Ένα θαύμα που συγκλονίζει

Ένα θαύμα που συγκλονίζει  

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στη Λάρνακα του Οσίου Ρώσου.

Φορούσε πιζάμες και ένα ταξί τον περίμενε στην Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τη μυστική του συνομιλία με τον Όσιο, ξεκίνησε με αργά βήματα, σέρνοντας τις παντόφλες στο δάπεδο και προχωρούσε προς την έξοδο.
Τον σταμάτησε ένας ιερέας της μονής και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά και ήρθε στην εκκλησία με πιζάμες και αν επιθυμούσε να του έδινε δωμάτιο στον ξενώνα να αναπαυθεί για λίγο αν το είχε ανάγκη.
- Όχι πάτερ, απάντησε και συνέχισε, με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Σήμερα το πρωί στον «Ευαγγελισμό», στο Νοσοκομείο, ήρθε η γυναίκα μου να με δει.
Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων.
Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.
Σήμερα, λοιπόν, το πρωί η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα. Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.
Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών. Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.
Τον πλησιάζει η γυναίκα μου και του λέει: Γιατρέ μου, είστε ξένος; Σας βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σας παρακαλώ στο διπλανό θάλαμο έχω τον άνδρα μου πάνω από δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου έχουν πει την αλήθεια, ότι χάνω το σύντροφο μου. Χάνω το στήριγμα μου. Θα πεθάνει ο σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, να τον δείτε, να του δώσετε κουράγιο, να μας πείτε κάτι και σεις.
- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε και θα δω και το σύζυγο σου.
Ναι, γιατρέ μου, πέστε μου το όνομα σας, να σας περιμένω...
- Ιωάννης Ρώσος, της απαντά.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΙΟΙ; Η μάρτυς Ντανιέλα (1967-2004)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΑΓΙΟΙ;
Η μάρτυς Ντανιέλα (1967-2004)

 

Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι' αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά. «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Ενώ αυτή δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Στο σχολικό χορό, όταν τελείωσε το λύκειο, δεν ήθελε να πάει. Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη έλεγε «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, αλλά συγχωρήστε με, δεν μπορώ να έρθω στο τραπέζι».
 

Είχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόταν τη νύχτα και έγραφε γι' αυτούς. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της. Ήταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικού π. Σοφιανού από τη μονή Αντίμ.
Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποία είχαν ξεχάσει όλοι, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ. Ήταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τις αγορές, της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς. Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα. Αφού υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριότητα την είχε χτυπήσει. Ήταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανέναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της.

ΑΞΙΖΕΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ!

✟... ΑΞΙΖΕΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ!

  Όσοι έχουν ασχοληθεί με την αναπαραγωγή κοτόπουλων σίγουρα έχουν παρατηρήσει το εξής φαινόμενο:
  Όταν περάσουν οι 20 με 21 μέρες και τα μικρά νεογνά κοτοπουλάκια είναι έτοιμα προς εκκόλαψη, με πολύ δύναμη και κόπο σπάνε τα τοιχώματα του τσοφλιού για να βγάλουν πρώτα έξω το ράμφος τους να αναπνεύσουν κι έπειτα βγάζουν και το υπόλοιπο σώμα τους!
Όμως, υπάρχουν ανάμεσά τους και πολλά νεογνά που, επειδή είναι επαναπαυμένα μέσα στη ζεστασιά αυτή του τσοφλιού, δεν προσπαθούν ιδιαίτερα, αποκοιμιούνται κι έτσι καταλήγουν να πεθάνουν από ασφυξία...
Τι τραγική στιγμή είναι αυτή όταν ανακαλύπτεις ότι για λίγο ύπνο και ζεστασιά, πολλά νεογνά χάνουν την ευκαιρία για ζωή...

ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ!

Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε:

«Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτη­ρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια, που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω να χαρούν τον ήλιο — το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή, αλλά, παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού»!

Η ΕΠΑΝΑΠΑΥΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ!!!

ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΜΗΝ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΝΟΗΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΦΡΟΝΙΜΑ!!!

Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΓΕΙΟ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ!!!

ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ; (Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ;
(Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

 

Για πιο λόγο νηστεύουμε τις σαράντα αυτές ημέρες; Την παλαιά εποχή πολλοί πιστοί προσέρχονταν στα μυστήρια χωρίς καμιά προετοιμασία και μάλιστα κατά την εποχή που ο Χριστός τα συνέστησε. Αντιλαμβανόμενοι οι πατέρες την προκαλούμενη βλάβη από την απροετοίμαστη προσέλευση, αφού συγκεντρώθηκαν καθιέρωσαν σαράντα ημέρες νηστείας, προσευχών, ακροάσεως του θείου λόγου και συνάξεων, ώστε, αφού καθαριστούμε όλοι μας με κάθε επιμέλεια και με προσευχές και με ελεημοσύνη και με νηστεία και με ολονύκτιες παρακλήσεις και με δάκρυα μετανοίας και με εξομολόγηση και με όλα τα άλλα, να προσέλθουμε έτσι στην Θεία Κοινωνία με καθαρή κατά το δυνατό συνείδηση.

Και ότι μ αὐτὸ κατόρθωσαν μεγάλα πράγματα, συνηθίζοντας μας με την συγκατάβαση αυτή στην νηστεία, γίνεται φανερό από το εξής: Αν εμείς όλο τον χρόνο επιμείνουμε να φωνάζουμε και να κηρύσσουμε την νηστεία, κανείς δεν προσέχει στα λόγια μας· αν όμως έλθει ο καιρός της νηστείας της Τεσσαρακοστής, τότε, χωρίς κανείς να προτρέπει ούτε και να συμβουλεύει και ο πιο νωθρός αφυπνίζεται και ακολουθεί την προτροπή και την συμβουλή, που επιβάλλει ο καιρός.

