ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

Ένα θέμα που απασχόλησε τον Γέροντα Παΐσιο, ήταν το θέμα του ημερολογίου. Πονούσε για το χωρισμό και προσευχόταν. Λυπόταν για τις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών που είναι ξεκομμένες σαν τα κλήματα από την Άμπελο, και δεν έχουν κοινωνία με τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μερικές τέτοιες ενορίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ενώθηκαν καθ' υπόδειξή του με την Εκκλησία κρατώντας το παλαιό ημερολόγιο.

Έλεγε, λοιπόν ο Γέροντας: «Καλό ήταν να μην υπήρχε αυτή η εορτολογική διαφορά, αλλά δεν είναι θέμα πίστεως». Στις ενστάσεις ότι το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας, απαντούσε: «Το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας και το παλιό ειδωλολάτρης», εννοώντας τον Ιούλιο Καίσαρα. Για να φανεί καλύτερα η τοποθέτηση του Γέροντα στο θέμα του ημερολογίου, παρατίθεται στη συνέχεια μια σχετική μαρτυρία:

ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ!

 

ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ!

Τόσες στεναχώριες… Πολλές φορές λυγίζω από το βάρος. Το έχεις νιώσει κι εσύ;

Δεν ξέρω τι να κάνω… Κι εκεί που κάπως ξεγελάω την κατάσταση και λέω «τώρα είμαι καλά», να τος, φυτρώνει κι άλλος πειρασμός, κι έπειτα κι άλλος... Εκεί, τα χάνω, δεν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση. Σε κάποια κενά μοναξιάς, όταν δεν με βλέπει κανείς, σκύβω το κεφάλι, δακρύζω και φωνάζω  από τα βάθη της ψυχής μου «Θεέ μου, δεν αντέχω άλλο…».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γονατίζω μπροστά στον Εσταυρωμένο Κύριο Ιησού Χριστό, μα, σαν Τον κοιτώ, χάνω τα λόγια μου.

Εκεί γίνεται η ανατροπή…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Παιδί μου, κάνε κουράγιο… Όλοι θα  δοκιμαστείτε σ’ αυτή τη ζωή. Η ζωή για τον κάθε Χριστιανό είναι μια χαρμολύπη! Δες τον Σταυρό. 

Στάζει ακόμα το αίμα Μου από αγάπη για σας!

Συμπάσχω μαζί σας, κάθε φορά που ο σατανάς σας πληγώνει, σας ανοίγει πληγές με τα βέλη του για να απελπιστείτε και να χαθείτε. Όμως, όσοι πιστεύετε σε Μένα και Με ακολουθείτε, να σηκώνετε τον σταυρό της ζωής σας όπως κι Εγώ, με υπομονή και εμπιστοσύνη. Γιατί, όσοι ακολουθούν τα βήματά Μου, δεν θα μείνουν για πάντα πάνω στον Σταυρό, αλλά θα αναστηθούν, όπως κι Εγώ! 

Όσοι λοιπόν πιστεύετε στην Ανάσταση, να χαμογελάτε …έστω κι αν αυτό το χαμόγελο παλεύει να βγει μέσα από δάκρυα!

Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ! (Αγίου Νήφων)

 Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ!

Κάποτε ήρθε στο κελί του Αγίου Νήφωνα ένας χριστιανός να τον συμβουλευθεί. Μετά τον συνήθη χαιρετισμό, ρώτησε τον όσιο:

-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου τί ωφέλεια έχουν αυτοί που μοιράζουν την περιουσία τους στους φτωχούς;

- Δεν άκουσες τί λέει το ευαγγέλιο; του απάντησε εκείνος.

Πολλά άκουσα και διάβασα, αλλά θα ήθελα ν' ακούσω κάτι και από το στόμα σου. 

Τότε ο Νήφων του είπε:

- Ο Θεός του Ουρανού και της Γης να σε διδάξει κατά την πίστη σου. Γιατί εγώ είμαι αδύνατος και ανάξιος. Αφού όμως ήρθες για ν' ακούσεις κάτι, πρόσεξε και ο Θεός, καθώς είπα, θα σε φωτίσει.

