Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
(Εορτάζει την 7η Ιουλίου)
1. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΚΛΗΡΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ
Βρισκόμαστε στον 3ο μ.Χ. αιώνα. Στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκονται δυο αιμοχαρείς ειδωλολάτρες βασιλιάδες. Ο ένας είναι ο Διοκλητιανός, που βασιλεύει στην Ανατολή και ο άλλος είναι ο Μαξιμιανός, που βασιλεύει στη Δύση. Είναι και οι δυο μεγάλοι διώκτες των Χριστιανών. Με πρωτοφανή μανία πολεμούν τη χριστιανική πίστη και στέλνουν στο θάνατο εκατομμύρια χριστιανούς.
Βρισκόμαστε στον 3ο μ.Χ. αιώνα. Στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκονται δυο αιμοχαρείς ειδωλολάτρες βασιλιάδες. Ο ένας είναι ο Διοκλητιανός, που βασιλεύει στην Ανατολή και ο άλλος είναι ο Μαξιμιανός, που βασιλεύει στη Δύση. Είναι και οι δυο μεγάλοι διώκτες των Χριστιανών. Με πρωτοφανή μανία πολεμούν τη χριστιανική πίστη και στέλνουν στο θάνατο εκατομμύρια χριστιανούς.
Η
Εκκλησία ζει μια από τις πιο αιματοβαμμένες αλλά και τις πιο ηρωικές
στιγμές της πορείας της. Το μαρτυρικό αίμα των πιστών χύνεται άφθονο
στους τόπους των βασανιστηρίων.
Οι
Χριστιανοί αντιμετωπίζουν με μεγάλη υπομονή και βαθιά πίστη στο Χριστό,
τα πλούσια σε σατανική εφευρετικότητα βασανιστήρια των ειδωλολατρών.
Άλλοτε τους ρίχνουν στα θηρία, για να γίνουν τροφή των λιονταριών και άλλοτε, αφού τους κρεμάσουν και τους πασαλείψουν με πίσσα, βάζουν φωτιά και τους καίνε.
Στήνονται πάνω σε δυνατές φωτιές τεράστια καζάνια με καυτό λάδι για να ρίξουν μέσα ακόμα και μικρά παιδιά που ομολογούν με θάρρος την αγάπη τους στο Χριστό. Τους μαστιγώνουν αλύπητα και με σιδερένια νύχια γδέρνουν τα τρυφερά τους σώματα.
Πλήθος είναι τα βασανιστήρια των πιστών Χριστιανών, οι οποίοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την αγάπη τους στο Χριστό. Μεγάλο, όμως, είναι και το πλήθος των ειδωλολατρών που, βλέποντας με έκπληξη και θαυμασμό την αντοχή των αγίων μαρτύρων αλλά και τα πολλά θαύματα που γίνονται, απαρνούνται τη θρησκεία των ειδώλων και ασπάζονται τη χριστιανική πίστη.
Όσο σκληρός και να είναι ο διωγμός δεν μπορεί να σταματήσει την θριαμβευτική πορεία της Εκκλησίας.
Ο Ουρανός γεμίζει με τα αναρίθμητα τάγματα των θαυματουργών αγίων μαρτύρων ενώ στη γη το Ευαγγέλιο του Χριστού εξαπλώνεται απ’ άκρη σε άκρη!
Άλλοτε τους ρίχνουν στα θηρία, για να γίνουν τροφή των λιονταριών και άλλοτε, αφού τους κρεμάσουν και τους πασαλείψουν με πίσσα, βάζουν φωτιά και τους καίνε.
Στήνονται πάνω σε δυνατές φωτιές τεράστια καζάνια με καυτό λάδι για να ρίξουν μέσα ακόμα και μικρά παιδιά που ομολογούν με θάρρος την αγάπη τους στο Χριστό. Τους μαστιγώνουν αλύπητα και με σιδερένια νύχια γδέρνουν τα τρυφερά τους σώματα.
Πλήθος είναι τα βασανιστήρια των πιστών Χριστιανών, οι οποίοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την αγάπη τους στο Χριστό. Μεγάλο, όμως, είναι και το πλήθος των ειδωλολατρών που, βλέποντας με έκπληξη και θαυμασμό την αντοχή των αγίων μαρτύρων αλλά και τα πολλά θαύματα που γίνονται, απαρνούνται τη θρησκεία των ειδώλων και ασπάζονται τη χριστιανική πίστη.
Όσο σκληρός και να είναι ο διωγμός δεν μπορεί να σταματήσει την θριαμβευτική πορεία της Εκκλησίας.
Ο Ουρανός γεμίζει με τα αναρίθμητα τάγματα των θαυματουργών αγίων μαρτύρων ενώ στη γη το Ευαγγέλιο του Χριστού εξαπλώνεται απ’ άκρη σε άκρη!
2. ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ
Σ’ αυτή τη δοξασμένη και αιματοβαμμένη περίοδο της αγίας Εκκλησίας μας ζούσε στα μέρη της Ανατολής, γύρω στο 300 μ.Χ., ένας ευσεβής χριστιανός, ο Δωρόθεος, μαζί με την ευλογημένη του γυναίκα, την Ευσεβία.
Ζούσαν με βαθιά πίστη και αγάπη στο Χριστό, προσπαθώντας να εφαρμόζουν πάντα στη ζωή τους τα λόγια του αγίου Ευαγγελίου.
Ήταν πολύ πλούσιοι αλλά και υπερβολικά ελεήμονες. Δεν υπήρχε περίπτωση να δουν φτωχό ή άρρωστο και να μην τον βοηθήσουν.
Το φιλόξενο σπίτι τους ήταν πάντα ανοιχτό για τον κάθε πεινασμένο και δυστυχισμένο. Για την μεγάλη ευσπλαχνία και την αμέτρητη καλοσύνη που είχαν, όλοι τους αγαπούσαν και τους σεβόντουσαν.
Μια θλίψη όμως μαράζωνε και πλήγωνε τις καρδιές τους. Δεν είχαν παιδί. Δεν είχαν το πιο ωραίο δώρο που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο μετά τον γάμο του. Τους έλειπε ένα αγγελάκι που θα έδινε νόημα στην ζωή τους και θα χάριζε το γέλιο και τη χαρά στη ψυχή τους.
Όταν έβλεπαν μπροστά τους κανένα μικρό παιδάκι, σαν μαχαιριά έσκιζε ο πόνος την καρδιά τους και δυο δάκρυα καυτά κυλούσαν από τα μάτια τους.
Με νηστείες, ελεημοσύνες και με θερμή προσευχή, παρακαλούσαν καθημερινά και οι δυο τους το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί.
3. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΗΣ
Ο Θεός άκουσε τις προσευχές των δούλων του και έστειλε πλούσια την χάρη Του στο ευλογημένο αυτό ζευγάρι.
Τους χάρισε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, σωστό αγγελούδι, που το ονόμασαν Κυριακή, επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή.
Ο Δωρόθεος και η Ευσεβία ευχαρίστησαν με ευγνωμοσύνη το Θεό για το μεγάλο αυτό δώρο που τους έδωσε και Τον παρακάλεσαν να τους φωτίσει, ώστε να αναθρέψουν τη μικρή τους κόρη σύμφωνα με το θέλημά Του.
Ήθελαν να δώσουν στο μικρό τους αγγελάκι, εκτός από τη στοργική τους αγάπη, τη σωστή χριστιανική διαπαιδαγώγηση. Να γίνει μια σωστή, καλή και φωτισμένη χριστιανή κοπέλα, που με την ενάρετη ζωή της να δοξάζεται το όνομα του Θεού.
Από πολύ νωρίς φρόντισαν να διδάξουν το μονάκριβο κορίτσι τους δυο πολύτιμα πράγματα. Πρώτον, ν’ αγαπά το Θεό με όλη του την καρδιά και δεύτερο, να σπλαχνίζεται τους φτωχούς ανθρώπους.
Της δίδαξαν την επιστήμη των επιστημών, την τέλεια τέχνη της Αγάπης.
Γι’ αυτό και ο Θεός της Αγάπης ήταν πάντα στην καρδιά, στα λόγια, και στα έργα της.
Πράγματι, αυτό το παιδί μεγαλώνοντας, δεν έλαμπε μόνο από σωματική ομορφιά, αλλά και από τις πολλές αρετές και τα χαρίσματα που το διέκριναν και που το έκαναν να ξεχωρίζει από τα συνομήλικά του.
Χαιρόσουν όχι μόνο να το βλέπεις αλλά και να το ακούς. Μέλι έβγαζε το στόμα του και τα λόγια του ήταν γεμάτα σύνεση και σοφία.
Όπως και οι γονείς της, αγαπούσε πολύ τους φτωχούς και δυστυχισμένους ανθρώπους, γι’ αυτό και τα ευλογημένα χεράκια του έκαναν πάντα έργα ελεημοσύνης και αγάπης. Ποιος πεινούσε και δεν του έδινε να φάει; Ποιος υπέφερε και δεν τον παρηγορούσε; Ποιος αρρώσταινε και δεν ήταν στο πλάι του για να τον παρηγορήσει;
Ο Θεός, που έβλεπε τόση καλοσύνη και αγάπη στη χριστιανική αυτή οικογένεια, ευλογούσε τόσο τη μικρή Κυριακή, όσο και τους ευσεβείς γονείς της.
Όσο μεγάλωνε η Κυριακή, γινόταν όλο και πιο χαριτωμένη. Ήταν πανέμορφη στην όψη και πολύ ευγενική στους τρόπους. Πρόσεχε να μην πικραίνει και να μην κατακρίνει ποτέ κανένα. Έβλεπε σ’ όλους, καλούς και κακούς, την εικόνα του Θεού, γι’ αυτό και συμπεριφερόταν πάντοτε προς όλους με αγάπη και σεβασμό.
Αγαπούσε όλη τη δημιουργία του Θεού και δόξαζε τον Παντοκράτορα Κύριο για ό,τι έβλεπε στη γη και στον ουρανό.
Το βράδυ, όταν μαζί με τους γονείς της θαύμαζε το πλήθος τα αστεράκια που έλαμπαν ψηλά στον ουρανό, ξεχείλιζε η καρδιά της από ύμνους δοξολογίας.
Όταν πάλι περπατούσε μέσα στο κοντινό δάσος, δίπλα από τα γάργαρα νερά που έτρεχαν τραγουδιστά μέσα στα μικρά ποταμάκια, η καρδιά της χτυπούσε τρυφερά και έλεγε γλυκά λόγια προσευχής σ’ Αυτόν που αγαπούσε πιο πολύ ακόμα και από τη ζωή της.
Όταν ήθελε να παίξει, επειδή απέφευγε τα άσεμνα και ανόητα παιχνίδια των συνομηλίκων της, πήγαινε στα καταπράσινα λιβάδια, εκεί που τα μικρά αγαπημένα της προβατάκια έβοσκαν και τους μάζευε μπόλικα χορταράκια για να τα ταΐσει.
Τα
διάφορα λουλούδια και οι ανεμώνες, μαζί με τις ανοιξιάτικες μυρουδιές
τους, ήταν η αφορμή για να αφήνει το άρωμα της αγνής παιδικής προσευχής
της να ανεβαίνει σαν θυμίαμα στο θρόνο του αγαπημένου της Ιησού.
Αγαπούσε τον Ουράνιο της Βασιλιά τόσο πολύ, όσο τίποτε άλλο σ’ αυτή τη γη.
Πολλές φορές, όταν στην προσευχή της έλεγε το λατρευτό όνομα του Κυρίου της Ιησού, δάκρυα τρυφερής αγάπης κυλούσαν από τα μάτια στα κατακόκκινα μαγουλά της.
Ένιωθε την αγάπη της στο Χριστό να γίνεται τόσο μεγάλη, που αν ήθελες να δεις τι έχει στην καρδιά της, δεν θα έβλεπες τίποτε άλλο εκτός από την γλυκιά μορφή Του.
Το όνομά Του ήταν χαραγμένο βαθιά τόσο στην καρδιά της, όσο και στα χείλη της.
Όταν ο θεϊκός έρωτας πλημμύριζε την καρδιά της, κρυβόταν ανάμεσα στις καταπράσινες φυλλωσιές των δένδρων του δάσους, γονάτιζε πάνω στις ανθισμένες ανεμώνες, ένωνε μπροστά στην καρδιά της τα δυο της χεράκια και άφηνε την αγάπη της στον Ιησού να ανέβη σαν πύρινη προσευχή στο θρόνο του Ουρανού.
Σ’ αυτή τη δοξασμένη και αιματοβαμμένη περίοδο της αγίας Εκκλησίας μας ζούσε στα μέρη της Ανατολής, γύρω στο 300 μ.Χ., ένας ευσεβής χριστιανός, ο Δωρόθεος, μαζί με την ευλογημένη του γυναίκα, την Ευσεβία.
Ζούσαν με βαθιά πίστη και αγάπη στο Χριστό, προσπαθώντας να εφαρμόζουν πάντα στη ζωή τους τα λόγια του αγίου Ευαγγελίου.
Ήταν πολύ πλούσιοι αλλά και υπερβολικά ελεήμονες. Δεν υπήρχε περίπτωση να δουν φτωχό ή άρρωστο και να μην τον βοηθήσουν.
Το φιλόξενο σπίτι τους ήταν πάντα ανοιχτό για τον κάθε πεινασμένο και δυστυχισμένο. Για την μεγάλη ευσπλαχνία και την αμέτρητη καλοσύνη που είχαν, όλοι τους αγαπούσαν και τους σεβόντουσαν.
Μια θλίψη όμως μαράζωνε και πλήγωνε τις καρδιές τους. Δεν είχαν παιδί. Δεν είχαν το πιο ωραίο δώρο που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο μετά τον γάμο του. Τους έλειπε ένα αγγελάκι που θα έδινε νόημα στην ζωή τους και θα χάριζε το γέλιο και τη χαρά στη ψυχή τους.
Όταν έβλεπαν μπροστά τους κανένα μικρό παιδάκι, σαν μαχαιριά έσκιζε ο πόνος την καρδιά τους και δυο δάκρυα καυτά κυλούσαν από τα μάτια τους.
Με νηστείες, ελεημοσύνες και με θερμή προσευχή, παρακαλούσαν καθημερινά και οι δυο τους το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί.
3. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΗΣ
Ο Θεός άκουσε τις προσευχές των δούλων του και έστειλε πλούσια την χάρη Του στο ευλογημένο αυτό ζευγάρι.
Τους χάρισε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, σωστό αγγελούδι, που το ονόμασαν Κυριακή, επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή.
Ο Δωρόθεος και η Ευσεβία ευχαρίστησαν με ευγνωμοσύνη το Θεό για το μεγάλο αυτό δώρο που τους έδωσε και Τον παρακάλεσαν να τους φωτίσει, ώστε να αναθρέψουν τη μικρή τους κόρη σύμφωνα με το θέλημά Του.
Ήθελαν να δώσουν στο μικρό τους αγγελάκι, εκτός από τη στοργική τους αγάπη, τη σωστή χριστιανική διαπαιδαγώγηση. Να γίνει μια σωστή, καλή και φωτισμένη χριστιανή κοπέλα, που με την ενάρετη ζωή της να δοξάζεται το όνομα του Θεού.
Από πολύ νωρίς φρόντισαν να διδάξουν το μονάκριβο κορίτσι τους δυο πολύτιμα πράγματα. Πρώτον, ν’ αγαπά το Θεό με όλη του την καρδιά και δεύτερο, να σπλαχνίζεται τους φτωχούς ανθρώπους.
Της δίδαξαν την επιστήμη των επιστημών, την τέλεια τέχνη της Αγάπης.
Γι’ αυτό και ο Θεός της Αγάπης ήταν πάντα στην καρδιά, στα λόγια, και στα έργα της.
