Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

ΑΦΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

 
ΑΦΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Με απόλυτη εμπιστοσύνη, με υπακοή και με αφοσίωση!


Πόσες φορές λυπάμαι, όταν ακούω κάποιους ανθρώπους στις συζητήσεις που κάνουμε για τον Ουρανό, να μου λένε:
-Αχ, πάτερ μου, πόσο θα ήθελα κι εγώ να σωθώ, αλλά είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να κάνεις νηστείες, αγρυπνίες, πολλές προσευχές. Πρέπει να κάνεις το ένα, πρέπει να κάνεις το άλλο...
Και εγώ τον ρώτησα:
-Μπα τόσα πολλά θέλει ο Θεός από σένα για να μπεις στην καρδιά Του;
-Ναι, πάτερ, πρέπει να κάνουμε πάρα πολλά. Βλέπεις και οι άγιοι έκαναν θυσίες, αγρυπνίες, προσευχές.
-Παιδί μου, δεν κατάλαβες γιατί τα έκαναν οι άγιοι αυτά; Απλά, γιατί ήταν ερωτευμένοι με τον Θεό! Εγώ θα σου κάνω μία απλή ερώτηση. Εσύ σαν μάνα θέλεις πολλές θυσίες να κάνει το παιδί σου, για να σου αποδείξει πόσο σε λατρεύει; Τι θυσίες ζητάς εσύ από το παιδί σου, για να σου αποδείξει ότι σε λατρεύει; Να κάνει νηστείες; Να κάνει αγρυπνίες, για να σου πει μαμά σ’ αγαπώ; Το ζήτησε ποτέ καμιά μάνα αυτό από το παιδί της;
-Όχι.
-Τότε γιατί πιστεύεις πως μπορεί να το ζητήσει αυτό ο Θεός από τα παιδιά Του;

Ο Θεός έχει την ίδια ανάγκη που έχεις κι εσύ, για να σου αποδείξει το παιδί σου πόσο σε αγαπάει, και είναι η εξής:

Θέλει το παιδί Του να κρύβεται
• ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ,
• ΜΕ ΥΠΑΚΟΗ,
• ΜΕ ΑΦΟΣΙΩΣΗ,
στην πιο γλυκιά, τρυφερή, στοργική αγκαλιά,
που λέγεται μητρική καρδιά Του!
 

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)
______________
ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. (Ματθ. 18, 3-4)