11.000 νεομάρτυρες Κληρικοί και Μοναχοί πυροβολήθηκαν το 1918 στη Μονή Οράνκι της Ρωσίας από τους κομουνιστές.

11.000 νεομάρτυρες Κληρικοί και Μοναχοί πυροβολήθηκαν το 1918 στη Μονή Οράνκι της Ρωσίας από τους κομουνιστές.

Λίγα λόγια για την Ιερά Μονή Οράνκι.

Η Ιερά Μονή Οράνκι της Ρωσίας ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα κοντά στο ποτάμι Βόλγα για τους Ρώσους αριστοκράτες. Λειτούργησε μέχρι την επανάσταση του 1918, οπότε και κλείστηκε από τους αθέους και μετατράπηκε σε φυλακή.

Τους τοίχους του Ναού τους έβαψαν με ασβέστη για να σκεπαστούν οι τοιχογραφίες. Την μετέβαλαν σε φυλακή γυναικών. Το 1942 έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους αιχμαλώτους πολέμου. Τώρα είναι πάλι γυναικεία φυλακή.

-Πείτε μας, πάτερ Δημήτριε, κάτι για το στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Μονή Οράνκι, και για τους μοναχούς που μαρτύρησαν εκεί.

-Οράνκι ήταν το Μοναστήρι των Ρώσων αριστοκρατών και βρισκόταν στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στον ποταμό Βόλγα. Το 1918 οι κομουνιστές το κατάργησαν και έκαναν εκεί το στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς, μαζεύοντας εκεί πάνω από 11.000 μοναχούς από όλα τα μοναστήρια της Ρωσίας. Ήταν και ιερομόναχοι αλλά και παντρεμένοι ιερείς, με επικεφαλής έναν Επίσκοπον.

Το 1918 ήρθε από την Μόσχα μια στρατιωτική κομουνιστική επιτροπεία και τους είπε:

«Έρχεστε μαζί μας, ή όχι; Έχετε 24 ώρες να σκεφθείτε!».

Ο Επίσκοπος όμως τους είπε: 

«Είναι πάρα πολύ μέχρι αύριο. Θα σας δώσουμε την απάντηση σε 10 λεπτά». 

Τότε ο Επίσκοπος στράφηκε προς τους μοναχούς και τους είπε:

«Αδελφοί, τώρα έχετε την ευκαιρία να γίνετε Μάρτυρες για τον Χριστό. Θέλετε να ενωθείτε με τους κομουνιστές, ή θέλετε να παραδώσετε την ζωή σας για τον Χριστό και να συγκραταριθμηθείτε στην χορεία των αγίων μαρτύρων; Μη φοβάστε. Ο Χριστός είναι μαζί μας. Ο Χριστός μας καλεί σ' Αυτόν!». 

Τότε φώναξαν όλοι ομόφωνα: 

«Θέλουμε να πεθάνουμε για τον Χριστόν», και στην συνέχεια τους σκότωσαν όλους. 

Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Και τώρα θα σας πω, λέει ο Θεός Πατέρας, για το πιο μεγάλο θλιβερό γεγονός, που κάνει την Πατρική Μου την καρδιά να σπαράζει φοβερά και να πληγώνεται τόσο δυνατά. Είναι όταν σας χαρίζω τον Γιό Μου, τον μονάκριβό Μου Θησαυρό, τον Βασιλιά του ουράνιου Μου Βασιλείου, Αυτόν που όλοι σας θα δείτε μια μέρα στην άλλη την ζωή να κρίνει ζώντας και νεκρούς, Αυτόν που σας Τον χάρισα για να γίνει ο δικός σας Βασιλιάς και σεις να γίνετε ένα με Αυτόν, κι εσείς δεν προσέρχεστε στην θεία Κοινωνία να μεταλάβετε το Σώμα και το Αίμα Του. Τότε, λέει ο Θεός, θα καταλάβατε πόσες φορές Τον αρνηθήκατε.

Πολλοί από εσάς λένε: ''Μα, Θεέ μου, δεν Σε έχω αρνηθεί. Εγώ αγωνίζομαι να τηρήσω τις εντολές Σου. Αγωνίζομαι να ζήσω όπως θες Εσύ''.

Και Εγώ, λέω ο Θεός, θα σου πω μονάχα ένα:

Πότε, γιέ Μου, πίστεψες στον Βασιλιά Γιό Μου και Θεό σου; Πότε Τον δέχτηκες σαν Βασιλιά σου να κατευθύνει την ζωή σου; Πότε Τον άφησες να έλθει με πολύ χαρά μέσα σε μια καρδιά νοσταλγική σαν την δικιά σου; Πες Μου, παιδί Μου, πότε ήρθες εσύ στην Εκκλησία, όχι απλά για να μνημονεύσεις ότι υπάρχω, όχι απλά για να δοξολογήσεις την παρουσία Μου, αλλά να δεχτείς Εμένα μέσα από τον Γιό Μου; Πόσες φορές ήρθες στην Εκκλησία να Μου πεις: Πατέρα σήμερα θα έρθω για να πάρω τον Γιό Σου μέσα στην καρδιά Μου, για να πάρω Εσένα τον Βασιλιά Μου και να μου δώσεις το δικαίωμα να πλημμυρίσω την ύπαρξή μου με το Άγιο Σου Πνεύμα;

Θέλω να μάθετε όλοι σας παιδιά Μου, όταν ακόμα μετανιώνετε, Εγώ σας ακούω. Όταν πηγαίνετε μετά στον πνευματικό ιερέα για να πείτε τα λάθη σας, Εγώ σας συγχωρώ. Αλλά ποτέ όμως δεν εξαλείφω τα λάθη σας, εάν δεν έρθετε να τα κάψετε στη φωτιά της αγάπης του Γιού Μου μέσα από τη θεία Κοινωνία!