Πράγματι, αυτό το παιδί μεγαλώνοντας, δεν έλαμπε μόνο από σωματική ομορφιά, αλλά και από τις πολλές αρετές και τα χαρίσματα που το διέκριναν και που το έκαναν να ξεχωρίζει από τα συνομήλικά του.
Χαιρόσουν όχι μόνο να το βλέπεις αλλά και να το ακούς. Μέλι έβγαζε το στόμα του και τα λόγια του ήταν γεμάτα σύνεση και σοφία.
Όπως και οι γονείς της, αγαπούσε πολύ τους φτωχούς και δυστυχισμένους ανθρώπους, γι’ αυτό και τα ευλογημένα χεράκια του έκαναν πάντα έργα ελεημοσύνης και αγάπης. Ποιος πεινούσε και δεν του έδινε να φάει; Ποιος υπέφερε και δεν τον παρηγορούσε; Ποιος αρρώσταινε και δεν ήταν στο πλάι του για να τον παρηγορήσει;
Ο Θεός, που έβλεπε τόση καλοσύνη και αγάπη στη χριστιανική αυτή οικογένεια, ευλογούσε τόσο τη μικρή Κυριακή, όσο και τους ευσεβείς γονείς της.
Όσο μεγάλωνε η Κυριακή, γινόταν όλο και πιο χαριτωμένη. Ήταν πανέμορφη στην όψη και πολύ ευγενική στους τρόπους. Πρόσεχε να μην πικραίνει και να μην κατακρίνει ποτέ κανένα. Έβλεπε σ’ όλους, καλούς και κακούς, την εικόνα του Θεού, γι’ αυτό και συμπεριφερόταν πάντοτε προς όλους με αγάπη και σεβασμό.
Αγαπούσε όλη τη δημιουργία του Θεού και δόξαζε τον Παντοκράτορα Κύριο για ό,τι έβλεπε στη γη και στον ουρανό.
Το βράδυ, όταν μαζί με τους γονείς της θαύμαζε το πλήθος τα αστεράκια που έλαμπαν ψηλά στον ουρανό, ξεχείλιζε η καρδιά της από ύμνους δοξολογίας.
Όταν πάλι περπατούσε μέσα στο κοντινό δάσος, δίπλα από τα γάργαρα νερά που έτρεχαν τραγουδιστά μέσα στα μικρά ποταμάκια, η καρδιά της χτυπούσε τρυφερά και έλεγε γλυκά λόγια προσευχής σ’ Αυτόν που αγαπούσε πιο πολύ ακόμα και από τη ζωή της.
Όταν ήθελε να παίξει, επειδή απέφευγε τα άσεμνα και ανόητα παιχνίδια των συνομηλίκων της, πήγαινε στα καταπράσινα λιβάδια, εκεί που τα μικρά αγαπημένα της προβατάκια έβοσκαν και τους μάζευε μπόλικα χορταράκια για να τα ταΐσει.
Αγαπούσε τον Ουράνιο της Βασιλιά τόσο πολύ, όσο τίποτε άλλο σ’ αυτή τη γη.
Πολλές φορές, όταν στην προσευχή της έλεγε το λατρευτό όνομα του Κυρίου της Ιησού, δάκρυα τρυφερής αγάπης κυλούσαν από τα μάτια στα κατακόκκινα μαγουλά της.
Ένιωθε την αγάπη της στο Χριστό να γίνεται τόσο μεγάλη, που αν ήθελες να δεις τι έχει στην καρδιά της, δεν θα έβλεπες τίποτε άλλο εκτός από την γλυκιά μορφή Του.
Το όνομά Του ήταν χαραγμένο βαθιά τόσο στην καρδιά της, όσο και στα χείλη της.
Όταν ο θεϊκός έρωτας πλημμύριζε την καρδιά της, κρυβόταν ανάμεσα στις καταπράσινες φυλλωσιές των δένδρων του δάσους, γονάτιζε πάνω στις ανθισμένες ανεμώνες, ένωνε μπροστά στην καρδιά της τα δυο της χεράκια και άφηνε την αγάπη της στον Ιησού να ανέβη σαν πύρινη προσευχή στο θρόνο του Ουρανού.
Το Άγιο Πνεύμα σκέπαζε το ευλογημένο αυτό κορίτσι και το φώτιζε με τις θεϊκές ανταύγειες Του.
4. ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΓΑΜΟ
Όσο αυτή μεγάλωνε, τόσο γινόταν και πιο όμορφη. Η ομορφιά του προσώπου της ήταν η αντανάκλαση των πολλών και πλούσιων χαρισμάτων, με τα οποία στόλισε ο Θεός την αγνή και καθαρή ψυχή της.
Όλοι την αγαπούσαν και την λάτρευαν. Πιο πολύ όμως την καμάρωναν οι ευσεβείς γονείς της.
Τα πλούσια χαρίσματα, με τα οποία ήταν στολισμένη η πανέμορφη Κυριακή, προκάλεσαν το ενδιαφέρον πολλών και πλούσιων οικογενειών της περιοχής.
Οι πιο επίσημοι και διακεκριμένοι άρχοντες του τόπου έβλεπαν στο πανέμορφο και σεμνό αυτό κορίτσι, που έλαμπε από το πλήθος των ψυχικών και σωματικών χαρισμάτων, την πιο ιδανική γυναίκα για τα παιδιά τους. Όλοι ήθελαν να την κάνουν νύμφη τους.
Μα και οι γονείς της, που η ηλικία τους ήταν περασμένη και τα γηρατειά τους είχαν επισκεφτεί, ζούσαν μ’ αυτή την κρυφή χαρά, πότε δηλαδή θα την παντρέψουν για να δουν, πριν ο Κύριος τους πάρει στην αιώνια ζωή, έστω και ένα εγγονάκι.
Γι’ αυτό άρχισαν σιγά – σιγά, πρώτα μόνοι τους και μετά ακόμα και μπροστά της, να κουβεντιάζουν το θέμα του γάμου της.
Πολλοί ήταν εκείνοι, άνθρωποι κυρίως πλούσιοι και ένδοξοι, που άρχισαν επανειλημμένως να επισκέπτονται το σπίτι τους και να ζητούν από τους γέροντες γονείς της το χέρι της κόρης τους για να γίνει γυναίκα των παιδιών τους.
Εκείνη, όμως, τ’ άκουγε με πλήρη αδιαφορία. Δεν ήθελε βέβαια να στεναχωρήσει τους αγαπημένους της γονείς αλλά πως μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια πρόταση τη στιγμή που η καρδιά της αγαπούσε κάποιον Άλλο;
Η αγάπη της στο Χριστό ήταν τόσο μεγάλη, που τίποτε άλλο σ’ αυτή τη γη δεν μπορούσε να την συγκινήσει.
Η φωτιά, που έκαιγε στα στήθη της για τον πολυαγαπημένο της Ιησού, ήταν ασύγκριτα πιο δυνατή και από τη λάβα που κόχλαζε μέσα σ’ ένα ηφαίστειο!
Το μόνο που ήθελε πιο πολύ απ’ όλα ήταν να την αξίωνε ο Θεός να ακολουθούσε και αυτή το δρόμο των αγίων μαρτύρων, που πότιζαν εκείνη την περίοδο με το αγιασμένο αίμα τους τα χώματα της πατρίδας της.
Ποθούσε να μαρτυρήσει για τον Χριστό! Ποθούσε να χύσει και αυτή για τον αγαπημένο της Ιησού και για την θεία Του διδασκαλία κάθε ρανίδα του αίματός της!
Ήθελε να φωνάξει δυνατά, μπροστά σε όλους τους ειδωλολάτρες, πόσο ευτυχισμένος θα ήταν όλος ο κόσμος, αν ακολουθούσαν όλοι το μεγαλείο της ουράνιας διδασκαλίας του Κυρίου της.
Μια διδασκαλία, τελείως αντίθετη και διαφορετική από τη διδασκαλία που κήρυσσε η θρησκεία των ειδώλων, όπου το μίσος, ο φθόνος, η κακία, η ακολασία, το ψέμα, ο εγωισμός, η ασπλαχνία, η ανηθικότητα και κάθε άλλη αμαρτία ήταν τρόπος ζωής, όχι μόνο στους απλούς ανθρώπους, αλλά και σ’ αυτή ακόμα τη ζωή των ψεύτικων θεών του Ολύμπου.
Ήθελε να καταλάβουν όλοι πως ο δρόμος της αγάπης και της ηθικής ζωής, που κηρύττει το άγιο Ευαγγέλιο, είναι ο μόνος δρόμος για να γίνουμε παντοτινά ευτυχισμένοι ως άνθρωποι, ως οικογένεια, ως κράτη ολόκληρα.
Μόνο αν αγαπούσαν αληθινά οι άνθρωποι τον Χριστό και τις θεϊκές του εντολές, θα μπορούσε να ξαναβρεί η γη την ευτυχία και την πολυπόθητη ειρήνη, γιατί θα επικρατούσε παντού ο νόμος της αγάπης, της ευγένειας, της σωφροσύνης, της ανιδιοτέλειας, της ειλικρίνειας, του σεβασμού στον συνάνθρωπό μας και η ευσπλαχνία στον κάθε ανήμπορο.
Για το ευαγγέλιο αυτό, που κήρυττε ο γλυκύς της Ιησούς, για την επικράτηση παντού της Βασιλείας του Θεού, της Βασιλείας της Αγάπης, ήθελε και αυτή να αγωνιστεί μαζί με τους αγίους μάρτυρες.
Με τέτοια επιθυμία στην καρδιά της η Κυριακή και με τέτοια τρυφερή αγάπη που είχε για τον πολυαγαπημένο της Ιησού, δεν μπορούσε όχι μόνο να αποδεχτεί αλλά ούτε καν να συζητά περί του γάμου της.
Μάταια οι γονείς της πάσχιζαν να την αποκαταστήσουν για να ξεκουραστούν στα γηρατειά τους.
Όσες φορές θέλησαν να της μιλήσουν για γάμο, εκείνη απέφευγε διακριτικά τη συζήτηση, αφήνοντας όμως να εννοήσουν οι καλοί γονείς της ότι η ψυχή της θέλγεται από την παρθενία και ότι επιθυμεί να αφιερώσει την καρδιά της, όχι σε γήινο νυμφίο, αλλά στον Ουράνιο Νυμφίο, τον πολυαγαπημένο της Ιησού.
Όταν το διαπίστωσαν αυτό οι γονείς της, σεβάστηκαν την ιερή επιθυμία του παιδιού τους και δεν ξαναμίλησαν πλέον για γάμο.
4. ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΓΑΜΟ
Όσο αυτή μεγάλωνε, τόσο γινόταν και πιο όμορφη. Η ομορφιά του προσώπου της ήταν η αντανάκλαση των πολλών και πλούσιων χαρισμάτων, με τα οποία στόλισε ο Θεός την αγνή και καθαρή ψυχή της.
Όλοι την αγαπούσαν και την λάτρευαν. Πιο πολύ όμως την καμάρωναν οι ευσεβείς γονείς της.
Τα πλούσια χαρίσματα, με τα οποία ήταν στολισμένη η πανέμορφη Κυριακή, προκάλεσαν το ενδιαφέρον πολλών και πλούσιων οικογενειών της περιοχής.
Οι πιο επίσημοι και διακεκριμένοι άρχοντες του τόπου έβλεπαν στο πανέμορφο και σεμνό αυτό κορίτσι, που έλαμπε από το πλήθος των ψυχικών και σωματικών χαρισμάτων, την πιο ιδανική γυναίκα για τα παιδιά τους. Όλοι ήθελαν να την κάνουν νύμφη τους.
Μα και οι γονείς της, που η ηλικία τους ήταν περασμένη και τα γηρατειά τους είχαν επισκεφτεί, ζούσαν μ’ αυτή την κρυφή χαρά, πότε δηλαδή θα την παντρέψουν για να δουν, πριν ο Κύριος τους πάρει στην αιώνια ζωή, έστω και ένα εγγονάκι.
Γι’ αυτό άρχισαν σιγά – σιγά, πρώτα μόνοι τους και μετά ακόμα και μπροστά της, να κουβεντιάζουν το θέμα του γάμου της.
Πολλοί ήταν εκείνοι, άνθρωποι κυρίως πλούσιοι και ένδοξοι, που άρχισαν επανειλημμένως να επισκέπτονται το σπίτι τους και να ζητούν από τους γέροντες γονείς της το χέρι της κόρης τους για να γίνει γυναίκα των παιδιών τους.
Εκείνη, όμως, τ’ άκουγε με πλήρη αδιαφορία. Δεν ήθελε βέβαια να στεναχωρήσει τους αγαπημένους της γονείς αλλά πως μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια πρόταση τη στιγμή που η καρδιά της αγαπούσε κάποιον Άλλο;
Η αγάπη της στο Χριστό ήταν τόσο μεγάλη, που τίποτε άλλο σ’ αυτή τη γη δεν μπορούσε να την συγκινήσει.
Η φωτιά, που έκαιγε στα στήθη της για τον πολυαγαπημένο της Ιησού, ήταν ασύγκριτα πιο δυνατή και από τη λάβα που κόχλαζε μέσα σ’ ένα ηφαίστειο!
Το μόνο που ήθελε πιο πολύ απ’ όλα ήταν να την αξίωνε ο Θεός να ακολουθούσε και αυτή το δρόμο των αγίων μαρτύρων, που πότιζαν εκείνη την περίοδο με το αγιασμένο αίμα τους τα χώματα της πατρίδας της.
Ποθούσε να μαρτυρήσει για τον Χριστό! Ποθούσε να χύσει και αυτή για τον αγαπημένο της Ιησού και για την θεία Του διδασκαλία κάθε ρανίδα του αίματός της!
Ήθελε να φωνάξει δυνατά, μπροστά σε όλους τους ειδωλολάτρες, πόσο ευτυχισμένος θα ήταν όλος ο κόσμος, αν ακολουθούσαν όλοι το μεγαλείο της ουράνιας διδασκαλίας του Κυρίου της.
Μια διδασκαλία, τελείως αντίθετη και διαφορετική από τη διδασκαλία που κήρυσσε η θρησκεία των ειδώλων, όπου το μίσος, ο φθόνος, η κακία, η ακολασία, το ψέμα, ο εγωισμός, η ασπλαχνία, η ανηθικότητα και κάθε άλλη αμαρτία ήταν τρόπος ζωής, όχι μόνο στους απλούς ανθρώπους, αλλά και σ’ αυτή ακόμα τη ζωή των ψεύτικων θεών του Ολύμπου.
Ήθελε να καταλάβουν όλοι πως ο δρόμος της αγάπης και της ηθικής ζωής, που κηρύττει το άγιο Ευαγγέλιο, είναι ο μόνος δρόμος για να γίνουμε παντοτινά ευτυχισμένοι ως άνθρωποι, ως οικογένεια, ως κράτη ολόκληρα.
Μόνο αν αγαπούσαν αληθινά οι άνθρωποι τον Χριστό και τις θεϊκές του εντολές, θα μπορούσε να ξαναβρεί η γη την ευτυχία και την πολυπόθητη ειρήνη, γιατί θα επικρατούσε παντού ο νόμος της αγάπης, της ευγένειας, της σωφροσύνης, της ανιδιοτέλειας, της ειλικρίνειας, του σεβασμού στον συνάνθρωπό μας και η ευσπλαχνία στον κάθε ανήμπορο.
Για το ευαγγέλιο αυτό, που κήρυττε ο γλυκύς της Ιησούς, για την επικράτηση παντού της Βασιλείας του Θεού, της Βασιλείας της Αγάπης, ήθελε και αυτή να αγωνιστεί μαζί με τους αγίους μάρτυρες.
Με τέτοια επιθυμία στην καρδιά της η Κυριακή και με τέτοια τρυφερή αγάπη που είχε για τον πολυαγαπημένο της Ιησού, δεν μπορούσε όχι μόνο να αποδεχτεί αλλά ούτε καν να συζητά περί του γάμου της.
