Πώς πέθανε η Σαλώμη η οποία ζήτησε την Κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου επί πίνακι;

Πώς πέθανε η Σαλώμη η οποία ζήτησε την Κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου επί πίνακι;

Αρκετά χρόνια μετά από τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, κάπου στα Πυρηναία Όρη της Ισπανίας όπου εξορίστηκε από τους Ρωμαίους η οικογένεια του βασιλέως Ηρώδου, θέλοντας η Σαλώμη να περάσει χειμώνα πεζή πάνω από ένα παγωμένο ποτάμι... έσπασε ο πάγος!

Βουλιάζοντας, κόπηκε το κεφάλι της από τον πάγο σαν από κοφτερό μαχαίρι και έμεινε κομμένο μόνο του επάνω, ενώ το υπόλοιπο σώμα της χάθηκε μέσα στο νερό!

"Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις"!

Μάχαιρα από πάγο!

(πηγή:  Εκκλησιαστική Ιστορία π. Νικηφόρου Κάλλιστου Ξανθόπουλου  1256-1335, & "Ο Χριστός προ του Πιλάτου" του αειμνήστου καθηγητού  θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννου Κολιτσάρα).

Συζήτηση με τον Γέροντα Αμβρόσιο περί Παραδείσου!

Συζήτηση με τον Γέροντα Αμβρόσιο περί Παραδείσου!

- Γέροντα, πως είναι ο Παράδεισος;

- Είναι ένα ευλογημένο μέρος, χαρούμενο, έχει ποτάμια με νερά μέσα. Τόπος απέραντος, χωρίς κόπο, χωρίς στενοχώρια. Ανάπαυση ψυχής, ελευθερία πνεύματος. Και θα χαίρεσαι εκεί, δεν θα κλαις, δεν θα πονάς. Χαρά, αγαλλίαση, ευφροσύνη ψυχών. Εκεί μέσα μπαίνουν όσοι φύλαξαν εδώ τη ζωή τους στην καθαρότητα.

- Και τί είναι η Χάρις του Θεού;

- Δύναμις! Απέραντος δύναμις! Είναι εδώ στη γη και καλύπτει τον Ουρανό. Η Χάρις του Θεού μπορεί να χτίσει τη γη και εν ριπή οφθαλμού να την γκρεμίσει, να χαθεί. Γιατί η Χάρις είναι δύναμις και αλλάζει το Σύμπαν.

- Γι’ αυτό βλέπουμε τις μεγάλες καταστροφές από τη μία στιγμή στην άλλη;

- Αυτά να τα προσέχετε, γιατί, όταν ο Κύριος τραβήξει το βλέμμα Του από μία περιοχή, αλλάζει λειτουργία.

- Και θα γίνουν και άλλα κακά;

- Και άλλα ακόμα...

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ - Παλεύοντας με το δαιμόνιο της έπαρσης.

-ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ-

Παλεύοντας με το δαιμόνιο της έπαρσης.

Διηγήθηκε Γέρων:

 «Κάποτε ήρθαν και με προσκύνησαν τα δαιμόνια, ενώ έψελνα το Χερουβικό και είχα φθάσει στο «και τη ζωοποιώ Τριάδι».

 Έρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ένας μεγάλος αξιωματικός με πηλίκιο και κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια και κέρατα που έβγαιναν δίπλα απ’ το πηλίκιο, και τέσσερις μικροί μαλλιαροί, και πέφτουν στα γόνατα μπροστά μου. 

Τί είναι Αγάπη; (Οσίου Παϊσίου)

Τί είναι Αγάπη;

- Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη; 

- Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχει η αγάπη μέσα μας και να μας προδώσει, ναι. 

Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. 

* Αγάπη είναι να ακούσεις με πόνο την στενοχώρια του άλλου. 

* Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πεις με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία. 

* Αγάπη είναι να συμμερισθείς την λύπη του, να τον αναπαύσεις στην δυσκολία του. 

* Αγάπη είναι να σηκώσεις έναν βαρύ λόγο που θα σου πει. 

Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις. 

Όταν πονάς εσωτερικά για τον άλλον, ο Θεός τον πληροφορεί για την αγάπη σου και την καταλαβαίνει χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Όπως και όταν δεν εκδηλώνεται η κακία μας, αλλά είναι εσωτερική, πάλι ο άλλος την καταλαβαίνει. 

Βλέπεις, και ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός», φέρνει ταραχή, ενώ ο Άγγελος ο πραγματικός φέρνει μια απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτη.

Ο ΚΑΚΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο κάκτος και η πεταλούδα

Μια φορά κάποιος ζήτησε από το Θεό ένα λουλούδι και μια πεταλούδα. Ο Θεός όμως αντί γι’ αυτά του έδωσε ένα κάκτο και μια κάμπια. Αυτό στενοχώρησε τον άνθρωπο. Δεν μπορούσε να καταλάβει, γιατί δεν πήρε αυτό που ζήτησε. Είπε μέσα του, λοιπόν: «Ο Θεός έχει να νοιαστεί για τόσους ανθρώπους…». Και αποφάσισε να μην ζητήσει εξηγήσεις.