Σώπασε λίγο κι έπειτα άρχισε:

"Στις ημέρες του επισκόπου των Ιεροσολύμων Κυριακού ζούσε ένας πολύ ελεήμων άνθρωπος, ονόματι Σώζων. Περνώντας κάποια μέρα απ' την πλατεία της πόλεως, βλέπει ένα φτωχό πού ήταν γυμνός και τουρτούριζε από το κρύο. Τον πόνεσε ή ψυχή του. Έβγαλε λοιπόν το ιμάτιο του και το έδωσε στο φτωχό. Σε λίγο επέστρεψε σπίτι του. Ήταν σούρουπο και ξάπλωσε να κοιμηθεί. Βλέπει τότε στο όνειρο του ότι βρέθηκε σ' ένα θαυμαστό κήπο που φωτιζόταν με καθαρό άυλο φως. Πλήθος λουλούδια - ρόδα και κρίνα - και ψηλόκορμα δένδρα τον στόλιζαν, που ξέχυναν απ' την κορφή ως τις ρίζες μια υπέροχη ευωδία, ενώ τα δένδρα ήταν κατάφορτα με ωραιότατους καρπούς, ώστε τα κλαδιά τους έγερναν ως τη γη. Το καθένα είχε ξεχωριστή ομορφιά. Ανάμεσά τους υπήρχαν πολυάριθμα πουλιά απ' όλα τα είδη και τα χρώματα και κελαηδούσαν μελωδικά. Το κελάηδημά τους ήταν τόσο θεϊκό, ώστε νόμιζες ότι ερχόταν απ' τον ουρανό. Όλα τα δένδρα, τα φυτά και τα λουλούδια κυμάτιζαν με πολλή χάρη.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

 

 

 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ 

Ένας νέος, παρασυρμένος από τη τρομερή δύναμη της κακής συνήθειας, έπεφτε συχνά σε βαρύ αμάρτημα. Δεν άφηνε όμως τον αγώνα. Ύστερα από κάθε κατρακύλισμα, έχυνε πύρινα δάκρυα και προσευχόταν στο Θεό μ’ αυτά τα πονεμένα λόγια:

- Κύριε, σώσε με, είτε θέλω, είτε δεν θέλω. Εγώ σαν χωματένιος που είμαι, τραβιέμαι εύκολα από τη λάσπη της αμαρτίας. Συ όμως έχεις τη δύναμη να μ’ εμποδίσεις. Δεν είναι θαυμαστό Θεέ μου, αν ελεήσεις τον δίκαιο, ούτε αν σώσεις τον ενάρετο, γιατί αυτοί είναι άξιοι να γευτούν την αγαθότητά Σου. Σε μένα τον αμαρτωλό δείξε, Κύριε, την φιλανθρωπία Σου, και το έλεός Σου, και σώσε με, με θαυματουργικό τρόπο, γιατί μ΄ όλη την αθλιότητά μου, σε Σένα μόνο καταφεύγω ο δυστυχής!

Αυτά έλεγε με συντριβή ο νέος και όταν κυριευόταν από το πάθος και όταν ακόμα ήταν ήρεμος. Κάποια φορά που πάλι νικήθηκε, ύστερα από αγωνιώδη αντίσταση, γονάτισε παρευθύς κι επανέλαβε τα ίδια λόγια, χύνοντας ποταμούς δακρύων.
Η ακατανίκητη ελπίδα του στην Θεία Ευσπλαχνία ερέθισε τον διάβολο. Παρουσιάστηκε μπροστά του όλος μανία και του φώναξε:

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

✞…Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ¸¸.•♥*¨*✿✿

 

Αυτό είναι το δυνατότερο όπλο για σένα και το παιδί σου!

Μόνο έτσι δεν θα φύγει από την Εκκλησία.
Και αυτό θα το καταφέρεις μόνο αν του προσφέρεις βιώματα μέσα στον ναό!

Ο στάρετς Ζωσιμάς του Dοstοyevsky στους Αδελφούς Καραμαζώφ λέει: «εκείνος που μπορεί να έχει αναμνήσεις Χριστού από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή».
Το σπουδαίο είναι ότι κάνει αυτή την μνημειώδη παρατήρηση ύστερα από τη γλυκιά θύμηση της μητέρας του, όταν τον έπαιρνε μαζί της στη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων.