Μάταια οι γονείς της πάσχιζαν να την αποκαταστήσουν για να ξεκουραστούν στα γηρατειά τους.
Όσες φορές θέλησαν να της μιλήσουν για γάμο, εκείνη απέφευγε διακριτικά τη συζήτηση, αφήνοντας όμως να εννοήσουν οι καλοί γονείς της ότι η ψυχή της θέλγεται από την παρθενία και ότι επιθυμεί να αφιερώσει την καρδιά της, όχι σε γήινο νυμφίο, αλλά στον Ουράνιο Νυμφίο, τον πολυαγαπημένο της Ιησού.
Όταν το διαπίστωσαν αυτό οι γονείς της, σεβάστηκαν την ιερή επιθυμία του παιδιού τους και δεν ξαναμίλησαν πλέον για γάμο.
5. ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΝ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟ
Στην ίδια πόλη που έμενε η μικρή μας αγία, έμενε και ένας πολύ πλούσιος ειδωλολάτρης άρχοντας. Τα πλούσια χαρίσματα που στόλιζαν την Κυριακή, όπως και η εκπληκτική ομορφιά της, θάμπωσαν τον ειδωλολάτρη άρχοντα.
Όταν διαπίστωσε ότι αυτό το κορίτσι, εκτός του ότι ήταν πλούσια, ξεχώριζε απ’ όλες τις άλλες κοπέλες σε ευγένεια, σε καλοσύνη, σε ομορφιά, σε ήθος και γενικά, σε όλα εκείνα τα χαρίσματα που κάνουν μια κοπέλα περιζήτητη για το γάμο, αποφάσισε να την κάνει νύμφη του και να τη δώσει στον μοναχογιό του. Με αφορμή το γάμο αυτό και ο πολύς πλούτος που είχαν οι γονείς της Κυριακής θα πήγαιναν σιγά – σιγά σ’ αυτόν.
Επισκέφθηκε, λοιπόν, τους γονείς της και γνωστοποίησε σ’ αυτούς την επιθυμία του ίδιου και του γιου του για την κόρη τους. Τους έταξε πολλά δώρα, όπως πλούτη, τιμές και δόξες, αν δεχόντουσαν να γίνει αυτός ο γάμος, παράλληλα όμως τους προειδοποίησε να μην αρνηθούν, γιατί αυτό θα είχε άσχημες συνέπειες.
Η αγία μας, όμως, όπως είχαμε πει, είχε πάρει την απόφασή της. Ήθελε να αφοσιωθεί με όλη της την καρδιά στον αγαπημένο της Ιησού και στη διάδοση του αγίου ευαγγελίου Του. Γι’ αυτό και λέει στους γονείς της:
- Εγώ, αγαπητοί μου γονείς, ήδη έχω διαλέξει για νυμφίο μου τον πολυαγαπημένο μου Ιησού Χριστό και επιθυμώ να πεθάνω παρθένος.
Ο άρχοντας, σαν έμαθε την τελεσίδικη άρνηση τόσο της Κυριακής όσο και των γονιών της, θύμωσε πάρα πολύ. Δεν ανέχτηκε την προσβολή αυτή και, σαν θηρίο ανήμερο που ζητούσε να τους κατασπαράξει, σκέφτηκε να τους εκδικηθεί.
Καταφεύγει, λοιπόν, στο θηριώδη αυτοκράτορα Διοκλητιανό και του λέει:
- Να ζεις, ένδοξε βασιλιά, στον αιώνα. Ενώ όλος ο κόσμος είναι υποταγμένος στο βασιλικό σου θέλημα και προσκυνά τους μεγάλους θεούς μας, μια κοπέλα μαζί με τους γονείς της καταφρονούν και σένα και τα θεϊκά σου προστάγματα. Αυτοί, όχι μόνο αρνούνται να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά και βρίζουν τους μεγάλους θεούς μας ως ψεύτικους και ανύπαρκτους. Διακηρύττουν παντού ότι είναι Χριστιανοί και ότι μόνος ένας αληθινός Θεός υπάρχει στη γη και στον ουρανό.
Μόλις ο Διοκλητιανός άκουσε το όνομα <<Χριστιανός>>, τινάχτηκε με θυμό από το θρόνο του και ούρλιαξε σαν το άγριο θηρίο. Χωρίς να ρωτήσει τίποτε περισσότερο, γεμάτος οργή, διέταξε τους στρατιώτες του να συλλάβουνε και να φέρουνε γρήγορα μπροστά του τόσο την Κυριακή, όσο και τους γονείς της.
Όταν αντίκρισε ο Διοκλητιανός τη χριστιανή κόρη, έμεινε άναυδος από το κάλλος του παρουσιαστικού της. Σπάνια έβλεπε μια τόσο μεγάλη ομορφιά. Νόμιζε προς στιγμή πως ήταν καμιά θεά του Ολύμπου που κατέβηκε από το θρόνο της και ήρθε μπροστά του. Έμεινε άφωνος να κοιτάζει με αμηχανία το φωτεινό, γεμάτο γλυκύτητα και ηρεμία πρόσωπό της.
Αμηχανία, όμως, τον κατέλαβε και στη σκέψη, πως θα μπορούσε να σκοτώσει ένα τόσο όμορφο κορίτσι, αν αυτό δεν δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα των ψεύτικων θεών του! Γι’ αυτό, στη θέα της πεντάμορφης Κυριακής, επιστρατεύει ο Διοκλητιανός όλη την πονηριά του για να την μεταπείσει. Για να μην φανεί από την αρχή κακός μαζί της, στρέφεται πρώτα στους γονείς της και με υποσχέσεις πολλές για δώρα και αξιώματα, τους προτείνει να την μεταπείσουν να αρνηθεί τον Χριστό αν θέλουν να μην την δουν να βασανίζεται φριχτά.
Προσπαθεί να τους τρομοκρατήσει απαριθμώντας τα βασανιστήρια που θα κάνει σ’ αυτούς και στην κόρη τους, αν δεν θυσιάσουν στα είδωλα.
- Αν δεν μ’ ακούσετε, να είστε σίγουροι πως σας περιμένουν πολλές συμφορές και βάσανα. Θα γίνετε αιτία να κοπεί γρήγορα από τα λουλούδια της γης αυτό το πανέμορφο κορίτσι που το στόλισαν οι μεγάλοι θεοί μας με πλούσια χαρίσματα και ομορφιά. Κάνετε εσείς την αρχή, για να παραδειγματιστεί και η όμορφη σας κόρη. Θυσιάσετε στους ένδοξους θεούς μας και θα σας γεμίσω με δώρα και αξιώματα. Την κόρη σας θα την παντρέψω με ένδοξο στρατηγό και θα περάσετε το υπόλοιπο της ζωής σας με μεγάλες τιμές και δόξες! Ειδάλλως θα σας βασανίσω όλους ανελέητα και δεν θα φταίω εγώ, αλλά η σκληρή και άπονη καρδιά σας!
6. ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ
Αυτά και άλλα πολλά έλεγε ο ασεβής τύραννος στους γονείς της Κυριακής με την ελπίδα να τους πείσει να θυσιάσουν στα ψεύτικα είδωλα.
Πόσο όμως γελάστηκε ο φοβερός Διοκλητιανός, όταν είδε τον άφοβο Χριστιανό πατέρα της Κυριακής, τον Δωρόθεο, να μιλά με θάρρος για τον Κύριο μας Ιησού, τα θαύματα, την αγία Του ζωή και την υπέροχη ευαγγελική διδασκαλία της Αγάπης!
Εξαγριώθηκε πολύ όταν άκουσε από το γηραλέο πατέρα της πως όλοι είμαστε ίσοι ενώπιον του Θεού, γιατί είμαστε όλοι παιδιά Του και γι’ αυτό κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει κακό στον άλλο αλλά μόνο το καλό σαν σε αδελφό.
Πιο πολύ, όμως, λύσσαξε από το κακό του, όταν τον άκουσε να δίνει θάρρος στην κόρη του και να την παροτρύνει να μείνει πιστή μέχρι θανάτου στην αληθινή πίστη του Χριστού.
- Αγαπημένο μας παιδί, είσαι το πολύτιμο δώρο που μας χάρισε ο Θεός όταν είδε τα πικρά δάκρυα της ατεκνίας μας. Σε μεγαλώσαμε με προσευχές και παρακλήσεις για να γίνεις μια πιστή Χριστιανή, που ν’ αγαπάς με όλη σου την καρδιά το βασιλιά μας Χριστό. Τώρα που Εκείνος ζητά από σένα να ομολογήσεις με θάρρος και παρρησία την αγάπη σου γι’ Αυτόν, μείνε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη σου. Μη φοβηθείς και μη δειλιάσεις καθόλου στα βάσανα που για χάρη Του θα υποφέρεις. Ακολούθησε τον ένδοξο δρόμο των αγίων μαρτύρων. Το ένδοξο στεφάνι της νίκης είναι στα χέρια του αγαπημένου μας Ιησού για να σε δαφνοστεφανώσει!
Δεν μπόρεσε να πει περισσότερα ο άγιος αυτός πατέρας, γιατί ο Διοκλητιανός γεμάτος οργή διατάσσει τους στρατιώτες του να τον ξαπλώσουν στη γη και να τον μαστιγώσουν μέχρι θανάτου, εκτός και θελήσει να θυσιάσει στα είδωλα.
Οι στρατιώτες, υπακούοντας στη διαταγή του βασιλιά, αφού έριξαν κάτω στο χώμα το σεβάσμιο γέροντα πατέρα της Κυριακής, άρχισαν να τον χτυπούν και να τον μαστιγώνουν ανελέητα. Εκείνος ο μακάριος, χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου, με μεγάλη υπομονή, ψέλλιζε συνέχεια προσευχές στον αγαπημένο του Σωτήρα Χριστό, που για χάρη Του τώρα υπέφερε αυτά τα βασανιστήρια.
Η θεία Χάρη ενδυνάμωνε τον Δωρόθεο, ο οποίος με θαυμαστή καρτερία υπέμεινε τα βασανιστήρια, δοξάζοντας το Θεό. Οι μεν στρατιώτες, ο ένας μετά τον άλλο σταματούσαν κουρασμένοι το απάνθρωπο έργο τους, ο δε Δωρόθεος ατάραχος, λες και δεν υπέφερε καθόλου, περιγελούσε και τον αυτοκράτορα και τους ψεύτικους θεούς του.
Η
Κυριακή, που έβλεπε τον αγαπημένο της πατέρα να υποφέρει για χάρη του
Χριστού αγόγγυστα το φοβερό αυτό βασανιστήριο, συγκινημένη δόξαζε το
Θεό. Με λόγια δε γλυκά και τρυφερά ενίσχυε με θάρρος τον πατέρα της για
να αντέξει το μαρτύριο αυτό. Όταν είδε ο Διοκλητιανός πως ούτε οι κολακείες αλλά ούτε και τα βασανιστήρια έκαμψαν το σταθερό χριστιανικό φρόνημα των γονιών της Κυριακής, αποφάσισε να στείλει για ανάκριση και τιμωρία, τους μεν γονείς της στον φημισμένο για τη θηριωδία του άσπλαχνο άρχοντα της πόλης Μελιτηνής, τον Ιούστο, την δε Κυριακή στο γαμπρό του, Μαξιμιανό, ο οποίος βρισκόταν τότε στη Νικομήδεια. Ήξερε πόσο ανήθικος ήταν αυτός και πως θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να την μεταπείσει.
Ο Ιούστος, αφού χρησιμοποίησε πάνω στους γονείς της αγίας μας, τον Δωρόθεο και την Ευσεβία, κάθε μορφή κολακείας και τιμωρίας και είδε πως δεν μπορούσε να τους μεταπείσει να θυσιάσουν στα είδωλα, διέταξε να τους αποκεφαλίσουν. Έτσι έλαβαν με το άγιο μαρτύριο τους το ένδοξο στεφάνι της αγιότητας που χαρίζει ο Θεός στον κάθε χριστιανό μάρτυρα.
7. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟ
Έφεραν λοιπόν την αγία μας στον Μαξιμιανό, μια και αυτός ο τύραννος μιλούσε σαγηνευτικά και είχε τους δικούς του τρόπους για να πείθει τους άλλους εύκολα.
Αυτός, όταν είδε την ομορφιά της Κυριακής και το αρχοντικό παράστημά της, τα έχασε. Σαν θεά του Ολύμπου φάνταζε μπροστά του.
Χρησιμοποίησε τότε όλη τη σατανική πανουργία του για να μεταπείσει την αγία μας από την πίστη της στο Χριστό.
Και τι δεν μηχανεύτηκε ο ασεβής για ν’ αλλάξει τη γνώμη της. Τι δώρα πλούσια της έταξε, τι ονειρεμένο μέλλον της υποσχέθηκε, που κάθε γυναίκα θα ζήλευε!
- Κυριακή είσαι μια πανέμορφη κόρη, με μοναδικές χαρές. Οι θεοί μας στόλισαν τα νιάτα σου με πολύ χάρη και ομορφιά. Οι χαρές της ζωής σε περιμένουν. Δεν έχεις το δικαίωμα να τις αρνηθείς, εξαιτίας μιας ανόητης πίστης που είναι αντίθετη με την ένδοξη μας αυτοκρατορία. Η ζωή είναι πολύ όμορφη και γλυκιά. Οι ηδονές και οι διασκεδάσεις σε περιμένουν. Μη κλείνεις το δρόμο σου στην ευτυχία. Άλλαξε μυαλά και μια ζωή βασιλική σε περιμένει.
- Άρχοντά μου, μου ζητάς να αλλάξω πίστη και να α-σπαστώ τη θρησκεία της αυτοκρατορίας μας. Με μεγάλη χαρά θα το έκανα, αν οι θεοί αυτοί που εσύ πιστεύεις θα με δίδασκαν το καλό και την αρετή. Θα τους λάτρευα και εγώ μαζί με σένα, αν με τη ζωή και την διδασκαλία τους θα μου έδειχναν έναν ανώτερο ηθικό δρόμο να ακολουθήσω. Όμως, γνωρίζεις και συ πολύ καλά, πως η ζωή και η διδασκαλία τους είναι γεμάτη μίσος, πονηριά, απάτη, ανηθικότητα και κάθε μορφή κακίας και αισχρότητας. Αλήθεια, αυτήν την ζωή μου υποδεικνύεις, που κάνει τους ανθρώπους κακούς και δυστυχισμένους; Εγώ πιστεύω στον Ιησού Χριστό, γιατί η ζωή Του μας διδάσκει να έχουμε αγάπη και ευσπλαχνία όχι μόνο στους αγαπημένους μας φίλους και συγγενείς αλλά και σ’ αυτούς ακόμα τους εχθρούς μας!
Ο βασιλιάς αντέδρασε γρήγορα στα συνετά λόγια της και είπε:
- Ποια λογική θρησκεία, πανέμορφη κόρη, θα μπορούσε να πιστεύει και να διακηρύττει αυτές τις ανόητες δοξασίες, που μου λες τώρα; Δεν είναι εντελώς ανόητο να πιστεύεις μια θρησκεία που σου στερεί τη δύναμη να χαρείς τις ηδονές της γης και τις απολαύσεις της σάρκας; Δεν είναι τελείως ηλίθιο να αφήνεις τους εχθρούς σου να ζήσουν αντί να τους καταστρέψεις; Αν η αυτοκρατορία μας πίστευε αυτές τις ανοησίες που μου λες εσύ τώρα, δεν θα υπήρχε η ένδοξη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που είναι ο φόβος και ο τρόμος του κόσμου!