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ

Δύο Προφητείες του Αγίου Πατρός ημών Σεραφείμ της Βίριτσα

«...Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. 
Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. 
Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις.
 Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».

«...Θα έλθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους...

Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. 
Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. 
Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα γιά την πνευματική ζωή. 
Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. 
Θ' ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς.
 Το ότι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια».

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΔΕΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ!!!!!!!!!!!

ΔΕΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ!!!!!!!!!!!

Αν έχεις φοβερό πόνο που σε βασανίζει και δεν μπορείς να υπομένεις άλλο, δες το Σταυρό.

Δες τον Υιό του Θεού με το κεφάλι σκυμμένο να φορά το ακάνθινο στεφάνι. 

Σκέψου πόσες φορές χτυπούσαν το κεφάλι αυτό.

Σκέψου τον πόνο που προκαλούσαν στο Σωτήρα μας τα αγκάθια και θα μάθεις να υπομένεις τον πόνο σου!

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΑΠΛΟΤΗΤΑ και ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ (Γέροντος Παϊσίου)

 

 ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

(Γέροντος Παϊσίου)

- Γέροντα, ακόμη αντιμετωπίζω το καθετί ανθρώπινα και όχι πνευματικά, κι έχω αγωνία.

- Εσύ βάζεις τα προγράμματα σου μπροστά από τα προγράμματα του Θεού, γι’ αυτό βασανίζεσαι. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο.

Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό; Θυμάμαι, πριν πάω στο στρατό, έκανα προσευχή στην Αγία Βαρβάρα να με βοηθήσει - την είχα σε ευλάβεια, γιατί πήγαινα στο εξωκκλήσι της από μικρός και προσευχόμουν. «Ας κινδυνεύσω στον πόλεμο, είπα, αλλά μόνον άνθρωπο να μη σκοτώσω». Και πώς τα οικονόμησε ο Καλός Θεός! Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ενώ άλλους που ήταν μορφωμένοι τους έστειλαν στην πρώτη γραμμή σαν απλούς στρατιώτες, τουφεκιοφόρους, εμένα που ήμουν του δημοτικού με πήραν για ασυρματιστή! Μου έλεγαν οι άλλοι: «Έχεις μεγάλο μέσο». «Βρε τί μέσο έχω; Δεν έχω κανένα γνωστό». «Τι; μας κοροϊδεύεις;», μου έλεγαν. «Ποιον έχεις στο Γενικό Επιτελείο;». Αφού επέμεναν, τους έλεγα κι εγώ: «Έχω στο Γενικό Επιτελείο τον Χριστό». Έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ ντουφέκι.

- Γέροντα, πώς αυξάνει η ψυχική αντοχή;

- Με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, οι οποίες δίνουν δυνάμεις πολλές. Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε την κάθε δοκιμασία σαν δώρο σταλμένο από την αγάπη του Θεού. Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα. Είτε είναι άρρωστος, είτε μένει νηστικός, είτε τον αδικούν, είτε…, είτε…, πιστεύει ότι ο Θεός τα έχει επιτρέψει, ελπίζει στον Θεό και είναι πάντα ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδος του Θεού.

Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές», Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄

- Γέροντα, για να πάρει κανείς την πνευματική στροφή, τι χρειάζεται;

- Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό!
Η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική γαλήνη και σιγουριά, και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά! 
Χρειάζεται υπομονή, φιλότιμο και πνευματική παλικαριά, για να στεφανωθεί ο αθλητής. 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ!!!!!!!!!!!!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ!!!!!!!!!!!!
 
Προσοχή στο παράδειγμα που δίνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι.
Ας σταματήσουμε να κατηγορούμε κάθε αρνητικό που βλέπουμε στους νεώτερους. Η αιτία μπορεί να βρίσκεται σε μένα... ή και σε σένα. Ας το παραδεχτούμε επιτέλους ενώπιον του Θεού...
Διδάσκουμε αλλά δεν τηρούμε αυτά που λέμε. Συμφωνείς;
Μια λύση υπάρχει:
Να βάλουμε στόχο πρώτα να διορθώσουμε τον εαυτό μας...
Να ζητήσουμε την χάρη του Θεού, για να μας βοηθήσει Εκείνος να απαλλαγούμε από κακές συνήθειες...
Και τότε ναι... ίσως μπορέσουμε να καμαρώσουμε και τα παιδιά μας αύριο, καλύτερους ανθρώπους!!!

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε τι εννοώ.

ΣΥΓΧΩΡΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΣΟΣ…

ΣΥΓΧΩΡΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΣΟΣ…

Κάποτε κάλεσαν μια γυναίκα στη Φλόριντα να μιλήσει για την προσωπική της ιστορία. Τη γυναίκα αυτή τη βίασαν, την πυροβόλησαν στο κεφάλι, την ακρωτηρίασαν βάναυσα και την άφησαν να πεθάνει. Κατά περίεργο τρόπο η γυναίκα αυτή άντεξε το μαρτύριο και επιβίωσε. Η πληγή στο κεφάλι της προκάλεσε μόνιμη τύφλωση! Η δημοσιογράφος που ανέλαβε να την παρουσιάσει περιέγραψε την πίκρα που έπρεπε να νιώθει αυτή η γυναίκα όπως και τις ανεπούλωτες πληγές που θα τη συνόδευαν στην υπόλοιπη ζωή της.
-Όχι ,όχι! διαμαρτυρήθηκε η γυναίκα μέσα σε γενική κατάπληξη. Τον έχω συγχωρέσει. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αφαίρεσε μια νύχτα από τη ζωή μου. Αρνούμαι όμως να του δώσω ολόκληρη τη ζωή μου!
 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είναι αλήθεια!!!!! Έχεις πληγωθεί κι εσύ; Κι εγώ έχω πληγωθεί στη ζωή μου και ποιος δεν έχει άλλωστε. Με έχουν προδώσει, με έχουν ποδοπατήσει, με έχουν πονέσει!