Μετά από λίγο καιρό πήγε να κοιτάξει αυτά που του είχαν δοθεί και τα είχε ξεχάσει. Προς έκπληξή του, απ’ τον αγκαθωτό και άσχημο κάκτο, είχε φυτρώσει ένα όμορφο λουλούδι. Και η άσχημη κάμπια είχε μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη πεταλούδα!

Ναι, ο Θεός τα κάνει πάντα όλα σωστά!

Ο τρόπος που ενεργεί είναι πάντα ο καλύτερος, ακόμα κι αν μας φαίνεται λανθασμένος. Αν ζήτησες από το Θεό κάτι και πήρες κάτι διαφορετικό, δείξε Του εμπιστοσύνη. Μπορείς να είσαι σίγουρος πως Αυτός θα σου δίνει, πάντα αυτό που χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή. Ίσως αυτό που χρειαζόσουν περισσότερο να ήταν εκπαίδευση στην υπομονή και την εμπιστοσύνη.

Και μην ξεχνάς... Από το ΑΓΚΑΘΙ του σήμερα, μπορεί να δεις το ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ! 

Ο Θεός σου δίνει πάντα ό, τι χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή.

Ιησού μου σε αγαπώ...

Ιησού μου σε αγαπώ...

☦️ Συγκλονιστικές περιγραφές από διωγμούς ιερωμένων στην Ρωσία...

Ένας Ιερεύς που επέζησε των διωγμών έγραψε τα ακόλουθα για την κράτησή του: 

"Δεν θα πάψω να ευγνωμονώ τον Θεό, για τα χρόνια που πέρασα φυλακισμένος σε απόλυτη απομόνωση. 

Ήμουν, για τρία χρόνια, σε δέκα μέτρα βάθος, κάτω από την επιφάνεια της γης. 

Ποτέ δεν άκουσα μία κουβέντα, ποτέ δεν είπα μία κουβέντα. 

Δεν υπήρχαν βιβλία.

Οι εξωτερικές φωνές, όλες σιώπησαν.

 Οι φύλακες φορούσαν υποδήματα με λαστιχένιες σόλες, δεν ακουγόταν ο ερχομός τους.

Μετά, καθώς ο καιρός περνούσε, σιώπησαν και όλες οι εσωτερικές φωνές. 

Μας έδιναν φάρμακα [Σημ.: εννοεί ψυχοφάρμακα], μας έδερναν.

Λησμόνησα όλη την θεολογία. Λησμόνησα όλη την Αγία Γραφή. 

Μία ημέρα πρόσεξα πως είχα ξεχάσει και το "Πάτερ ημών". 

Δεν μπορούσα να το θυμηθώ. Ήξερα πως άρχιζε με το "Πάτερ ημών", αλλά δεν γνώριζα πια πώς ήταν η συνέχεια.

 Κράτησα την αισιοδοξία μου και είπα: "Πάτερ ημών, έχω ξεχάσει την προσευχή, αλλά Συ σίγουρα την γνωρίζεις.

 Σε παρακαλώ, βάλε αντί για μένα έναν Άγγελο να την λέει κι εγώ θα σιωπώ"!

Για ένα διάστημα η προσευχή μου ήταν "Ιησού, σε αγαπώ". 

Και μετά από λίγο και πάλι, "Ιησού, σε αγαπώ". Αργότερα, μού ήταν δύσκολο να λέω έστω και αυτό, γιατί μας έδιναν μία φέτα ψωμί για μία εβδομάδα. 

Ήταν οι ξυλοδαρμοί και τα μαρτύρια και η έλλειψη φωτός και άλλα πράγματα. 

Ήταν πια αδύνατο να συγκεντρώσω το μυαλό μου, ώστε να λέω έστω και το "Ιησού, σε αγαπώ".

 Η υψηλότερη μορφή προσευχής που γνωρίζω είναι το ήσυχο κτύπημα της καρδιάς που αγαπά Αυτόν.

 Ο Ιησούς χρειάζεται απλά να ακούει "τικ-τοκ", "τικ-τοκ" και να γνωρίζει πως κάθε χτύπημα είναι αφιερωμένο προς Αυτόν".

 (Περιοδικό "Πρωτάτον", φ. Ιαν. Φεβρ. 1991, σελ. 27.

Για τις συνθήκες κράτησης των Χριστιανών κρατουμένων στα Σοβιετικά στρατόπεδα - φυλακές, βλ. και το βιβλίο "Ο π. Αρσένιος" Α' & Β', έκδοσις Μονής Παρακλήτου).