Θυμάται την ομορφιά της Ακολουθίας, τη μοναδική μελωδία του κατανυκτικού «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου…». Τις γριούλες που έκαναν μετάνοιες, τον κόσμο όλο δακρυσμένο να παρακαλά τον Χριστό, το λιβάνι που ανέβαινε ψηλά, τις ηλιαχτίδες που έμπαιναν απ' τα χρωματιστά τζάμια της εκκλησιάς, την μάνα του που τον κρατούσε αγκαλιά πηγαίνοντάς τον να κοινωνήσει. Αυτή η ανάμνηση τον κρατούσε ζωντανό στις δυσκολίες και στις πίκρες της ζωής, τους πειρασμούς και τις ταλαιπωρίες. Τότε γύριζε πίσω και άνοιγε αυτό το «άλμπουμ» της καρδιάς του, κοιτάζοντας νοσταλγικά αυτές τις φωτογραφίες, αυτές τις παλιές όμορφες αναμνήσεις. Γιατί είναι πολύ ωραίο να έχεις αναμνήσεις από την εκκλησία.

ΕΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΘΑΥΜΑ!!!

ΕΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΘΑΥΜΑ!!!
 

 Όταν τα οστά των κεκοιμημένων άκουσαν το "Χριστός Ανέστη" και πανηγύρισαν!

...Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ερείς αυτοίς: «τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον Κυρίου»...

Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Μετά τον εσπερινό της Αγάπης συνηθίζεται να συνάζονται όλοι οι πατέρες στο αρχονταρίκι και να ανταλλάσσουν ευχές με τον ηγούμενο και μεταξύ τους.

Ο νεόκουρος μοναχός π.Θωμάς μη γνωρίζοντας την τάξη, πήγε με τους γεροντότερους μοναχούς μπροστά μπροστά. Ο ηγούμενος τον είδε και τον παρατήρησε. Ο π.Θωμάς είπε το «ευλόγησον».
Τότε ο καθηγούμενος π. Σεραφείμ γύρισε και είπε στον π. Θωμά: «Πάτερ Θωμά, πήγαινε, σε παρακαλώ, κάτω στο οστεοφυλάκιο να πείς στα οστά των κεκοιμημένων πατέρων το «Xριστός Aνέστη» και έλα μετά πάλι εδώ».

O π. Θωμάς, ο απλός, ο ταπεινός, ο πρόθυμος εργάτης της υπακοής, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, έτρεξε στο οστεοφυλάκιο και είπε μεγαλόφωνα: «Πατέρες και αδελφοί, ο ηγούμενος με έστειλε να σας πω το «Xριστός Aνέστη». Και τότε συνέβη το υπέρλογο γεγονός. Όλα τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν, αναπήδησαν! Ένα κρανίο, μάλιστα, σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε στον χαιρετισμό του γέροντα: «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Αμέσως έγινε και πάλι νεκρική σιγή. Ο π. Θωμάς επέστρεψε πίσω σε περίπου δέκα λεπτά,καθώς το κοιμητήριο και το οστεοφυλάκιο της Μονής βρίσκεται κοντά στο αρχονταρίκι.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΒΑΦΟΥΝ ΑΥΓΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΜΕΤΑΝΟΙΑ" ΚΑΙ ΤΙ "ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ";

 ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΜΕΤΑΝΟΙΑ" ΚΑΙ ΤΙ "ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ";

...Μιλάμε για τη μετάνοια.Μετάνοια δεν είναι η μεταμέλεια.
Μεταμέλεια = μετά + μέλω = το αίσθημα ντροπής, στενοχώριας, που έχει κάποιος για ό, τι έκανε ή για ό, τι παρέλειψε να κάνει.
Μετάνοια = μετά + νοέω νοός κρίση. Η συναίσθηση από κάποιον του κακού ή του σφάλματος που έκανε και αλλαγή του νου / μεταστροφή.

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΥΣ!!!

Ένα θαύμα για πιστούς και απίστους!!!

