Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Ερμηνεία της βυζαντινής εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου


Ερμηνεία της βυζαντινής εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
 
Στην αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βλέπουμε πολλά πρόσωπα. Δύο όμως είναι αυτά που ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: 
Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Χριστός μας με το ηγεμονικό Του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.
 

Δοξάζω Σε, παρθένε... (Αγ. Νεκταρίου)



Δοξάζω Σε, παρθένε, υμνώ Σε Παναγία
την χάριν σου κηρύττω Μήτηρ Θεού Μαρία.

Κυρίως Θεοτόκον κόρη ομολογώ Σε.
εξ όλης δε καρδίας θερμώς υμνολογώ Σε


Θεόνυμφε Μαρία ασματικώς αινώ Σε
και ως Θεού μητέρα απαύστως ευλογώ Σε,

Σε πόθω προσκυνούμεν παρθένε Παναγία
και Σε υμνολογούμεν ψυχή τε και καρδία.

Παντάνασσα Παρθένε Κόρη υπεραγία
ψυχών αγνών γλυκύτης πανάχραντε Μαρία.

Βασίλισσα αγγέλων, ανθρώπων σωτηρία
καταφύγη και σκέπη πιστών Υπεραγία.

Χαίρε χαράς ταμείον, χαίρε ευλογημένη
χαίρε φωτός δοχείον, χαίρε δεδοξασμένη.

Χαίρε νεφέλη κούφη, χαίρε θρόνε Κυρίου
χαίρε πυρίνη στήλη, χαίρε σκηνή του θείου.

Χαίρε τροφή του μάννα, χαίρε τρυφή αγία
χαίρε ωραία πύλη του Λόγου Παναγία.

Άγιος Νεκτάριος: Ύμνος α΄.
Εις την αγίαν Παρθένον.
Δοξολογητικός (Θεοτοκάριον)