Η Κυριακή, αποδεικνύοντας με αφοπλιστική ρητορεία την αναγκαιότητα της ευαγγελικής διδασκαλίας για την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης και ευτυχίας, του λέει:
- Βασιλιά μου, ό,τι επικρατεί με το φόβο του σπαθιού και τη δύναμη του τρόμου, πολύ σύντομα θα διαλυθεί και θα χαθεί. Ότι όμως χτίζεται πάνω στην αγάπη και το σεβασμό στο συνάνθρωπό μας μένει δυνατό και αιώνιο. Αυτό κήρυξε και ο αγαπημένος μου Θεός και Λυτρωτής, ο Κύριος μου Ιησούς Χριστός. Αυτός είπε να αγαπούμε ο ένας τον άλλο και να μην κάνουμε ποτέ κακό, ούτε και σ’ αυτόν ακόμα τον εχθρό μας. Αυτός είναι και ο όρος που μας έβαλε, αν θέλουμε να είμαστε δικοί του μαθητές. Αυτός μας κάλεσε να γίνουμε οι κήρυκες της υπέροχης αυτής διδασκαλίας Του, ώστε μια μέρα να βασιλεύει παντού, σ’ όλο τον κόσμο, το ευαγγέλιο της αγάπης Του.
Ο βασιλιάς στα σοφά αυτά λόγια αντιδρά έντονα και θυμωμένος της λέει:
- Τι είναι αυτά που λες ανόητη κόρη! Έχετε βάλει στόχο εσείς οι Χριστιανοί να γκρεμίσετε την ένδοξη μας αυτοκρατορία για να κυριαρχήσει παντού η παράλογη διδασκαλία του Χριστού σου, που εμείς καταδικάσαμε και σκοτώσαμε ατιμωτικά πάνω στο σταυρό; Δεν ξέρεις πως αυτό λέγεται εσχάτη προδοσία κατά του κράτους και επισύρει φοβερά βασανιστήρια και θάνατο; Τέλος πάντων, αν και εγώ λυπάμαι τα νιάτα και την ομορφιά σου, σε ρωτώ για τελευταία φορά. Δέχεσαι να αρνηθείς αυτόν που εσύ λες Θεό, τον σταυρωμένο Χριστό και να θυσιάσεις στα είδωλα; Αν όχι, μάθε πως σε περιμένουν φριχτά μαρτύρια, τόσο φοβερά που θα με ικετεύεις από τους πόνους να σε λυπηθώ για να γλυτώσεις απ’ αυτά. Πριν είναι λοιπόν πολύ αργά και καταστρέψεις τη ζωή σου, μετάνιωσε τώρα και θυσίασε στους ένδοξους θεούς μας.
Αυτά και τόσα άλλα έλεγε ο ασεβής τύραννος, προσπαθώντας να μεταπείσει από τη σταθερή πίστη της στο Χριστό την αγία μας. Αυτή όμως, που εν τω μεταξύ είχε μάθει το ηρωικό τέλος των αγαπημένων της γονιών, έμενε σταθερή και ασάλευτη στην μοναδική αγάπη της καρδιάς της, τον Ιησού Χριστό.
Το ένδοξο μαρτύριο των γονιών της και το λαμπρό παράδειγμα της χριστιανικής τους θυσίας, χαλύβδωσε την ψυχή της ακόμα πιο πολύ. Με βαθιά πίστη και με αμετακίνητη απόφαση, στράφηκε στον ασεβή αυτοκράτορα και του είπε:
-
Είμαι Χριστιανή! Αγαπώ τον βασιλιά μου Ιησού Χριστό με όλη μου την
καρδιά και αυτόν θα ακολουθώ με όλη μου την ψυχή! Δεν με φοβίζουν ούτε
οι απειλές, ούτε και τα βασανιστήρια. Είμαι κόρη μαρτύρων και στις
φλέβες μου τρέχει το αγιασμένο μαρτυρικό αίμα των γονιών μου. Απόδειξε
για άλλη μια φορά εσύ, ανόητε βασιλιά, την κακία και τη μοχθηρία της
ψεύτικης θρησκείας των ειδώλων σας. Μιας θρησκείας που μετατρέπει τους
ανθρώπους από εικόνες του Θεού σε άβουλα πλάσματα του κακού και του
σατανά. Μην αργείς λοιπόν, μην καθυστερείς τα βασανιστήρια της
δαιμονικής σου θρησκείας που στο στόχαστρό της έβαλε ακόμα και μικρά
κορίτσια.
8. ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ
Τα γεμάτα θάρρος λόγια της Κυριακής εξόργισαν τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Άφησε τώρα κατά μέρος τις κολακείες και τους καλούς τρόπους και έδειξε το πραγματικό θηριώδη πρόσωπό του. Γεμάτος θυμό και οργή διέταξε τους στρατιώτες να βασανίσουν ανελέητα τη μικρή Χριστιανή, μήπως και καταφέρει να κάμψει το ηθικό της.
Με αγριότητα και θηριωδία άρπαξαν οι βασανιστές στρατιώτες τη νεαρή Χριστιανή, την ξάπλωσαν κατά γης και τέντωσαν με σχοινιά τα χέρια και τα πόδια της. Μετά, με ειδικά μαστίγια από νεύρα βοδιών, άρχισαν να την μαστιγώνουν άγρια.
Τα μαστίγια ανεβοκατέβαιναν με δύναμη πάνω στο τρυφερό κορμί της αγίας αυτής κόρης και το γέμιζαν με εκατοντάδες μικρά ρυάκια αίματος.
Ο αιμοβόρος τύραννος γελούσε από σατανική κακία και η αγία μας προσευχόταν στον πολυαγαπημένο της Χριστό, αφ’ ενός μεν να της δίνει δύναμη και κουράγιο για να αντέξει τα μαρτύρια που υπέφερε για χάρη Του και αφ’ ετέρου να συγχωρήσει και να φωτίσει τους βασανιστές της.
Ενώ το μαρτύριο συνεχιζόταν με βαρβαρότητα και οι στρατιώτες που την βασάνιζαν είχαν εξαντληθεί από την κούραση, αυτή έδειχνε ειρηνική και χαρούμενη, λες και βρισκόταν σε άλλους κόσμους που μόνο ευχάριστα πράγματα έβλεπε και άκουγε!
Πράγματι,
η αγία μας έβλεπε και άκουγε τον γλυκύ της Ιησού, που την παρηγορούσε
και την ενδυνάμωνε, ώστε η δύναμη της μεγαλειώδους αυτής αγάπης που
έκαιγε στα στήθη της να εξαφανίζει και να εξουδετερώνει κάθε γήινο πόνο
και μαρτύριο.
Αν και τα μαρτύρια υποδέχονται το ένα τ’ άλλο, το ευλογημένο αυτό κορίτσι, η μικρή μας αγία Κυριακή, μένει σταθερή στην πίστη και στην πυρακτωμένη από την θεία Χάρη αγάπη της στο Βασιλιά Χριστό.
Ο Μαξιμιανός ταράσσεται βλέποντας τη δύναμη και την αντοχή της δούλης του Θεού. Όχι μόνο δεν κατάφερε να την μεταπείσει αλλά και αυτοί ακόμα οι ειδωλολάτρες που παρακολουθούσαν τα βασανιστήρια της νεαρής Χριστιανής άρχισαν να την συμπαθούν και να προβληματίζονται με τη θρησκεία τους.
Γι’ αυτό, διέταξε να την κλείσουν σε μια φριχτή φυλακή, μέχρι να αποφασίσει τι θα την κάνει.
9. ΣΤΟΝ ΕΠΑΡΧΟ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ ΙΛΑΡΙΩΝΑ
Ο Μαξιμιανός άφησε να κυλήσουν λίγες μέρες, με την ελπίδα πως μέσα στη φοβερή αυτή φυλακή, που έμοιαζε πιο πολύ με υγρό τάφο παρά με φυλακή, να μετάνιωνε η πεισματάρα Χριστιανή νέα και να θυσίαζε στα είδωλα.
Όταν λοιπόν πέρασαν αυτές οι μέρες, πεπεισμένος ότι θα την έβρισκε μετανιωμένη, έστειλε τους στρατιώτες του να τη φέρουν μπροστά του. Με έκπληξη, όμως, και μεγάλο θαυμασμό είδε ότι η αγία μας, όχι μόνο ήταν δυνατή και σταθερή στη χριστιανική πίστη της, αλλά και θεραπευμένη από τις πολλές πληγές που τις είχαν κάνει τα φοβερά μαστιγώματα. Στην προσπάθεια του να την παραπλανήσει της λέει:
- Είδες, Κυριακή, πόσο σε αγαπούν οι μεγάλοι θεοί μας! Σε θεράπευσαν από τις πληγές σου! Πρέπει και συ, από ευγνωμοσύνη, να θυσιάσεις τώρα στους μεγάλους θεούς μας.
- Γνωρίζεις τύραννε και εχθρέ κάθε καλού, ότι δεν με θεράπευσαν οι άψυχοι θεοί σας αλλά ο παντοδύναμος Θεός μου. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να με πείσεις για ότι είναι ψεύτικο και σατανικό. Εγώ σου κάνω πρόσκληση να απαρνηθείς τους ψεύτικους θεούς σου και να πιστέψεις στο Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό και Δημιουργό όλου του κόσμου.
Η δύναμη των λόγων της, η απαστράπτουσα ομορφιά του προσώπου της, η αρχοντιά με την οποία στεκόταν μπροστά του, έφεραν σε αδιέξοδο τον Μαξιμιανό.
Δεν αντέχει άλλο τη ντροπή ο Μαξιμιανός. Αυτός, ο αήττητος στις μάχες και στους πολέμους, νικιέται …από μια μικρή κοπελίτσα. Ντρέπεται αφάνταστα, γιατί τώρα τον κοροϊδεύουν και όλοι οι άλλοι που τον βλέπουν. Δεν θέλει να ομολογήσει ακόμα την ήττα του.
Στην απόγνωσή του πάνω θυμάται τον διοικητή της Βιθυνίας Ιλαρίωνα. Γνωστό για τα θηριώδη ένστικτά του και μια καρδιά που δεν ήξερες αν ανήκει σε άνθρωπο ή σε άγριο θηρίο. Από τους πλέον φοβερούς διώκτες των Χριστιανών. Έλεγαν γι’ αυτόν πως, με τα πονηρά τεχνάσματα και τα σαγηνευτικά λόγια του, είχε καταφέρει να αλλαξοπιστήσουν πολλοί Χριστιανοί και να θυσιάσουν στα είδωλα. Σ’ αυτόν τώρα ακούμπησε ο Μαξιμιανός την τελευταία ελπίδα του να αλλάξει την πίστη της Κυριακής.
Σ’ αυτήν λοιπόν την αλεπού, τον παμπόνηρο διοικητή της Βιθυνίας Ιλαρίωνα, σαν αγνό προβατάκι στο στόμα του σατανικού λύκου, στέλνει αλυσοδεμένη ο Μαξιμιανός τη νεαρή Χριστιανή και του μηνύει πως, αν την καταφέρει να θυσιάσει στα είδωλα θα τον γεμίσει με πλούτη και αξιώματα.
Όταν την είδε ο Ιλαρίων, απόμεινε κι αυτός να θαυμάζει το κάλλος και την ομορφιά του πανέμορφου αυτού ρόδου, της μικρής μας αγίας, της Κυριακής.
Χωρίς χρονοτριβή, με ύπουλο τρόπο, προσπαθεί να την δελεάσει με διάφορες κοσμικές υποσχέσεις.
- Δεν είναι τυχαίο Κυριακή, που ο ένδοξος βασιλιάς μας Μαξιμιανός σε έστειλε σε μένα. Είμαι άνθρωπος με σύνεση και μεγαλοψυχία και εκτιμώ βαθιά τους ανθρώπους εκείνους που είναι έξυπνοι και χαίρονται τις ομορφιές της γης που μας χάρισαν οι μεγάλοι θεοί μας. Και εσύ είσαι μια έξυπνη κοπέλα που φυσικά δεν θέλεις να χάσεις αυτές τις υπέροχες ηδονές της ζωής. Γι’ αυτό, έλα να θυσιάσουμε μαζί στους μεγάλους θεούς μας και να σε γεμίσω με τόσα δώρα και αξιώματα που καμιά άλλη κοπέλα δεν θα έχει. Θα σε ζηλεύουν όλοι για τη μεγάλη τύχη που ανοίγεται μπροστά σου. Έλα, λοιπόν, να μη καθυστερούμε…
Η αγία μας κατάλαβε τη σατανική πονηριά του διοικητή και με δυνατή φωνή του λέει:
- Μάταια, άρχοντα μου, προσπαθείς να με κολακέψεις με τα πονηρά σου λόγια και τις πολλές υποσχέσεις. Αυτά που μου υπόσχεσαι δεν φέρνουν στον άνθρωπο πραγματική ευτυχία αλλά μια πρόσκαιρη σαρκική χαρά και στο τέλος πόνους και θλίψεις στη ψυχή. Η πραγματική ειρήνη και χαρά βρίσκεται μέσα στην καρδιά, όταν ο άνθρωπος αγαπά αληθινά χωρίς πονηριές και προσωπικά συμφέροντα τον κάθε συνάνθρωπό του και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να πορεύεται το δρόμο της αρετής και να κάνει το καλό σε φίλους και εχθρούς, όπως μας παραγγέλλει στο άγιο Ευαγγέλιο ο Βασιλιάς μου Ιησούς! Σου ξαναλέω λοιπόν δυνατά, για να τ’ ακούσουν όλοι, πως είμαι Χριστιανή, κόρη μαρτύρων που εσείς σκοτώσατε, και Χριστιανή θα πεθάνω.
Βλέποντας ο Ιλαρίων την σταθερότητα της, φανερά εκνευρισμένος, σε μια τελευταία προσπάθεια να την τρομοκρατήσει, της δείχνει όλα τα φριχτά βασανιστήρια που την περιμένουν, αν δεν αρνηθεί τον Χριστό.
Της δείχνει τα σιδερένια νύχια με τα οποία θα της γδάρουν το δέρμα, τα καζάνια με το βραστό λάδι και την πίσσα μέσα στα οποία θα τη ρίξουν, τις φωτιές που άναψαν για να την κάψουν και τόσα άλλα φριχτά εργαλεία των σατανικών βασανιστηρίων, ελπίζοντας έτσι πως θα κάμψει το γενναίο φρόνημα της.
Η αγία μας, όμως, δεν πτοείται απ’ αυτά που βλέπει αλλά ατάραχη, γαλήνια, με γλυκιά δυνατή φωνή διακηρύττει:
- Ιλαρίων, πόσες φορές θέλεις να σου πω και να φωνάξω δυνατά πως είμαι και θα παραμείνω Χριστιανή; Με χαρά περιμένω τα βασανιστήρια σου, που θα αποδείξουν πόσο δυνατός είναι ο γλυκύς μου Ιησούς και πόσο αδύναμη και ψεύτικη η δαιμονική θρησκεία που πιστεύεις.
10. ΤΗΝ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΣΤΙΓΩΝΟΥΝ ΑΛΥΠΗΤΑ
Τα γεμάτα δύναμη και σοφία λόγια της Κυριακής εξόργισαν τον ασεβή Ιλαρίωνα. Δεν αντέχει να βλέπει ένα μικρό κορίτσι να τον ντροπιάζει και να εξευτελίζει τη θρησκεία των θεών του. Γεμάτος θυμό, από τον πληγωμένο του εγωισμό, δίνει διαταγή να αρχίσουν αμέσως τα μαρτύρια.
Άρπαξαν τότε με μανία οι βασανιστές την αγία μας και την κρέμασαν από τα μαλλιά πάνω σ’ ένα ψηλό δένδρο για πολλές ώρες. Κατόπιν με σιδερένια νύχια άρχισαν να ξύνουν και να γδέρνουν το τρυφερό της σώμα έτσι που να βγαίνουν ολόκληρες λουρίδες από τη σάρκα της και να πλημμυρίζει με αίμα το χώμα.
