι;
Ούτε που Mε κάλεσαν... Ενώ Εγώ ήμουν ο επίτιμος Kαλεσμένος, κανείς δεν θυμήθηκε να Mε καλέσει. Και η γιορτή υποτίθεται γινόταν για Mένα...

Έτσι, όταν έφτασε η μεγάλη μέρα... Mε άφησαν απ' έξω, Mου έκλεισαν την πόρτα. Ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους... 

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλοι συνηθίζουν να Mου κλείνουν την πόρτα. 
Έτσι, μιας και δεν Mε καλούν, σκέφτηκα να παραβρεθώ από Μόνος Μου, χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας... γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια... Και φώναζε... "χο, χο, χο", λες και είχε πιει λίγο παραπάνω. Κάθισε βαριά - βαριά σε μια πολυθρόνα και... όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας "Καλωσόρισες άγιε μου Βασίλη!" ...λες και η γιορτή ήταν γι' αυτόν.
Πόσο πληγώθηκα εκείνη τη στιγμή...

Ήρθαν τα μεσάνυχτα κι ακόμα περίμενα εκεί Μόνος. Όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι Eγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα Mε αγκαλιάσει κι Εμένα... Και ξέρεις; Κανείς δεν Mε αγκάλιασε.

Έπειτα, άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας - ένας τα άνοιγαν, μέχρι που τελείωσαν όλα... Πλησίασα να δω, μήπως παρ' ελπίδα, υπήρχε κάποιο για Μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα...

Εσύ πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;

Κατάλαβα τότε ότι Εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή. Έτσι βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα...

Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται Eμένα...

Εσύ, θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να Μου δώσεις τη χαρά και να τα αφιερώσεις σε Μένα, το Θείο Βρέφος...  

Να επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια γεννήθηκα κι εγώ ταπεινά ως ένα μικρό μωρό και ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να σου δείξω πόσο σε αγαπώ... Να δώσω τη ζωή Μου για σένα, στον σταυρό, και να σε σώσω!

Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να  Με πιστέψεις με όλη σου την καρδιά!

Αγάπησέ Με κι εσύ σαν δικό σου μωρό, όπως με αγάπησε η γλυκιά Μητέρα μου Θεοτόκος Μαριάμ και ο γλυκός μου θετός πατέρας Ιωσήφ! 

Βάλε Με στη ζωή σου, μίλα Μου γλυκά, κάνε πράξεις Αγάπης στο όνομά Μου, έλα στην Εκκλησία Μου να Με ευχαριστήσεις για ότι δημιούργησα για σένα, για το δώρο της ζωής που σου χάρισα... Έλα να με αγκαλιάσεις! Ζήτα Μου απλά συγνώμη στην εξομολόγησή σου κι έλα σύντομα να κοινωνήσεις Εμένα, τον Θεό της Αγάπης! Τότε κι Εγώ θα πλημμυρίσω τη ψυχή σου με τέτοιες ουράνιες ευλογίες, που δεν έχεις ποτέ σου φανταστεί! 

Σε περιμένω.
Είμαι Αυτός που σε αγαπάει αληθινά,
ο μικρός ταπεινός Χριστός!