Επιλέγω όμως να συγχωρώ... Και συγχωρώ σημαίνει: ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΕ ΜΙΣΟΣ, ΜΕ ΚΑΚΙΑ, ΜΕ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ…

Η συγχώρεση λυτρώνει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει!

ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΜΕ… ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ!

 ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΜΕ … ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ!
 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη!

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές τού πειρασμού;». Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, άλλα να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους.

Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. 

Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, αλλά μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, που προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.

  Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Άλλα με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, τού λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια. Όχι μόνον ευαίσθητα αλλά και γερά». Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά.

Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα τού Θεού κινείται από άλλο πνεύμα. Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη - διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ...

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ...

Ήταν, λοιπόν, κάπου, κάποτε, ένας βασιλιάς ο οποίος είχε 4 γυναίκες... 

Τις αγαπούσε όλες! Μα πιο περισσότερο αγαπούσε την τέταρτη. Τις έδινε τα πάντα! Όμορφα ρούχα, όμορφα παπούτσια, κοσμήματα και ότι άλλο χρειαζόταν...Τα είχε όλα απλόχερα! 

Έπειτα αγαπούσε την τρίτη του γυναίκα! Έκανε τα πάντα για να την κάνει ευτυχισμένη. 

Αμέσως μετά αγαπούσε την δεύτερη γυναίκα του. Της έκανε όλα τα χατίρια της, περνούσαν πολύ χρόνο μαζί και έκαναν διάφορα πράγματα. 

Τέλος την πρώτη του γυναίκα την είχε παραμελημένη, ρακένδυτη και της έδινε σημασία μόνο όταν περίσσευε λίγος χρόνος από τις υπόλοιπες τρεις συζύγους του. 

Ώσπου μια μέρα ο βασιλιάς αρρώστησε βαριά και θα πέθαινε... 

Έτσι φώναξε πρώτα την τέταρτη γυναίκα του και τις είπε: "Σε όλη μου τη ζωή, ήσουν η αγαπημένη μου σύζυγος... Τώρα που πεθαίνω έλα μαζί μου." Και εκείνη του απάντησε: " Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθω μαζί σου τώρα!" Γύρισε και έφυγε... Τα λόγια της τρύπησαν σαν μαχαίρι την καρδιά του βασιλιά... 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ: "Ἑγώ πάτερ μου εἶμαι πολύ καλός χριστιανός, ταπεινός και δίκαιος"

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ: 

"Ἑγώ πάτερ μου εἶμαι πολύ καλός χριστιανός, ταπεινός και δίκαιος"

Ήρθε κάποιος χριστιανός, πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε, δεν θυμούμαι, μου είπε το όνομά του, και ήλθε σε μένα επειδή είχε πεθάνει ο πνευματικός του, – γνωστός, από το Λοιμωδών, – και αμέσως μετά μου είπε: «Εγώ πάτερ μου, για να ξέρεις είμαι πολύ καλός χριστιανός, είμαι και ταπεινός, είμαι και δίκαιος», και τον ρώτησα από πού αυτό το συμπέρασμα.

Και μου απαντάει: «Έχω πολύτεκνη οικογένεια, είμαι τμηματάρχης στη Άλφα Δημόσια Υπηρεσία, πηγαίνω κάθε Κυριακή και γιορτή στην Εκκλησία, κάνω την προσευχή μου πρωί και βράδυ, δίνω πολλές ελεημοσύνες, και μάλιστα φτάνω μέχρι και την εντολή που δίνει ο Θεός, να δίνουμε μέχρι και το δέκατο από το μισθό μας, επισκέπτομαι τους αρρώστους στα νοσοκομεία, κατάκοιτους στα σπίτια, νηστεύω Τετάρτες και Παρασκευές και όλες τις Σαρακοστές, εξομολογούμαι τακτικά, κοινωνώ επίσης ...»

Όλα αυτά μου θύμισαν αμέσως τον Φαρισαίο, διότι τίποτε περισσότερο από το Φαρισαίο δεν είπε, όχι ο Φαρισαίος όλα τα έκαμεν,«Διαβάζω την Καινή Διαθήκη», κι ο Φαρισαίος ήξερε τον Νόμον του Θεού, «Και μάλιστα πολύ καλά, και πολλά όλα ωραία βιβλία, όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ, μιλάω για τον Αντίχριστο, για το φοβερό ΕΚΑΜ, για το εξακόσια εξήντα έξι, και καυτηριάζω το κακό, κάνω αυστηρές παρατηρήσεις στο όνομα του δικαίου, και καυτηριάζω το κακό, και του Ευαγγελίου, σε όλους, στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στους συγγενείς μου, στους υφισταμένους μου, στους γειτόνους μου, στους εργάτες μου, στους συγκάτοικούς μου, σ' αυτούς που είναι στο δρόμο, παντού, σε όλους, σε όλους, ...» δεν τον άφησα να, συνεχίσει βέβαια, διότι είχα καταλάβει αρκετά, και κείνη τη στιγμή, με φώτισε ο Θεός, αν και είμαι αμαρτωλός, όντως αμαρτωλός είμαι, αμαρτωλός και άθλιος και του είπα τα εξής:

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΚΟΥ

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΚΟΥ

- Μια αληθινή ιστορία -

Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση. Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήταν αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήταν αθώος. Σ' αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν δεχόταν για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.