Είναι η ίδια εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαὴλ αυτὸ που βλέπετε στις φωτογραφίες απὸ το ομώνυμο μοναστήρι στο χωριὸ Μανταμάδος Λέσβου. Υπάρχει όμως μία πολὺ μεγάλη διαφορά!!! Στην επάνω φωτὸ οΤαξιάρχης είναι με ανοιχτὸ το στόμα, ενώ στην κάτω με κλειστό, όπως είναι καθημερινὰ όταν επισκέπτεται κάποιος τον ιερὸ ναὸ για να προσκυνήσει. Τι έχει συμβεί;

Η  επάνω φωτὸ είναι τραβηγμένη προ 20ετίας περίπου απὸ προσκυνητὴ που είχε πάει εκεί για να προσκυνήσει. Καθὼς περίμενε στη σειρά, καθ’ ότι πολὺς κόσμος συρρέει καθημερινὰ εκεί, μία γυναίκα μπροστά του προσεύχονταν με δάκρυα στα μάτια στον άγιο να την βοηθήσει σ´ ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Και τότε όλοι οι παριστάμενοι έμειναν έκθαμβοι, όταν το στόμα του Ταξιάρχη στην εικόνα άνοιξε σαν να της μιλούσε.

ΠΟΙΟΥΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ; ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ;

ΠΟΙΟΥΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ; 

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ;

Είναι σατανική ενέργεια το "μάτιασμα";
 

Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του σ’ ανθρώπους.

Ο φθόνος δηλ. του φθονερού ανθρώπου είναι αγωγός, απ’ όπου διοχετεύεται στις ανθρώπινες ψυχές το δηλητήριο (=βασκανία) του διαβόλου. «Η βασκανία είναι μία δαιμονική ενέργεια, που γίνεται μέσω των φθονερών ανθρώπων» (Μ. Βασίλειος περί φθόνου, 4), «…απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον» (Ευχή εις βασκανίαν).

Κι αυτό σημαίνει: Βασκανία ΔΕΝ είναι ένας λ.χ. συνηθισμένος πονοκέφαλος, ή μια συνηθισμένη ζάλη κλπ., αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστο!! Κάτι το φοβερό, το ανυπόφορο, το …σατανικό!!

Είχε κάποιος, (διηγούνται αυτόπτες μάρτυρες) ένα ωραίο άλογο. Το είδε κάποιος (φθονερός) και είπε: «Τι ωραίο άλογο». Και το άλογο δεν άντεξε το «μάτι». Έσκασε, ψόφησε ακαριαία! 

Ποιοί έχουν «μάτι»;

 
Κακό «μάτι» έχει εκείνος, που έχει μέσα του κακία! «απέλασον πάσαν φαρμακείαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων» (ευχή εις βασκανίαν).
Γι’ αυτό παλαιότερα, οι αγράμματες γριούλες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο παιδάκι, ή άλλο τι ωραίο, το έφτυναν· και έλεγαν: «Να μην αβασκαθεί». Έβγαζαν από μέσα τους (έφτυναν) τον τυχόν κρυμμένο φθόνο. 

Πρέπει να μονάσω ή όχι;

Πρέπει να μονάσω ή όχι;

Επιστολή στην κοπέλα που δεν μπορεί να αποφασίσει αν πρέπει να παντρευτεί ή να πάει στο μοναστήρι

"Εφόσον αμφιταλαντεύεσαι, κόρη, να ξέρεις ότι είσαι περισσότερο για γάμο παρά για μοναστήρι. Για μοναχικό βίο είναι εκείνοι στους οποίους δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο άγιος Σάββας δεν δίσταζε, ούτε η αγία Θεοδώρα, ούτε η αγία Ξένια, ούτε η Ευφημία, ούτε τόσες πολλές άλλες, οι οποίες υπήρξαν πραγματικές καλλιτέχνιδες του μοναχικού βίου.

Επειδή " ού πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ΄οις δέδοται. "

Εσύ λές πως συχνά τα βράδια κάθεσαι μαζί με τη μητέρα σου δίπλα στη φωτιά, και απαριθμείτε λόγους υπέρ και λόγους κατά. Ενώ εγω σου λέω: όσοι λόγοι και να είναι, και πάλι δεν θα αποφασίσουν οι λόγοι σε ποια πλευρά θα γύρεις αλλά η έλξη.

Η αγάπη στέκει πάνω από όλους τους λόγους.

Και εάν δεν σε οδηγήσει η αγάπη προς τον Χριστό στη μοναχική ησυχία του μοναστηριού, τότε η αγάπη για τον κόσμο θα σε κρατήσει στον κόσμο και θα σε καθοδηγήσει στο γάμο. Όμως και σ΄αυτή την δεύτερη περίπτωση εσύ μπορείς να είσαι ευλογημένη με την ευλογία της Σάρας και της Ραχήλ, μα και της ίδιας της μητέρας σου.