Ο πόνος ήταν αβάσταχτος αλλά η υπομονή της πιο μεγάλη. Τα χείλη της ψέλλιζαν συνέχεια το όνομα του αγαπημένου της Ιησού και η πυρακτωμένη από την αγάπη του Θεού καρδιά της, παρακαλούσε τον Κύριο της ακόμα και γι’ αυτούς που την βασάνιζαν.
Αυτό προξενούσε μεγάλη εντύπωση στους σκληρόκαρδους βασανιστές, που ένιωθαν τώρα πολύ προβληματισμένοι και στεναχωρημένοι που βασάνιζαν έτσι ένα αθώο κορίτσι. Η γλυκύτητα εξάλλου που είχε απλωθεί, παρά τα πολλά και φριχτά μαρτύρια, στο ήρεμο και όμορφο προσωπάκι της, ημέρεψε τα δικά τους άγρια ένστικτα.
Ακόμα και αυτοί, μαζί με πολλούς άλλους ειδωλολάτρες που παρακολουθούσαν το μαρτύριο της Κυριακής, άρχισαν να νιώθουν συμπάθεια και αγάπη στην αγία μας.
Μόνο ο σκληρόκαρδος Ιλαρίων την ρωτά και την ξαναρωτά, αν μετάνιωσε και θέλει να θυσιάσει στα είδωλα, για να σταματήσει τα σκληρά μαρτύρια. Προσπαθεί να την πείσει πόσο ωραία είναι η ζωή και πόσο ηλίθιο είναι να θυσιάζεις κανείς τα νιάτα του για μια ανόητη πίστη.
- Κυριακή, της φωνάζει από το θρόνο του ψηλά, δεν είναι ακόμα αργά για να μετανιώσεις και να γλυτώσεις το θάνατο. Λυπήσου τα νιάτα σου και θυσίασε στους μεγάλους θεούς μας. Η ζωή με τις χίλιες τόσες ομορφιές της σε περιμένει. Μη χαραμίζεις τη ζωή σου για έναν σταυρωμένο…
Η Κυριακή, γεμάτη ουράνιο φως και χάρη, αντεπιτίθεται στον Έπαρχο. Του αποδεικνύει με σοφία, πόσο αξίζει κανείς να υποφέρει για ανώτερες ηθικές αξίες, όπως είναι η διδασκαλία του Χριστού και πόσο ωραίο πράγμα είναι να πεθαίνει κανείς για την πίστη του στον αληθινό Θεό, όπως είναι ο εσταυρωμένος Ιησούς Χριστός.
Μιλάει τόσο γλυκά και τόσο πειστικά, που προκαλεί την έκπληξη και το σεβασμό όλων. Οι στρατιώτες, που παρακολουθούν το μαρτύριο της θαρραλέας αυτής κόρης του ουρανού, όπως και πολλοί άλλοι ειδωλολάτρες, αρχίζουν να δείχνουν τα πρώτα σημάδια συμπάθειας στη χριστιανική πίστη.
Μια αναταραχή ανάμεσα στο πλήθος ανησυχεί τον Ιλαρίωνα, ο οποίος λυσσάει από το κακό του. Φέρνει νέους βασανιστές και τους διατάζει να μαστιγώσουν ανελέητα τη μικρή αγία.
Αυτοί έπιασαν αμέσως δουλειά στο φριχτό και απάνθρωπο αυτό έργο. Αν και ήταν γεροδεμένοι και σκληροί γι’ αυτού του είδους τα βασανιστήρια, γρήγορα κουράστηκαν και χρειάστηκαν και άλλους για να τους αντικαταστήσουν.
Η μόνη που έδειχνε αδιάφορη για ότι γινόταν ήταν η αγία Κυριακή. Η αγία μας ήταν παραδομένη στη θερμή και πύρινη προσευχή της και έδειχνε παρά το φοβερό μαστίγωμα να ζει σε άλλους κόσμους.
Ένα γλυκό μειδίαμα ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη της και μια θαμπωτική ομορφιά ακτινοβολούσε το φωτεινό προσωπάκι της. Τα χείλη της ψέλλιζαν συνέχεια προσευχές και λόγια αγάπης στο βασιλιά της Χριστό! Ήταν φανερό πως έβλεπε και συνομιλούσε με τον πολυαγαπημένο της Κύριο! Η χαρά και η ευτυχία, που ήταν ζωγραφισμένη πάνω της, το έδειχναν αυτό πεντακάθαρα.
11. ΤΗΝ ΚΡΕΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ
Ο Ιλαρίων έχει λυσσάξει από το κακό του. Όσο ήθελε να την δει να βογκάει από τους πόνους και να τον ικετεύει να την λυπηθεί, τόσο αυτή ήταν ατάραχη και ειρηνική.
Το ίδιο γαλήνια αντιμετωπίζει και το επόμενο βασανιστήριο, που διέταξε ο Ιλαρίων να της κάνουν.
Έβαλε τους δήμιους να την κρεμάσουν από τα μαλλιά πάνω σ’ ένα δένδρο και να ανάψουν φωτιά, ώστε να καίγεται σιγά – σιγά το πληγωμένο κορμί της.
Περίμενε με το καινούριο αυτό μαρτύριο και τη μυρουδιά της καμένης σάρκας να την δει να λυγίζει. Πόσο όμως απογοητεύτηκε.
Η αγία μένει σταθερή και ακλόνητη στη χριστιανική πίστη και περιγελά την ειδωλολατρική θρησκεία.
Ενώ τα απάνθρωπα βασανιστήρια συνεχίζονταν, δεν έπαψε να λάμπει το πρόσωπο της αγίας μας από ουράνιο φως και τα χείλη της να έχουν πάντα ζωγραφισμένο το γλυκό της χαμόγελο. Ο ουράνιος επισκέπτης, ο γλυκύς της Ιησούς, δεν είχε φύγει από κοντά της και δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να την ενισχύει και να την παρηγορεί.
Και τι βασανιστήρια δεν μηχανεύονται μήπως και πετύχουν να της αλλάξουν γνώμη! Όλοι οι βασανιστές κουράζονται και σταματούν, ενώ αυτή, μέσα σε μια ουράνια χαρά, αδιάκοπα υμνολογεί και δοξάζει τον πολυαγαπημένο της Ιησού.
Ο Ιλαρίων δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκει τόση δύναμη και κουράγιο αυτό το αδύναμο κορίτσι, ώστε να αντέχει όλα αυτά τα μαρτύρια, τα οποία κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θ’ άντεχε. Αγνοεί ότι, η φλογερή αγάπη στον Ιησού, που καίει σαν καυτή λάβα μέσα σε ηφαίστειο, είναι το μεγάλο θεϊκό μυστικό στα κατάβαθα της ψυχής της Κυριακής αλλά και όλων των αγίων μαρτύρων.
Ο Ιλαρίων ζει στιγμές παραφροσύνης. Μια μικρή κοπέλα τον έχει ταπεινώσει και στο πρόσωπό του έχει ξευτελίσει όλη τη Ρωμαϊκή εξουσία.
Το πλήθος που παρακολουθεί με μεγάλο θαυμασμό τα μαρτύρια του ηρωικού αυτού κοριτσιού αντιδρά και δημιουργεί φασαρία. Ο Ιλαρίων βλέπει τον κόσμο που έχει ξεσηκωθεί και τρομάζει. Φοβάται τον όχλο μην επαναστατήσει, γι’ αυτό και δίνει διαταγή να κατεβάσουν την αγία μας από το δέντρο και να τη ρίξουν στην πιο άθλια και βρωμερή φυλακή.
12. ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Κλεισμένη μέσα σε μια κατασκότεινη φυλακή η αγία μας, γονατίζει και, με όση σωματική δύναμη της έχει απομείνει, προσεύχεται στον πολυαγαπημένο της Νυμφίο Ιησού. Του ζητά βοήθεια για ν’ αντέξει το πλήθος τα βασανιστήρια που της κάνουν. Προφέρει το όνομά Του με τόση αγάπη, λες και θέλει να ξεριζωθεί η ψυχή της για να πετάξει γρήγορα στα ουράνια, εκεί που ο γλυκύς της Ναζαρηνός βασιλεύει.
Ξαφνικά, στην κατασκότεινη φυλακή, ένα ουράνιο γλυκό φως απλώνεται παντού και μια άρρητη ευωδία χύνει το μεθυστικό άρωμα της σ’ όλη τη φυλακή.
Ο Βασιλιάς των γενναίων καρδιών, ο αήττητος έρωτας των μαρτύρων, η μοναδική του κόσμου άπειρη Αγάπη, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, εμφανίζεται στην αγία μάρτυρα Κυριακή. Η στοργική Του γλυκιά ματιά φλογίζει την καρδιά της αγίας μας. Τα στοργικά πατρικά Του λόγια δίνουν δύναμη και θάρρος στην νεαρή Χριστιανή.
- Μη φοβάσαι, πολυαγαπημένη μου κόρη Κυριακή, τα τρομερά βασανιστήρια. Η χάρη μου θα είναι πάντα μαζί σου για να σε λυτρώνει από κάθε πειρασμό.
Η αγία μας σκιρτά από χαρά και αγαλλίαση. Βλέπει τον πολυαγαπημένο της Ιησού Χριστό και μια απέραντη ευτυχία πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη της. Τα γλυκά μάτια του Ιησού αγκαλιάζουν το αιμόφυρτο σώμα της αγαπημένης Του θυγατέρας.
Οι πόνοι του σώματος της αμέσως σταματούν και οι φοβερές πληγές θεραπεύονται. Ο εμφανισθείς Ιησούς, όχι μόνο θα γιατρέψει το σώμα της από κάθε πληγή αλλά θα της χαρίσει ακόμα πιο πολύ χάρη και ομορφιά.
Η νύχτα μέσα στη φυλακή θα κυλίσει ήρεμα και γαλή-νια, με την αγία μας να είναι βυθισμένη σε μια ατέλειωτη πύρινη προσευχή αγάπης και δοξολογίας στο πολυεύσπλαχνο Λυτρωτή της.
13. ΚΡΗΜΝΙΖΕΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ
Την άλλη μέρα διέταξε ο Ιλαρίων να φέρουν μπροστά του την αγία μας. Ήταν σίγουρος πως μετά από τόσα μαρτύρια θα είχε επιτέλους μετανιώσει. Οι ανυπόφοροι πόνοι στο σώμα της, όπως και η κατασκότεινη φριχτή φυλακή θα είχαν κάμψει το ηθικό της νεαρής Χριστιανής. Με αίσθημα νικητή και υπερήφανο ύφος κάθισε πάνω στο θρόνο του και περίμενε να δει τη βασανισμένη μάρτυρα.
Τι έκπληξη όμως τον περίμενε, όταν έφεραν μπροστά του την αγία Κυριακή!
Έμεινε έκθαμβος, τόσο αυτός όσο και ο υπόλοιπος κόσμος που ήταν μαζεμένος εκεί, όταν είδε την αγία μας, χωρίς κανένα ίχνος κάκωσης ή άλλης πληγής πάνω στο σώμα της, να αστράφτει από ομορφιά και λάμψη.
Επιφωνήματα θαυμασμού άκουγες από παντού και επαινετικούς σχολιασμούς για τη δύναμη της χριστιανικής πίστης.
Ο Ιλαρίων, μπροστά στην πανέμορφη μάρτυρα, μένει βουβός και αμίλητος, σωστό ράκος, έτοιμος να καταρρεύσει από το θρόνο του. Η αποτυχία του είναι εμφανής. Ο θυμός μέσα του έχει φουντώσει. Προσπαθεί να συγκρατήσει την οργή του. Με προσποιητή χαρά και ευγένεια λέει δυνατά στη μάρτυρα:
- Είδες, Κυριακή, πόσο σε αγαπούν οι μεγάλοι μας θεοί! Για να δείξουν την εύνοιά τους σε σένα, γιάτρεψαν όλες τις πληγές σου. Νομίζω πως και συ τώρα πρέπει να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου και να τους προσκυνήσεις. Έλα να πάμε μαζί στο ναό των μεγάλων θεών μας για να τους ευχαριστήσεις και να τους προσφέρεις θυμίαμα!
Η αγία μας χαμογελά ειρωνικά σ’ αυτά που ακούει και λυπάται πολύ που ένας άνθρωπος με τόση μεγάλη θέση σκέπτεται τόσο ανόητα. Αντιλαμβάνεται πόσο σφιχτά έχει αλυσοδέσει ο δαίμονας με τα δεσμά του αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να μη μπορούν να δουν την αλήθεια και να την ακολουθήσουν. Μια προσευχή θερμή ανεβαίνει από την πικραμένη καρδιά της στον αγαπημένο της Ιησού, να κάνει ένα θαύμα και να ανοίξει τα μάτια της ψυχής αυτών των ειδωλολατρών για να Τον πιστέψουν. Πλημμυρισμένη από τη θεία Χάρη, με δυνατή φωνή, για να την ακούνε όλοι, λέει στον Ιλαρίωνα:
- Μη σε απατά ο δαίμονας Ιλαρίωνα. Δεν με θεράπευσαν οι κουφοί και άλαλοι ψεύτικοι θεοί σου αλλά ο παντοδύναμος Κύριος του ουρανού και της γης, ο Ιησούς Χριστός, αυτός που εσύ βρίζεις και πολεμάς. Αυτός με επισκέφτηκε τη νύχτα μέσα στην κατασκότεινη φυλακή που με έριξε η ασπλαχνία σου και με θεράπευσε. Γιατί επιμένεις να αμφισβητείς τη μεγάλη δύναμή Του; Μήπως θέλεις να δοκιμάσεις εσύ και όλος ο λαός, αν πράγματι είναι Αυτός πιο δυνατός ή οι θεοί σου; Αν αυτό επιθυμείς, με χαρά δέχομαι την πρόσκληση σου να πάμε στο ναό των θεών σου, για να δούμε ποιος είναι ο πιο δυνατός Θεός.
Ο Ιλαρίων, χωρίς να καταλάβει καλά – καλά τα λόγια της αγίας μας, νόμιζε πως ήρθε η ώρα να πιστέψει η Κυριακή στα είδωλα. Με ενθουσιασμό, λοιπόν, γεμάτος χαρά και ευτυχία, διέταξε να πάνε όλοι με πανηγυρική πομπή στον πλησιέστερο μεγάλο ναό των ειδώλων.
Όταν έφθασαν εκεί, λυπήθηκε η αγία μας όταν είδε τόσο κόσμο να θυμιάζει τα άψυχα είδωλα των ψεύτικων θεών και να τα προσκυνά. Μέσα στην ψυχή της θύμωσε πολύ κατά του πονηρού δαίμονα, που εξαπατά τόσο πολύ τους ανθρώπους, ώστε να τους ρίχνει στα πηχτά σκοτάδια της πλάνης.
Μια θερμή ικεσία στον αγαπημένο της Λυτρωτή, να σώσει αυτούς τους πλανεμένους ανθρώπους, βγαίνει από τα κατάβαθα της ψυχής της.
Με βαθιά πίστη στον παντοδύναμο Κύριο γονατίζει, εκεί στο μέσο του ειδωλολατρικού ναού, ενώνει τα δυο της χέρια μπροστά στα στήθη της και με θέρμη προσεύχεται ως εξής:
- Κύριε μου Ιησού Χριστέ, ο μόνος αληθινός Θεός που εγώ πιστεύω και αγαπώ με όλη μου τη ψυχή, πιο πάνω και από τη ζωή μου, Συ που εξουσιάζεις τη γη και τον ουρανό, άκουσε την ταπεινή προσευχή της δούλης σου και κάνε όλα τα άψυχα είδωλα να κατακρημνιστούν, για να γνωρίσουν όλοι, ότι Συ είσαι ο ένας και μοναδικός αληθινός Θεός που πρέπει όλοι να πιστεύουν, να προσκυνούν και να αγαπούν.