Από τότε που εξομολογήθηκε μέσα στις φυλακές ο Πέτρος Γ., άλλαξε τελείως διαγωγή και έγινε ο άνθρωπος της προσευχής και της μελέτης του Ευαγγελίου, που του δώρησε εκείνος ο καλός ιερεύς. Μέσα σ' έναν χρόνο αλλοιώθηκε τόσο πολύ, που όλοι οι συγκρατούμενοί του και βαρυποινίτες άρχισαν να τον σέβονται και να του φέρονται φιλικά. Και με την Χάρι και τον φωτισμό του Θεού γρήγορα πείσθηκε ο ευλαβής ιερεύς για την αθωότητά του, ώστε του επέτρεπε να κοινωνεί κάθε φορά που λειτουργούσε στις φυλακές.

Ο ιερεύς προσπάθησε κάτι να κάνει μέσω κάποιων δικηγόρων, αλλά οι μάρτυρες ήσαν απολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ήσαν δήθεν παρόντες στον φόνο. Παρά ταύτα ο Εξομολόγος πίστευε ότι όντως ήταν αθώος και θύμα σκευωρίας. Ο Πέτρος Γ. όχι μόνο προσευχόταν με το Όνομα του Ιησού Χριστού, που το έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», αλλά μελετούσε το Ευαγγέλιο και κοινωνούσε των αχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σε όλους τους συγκρατουμένους του πολλή καλοσύνη. Συγχωρούσε δε με όλη του την καρδιά και τους κατηγόρους του και αυτόν ακόμα τον άγνωστο φονιά. Δεν φταίνε, οι καημένοι, έλεγε. Φταίει το πολιτικό και ιδεολογικό πάθος, φταίει και ο διάβολος που τους σκοτείνιασε το μυαλό κι έτσι κρύψανε την αλήθεια. Θεέ μου, συγχώρεσε τους. και από μένα να 'ναι συγχωρεμένοι. και χάρισέ τους πλούτη και αγαθά πολλά, αλλά χάρισε τους προπαντός και ιδιαιτέρως φωτισμό και υγεία.

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ή ΑΜΦΙΒΑΛΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ή ΑΜΦΙΒΑΛΕΙΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ; ✿✿¸¸.•
Διάβασε την παρακάτω αληθινή πατερική διήγηση…

Ένας μοναχός πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή απλά σύμβολα και τύποι.
Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μια Θεία Λειτουργία, στη διάρκεια της οποίας προσευχόταν όλοι θερμά να του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για να διώξει τους λογισμούς της απιστίας.
Μετά την απόλυση, ο αδελφός αυτός διηγήθηκε στους άλλους τα εξής:

«Όταν ο διάκονος ανέβηκε στον άμβωνα για να διαβάσει το Ευαγγέλιο, είδα ν΄ ανοίγει η στέγη της εκκλησίας.
Μετά την ευχή της Προσκομιδής, είδα να σχίζονται οι ουρανοί και να κατεβαίνει φωτιά πάνω στα τίμια Δώρα.
Ύστερα, παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων κι ανάμεσά τους ένα Παιδί. Μαζί τους κατέβηκαν άλλα δύο πρόσωπα με ομορφιά απερίγραπτη.
Κατόπιν οι άγγελοι στάθηκαν κυκλικά γύρω από την αγία τράπεζα, ενώ το Βρέφος ενθρονίστηκε πάνω σ΄ αυτήν.
Όταν πλησίασαν οι ιερείς για να τεμαχίσουν τον άρτο της προθέσεως, είδα εκείνα τα δύο πρόσωπα να πιάνουν το Παιδί από τα χέρια και τα πόδια και μ΄ ένα μαχαίρι να Το σφάζουν, χύνοντας το αίμα Του στο άγιο Ποτήριο. Στη συνέχεια έκοψαν το Σώμα Του σε μικρές μερίδες, που τις τοποθέτησαν πάνω στα τεμάχια των άρτων. Αμέσως τότε οι άρτοι μεταβλήθηκαν κι αυτοί σε σάρκα.
Στο <<Μετά φόβου...>>, στους αδελφούς που πλησίαζαν, προσφέρονταν κομμάτια από σάρκα. Μόλις όμως έλεγαν <<Αμήν>>, γινόταν άρτος.
Όταν πλησίασα κι εγώ, μου δόθηκε σάρκα και δεν μπορούσα να μεταλάβω. Τότε ένιωσα μια φωνή να ψιθυρίζει στο αυτί μου:

ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ;

 

ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ;

Αυτό που ζητάει ο Θεός από όλους μας, ξέρετε πιο είναι;
«ΓΙΕ ΜΟΥ, ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΜΕ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ».
Είναι αυτό που λέει ο πατέρας στο γιό του:
«Γιατί έχεις αγωνία παιδί μου; Εμπιστέψου με. Εγώ είμαι ο πατέρας σου! Εγώ θα σε θρέψω! Εγώ θα κάνω τα πάντα για σένα! Θα ιδρώσω, θα κοπιάσω, θα πονέσω, αλλά θα σε κάνω αυτό που θέλεις». Και όταν το παιδί εμπιστεύεται τον πατέρα του, τότε τι κάνει εκείνος;
Κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να δώσει τη χαρά στο παιδί του.
Τίποτα άλλο δεν θα μ’ άρεσε να έφτιαχνα, παρά μόνο μια εικόνα του Χριστού, όμορφη όπως είναι Εκείνος, μέσα σε ένα φως της δικής Του χαράς και αγάπης, γιατί μόνο αυτό βγάζει ο γλυκύτατος Ιησούς και να έγραφα από πάνω «Η ΑΚΡΑ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ», γιατί αυτό είναι που ζητάει ο άνθρωπος, για να νιώσει ευτυχισμένος.

ΕΙΔΑ ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΙΔΑ ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Άκουγα κάποιες φορές ανθρώπους χτυπημένους από την ζωή, ανθρώπους που τα βάσανα και οι περιπέτειες σημάδεψαν τον βίο τους, να λένε: 
«Στην περίπτωση μου είδα το χέρι του Θεού». 
«Το χέρι του Θεού με γλύτωσε».
 