Η μεγάλη αγάπη προς τον Θεό δεν αντέχει τον κόσμο, δεν αγαπά συντροφιές, ζητά την μοναξιά.

Η τέλεια ιστορία: TO "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"

Η τέλεια ιστορία: 

TO "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.

Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:

«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».

Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε: 

ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΕΥΧΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΙΕΣΤΕ! (Γέροντας Παΐσιος)

✿⊱╮ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΕΥΧΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΙΕΣΤΕ ✿⊱╮

Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων!

Όπως και στην μοναχική ζωή η μεγαλύτερη ευλογία είναι να πάρεις την ευχή του Γέροντά σου.

Γι' αυτό λένε: “Να πάρεις την ευχή των γονέων”.

````````````````````````````````````

Μια μάνα, θυμάμαι, είχε τέσσερα παιδιά και έκλαιγε η καημένη:

“Θα πεθάνω με τον καημό, μου, δεν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή”.

Χήρα γυναίκα εκείνη, ορφανά αυτά, τους πόνεσα.

Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε.

Λέω, “κάτι συμβαίνει εδώ”.

“Μας έχουν κάνει μάγια”, έλεγαν τα παιδιά.

“Δεν είναι μάγια, φαίνεται αυτό, όταν είναι από μάγια. Μήπως σας καταριόταν η μάνα σας;” τα ρωτάω.

“Ναι, Πάτερ, μου λένε, η μητέρα μας, όταν ήμασταν μικρά, επειδή ήμασταν πολύ ζωηρά, μας έλεγε συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ: “Κούτσουρα να μείνετε, κούτσουρα να μείνετε””.

“Πάτε να τραντάξετε την μάνα σας, τα λέω, και να της πείτε να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και από 'δω και πέρα να σας δίνει ευχές συνέχεια”.

Μέσα σε ενάμισι χρόνο παντρεύτηκαν και τα τέσσερα. Εκείνη η καημένη ήταν χήρα γυναίκα, ήταν, φαίνεται, και στενόκαρδη, και εκείνα ζωηρά, την έσκαγαν, και έτσι τα καταριόταν.

```````````````````````

- Αν οι γονείς καταταρασθούν τα παιδιά και μετά πεθάνουν, πώς θα απαλλαγούν τα παιδιά από την κατάρα;