Δεν τέλειωσε καλά - καλά η αγία μας την προσευχή της και… ένας τρομερός σεισμός ταρακουνάει συθέμελα τα πάντα.
Όλα τα είδωλα που στόλιζαν το ναό των ψεύτικων θεών έπεσαν κάτω και έγιναν χίλια κομμάτια! Ταυτόχρονα, σηκώθηκε ένας ανεμοστρόβιλος φοβερός που πήρε όλα αυτά τα κομμάτια από τα αγάλματα που έσπασαν και τα σκόρπισε μακριά ώστε και τα ίχνη τους ακόμα να χαθούν τελείως.
Όσοι από τους ειδωλολάτρες βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα μέσα στο ναό έτρεχαν τρομαγμένοι να βγουν απ’ αυτόν για να σωθούν. Πολλοί σκοτώθηκαν όταν έπεσαν πάνω τους τα συντρίμμια των ειδώλων.
Άλλοι πάλι, βλέποντας το φοβερό αυτό θαύμα, που έγινε με μόνο την προσευχή της νεαρής Χριστιανής, ομολόγησαν με παρρησία τη μεγάλη δύναμη που έχει η χριστιανική πίστη.
14. ΑΣΤΡΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΙΛΛΑΡΙΩΝΑ
Ο αμετανόητος διοικητής της Βιθυνίας Ιλαρίων, αντί και αυτός να μετανοήσει, γεμάτος θυμό και οργή κοιτά τον ουρανό και βλαστημά τον Χριστό.
Τότε, όμως, συμβαίνει κάτι τρομερό. Ψηλά από τον ουρανό έρχεται μια φοβερή αστραπή που κατακαίει το πρόσωπό του, διαλύει το βλάστημο στόμα του κι εκείνον τον σκοτώνει.
Η αγία μας είδε αυτό το γεγονός και λυπήθηκε πολύ που πέθανε μ’ αυτόν τον σκληρό τρόπο ο αμετανόητος και ασεβής αυτός τύραννος. Παίρνοντας αφορμή απ’ αυτό το περιστατικό, είπε με δυνατή φωνή σε όλους:
- Μετανοήστε όλοι και αφήστε τα είδωλα. Πιστέψετε και προσκυνήστε τον μόνο αληθινό Θεό. Είναι ο Σωτήρας όλου του κόσμου, που ήρθε να ζήσει ανάμεσα μας, να σταυρωθεί για χάρη μας και να απαλλάξει όλους μας από την τυραννία του σατανά. Αγαπήστε με την καρδιά σας τον Ιησού και θα νιώσετε την πραγματική ευτυχία και χαρά…
Αυτά και άλλα πολλά είπε η αγία μας στον κόσμο εκείνο, που έκπληκτος παρακολουθούσε εκεί.
Τα θαυμαστά γεγονότα αυτής της ημέρας έγιναν η αφορμή για πολλούς ειδωλολάτρες να πιστέψουν στο Χριστό και να ζητήσουν από τη δούλη του Θεού να τους διδάξει βαθύτερα τη χριστιανική πίστη.
15. ΤΗΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Μέχρι να διοριστεί ο καινούριος διοικητής Βιθυνίας στη θέση του Ιλαρίωνα, που πέθανε με τον παραπάνω τραγικό τρόπο, γυρνούσε ελεύθερα παντού η αγία μας διδάσκοντας με σοφία, καθοδηγούμενη από το άγιο Πνεύμα, την υπέροχη διδασκαλία της χριστιανικής πίστης.
Δίδασκε και νουθετούσε με σύνεση και σοφία τους ανθρώπους, έτσι ώστε, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, πλήθος κόσμου είχαν πιστέψει και ακολουθήσει τον Χριστό και το άγιο Του Ευαγγέλιο.
Τα θεϊκά της λόγια τα συνόδευαν πολλές φορές καταπληκτικά θαύματα που έκανε με την θερμή προσευχή της. Κάθε μέρα προστίθεντο νέα μέλη στο ποίμνιο της αγίας Εκκλησίας και όλοι δόξαζαν τον άγιο Θεό που έστειλε τον επίγειο αυτό άγγελο, την αγία μας, για να τους φωτίσει και να γνωρίσουν την αληθινή πίστη.
Μετά τον θάνατο του Ιλαρίωνα, νέος έπαρχος Βιθυνίας διορίζεται ο Απολλώνιος. Είναι άνθρωπος ασεβής και σκληρός. Πεισματωμένος από τον θάνατο του προκατόχου του Ιλαρίωνα, διατάζει αμέσως να συλλάβουν την Κυριακή και να την οδηγήσουν μπροστά του. Θέλει να την εκδικηθεί για την καταστροφή που έκανε στο ναό των ειδώλων. Πριν όμως προχωρήσει στα μαρτύρια, θέλει να της δώσει μια τελευταία ευκαιρία για να απαρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα.
Με υποκριτική ευγένεια και καλοσύνη, αφού εγκωμιάσει την ομορφιά και τα χαρίσματά της, θα της υποσχεθεί χίλια δυο δώρα, πλούτη και αξιώματα. Όταν όμως όλα αυτά δεν μπόρεσαν να σαγηνεύσουν τη νεαρή Χριστιανή, ακολουθούν χίλιες δυο απειλές για φοβερά βασανιστήρια.
8. ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ
Τα γεμάτα θάρρος λόγια της Κυριακής εξόργισαν τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Άφησε τώρα κατά μέρος τις κολακείες και τους καλούς τρόπους και έδειξε το πραγματικό θηριώδη πρόσωπό του. Γεμάτος θυμό και οργή διέταξε τους στρατιώτες να βασανίσουν ανελέητα τη μικρή Χριστιανή, μήπως και καταφέρει να κάμψει το ηθικό της.
Με αγριότητα και θηριωδία άρπαξαν οι βασανιστές στρατιώτες τη νεαρή Χριστιανή, την ξάπλωσαν κατά γης και τέντωσαν με σχοινιά τα χέρια και τα πόδια της. Μετά, με ειδικά μαστίγια από νεύρα βοδιών, άρχισαν να την μαστιγώνουν άγρια.
Τα μαστίγια ανεβοκατέβαιναν με δύναμη πάνω στο τρυφερό κορμί της αγίας αυτής κόρης και το γέμιζαν με εκατοντάδες μικρά ρυάκια αίματος.
Ο αιμοβόρος τύραννος γελούσε από σατανική κακία και η αγία μας προσευχόταν στον πολυαγαπημένο της Χριστό, αφ’ ενός μεν να της δίνει δύναμη και κουράγιο για να αντέξει τα μαρτύρια που υπέφερε για χάρη Του και αφ’ ετέρου να συγχωρήσει και να φωτίσει τους βασανιστές της.
Ενώ το μαρτύριο συνεχιζόταν με βαρβαρότητα και οι στρατιώτες που την βασάνιζαν είχαν εξαντληθεί από την κούραση, αυτή έδειχνε ειρηνική και χαρούμενη, λες και βρισκόταν σε άλλους κόσμους που μόνο ευχάριστα πράγματα έβλεπε και άκουγε!
Πράγματι,
η αγία μας έβλεπε και άκουγε τον γλυκύ της Ιησού, που την παρηγορούσε
και την ενδυνάμωνε, ώστε η δύναμη της μεγαλειώδους αυτής αγάπης που
έκαιγε στα στήθη της να εξαφανίζει και να εξουδετερώνει κάθε γήινο πόνο
και μαρτύριο. Αν και τα μαρτύρια υποδέχονται το ένα τ’ άλλο, το ευλογημένο αυτό κορίτσι, η μικρή μας αγία Κυριακή, μένει σταθερή στην πίστη και στην πυρακτωμένη από την θεία Χάρη αγάπη της στο Βασιλιά Χριστό.
Ο Μαξιμιανός ταράσσεται βλέποντας τη δύναμη και την αντοχή της δούλης του Θεού. Όχι μόνο δεν κατάφερε να την μεταπείσει αλλά και αυτοί ακόμα οι ειδωλολάτρες που παρακολουθούσαν τα βασανιστήρια της νεαρής Χριστιανής άρχισαν να την συμπαθούν και να προβληματίζονται με τη θρησκεία τους.
Γι’ αυτό, διέταξε να την κλείσουν σε μια φριχτή φυλακή, μέχρι να αποφασίσει τι θα την κάνει.
9. ΣΤΟΝ ΕΠΑΡΧΟ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ ΙΛΑΡΙΩΝΑ
Ο Μαξιμιανός άφησε να κυλήσουν λίγες μέρες, με την ελπίδα πως μέσα στη φοβερή αυτή φυλακή, που έμοιαζε πιο πολύ με υγρό τάφο παρά με φυλακή, να μετάνιωνε η πεισματάρα Χριστιανή νέα και να θυσίαζε στα είδωλα.
Όταν λοιπόν πέρασαν αυτές οι μέρες, πεπεισμένος ότι θα την έβρισκε μετανιωμένη, έστειλε τους στρατιώτες του να τη φέρουν μπροστά του. Με έκπληξη, όμως, και μεγάλο θαυμασμό είδε ότι η αγία μας, όχι μόνο ήταν δυνατή και σταθερή στη χριστιανική πίστη της, αλλά και θεραπευμένη από τις πολλές πληγές που τις είχαν κάνει τα φοβερά μαστιγώματα. Στην προσπάθεια του να την παραπλανήσει της λέει:
- Είδες, Κυριακή, πόσο σε αγαπούν οι μεγάλοι θεοί μας! Σε θεράπευσαν από τις πληγές σου! Πρέπει και συ, από ευγνωμοσύνη, να θυσιάσεις τώρα στους μεγάλους θεούς μας.
- Γνωρίζεις τύραννε και εχθρέ κάθε καλού, ότι δεν με θεράπευσαν οι άψυχοι θεοί σας αλλά ο παντοδύναμος Θεός μου. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να με πείσεις για ότι είναι ψεύτικο και σατανικό. Εγώ σου κάνω πρόσκληση να απαρνηθείς τους ψεύτικους θεούς σου και να πιστέψεις στο Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό και Δημιουργό όλου του κόσμου.
Η δύναμη των λόγων της, η απαστράπτουσα ομορφιά του προσώπου της, η αρχοντιά με την οποία στεκόταν μπροστά του, έφεραν σε αδιέξοδο τον Μαξιμιανό.
Δεν αντέχει άλλο τη ντροπή ο Μαξιμιανός. Αυτός, ο αήττητος στις μάχες και στους πολέμους, νικιέται …από μια μικρή κοπελίτσα. Ντρέπεται αφάνταστα, γιατί τώρα τον κοροϊδεύουν και όλοι οι άλλοι που τον βλέπουν. Δεν θέλει να ομολογήσει ακόμα την ήττα του.
Στην απόγνωσή του πάνω θυμάται τον διοικητή της Βιθυνίας Ιλαρίωνα. Γνωστό για τα θηριώδη ένστικτά του και μια καρδιά που δεν ήξερες αν ανήκει σε άνθρωπο ή σε άγριο θηρίο. Από τους πλέον φοβερούς διώκτες των Χριστιανών. Έλεγαν γι’ αυτόν πως, με τα πονηρά τεχνάσματα και τα σαγηνευτικά λόγια του, είχε καταφέρει να αλλαξοπιστήσουν πολλοί Χριστιανοί και να θυσιάσουν στα είδωλα. Σ’ αυτόν τώρα ακούμπησε ο Μαξιμιανός την τελευταία ελπίδα του να αλλάξει την πίστη της Κυριακής.
Σ’ αυτήν λοιπόν την αλεπού, τον παμπόνηρο διοικητή της Βιθυνίας Ιλαρίωνα, σαν αγνό προβατάκι στο στόμα του σατανικού λύκου, στέλνει αλυσοδεμένη ο Μαξιμιανός τη νεαρή Χριστιανή και του μηνύει πως, αν την καταφέρει να θυσιάσει στα είδωλα θα τον γεμίσει με πλούτη και αξιώματα.
Όταν την είδε ο Ιλαρίων, απόμεινε κι αυτός να θαυμάζει το κάλλος και την ομορφιά του πανέμορφου αυτού ρόδου, της μικρής μας αγίας, της Κυριακής.
Χωρίς χρονοτριβή, με ύπουλο τρόπο, προσπαθεί να την δελεάσει με διάφορες κοσμικές υποσχέσεις.
- Δεν είναι τυχαίο Κυριακή, που ο ένδοξος βασιλιάς μας Μαξιμιανός σε έστειλε σε μένα. Είμαι άνθρωπος με σύνεση και μεγαλοψυχία και εκτιμώ βαθιά τους ανθρώπους εκείνους που είναι έξυπνοι και χαίρονται τις ομορφιές της γης που μας χάρισαν οι μεγάλοι θεοί μας. Και εσύ είσαι μια έξυπνη κοπέλα που φυσικά δεν θέλεις να χάσεις αυτές τις υπέροχες ηδονές της ζωής. Γι’ αυτό, έλα να θυσιάσουμε μαζί στους μεγάλους θεούς μας και να σε γεμίσω με τόσα δώρα και αξιώματα που καμιά άλλη κοπέλα δεν θα έχει. Θα σε ζηλεύουν όλοι για τη μεγάλη τύχη που ανοίγεται μπροστά σου. Έλα, λοιπόν, να μη καθυστερούμε…
Η αγία μας κατάλαβε τη σατανική πονηριά του διοικητή και με δυνατή φωνή του λέει:
- Μάταια, άρχοντα μου, προσπαθείς να με κολακέψεις με τα πονηρά σου λόγια και τις πολλές υποσχέσεις. Αυτά που μου υπόσχεσαι δεν φέρνουν στον άνθρωπο πραγματική ευτυχία αλλά μια πρόσκαιρη σαρκική χαρά και στο τέλος πόνους και θλίψεις στη ψυχή. Η πραγματική ειρήνη και χαρά βρίσκεται μέσα στην καρδιά, όταν ο άνθρωπος αγαπά αληθινά χωρίς πονηριές και προσωπικά συμφέροντα τον κάθε συνάνθρωπό του και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να πορεύεται το δρόμο της αρετής και να κάνει το καλό σε φίλους και εχθρούς, όπως μας παραγγέλλει στο άγιο Ευαγγέλιο ο Βασιλιάς μου Ιησούς! Σου ξαναλέω λοιπόν δυνατά, για να τ’ ακούσουν όλοι, πως είμαι Χριστιανή, κόρη μαρτύρων που εσείς σκοτώσατε, και Χριστιανή θα πεθάνω.
Βλέποντας ο Ιλαρίων την σταθερότητα της, φανερά εκνευρισμένος, σε μια τελευταία προσπάθεια να την τρομοκρατήσει, της δείχνει όλα τα φριχτά βασανιστήρια που την περιμένουν, αν δεν αρνηθεί τον Χριστό.
Της δείχνει τα σιδερένια νύχια με τα οποία θα της γδάρουν το δέρμα, τα καζάνια με το βραστό λάδι και την πίσσα μέσα στα οποία θα τη ρίξουν, τις φωτιές που άναψαν για να την κάψουν και τόσα άλλα φριχτά εργαλεία των σατανικών βασανιστηρίων, ελπίζοντας έτσι πως θα κάμψει το γενναίο φρόνημα της.
Η αγία μας, όμως, δεν πτοείται απ’ αυτά που βλέπει αλλά ατάραχη, γαλήνια, με γλυκιά δυνατή φωνή διακηρύττει:
- Ιλαρίων, πόσες φορές θέλεις να σου πω και να φωνάξω δυνατά πως είμαι και θα παραμείνω Χριστιανή; Με χαρά περιμένω τα βασανιστήρια σου, που θα αποδείξουν πόσο δυνατός είναι ο γλυκύς μου Ιησούς και πόσο αδύναμη και ψεύτικη η δαιμονική θρησκεία που πιστεύεις.