Αναρωτιόμουν πώς να ‘ναι το θεϊκό χέρι…

* Σαν το στοργικό χέρι της μάνας;
- Σαν το οδηγητικό χέρι του πατέρα;
* Σαν το βασιλικό χέρι που λύνει γόρδιους δεσμούς;
- Σαν το ευλογητικό χέρι του ιερέα;
* Σαν το χέρι του Μωυσή που άνοιξε στα δύο την Ερυθρά θάλασσα;

Κι ήρθε η ώρα να το δώ…. Είδα το χέρι του Θεού…. Δύσκολα περιγράφεται.
Εμείς τα βάζουμε κάτω, μετράμε, υπολογίζουμε, ψάχνουμε οριζόντια την λύση. Γι’ αυτό και λύση δεν βρίσκουμε. Δεν βλέπουμε φως στο τούνελ.
Και ξαφνικά, μπρος στο αδιέξοδο, επεμβαίνει ο Θεός. Προσφέρει την λύση, χαρίζει το θαύμα. Έκθαμβοι πια αναλογιζόμαστε: Όσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα για τον νου μας, τόσο εύκολα είναι για το χέρι του Θεού.
Κι’ ακόμη, πόσο αστείοι γινόμαστε, όταν αγχωνόμαστε και νομίζουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται από μας!
Το χέρι του Θεού! που άλλοτε θάλπει, άλλοτε σκεπάζει, άλλοτε οδηγεί, μα πάντα προσφέρει την λύση.

Ας προσπαθήσουμε να ζούμε κρατούμενοι από το χέρι του Θεού, μέσα στη χάρη του Θεού και τότε θα νοιώθουμε ότι «τω Θεώ πάντα δυνατά έστι».

ΔΑΚΡΥΑ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΑ ΤΑ ΥΠΟΜΕΝΩ ΟΛΑ!

 

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΑ ΤΑ ΥΠΟΜΕΝΩ ΟΛΑ!

Ένας μοναχός, που ζούσε σε κοινοβιακό μοναστήρι, πολεμιόταν από τους λογισμούς αναχωρήσεως από το κοινόβιο. Μία μέρα πήρε ένα χαρτί και κάθισε και έγραψε σ’ αυτό όλες τις αιτίες, για τις οποίες οι λογισμοί του έλεγαν να φύγει.

Αφού τις απαρίθμησε όλες, από κάτω έγραψε και μία ερώτηση, που την απηύθυνε στον εαυτό του:  
«Τα υπομένεις όλα;»

Τέλος, σαν απάντηση στην ερώτηση αυτή έγραψε:  
«Εις το όνομα του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού, ναι, θα τα υπομένω». 
Κι αφού τύλιξε το χαρτί, το έδεσε στη ζώνη του.

Όταν λοιπόν κάποια από τις αιτίες εκείνες του ερχόταν στο μυαλό και τον ενοχλούσαν οι λογισμοί της αναχωρήσεως από το κοινόβιο, εκείνος έτρεχε, πήγαινε ιδιαιτέρως, έβγαζε το χαρτί από τη ζώνη του και το διάβαζε. Κι όταν έφθανε στη φράση «Εις το όνομα του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού θα υπομένω..», απευθυνόταν στον εαυτό του και έλεγε: «Πρόσεξε ταλαίπωρε, γιατί δεν συμφώνησες με άνθρωπο αλλά με τον Θεό», και αμέσως ησύχαζε.

Έτσι έκανε ο μοναχός αυτό όσες φορές κάποια αιτία δημιουργούσε στην ψυχή του ταραχή, και παρέμενε ατάραχος.

Όταν οι άλλοι μοναχοί αντιλήφθηκαν αυτό που κάνει ο αδελφός και πως ζει ειρηνικά διαβάζοντας εκείνο το χαρτί, ενώ αυτοί πολλές φορές εξ αιτίας του πειρασμού ταράζονταν, τον φθόνησαν και τον μίσησαν. Πήγαν όλοι μαζί στον ηγούμενο και του είπαν:

- Αββά, ο αδελφός αυτός είναι γόης και στη ζώνη του κρύβει μαγικά. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να μείνουμε μαζί του. Ή θα διώξεις αυτόν από εδώ, ή εμάς.

Η ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ

 
Η ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ

Μερικοί, Γέροντα, από την τσιγκουνιά τους μένουν νηστικοί. 

- Μόνον νηστικοί; Ήταν ένας έμπορος πλούσιος που είχε ένα μεγάλο εμπορικό και έκοβε με τον σουγιά στα τρία εκείνα τα σπίρτα τα πλακέ!
Μια άλλη πολύ πλούσια είχε ένα θειαφοκέρι. Κρατούσε κάρβουνα και έπαιρνε με το θειαφοκέρι από τα κάρβουνα να ανάψει την φωτιά, για να μην ξοδέψει κανένα σπίρτο. Και είχε σπίτια, κτήματα, μεγάλη περιουσία.
Δεν λέω να είναι κανείς σπάταλος, αλλά τουλάχιστον, όταν κάποιος είναι σπάταλος, αν του ζήτησεις κάτι, εύκολα θα σου το δώσει. Αν είναι τσιγκούνης, θα λυπάται να σου το δώσει.
Ήταν μια φορά δυο νοικοκυρές και συζητούσαν στην γειτονιά για σαλάτες, για ξίδια και πάνω στην συζήτηση είπε η μία: «Έχω πολύ καλό ξίδι».
Μια φορά χρειάσθηκε η άλλη η φουκαριάρα λίγο ξίδι και πήγε να της ζητήσει. «Άκου εδώ, της λέει εκείνη, εγώ, αν το έδινα, δεν θα είχα ξίδι επτά χρόνων!».
Καλά είναι και να κάνει οικονομία κανείς και να δίνει.
Οικονόμος δεν θα πει τσιγκούνης.
Ο πατέρας μου χρήματα δεν κρατούσε. Στα Φάρασα δεν είχαν ξενοδοχείο - το σπίτι μας ήταν σαν ξενοδοχείο. Όποιος ερχόταν στο χωριό, στον πρόεδρο θα πήγαινε να μείνει. Θα έτρωγε, θα του έπλεναν τα πόδια, θα του έδιναν και κάλτσες καθαρές.
Τώρα, βλέπω ότι και σε μερικά προσκυνήματα έχουν αποθήκες ολόκληρες με κανδήλια και δεν λένε: «Έχουμε, μη μας δίνετε άλλα».
Αυτά ούτε μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ούτε να τα πουλήσουν, αλλά ούτε και τα δίνουν. 