- Αν ψάξουν τα παιδιά στον εαυτό τους, θα βρουν ότι, για να τα καταταρασθούν οι γονείς τους, φαίνεται θα ήταν παλαβά και θα τους βασάνιζαν. Οπότε, αν συναισθανθούν το σφάλμα τους και μετανοήσουν ειλικρινά και εξομολογηθούν, τακτοποιούνται. Και αν τα παιδιά κάνουν πνευματική προκοπή, θα βοηθηθούν και οι γονείς.

````````````````````

- Γέροντα, και εμένα, όταν έφευγα για το Μοναστήρι, οι γονείς μου με καταριόνταν.

- Αυτές είναι οι μόνες κατάρες που γίνονται ευχή.

(Γέροντος Παϊσίου)

Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ…

 Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ…

Όταν ακούω το Ευαγγέλιο της θεραπείας των δέκα λεπρών, στο νου μου έρχονται κάποιοι πρώην λεπροί που γνώρισα, οι οποίοι ζούσαν στο νοσοκομείο των Λοιμωδών, στην Αγία Βαρβάρα.

Τους είχαν μεταφέρει εκεί από το νησί Σπιναλόγκα που βρίσκεται κοντά στη Κρήτη.

Όταν μπήκα μέσα, προς μεγάλη μου έκπληξη είδα πως ένας από αυτούς τους λεπρούς ήταν παπάς, ο οποίος πέθανε με φήμη αγίου. Είχε πολλά χαρίσματα από το Θεό, όπως το προφητικό. Όταν τον έβλεπα να λειτουργεί, διέκρινα αυτή την ταπείνωσή του και νόμιζα πως ήταν άγγελος Κυρίου επί της γης.

Ζούνε ακόμα μέχρι σήμερα κάποιοι εκεί σε κάποια σπίτια που τους παραχώρησε το κράτος.

Αυτοί λοιπόν είχαν την μεγάλη ευλογία ν’ ανακαλυφθεί επί των ημερών τους το φάρμακο της λέπρας και θεραπεύθηκαν.

Ήταν οι τελευταίοι λεπροί που γλίτωσαν από αυτή την ανίατη αρρώστια. Μέσα στον ψυχικό τους κόσμο μπορώ να πω πως ανακάλυψα την πραγματική αλήθεια!

ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ;

ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ;

Σε ένα παλιό θρησκευτικό βιβλίο περιέχεται η παρακάτω μικρή ιστορία:

Το παιδί ενός πλουσίου, εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι σαν τον άσωτο υιό της παραβολής, πήγε στην Ινδία και εκεί σπατάλησε την περιουσία του.

Όταν πια δεν του έμεινε ούτε πεντάρα στην τσέπη, έγραψε στον πατέρα του να του στείλει χρήματα και περίμενε την απάντηση με ανυπομονησία.

Σε λίγο καιρό έρχεται και η απάντηση. Ο νέος ανοίγει την επιστολή, αλλά δεν βλέπει μέσα στον φάκελο χρήματα. Τον πιάνει ταραχή και απελπισία. Έτσι χωρίς να διαβάσει την επιστολή, πηγαίνει σε έναν γκρεμό, πέφτει από εκεί και σκοτώνεται.

Μετά από το κακό ένας φίλος του βρίσκει το πεταμένο γράμμα, το διαβάζει και τι βλέπει;

Ο πατέρας του παιδιού του υπεδείκνυε κάποιο πρόσωπο, από το οποίο θα μπορούσε να ζητά χρήματα όποτε είχε ανάγκη.

****************

Και η Αγία Γραφή είναι μια μεγάλη επιστολή, σταλμένη από τον Ουράνιο Πατέρα στα πλανεμένα παιδιά του πάνω στη γη .

Σ΄ αυτήν την Επιστολή, ο Θεός μας φανερώνει τα μέσα, με τα οποία θα πετύχουμε την σωτηρία μας.

Όσοι όμως δεν την διαβάζουν και την περιφρονούν, παθαίνουν ότι και το παιδί της παραπάνω ιστορίας. Τους πιάνει η απόγνωση και καταλήγουν στην απώλεια.

Π. ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΓΙΕΦ - ΠΑΠΑΣ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ +19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Παπάς παλικάρι δολοφονείται στην Εκκλησία 

 

- Ποιος ήταν ο π.Δανιήλ Σισόγιεφ;

- Ο γενναίος παπάς που δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία, επειδή αγάπησε πολύ το Χριστό και τους ανθρώπους.

 

 Συγκλονιστικές λεπτομέρειες από τη ζωή και τις τελευταίες στιγμές του ιερομάρτυρος Daniil Sisoev (+19-11-2009) 