10. ΤΗΝ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΣΤΙΓΩΝΟΥΝ ΑΛΥΠΗΤΑ
Τα γεμάτα δύναμη και σοφία λόγια της Κυριακής εξόργισαν τον ασεβή Ιλαρίωνα. Δεν αντέχει να βλέπει ένα μικρό κορίτσι να τον ντροπιάζει και να εξευτελίζει τη θρησκεία των θεών του. Γεμάτος θυμό, από τον πληγωμένο του εγωισμό, δίνει διαταγή να αρχίσουν αμέσως τα μαρτύρια.
Άρπαξαν τότε με μανία οι βασανιστές την αγία μας και την κρέμασαν από τα μαλλιά πάνω σ’ ένα ψηλό δένδρο για πολλές ώρες. Κατόπιν με σιδερένια νύχια άρχισαν να ξύνουν και να γδέρνουν το τρυφερό της σώμα έτσι που να βγαίνουν ολόκληρες λουρίδες από τη σάρκα της και να πλημμυρίζει με αίμα το χώμα.
Ο πόνος ήταν αβάσταχτος αλλά η υπομονή της πιο μεγάλη. Τα χείλη της ψέλλιζαν συνέχεια το όνομα του αγαπημένου της Ιησού και η πυρακτωμένη από την αγάπη του Θεού καρδιά της, παρακαλούσε τον Κύριο της ακόμα και γι’ αυτούς που την βασάνιζαν.
Αυτό προξενούσε μεγάλη εντύπωση στους σκληρόκαρδους βασανιστές, που ένιωθαν τώρα πολύ προβληματισμένοι και στεναχωρημένοι που βασάνιζαν έτσι ένα αθώο κορίτσι. Η γλυκύτητα εξάλλου που είχε απλωθεί, παρά τα πολλά και φριχτά μαρτύρια, στο ήρεμο και όμορφο προσωπάκι της, ημέρεψε τα δικά τους άγρια ένστικτα.
Ακόμα και αυτοί, μαζί με πολλούς άλλους ειδωλολάτρες που παρακολουθούσαν το μαρτύριο της Κυριακής, άρχισαν να νιώθουν συμπάθεια και αγάπη στην αγία μας.
Μόνο ο σκληρόκαρδος Ιλαρίων την ρωτά και την ξαναρωτά, αν μετάνιωσε και θέλει να θυσιάσει στα είδωλα, για να σταματήσει τα σκληρά μαρτύρια. Προσπαθεί να την πείσει πόσο ωραία είναι η ζωή και πόσο ηλίθιο είναι να θυσιάζεις κανείς τα νιάτα του για μια ανόητη πίστη.
- Κυριακή, της φωνάζει από το θρόνο του ψηλά, δεν είναι ακόμα αργά για να μετανιώσεις και να γλυτώσεις το θάνατο. Λυπήσου τα νιάτα σου και θυσίασε στους μεγάλους θεούς μας. Η ζωή με τις χίλιες τόσες ομορφιές της σε περιμένει. Μη χαραμίζεις τη ζωή σου για έναν σταυρωμένο…
Η Κυριακή, γεμάτη ουράνιο φως και χάρη, αντεπιτίθεται στον Έπαρχο. Του αποδεικνύει με σοφία, πόσο αξίζει κανείς να υποφέρει για ανώτερες ηθικές αξίες, όπως είναι η διδασκαλία του Χριστού και πόσο ωραίο πράγμα είναι να πεθαίνει κανείς για την πίστη του στον αληθινό Θεό, όπως είναι ο εσταυρωμένος Ιησούς Χριστός.
Μιλάει τόσο γλυκά και τόσο πειστικά, που προκαλεί την έκπληξη και το σεβασμό όλων. Οι στρατιώτες, που παρακολουθούν το μαρτύριο της θαρραλέας αυτής κόρης του ουρανού, όπως και πολλοί άλλοι ειδωλολάτρες, αρχίζουν να δείχνουν τα πρώτα σημάδια συμπάθειας στη χριστιανική πίστη.
Μια αναταραχή ανάμεσα στο πλήθος ανησυχεί τον Ιλαρίωνα, ο οποίος λυσσάει από το κακό του. Φέρνει νέους βασανιστές και τους διατάζει να μαστιγώσουν ανελέητα τη μικρή αγία.
Αυτοί έπιασαν αμέσως δουλειά στο φριχτό και απάνθρωπο αυτό έργο. Αν και ήταν γεροδεμένοι και σκληροί γι’ αυτού του είδους τα βασανιστήρια, γρήγορα κουράστηκαν και χρειάστηκαν και άλλους για να τους αντικαταστήσουν.
Η μόνη που έδειχνε αδιάφορη για ότι γινόταν ήταν η αγία Κυριακή. Η αγία μας ήταν παραδομένη στη θερμή και πύρινη προσευχή της και έδειχνε παρά το φοβερό μαστίγωμα να ζει σε άλλους κόσμους.
Ένα γλυκό μειδίαμα ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη της και μια θαμπωτική ομορφιά ακτινοβολούσε το φωτεινό προσωπάκι της. Τα χείλη της ψέλλιζαν συνέχεια προσευχές και λόγια αγάπης στο βασιλιά της Χριστό! Ήταν φανερό πως έβλεπε και συνομιλούσε με τον πολυαγαπημένο της Κύριο! Η χαρά και η ευτυχία, που ήταν ζωγραφισμένη πάνω της, το έδειχναν αυτό πεντακάθαρα.
11. ΤΗΝ ΚΡΕΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ
Ο Ιλαρίων έχει λυσσάξει από το κακό του. Όσο ήθελε να την δει να βογκάει από τους πόνους και να τον ικετεύει να την λυπηθεί, τόσο αυτή ήταν ατάραχη και ειρηνική.
Το ίδιο γαλήνια αντιμετωπίζει και το επόμενο βασανιστήριο, που διέταξε ο Ιλαρίων να της κάνουν.
Έβαλε τους δήμιους να την κρεμάσουν από τα μαλλιά πάνω σ’ ένα δένδρο και να ανάψουν φωτιά, ώστε να καίγεται σιγά – σιγά το πληγωμένο κορμί της.
Περίμενε με το καινούριο αυτό μαρτύριο και τη μυρουδιά της καμένης σάρκας να την δει να λυγίζει. Πόσο όμως απογοητεύτηκε.
Η αγία μένει σταθερή και ακλόνητη στη χριστιανική πίστη και περιγελά την ειδωλολατρική θρησκεία.
Ενώ τα απάνθρωπα βασανιστήρια συνεχίζονταν, δεν έπαψε να λάμπει το πρόσωπο της αγίας μας από ουράνιο φως και τα χείλη της να έχουν πάντα ζωγραφισμένο το γλυκό της χαμόγελο. Ο ουράνιος επισκέπτης, ο γλυκύς της Ιησούς, δεν είχε φύγει από κοντά της και δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να την ενισχύει και να την παρηγορεί.
Και τι βασανιστήρια δεν μηχανεύονται μήπως και πετύχουν να της αλλάξουν γνώμη! Όλοι οι βασανιστές κουράζονται και σταματούν, ενώ αυτή, μέσα σε μια ουράνια χαρά, αδιάκοπα υμνολογεί και δοξάζει τον πολυαγαπημένο της Ιησού.
Ο Ιλαρίων δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκει τόση δύναμη και κουράγιο αυτό το αδύναμο κορίτσι, ώστε να αντέχει όλα αυτά τα μαρτύρια, τα οποία κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θ’ άντεχε. Αγνοεί ότι, η φλογερή αγάπη στον Ιησού, που καίει σαν καυτή λάβα μέσα σε ηφαίστειο, είναι το μεγάλο θεϊκό μυστικό στα κατάβαθα της ψυχής της Κυριακής αλλά και όλων των αγίων μαρτύρων.
Ο Ιλαρίων ζει στιγμές παραφροσύνης. Μια μικρή κοπέλα τον έχει ταπεινώσει και στο πρόσωπό του έχει ξευτελίσει όλη τη Ρωμαϊκή εξουσία.
Το πλήθος που παρακολουθεί με μεγάλο θαυμασμό τα μαρτύρια του ηρωικού αυτού κοριτσιού αντιδρά και δημιουργεί φασαρία. Ο Ιλαρίων βλέπει τον κόσμο που έχει ξεσηκωθεί και τρομάζει. Φοβάται τον όχλο μην επαναστατήσει, γι’ αυτό και δίνει διαταγή να κατεβάσουν την αγία μας από το δέντρο και να τη ρίξουν στην πιο άθλια και βρωμερή φυλακή.
12. ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Κλεισμένη μέσα σε μια κατασκότεινη φυλακή η αγία μας, γονατίζει και, με όση σωματική δύναμη της έχει απομείνει, προσεύχεται στον πολυαγαπημένο της Νυμφίο Ιησού. Του ζητά βοήθεια για ν’ αντέξει το πλήθος τα βασανιστήρια που της κάνουν. Προφέρει το όνομά Του με τόση αγάπη, λες και θέλει να ξεριζωθεί η ψυχή της για να πετάξει γρήγορα στα ουράνια, εκεί που ο γλυκύς της Ναζαρηνός βασιλεύει.
Ξαφνικά, στην κατασκότεινη φυλακή, ένα ουράνιο γλυκό φως απλώνεται παντού και μια άρρητη ευωδία χύνει το μεθυστικό άρωμα της σ’ όλη τη φυλακή.
Ο Βασιλιάς των γενναίων καρδιών, ο αήττητος έρωτας των μαρτύρων, η μοναδική του κόσμου άπειρη Αγάπη, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, εμφανίζεται στην αγία μάρτυρα Κυριακή. Η στοργική Του γλυκιά ματιά φλογίζει την καρδιά της αγίας μας. Τα στοργικά πατρικά Του λόγια δίνουν δύναμη και θάρρος στην νεαρή Χριστιανή.
- Μη φοβάσαι, πολυαγαπημένη μου κόρη Κυριακή, τα τρομερά βασανιστήρια. Η χάρη μου θα είναι πάντα μαζί σου για να σε λυτρώνει από κάθε πειρασμό.
Η αγία μας σκιρτά από χαρά και αγαλλίαση. Βλέπει τον πολυαγαπημένο της Ιησού Χριστό και μια απέραντη ευτυχία πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη της. Τα γλυκά μάτια του Ιησού αγκαλιάζουν το αιμόφυρτο σώμα της αγαπημένης Του θυγατέρας.
Οι πόνοι του σώματος της αμέσως σταματούν και οι φοβερές πληγές θεραπεύονται. Ο εμφανισθείς Ιησούς, όχι μόνο θα γιατρέψει το σώμα της από κάθε πληγή αλλά θα της χαρίσει ακόμα πιο πολύ χάρη και ομορφιά.
Η νύχτα μέσα στη φυλακή θα κυλίσει ήρεμα και γαλή-νια, με την αγία μας να είναι βυθισμένη σε μια ατέλειωτη πύρινη προσευχή αγάπης και δοξολογίας στο πολυεύσπλαχνο Λυτρωτή της.
13. ΚΡΗΜΝΙΖΕΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ
Την άλλη μέρα διέταξε ο Ιλαρίων να φέρουν μπροστά του την αγία μας. Ήταν σίγουρος πως μετά από τόσα μαρτύρια θα είχε επιτέλους μετανιώσει. Οι ανυπόφοροι πόνοι στο σώμα της, όπως και η κατασκότεινη φριχτή φυλακή θα είχαν κάμψει το ηθικό της νεαρής Χριστιανής. Με αίσθημα νικητή και υπερήφανο ύφος κάθισε πάνω στο θρόνο του και περίμενε να δει τη βασανισμένη μάρτυρα.
Τι έκπληξη όμως τον περίμενε, όταν έφεραν μπροστά του την αγία Κυριακή!
Έμεινε έκθαμβος, τόσο αυτός όσο και ο υπόλοιπος κόσμος που ήταν μαζεμένος εκεί, όταν είδε την αγία μας, χωρίς κανένα ίχνος κάκωσης ή άλλης πληγής πάνω στο σώμα της, να αστράφτει από ομορφιά και λάμψη.
Επιφωνήματα θαυμασμού άκουγες από παντού και επαινετικούς σχολιασμούς για τη δύναμη της χριστιανικής πίστης.
Ο Ιλαρίων, μπροστά στην πανέμορφη μάρτυρα, μένει βουβός και αμίλητος, σωστό ράκος, έτοιμος να καταρρεύσει από το θρόνο του. Η αποτυχία του είναι εμφανής. Ο θυμός μέσα του έχει φουντώσει. Προσπαθεί να συγκρατήσει την οργή του. Με προσποιητή χαρά και ευγένεια λέει δυνατά στη μάρτυρα:
- Είδες, Κυριακή, πόσο σε αγαπούν οι μεγάλοι μας θεοί! Για να δείξουν την εύνοιά τους σε σένα, γιάτρεψαν όλες τις πληγές σου. Νομίζω πως και συ τώρα πρέπει να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου και να τους προσκυνήσεις. Έλα να πάμε μαζί στο ναό των μεγάλων θεών μας για να τους ευχαριστήσεις και να τους προσφέρεις θυμίαμα!
Η αγία μας χαμογελά ειρωνικά σ’ αυτά που ακούει και λυπάται πολύ που ένας άνθρωπος με τόση μεγάλη θέση σκέπτεται τόσο ανόητα. Αντιλαμβάνεται πόσο σφιχτά έχει αλυσοδέσει ο δαίμονας με τα δεσμά του αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να μη μπορούν να δουν την αλήθεια και να την ακολουθήσουν. Μια προσευχή θερμή ανεβαίνει από την πικραμένη καρδιά της στον αγαπημένο της Ιησού, να κάνει ένα θαύμα και να ανοίξει τα μάτια της ψυχής αυτών των ειδωλολατρών για να Τον πιστέψουν. Πλημμυρισμένη από τη θεία Χάρη, με δυνατή φωνή, για να την ακούνε όλοι, λέει στον Ιλαρίωνα:
- Μη σε απατά ο δαίμονας Ιλαρίωνα. Δεν με θεράπευσαν οι κουφοί και άλαλοι ψεύτικοι θεοί σου αλλά ο παντοδύναμος Κύριος του ουρανού και της γης, ο Ιησούς Χριστός, αυτός που εσύ βρίζεις και πολεμάς. Αυτός με επισκέφτηκε τη νύχτα μέσα στην κατασκότεινη φυλακή που με έριξε η ασπλαχνία σου και με θεράπευσε. Γιατί επιμένεις να αμφισβητείς τη μεγάλη δύναμή Του; Μήπως θέλεις να δοκιμάσεις εσύ και όλος ο λαός, αν πράγματι είναι Αυτός πιο δυνατός ή οι θεοί σου; Αν αυτό επιθυμείς, με χαρά δέχομαι την πρόσκληση σου να πάμε στο ναό των θεών σου, για να δούμε ποιος είναι ο πιο δυνατός Θεός.
Ο Ιλαρίων, χωρίς να καταλάβει καλά – καλά τα λόγια της αγίας μας, νόμιζε πως ήρθε η ώρα να πιστέψει η Κυριακή στα είδωλα. Με ενθουσιασμό, λοιπόν, γεμάτος χαρά και ευτυχία, διέταξε να πάνε όλοι με πανηγυρική πομπή στον πλησιέστερο μεγάλο ναό των ειδώλων.
Όταν έφθασαν εκεί, λυπήθηκε η αγία μας όταν είδε τόσο κόσμο να θυμιάζει τα άψυχα είδωλα των ψεύτικων θεών και να τα προσκυνά. Μέσα στην ψυχή της θύμωσε πολύ κατά του πονηρού δαίμονα, που εξαπατά τόσο πολύ τους ανθρώπους, ώστε να τους ρίχνει στα πηχτά σκοτάδια της πλάνης.