Όταν αρχίσει να μαζεύει κανείς, δένεται και δεν μπορεί να δώσει. Αν όμως αρχίσει να μη μαζεύει πράγματα και τα δίνει, τότε θα μαζευτεί η καρδιά στον Χριστό, χωρίς να το καταλάβει.
Μια χήρα να μην έχει χρήματα να αγοράσει έναν πήχη ύφασμα να ντύσει τα παιδιά της, και εγώ να μαζεύω! Πώς να το ανεχθώ αυτό;
Στο Καλύβι δεν έχω ούτε πιάτα ούτε κατσαρόλια, τενεκεδάκια έχω.
Προτιμώ ένα πεντακοσάρικο να το δώσω σε έναν φοιτητή, να πάει από το ένα μοναστήρι στο άλλο, παρά να πάρω κάτι για μένα.
Αν δεν μαζεύεις, έχεις ευλογία από τον Θεό.

Όταν δίνεις κάτι για ευλογία, παίρνεις ευλογία.

Η ευλογία γεννάει ευλογία!

Πηγή:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β

ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

 

Κάποτε μια μάνα με βρήκε και με ρώτησε:
 

«Πάτερ, πως θα διδάξω το παιδί μου;»
 

Τότε ξέρετε τι έκανα; Πήρα μια Καινή Διαθήκη, της την έδωσα και της είπα:
 

«Κάθε μέρα, μάθε να του διαβάζεις μια μικρή περικοπή. Ακόμα και η μαμά σου, σαν γιαγιά, να διαβάζει μια μικρή περικοπή και να την μεταφέρει σαν μικρή ιστοριούλα στο εγγονάκι της. Το εγγονάκι σας, το μικρό σας το παιδί, μέσα στην αγκαλιά σας, δεν ρουφάει μόνο την στοργή και την τρυφερότητα σας. Ρουφάει και τα λόγια σας!»
 

Γι’ αυτό, όσο είναι νωρίς, ποτίστε τα παιδιά σας με ότι πιο γλυκό, ότι πιο αγνό, ότι πιο ωραίο, ότι πιο υψηλό!
 

Τι πιο ωραίο να διδάσκει η μάνα το παιδί της από την αρχή, την ζωή του Χριστού! 

Να λέει του παιδιού για τότε, που ο Χριστός ήταν μικρό Βρέφος στη Βηθλεέμ, πως μπορεί και εκείνο μαζί με τα τσοπανόπουλα να πάει κοντά στη φάτνη να αγγίξει τον μικρό Χριστό, να Τον αγκαλιάσει, να Τον φιλήσει! 

...Να Τον αγαπήσει έπειτα σαν μικρό Παλικαράκι που δίδασκε, να κάτσει κοντά Του και να ακούσει τα θεϊκά Του λόγια. 

Να μείνει αργότερα μαζί Του, όταν σαν Δάσκαλος πήγαινε παντού και έκανε θαύματα και μιλούσε για τα ουράνια μυστήρια. Να Τον ζήσει κοντά του το κάθε παιδί, ακόμα και την ώρα του πόνου Του! Γιατί, σαν άνθρωποι όλοι θα πονέσουμε και θα έλθει στιγμή που θα λυγίσουμε. Δες, όμως, Εκείνος τι αγάπη και απόλυτη εμπιστοσύνη είχε στο Θεό Πατέρα Του, σε όλα τα βάσανα και τις θλίψεις Του!
Να παίρνει, λοιπόν, η μάνα από τα γεγονότα της ζωής του Χριστού και να διδάσκει το παιδί της! Όχι όμως μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις.
Εμείς αδελφοί μου, εδώ, σαν Εκκλησία, δεν μπορούμε να διδάξουμε τίποτα άλλο, εκτός από ένα, να γίνουμε μιμητές Χριστού!
Αυτή είναι η πιο υπέροχη διδασκαλία, που πρέπει να κάνει η μάνα και ο πατέρας στο παιδί τους και η γιαγιά και ο παππούς στο εγγόνι τους:
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΜΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Αλλά, πως θα γίνει το παιδί σου μιμητής, αν εσύ πρώτα δεν μιμείσαι τη ζωή του Χριστού;
 

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ (μια παραβολική ιστορία)

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Μία παραβολική ιστορία:

Κάποτε ο διάβολος κάλεσε μια παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε και τα ακόλουθα:

- Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να πηγαίνουν στην εκκλησία.

Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να διαβάζουν την Αγία Γραφή και να γνωρίζουν την Αλήθεια.

Δεν μπορούμε ούτε ακόμα και να τους εμποδίσουμε να έχουν μια ζωντανή και στενή σχέση με τον Σωτήρα τους.

Άπαξ και αποκτήσουν αυτήν τη σύνδεση με τον Ιησού, εμείς χάνουμε κάθε δύναμη πάνω τους.

...Έτσι, το μόνο που μας μένει είναι να τους κλέψουμε το χρόνο τους.

Ας πηγαίνουν στην εκκλησία, δεν πειράζει, ας έχουν εκεί τις συνεστιάσεις τους κι όλα τα υπόλοιπα.