Μιλάει ο φίλος του και στενός συνεργάτης π.Iurii Maximov

                                                                                                                                    

 - Τον π. Δανιήλ τον γνώριζα 10 χρόνια -από τον Οκτώβριο του 1999.

Σ΄ αυτά τα δέκα χρόνια τον άκουσα πολλές φορές να λέει ότι επιθυμεί να πεθάνει σαν μάρτυρας. Φοβάμαι ότι αυτό από τα χείλη μου ακούγεται πολύ διαφορετικά από ότι θα ακουγόταν από τα δικά του. Όταν μιλούσε γι' αυτό, έτσι απλά και χαμογελαστά, αισθανόμουν το ίδιο ξάφνιασμα και την ίδια απορία που είχα όταν διάβαζα τις επιστολές του Αγ. Μάρτυρος Ιγνατίου, όπου εξέφραζε την επιθυμία του να υποφέρει για το Χριστό. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση δεν τους πολυκαταλάβαινα.

Θυμάμαι ότι πριν από μερικά χρόνια ταξιδέψαμε στα Σκόπια, στην αρχαία πόλη Βίτολα. Εκεί επισκεφτήκαμε ένα αρχαίο αμφιθέατρο όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους προς τέρψιν των ειδωλολατρών έριχναν τους Χριστιανούς στα θηρία. Διατηρούνται δύο μικρά δωμάτια όπου κρατούσαν τα θηρία πριν τ΄ αμολήσουν  στην αρένα, ενώ στο κέντρο υπάρχει ένα κελάκι στο ύψος του ανθρώπου όπου κρατούσαν τους Χριστιανούς πριν τους ρίξουν στα θηρία. Σ' αυτό το αμφιθέατρο πέθαναν κάποιοι από τους πρώτους μάρτυρες της εκκλησίας. Τότε είπα στον π. Δανιήλ: «Μπορείτε να μπείτε εκεί που στέκονταν οι μάρτυρες πριν τους ρίξουν στα θηρία». Και μπήκε σ' αυτό το κελί. Θυμάμαι πως στεκόταν εκεί και κοίταζε προς τον ουρανό. Πιθανόν, το ίδιο ήρεμα να κοίταξε τον δολοφόνο του. 
Πρέπει ν΄ αναγνωρίσω ότι πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως πρέπει να φοβήθηκε στις τελευταίες του στιγμές, γι' αυτό ρώτησα τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα του φόνου: τι έκανε ο π. Δανιήλ όταν βγήκε από το Άγιο Βήμα, όταν είδε τον μασκοφόρο με το πιστόλι στο χέρι; Μου απάντησε: «πήγε κατευθείαν επάνω του». Ο  ιερέας Δανιήλ Σισόεβ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1974. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του για κάθε συμβουλή που του έδιναν οι γονείς του, ζητούσε αιτιολόγηση από την Αγία Γραφή. Εάν αυτό γινόταν εκπλήρωνε ότι του ζητούσαν οι γονείς του χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σ' αυτό φαίνεται ότι από τότε επιθυμούσε παντού και πάντοτε να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού. 

 

ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΤΟΛΣΤΟΪ...

Μια εμπειρία του Τολστόι που του έμεινε βαθιά χαραγμένη στην ψυχή

«Ὁ μεγάλος ρῶσος λογοτέχνης L. Tolstoy στό βιβλίο του Παιδικά, Ἐφηβικά καί Νεανικά χρόνια περιγράφει μιά ἐμπειρία του ἀπό τά παιδικά του χρόνια, πού ἔμεινε βαθειά χαραγμένη στην ψυχή του.

Φιλοξενοῦσαν συχνά στό σπίτι τους ἕναν ἄνθρωπο πολύ πονεμένο, πού ἐλάχιστες “ἄσπρες” μέρες εἶχε δεῖ στή ζωή του. Σέ μιά ἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις, ὁ Tolstoy μαζί μέ τά μικρά του ἀδέλφια, παρακολούθησαν κρυφά τό γέροντα πού προσευχόταν στό δωμάτιο τό ὁποῖο τοῦ εἶχαν παραχωρήσει. Καί περιγράφει ὡς ἑξῆς τήν ἀνεξίτηλη σφραγίδα τήν ὁποία ἄφησε πάνω του αὐτή ἡ ἐμπειρία:

“Σταυρώνοντας τά μεγάλα του χέρια στό στῆθος, ὁ Γκρίσα, στεκόταν πρῶτα σιωπηλός μέ σκυμμένο τό κεφάλι μπροστά στίς εἰκόνες. Μετά ἔπεσε στά γόνατα καί ἄρχισε νά προσεύχεται. Στήν ἀρχή ἀπάγγειλε σιγαλά γνωστές προσευχές· μετά τίς ἐπανελάμβανε δυνατότερα. Μετά ἄρχισε νά προσεύχεται μέ δικά του λόγια. Προσευχήθηκε γιά ὅλους τούς εὐεργέτες του (ἔτσι ἀποκαλοῦσε αὐτούς πού τόν φιλοξενοῦσαν)· ἀνάμεσα σ᾽ αὐτούς καί γιά τήν μητέρα μας καί γιά μᾶς.