Ας έχουν έργο και δράση. Μόνο να μην έχουν χρόνο να αναπτύξουν αυτή τη ζωντανή σχέση με τον Ιησού.

...Να τι θέλω από σας: Αποσπάστε τους την προσοχή από τον Σωτήρα τους και εμποδίστε τους από του να έχουν θερμή και στενή σχέση μαζί Του όλη μέρα. Ας τους παρασύρουμε σε μια χαλαρή σχέση με τον Ιησού, τυπική σχέση, χωρίς γνήσια πίστη και αγάπη γι’ Αυτόν.

- Πως θα το κάνουμε αυτό; ρώτησαν τότε οι δαίμονες.

1. Βάλτε τους να ασχολούνται με τα δευτερεύοντα θέματα και βρείτε τρόπους αμέτρητους να κρατάτε απασχολημένο το μυαλό τους, απάντησε.

2. Βάλτε μέσα τους τον πειρασμό να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται χρεώνοντας τις κάρτες τους.

3. Πείστε τις γυναίκες τους να πάνε να δουλεύουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και τους άνδρες να δουλεύουν 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του τρόπου ζωής τους.

4. Εμποδίστε τους να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Έτσι, καθώς θα διασπάται η οικογένειά τους, σύντομά το σπίτι δεν θα αποτελεί πια για αυτούς καταφύγιο από την πίεση της δουλειάς τους.

5. Κρατάτε πάντα το μυαλό τόσο γεμάτο με ερεθίσματα ώστε να είναι αδύνατο να ακούσουν τη σιγανή και απαλή φωνή του Θεού.

6. Βάλτε τους να παίζουν το ραδιόφωνο και το κασετόφωνο όποτε οδηγούν.

7. Φροντίστε να έχουν συνεχώς ανοιχτά στο σπίτι τους τα CD, το βίντεο, την τηλεόραση και τους υπολογιστές.

8. Βάλτε σε κάθε κατάστημα κι’ εστιατόριο που μπαίνουν, μουσική που να παίζει ασταμάτητα. Αυτό θα συννεφιάζει το μυαλό τους και θα αδυνατίζει την κοινωνία τους με τον Χριστό μέσω της προσευχής.

9. Γεμίστε τα τραπέζια τους με περιοδικά και εφημερίδες. Κάντε τους υπερκαταναλωτικά όντα. Να αγοράζουν, να ξοδεύουν χωρίς να έχουν τίποτα από αυτά πραγματικά ανάγκη. Να ασχολούνται με πολλά, να ταλαιπωρούνται και να απομακρύνονται από τον Ιησού Χριστό.

10. Σφυροκοπάτε τα μυαλά τους ακατάπαυστα με ειδήσεις όλο το 24ωρο.

11. Γεμίστε τους δρόμους με διαφημιστικές αφίσες, ώστε να μην τους αφήνετε στιγμή σε ησυχία όσο οδηγούν η περπατούν.

12. Πλημμυρίστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστα διαφημιστικά, καταλόγους ρούχων, τυχερών παιχνιδιών και κάθε τι που προάγει ψεύτικες ελπίδες ευημερίας.

13. Βάλτε κοκκαλιάρικα μοντέλα στα εξώφυλλα των περιοδικών και στην τηλεόραση, ώστε οι άνδρες να θεωρούν αυτά ως πρότυπα ομορφιάς και να μην ικανοποιούνται με την εμφάνιση της γυναίκας τους.

14. Δώστε κούραση στις συζύγους, ώστε τα βράδια να μην είναι σε θέση να χαρούν σαν ζευγάρια με τους άνδρες τους. Δώστε τους πονοκεφάλους, ώστε οι άνδρες να έχουν παράπονα, πικρίες και να αρχίσουν να ψάχνουν αλλού για ευχαρίστηση. Αυτό θα διαλύσει γρήγορα τις οικογένειες.

15. Διαφημίστε τον Άϊ Βασίλη ώστε να κλέψετε την προσοχή των παιδιών από το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.

16. Το Πάσχα διαδώστε τα κουνελάκια και τα κόκκινα αυγά στη θέση του μηνύματος της Ανάστασης και προπαγανδίστε υπέρ της νίκης της αμαρτίας.

17. Ακόμα και στη διασκέδασή τους φέρτε τους στα άκρα. Όταν γυρίζουν από διακοπές να είναι πτώμα στην κούραση και να έχουν μετανιώσει για τις επιλογές τους.

18. Μην τους αφήνετε να βγαίνουν στη φύση και να παρατηρούν ο,τι ο Θεός έφτιαξε.

19. Αντί για αυτό, στέλνετέ τους σε λούνα παρκ, γήπεδα, κινηματογράφους, παιδότοπους και κονσέρτα.

20. Κρατάτε τους πάντα υπεραπασχολημένους. Να μη σκέφτονται, να μην αναζητούν, να μη προβληματίζονται.

21. Και όταν συναντώνται για πνευματική συντροφιά με άλλους πιστούς, κάντε ώστε να φεύγουν από κει με διαταραγμένη συνείδηση.

22. Δώστε τους να ασχολούνται με τόσους πολλούς “καλούς” στόχους, που να μην έχουν χρόνο ούτε ανάγκη να εκζητήσουν τη δύναμη του Ιησού στη ζωή τους.

23. Σύντομα, θα δουλεύουν ασταμάτητα για αυτόν τον “καλό” σκοπό, που όμως ο Θεός δεν τους ανέθεσε, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους σ’ αυτόν, με μεγάλη πιθανότητα να τα χάσουν και τα δύο.

Θα δουλέψει σίγουρα το σχέδιο αυτό»!

Και οι δαίμονες έτρεξαν γρήγορα να βάλουν σε εφαρμογή όλα αυτά, ώστε οι Χριστιανοί να μην έχουν χρόνο για τον Σωτήρα τους Ιησού Χριστό…

Πηγή: Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