Προσευχήθηκε γιά τόν ἑαυτό του, ζητώντας ἀπό τό Θεό νά συγχωρήση τίς προηγούμενες ἁμαρτίες του· καί μετά συνέχισε νά ἐπαναλαμβάνη: Θεέ μου, συγχώρεσε τούς ἐχθρούς μου. Μετά συνέχισε νά ἐπαναλαμβάνη πολλές φορές: Κύριε, ἐλέησέ με· ἀλλά κάθε φορά μέ ἀνανεωμένη δύναμι καί μέ θέρμη.

Μετά εἶπε: Συγχώρεσέ με, Κύριε, καί δίδαξέ με, πῶς νά ζῶ. Καί τό εἶπε μέ τόση ἁπλότητα καί πίστι σάν νά περίμενε μιά ἄμεση ἀπάντησι στό αἴτημά του. Καί ἔπειτα τό μόνο τό ὁποῖο μπορούσαμε νά ἀκούσουμε, ἦταν λυπητερά ἀναφυλλητά. Σέ λίγο σηκώθηκε στά γόνατά του, σταύρωσε τά χέρια του στό στῆθος καί ἔμεινε σιωπηλός...

Καί ξαφνικά ἀναφώνησε: Γενηθήτω Κύριε, τό θέλημά Σου! Καί πέφτοντας μέ τό μέτωπο στό πάτωμα ἄρχισε πάλι νά κλαίη μέ λυγμούς σάν παιδί...”.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ!

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ 

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ...

Κάποια γυναίκα βγήκε από το σπαραλιασμένο αυτοκίνητό της και φώναζε:
" Θαύμα!" Θαύμα!" Είμαι ζωντανή!
Πήρε να αγκαλιάζει όποιον έβρισκε μπροστά της και να ευχαριστεί συνεχώς.
"Θαύμα!" έλεγε και ξανάλεγε...
 
Αλήθεια πόσοι από μας, θεωρούμε ως θαύμα, αν δούμε κάποιον να θεραπεύεται με μια προσευχή, να γλυτώνει από βέβαιο θάνατο, να ανασταίνεται... Αλλά ξεχνάμε πως ίσως το μεγαλύτερο θαύμα από όλα είναι να είσαι ζωντανός, να περπατάς πάνω στη γη! Να μπορείς να χαίρεσαι τον γαλάζιο ουρανό, τη φύση, τους φίλους σου... Να μπορείς να κλαις, να γελάς, να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι... Θαύμα είναι εκείνα τα καταπληκτικά παιδικά μάτια που λάμπουν από αθωότητα, θαύμα είναι το ξημέρωμα, το δειλινό, το άρωμα της βροχούλας, το άρωμα των ανοιξιάτικων λουλουδιών!

Κάθε μέρα ζούμε ένα θαύμα αλλά δεν του δίνουμε σημασία!

Ο Θεός μας έδωσε μια ζωή γεμάτη από θαύματα! 

Αξίζει να αφιερώνουμε λίγο χρόνο κάθε μέρα, να αναλογιζόμαστε τα θαύματα που υπάρχουν γύρω μας και να δοξάζουμε γι' αυτά τον Δωροδότη Δημιουργό και Κύριο μας!!!!!!!

ΓΟΝΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΓΟΝΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη την αγάπη;

Έχετε αναρωτηθεί, ποια είναι η βασική αιτία, που ο κάθε άνθρωπος, από το μωρό μέχρι τον παππού, αναζητά την αγάπη;

Ακούτε πολλές φορές, παππούς να είναι ετοιμοθάνατος και την μαμά του να φωνάζει, γιατί την αγάπη αναζητάει.

Ποια είναι λοιπόν η βασική αιτία, που κάθε άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη και μάλιστα με πόθο την αναζητάει;

Θα σας πω ποια είναι η βασική αιτία:

Όταν μια ψυχή έρχεται στη γη βγαίνοντας από τη μήτρα της γυναίκας, αυτή η ψυχή ήταν πρώτα στην καρδιά του Θεού. Ο Θεός βγάζει από την καρδιά Του μια ψυχή και την εμφυτεύει στη μήτρα της μητέρας.  Ό,τι όμως βγαίνει από τον Θεό είναι αγάπη, γιατί ο Θεός είναι Αγάπη και ζητάει αγάπη. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη!

Γι’ αυτό, μόλις γεννηθεί το μωρό, την αγάπη αναζητάει, γιατί ήδη σαν ψυχή την απολάμβανε στην καρδιά του Θεού Πατέρα. Τώρα την αναζητάει ξανά. Ο Θεός επιτρέπει προσωρινά η ψυχή αυτή, να παίρνει αυτήν την αγάπη από τους θετούς της γονείς, τους σαρκικούς της γονείς, μέχρι να επανέλθει πίσω στην καρδιά Του.

Μην παραξενεύεστε που σας αποκαλώ θετούς γονείς, γιατί η πραγματική Μάνα και ο πραγματικός Πατέρας είναι μόνο ο Θεός. Αυτός είναι η Μάνα και ο Πατέρας μας!