Μια θερμή ικεσία στον αγαπημένο της Λυτρωτή, να σώσει αυτούς τους πλανεμένους ανθρώπους, βγαίνει από τα κατάβαθα της ψυχής της.
Με βαθιά πίστη στον παντοδύναμο Κύριο γονατίζει, εκεί στο μέσο του ειδωλολατρικού ναού, ενώνει τα δυο της χέρια μπροστά στα στήθη της και με θέρμη προσεύχεται ως εξής:
- Κύριε μου Ιησού Χριστέ, ο μόνος αληθινός Θεός που εγώ πιστεύω και αγαπώ με όλη μου τη ψυχή, πιο πάνω και από τη ζωή μου, Συ που εξουσιάζεις τη γη και τον ουρανό, άκουσε την ταπεινή προσευχή της δούλης σου και κάνε όλα τα άψυχα είδωλα να κατακρημνιστούν, για να γνωρίσουν όλοι, ότι Συ είσαι ο ένας και μοναδικός αληθινός Θεός που πρέπει όλοι να πιστεύουν, να προσκυνούν και να αγαπούν.
Δεν τέλειωσε καλά - καλά η αγία μας την προσευχή της και… ένας τρομερός σεισμός ταρακουνάει συθέμελα τα πάντα.
Όλα τα είδωλα που στόλιζαν το ναό των ψεύτικων θεών έπεσαν κάτω και έγιναν χίλια κομμάτια! Ταυτόχρονα, σηκώθηκε ένας ανεμοστρόβιλος φοβερός που πήρε όλα αυτά τα κομμάτια από τα αγάλματα που έσπασαν και τα σκόρπισε μακριά ώστε και τα ίχνη τους ακόμα να χαθούν τελείως.
Όσοι από τους ειδωλολάτρες βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα μέσα στο ναό έτρεχαν τρομαγμένοι να βγουν απ’ αυτόν για να σωθούν. Πολλοί σκοτώθηκαν όταν έπεσαν πάνω τους τα συντρίμμια των ειδώλων.
Άλλοι πάλι, βλέποντας το φοβερό αυτό θαύμα, που έγινε με μόνο την προσευχή της νεαρής Χριστιανής, ομολόγησαν με παρρησία τη μεγάλη δύναμη που έχει η χριστιανική πίστη.
14. ΑΣΤΡΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΙΛΛΑΡΙΩΝΑ
Ο αμετανόητος διοικητής της Βιθυνίας Ιλαρίων, αντί και αυτός να μετανοήσει, γεμάτος θυμό και οργή κοιτά τον ουρανό και βλαστημά τον Χριστό.
Τότε, όμως, συμβαίνει κάτι τρομερό. Ψηλά από τον ουρανό έρχεται μια φοβερή αστραπή που κατακαίει το πρόσωπό του, διαλύει το βλάστημο στόμα του κι εκείνον τον σκοτώνει.
Η αγία μας είδε αυτό το γεγονός και λυπήθηκε πολύ που πέθανε μ’ αυτόν τον σκληρό τρόπο ο αμετανόητος και ασεβής αυτός τύραννος. Παίρνοντας αφορμή απ’ αυτό το περιστατικό, είπε με δυνατή φωνή σε όλους:
- Μετανοήστε όλοι και αφήστε τα είδωλα. Πιστέψετε και προσκυνήστε τον μόνο αληθινό Θεό. Είναι ο Σωτήρας όλου του κόσμου, που ήρθε να ζήσει ανάμεσα μας, να σταυρωθεί για χάρη μας και να απαλλάξει όλους μας από την τυραννία του σατανά. Αγαπήστε με την καρδιά σας τον Ιησού και θα νιώσετε την πραγματική ευτυχία και χαρά…
Αυτά και άλλα πολλά είπε η αγία μας στον κόσμο εκείνο, που έκπληκτος παρακολουθούσε εκεί.
Τα θαυμαστά γεγονότα αυτής της ημέρας έγιναν η αφορμή για πολλούς ειδωλολάτρες να πιστέψουν στο Χριστό και να ζητήσουν από τη δούλη του Θεού να τους διδάξει βαθύτερα τη χριστιανική πίστη.
15. ΤΗΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Μέχρι να διοριστεί ο καινούριος διοικητής Βιθυνίας στη θέση του Ιλαρίωνα, που πέθανε με τον παραπάνω τραγικό τρόπο, γυρνούσε ελεύθερα παντού η αγία μας διδάσκοντας με σοφία, καθοδηγούμενη από το άγιο Πνεύμα, την υπέροχη διδασκαλία της χριστιανικής πίστης.
Δίδασκε και νουθετούσε με σύνεση και σοφία τους ανθρώπους, έτσι ώστε, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, πλήθος κόσμου είχαν πιστέψει και ακολουθήσει τον Χριστό και το άγιο Του Ευαγγέλιο.
Τα θεϊκά της λόγια τα συνόδευαν πολλές φορές καταπληκτικά θαύματα που έκανε με την θερμή προσευχή της. Κάθε μέρα προστίθεντο νέα μέλη στο ποίμνιο της αγίας Εκκλησίας και όλοι δόξαζαν τον άγιο Θεό που έστειλε τον επίγειο αυτό άγγελο, την αγία μας, για να τους φωτίσει και να γνωρίσουν την αληθινή πίστη.
Μετά τον θάνατο του Ιλαρίωνα, νέος έπαρχος Βιθυνίας διορίζεται ο Απολλώνιος. Είναι άνθρωπος ασεβής και σκληρός. Πεισματωμένος από τον θάνατο του προκατόχου του Ιλαρίωνα, διατάζει αμέσως να συλλάβουν την Κυριακή και να την οδηγήσουν μπροστά του. Θέλει να την εκδικηθεί για την καταστροφή που έκανε στο ναό των ειδώλων. Πριν όμως προχωρήσει στα μαρτύρια, θέλει να της δώσει μια τελευταία ευκαιρία για να απαρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα.
Με υποκριτική ευγένεια και καλοσύνη, αφού εγκωμιάσει την ομορφιά και τα χαρίσματά της, θα της υποσχεθεί χίλια δυο δώρα, πλούτη και αξιώματα. Όταν όμως όλα αυτά δεν μπόρεσαν να σαγηνεύσουν τη νεαρή Χριστιανή, ακολουθούν χίλιες δυο απειλές για φοβερά βασανιστήρια.
Όταν
είδε πως ούτε αυτές οι απειλές δεν μπόρεσαν να κάμψουν το ηθικό και τη
μεγάλη πίστη της Κυριακής, διέταξε ν’ ανάψουν μεγάλη φωτιά και εκεί μέσα
να ρίξουν την αγία μας για να καεί.
Οι στρατιώτες άναψαν αμέσως τη μεγάλη αυτή φωτιά και έριξαν την αγία μας μέσα. Αυτή σήκωσε τα χέρια της ψηλά στον ουρανό και η θερμή της προσευχή έφθασε μέχρι το θρόνο του Θεού.
Επιφωνήματα θαυμασμού και έκπληξης ακουστήκαν παντού. Αλήθεια τι είχε συμβεί;
Ενώ η φωτιά άναβε δυνατά και έκαιγε τα πάντα που της έριχναν μέσα, η αγία μας στεκόταν στο κέντρο της χωρίς να καίγεται.
Ο Θεός, όπως κάποτε στο παρελθόν, όταν βασιλιάς στη Βαβυλώνα ήταν ο Ναβουχοδονόσορας, είχε προστατέψει με θαυματουργικό τρόπο τους τρεις Παίδες στο καμίνι που τους έριξαν γιατί δεν ήθελαν να προσκυνήσουν τα ειδωλολατρικό κατασκεύασμα, έτσι και τώρα προστατεύει την αγία Κυριακή.
Μετά απ’ αυτό το θαύμα, ακολουθεί και δεύτερο. Ξαφνικά, και ενώ ήταν καλοκαίρι και ο ουρανός πεντακάθαρος από σύννεφα και γαλανός, μαζεύονται πάνω ακριβώς από τη φωτιά σύννεφα πολλά που έριξαν τόση βροχή όσο χρειαζόταν για να σβήσει η φωτιά.
Οι στρατιώτες άναψαν αμέσως τη μεγάλη αυτή φωτιά και έριξαν την αγία μας μέσα. Αυτή σήκωσε τα χέρια της ψηλά στον ουρανό και η θερμή της προσευχή έφθασε μέχρι το θρόνο του Θεού.
Επιφωνήματα θαυμασμού και έκπληξης ακουστήκαν παντού. Αλήθεια τι είχε συμβεί;
Ενώ η φωτιά άναβε δυνατά και έκαιγε τα πάντα που της έριχναν μέσα, η αγία μας στεκόταν στο κέντρο της χωρίς να καίγεται.
Ο Θεός, όπως κάποτε στο παρελθόν, όταν βασιλιάς στη Βαβυλώνα ήταν ο Ναβουχοδονόσορας, είχε προστατέψει με θαυματουργικό τρόπο τους τρεις Παίδες στο καμίνι που τους έριξαν γιατί δεν ήθελαν να προσκυνήσουν τα ειδωλολατρικό κατασκεύασμα, έτσι και τώρα προστατεύει την αγία Κυριακή.
Μετά απ’ αυτό το θαύμα, ακολουθεί και δεύτερο. Ξαφνικά, και ενώ ήταν καλοκαίρι και ο ουρανός πεντακάθαρος από σύννεφα και γαλανός, μαζεύονται πάνω ακριβώς από τη φωτιά σύννεφα πολλά που έριξαν τόση βροχή όσο χρειαζόταν για να σβήσει η φωτιά.
Όλος ο κόσμος θαύμασε για μια ακόμη φορά τη δύναμη του Θεού της Κυριακής.
16. ΤΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΘΗΡΙΑ
Ο Απολλώνιος, τυφλωμένος από την πλάνη του, δεν αναγνωρίζει τη δύναμη του Χριστού αλλά με περισσότερο θυμό και οργή διατάσσει νέο μαρτύριο.
Ρίχνουν την αγία μας μέσα στο στάδιο που γινόντουσαν οι αγώνες και ελευθερώνουν δυο πεινασμένα λιοντάρια για να την κατασπαράξουν.
Τα
λιοντάρια όρμησαν με λύσσα εναντίον της Κυριακής, έτοιμα να την
κατασπαράξουν. Όμως, τελείως ξαφνικά, όταν πλέον είχαν φθάσει κοντά της,
από άγρια θηρία μετατρέπονται σε ήμερα ζώα και ξαπλώνουν μπροστά στα
πόδια της, σαν ήμερα πρόβατα, λες και ήθελαν να παίξουν μαζί της.
Το καινούριο θαύμα έκανε όλο τον κόσμο να φωνάζει δυνατά και να διακηρύττει χωρίς φόβο πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Χριστού. Πλήθος κόσμου πίστεψε τότε στο Χριστό και απαρνήθηκαν τα είδωλα.
Πλήρης οργής και θυμού ο Απολλώνιος, διέταξε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν αμέσως με το ξίφος όλους εκείνους που θα ομολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί. Μέχρι να κοπάσει ο ξεσηκωμός του κόσμου και να σκεφτεί και αυτός πως θα αντιμετωπίσει την αγία μας, διέταξε να την κλείσουν μέσα στη φυλακή.
17. ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ
Την άλλη μέρα ο Απολλώνιος κάθισε στο θρόνο του σκεπτικός. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα τόσο μικρό κορίτσι είχε τόση δύναμη, ώστε να αντιστέκεται τόσο γενναία και τόσο δυνατά απέναντι σε μια παντοδύναμη αυτοκρατορία και να την ταπεινώνει τόσο πολύ!
Αυτός που μέχρι τώρα είχε γίνει στη μάχες με τους εχθρούς του κράτους ο φόβος και ο τρόμος τους, τώρα είναι ηττημένος όχι από κανένα μεγάλο και φοβερό εχθρό αλλά από ένα …μικρό κορίτσι, μια νεαρή Χριστιανή!
Η υπερήφανη ψυχή του δεν άντεχε άλλο αυτήν την ταπείνωση. Πόσο θα ήταν ευτυχισμένος αν την κατάφερνε να πει έστω και μια μόνο καλή λέξη για τα είδωλα! Θα ανέβαζε αμέσως μπροστά σ’ όλους το καταρρακωμένο γόητρό του. Γι’ αυτό κάνει μια τελευταία προσπάθεια να πετύχει την επιθυμία του.
Διατάζει να φέρουν μπροστά του την αγία μάρτυρα και επιστρατεύει κάθε κολακεία και απειλή. Αγωνίζεται σαν ρήτορας να την πείσει ν’ αλλάξει γνώμη. Της μιλά για τις χαρές αυτής της ζωής και πόσο κρίμα είναι να την χάσει για μια ανόητη πίστη. Με δόλο την συμβουλεύει:
- Θυσίασε στα είδωλα Κυριακή, αρνήσου το Χριστό μπροστά μας και μέσα σου, χωρίς να το δείχνεις στους άλλους, πίστευε ότι θέλεις.
Η αγία του Θεού δεν εξαπατάται, δεν δειλιάζει, δεν υποκρίνεται. Δεν θέλει να έχει άλλο στο στόμα της και άλλο μέσα στην καρδιά της.
Η αγάπη της είναι ακλόνητη, η πίστη της στο Χριστό σαν το γρανίτη σταθερή, η καρδιά της ηφαίστειο και η αγάπη στο Χριστό λάβα. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να σβήσει τη θεϊκή αυτή φωτιά που καίει μέσα στην καρδιά της!
Ο Απολλώνιος αντιλαμβάνεται ότι μάταια αγωνίζεται να μεταπείσει την Κυριακή, γι’ αυτό και διατάζει τον δια ξίφους θάνατο της αγίας μας.
Οι δήμιοι οδηγούν τον επίγειο αυτό άγγελο στον τόπο του τελικού μαρτυρίου. Εκεί, την αφήνουν λίγη ώρα να προσευχηθεί.
Το περιστέρι του ουρανού γονατίζει, υψώνει τα ματάκια της στον ουρανό και αφήνει από το αγιασμένο της στόμα να ξεχειλίσει το θεϊκό άρωμα των επιθυμιών της στον πολυαγαπημένο της Ιησού Χριστό:
- Κύριε μου και Βασιλιά μου, μύριες φορές σ’ ευχαριστώ που μ’ αξιώνεις της μεγάλης αυτής τιμής να γίνω Νύμφη δική Σου και αντί για στεφάνια του μυστικού γάμου, το αίμα μου να χύσω για Σένα. Όλη μου την ψυχή, το σώμα, το νου και την καρδιά μου σε Σένα πολυαγαπημένε έχω χαρίσει. Τώρα, το μόνο που επιθυμώ είναι γρήγορα στην αγκαλιά Σου να βρεθώ και μαζί με τους αγίους αγγέλους να Σε δοξολογώ. Κάνε όλοι οι άνθρωποι να Σε γνωρίσουν, να δουν πόσο καλός και ευσπλαχνικός είσαι και να Σε αγαπήσουν. Φώτισε τους να καταλάβουν πόσο ψεύτικοι είναι οι θεοί που ακολουθούν, για να μετανοήσουν και μόνο Εσένα πλέον να αγαπούν και να πιστεύουν. Θεέ μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω, και Σ’ αγαπώ. Μ’ αυτά τα λόγια της καρδιάς μου τελειώνω και τη ζωή μου.
Μόλις τέλειωσε η αγία μας την προσευχή της και πριν προλάβουν οι δήμιοι να εκτελέσουν το αποτρόπαιο έργο τους, πλημμύρισε ο τόπος από άρρητη ευωδία και από παναρμόνιους ουράνιους ύμνους και ψαλμούς.
Άγγελοι φωτεινοί πήραν απαλά στα χέρια τους την αγιασμένη ψυχή της και την ανέβασαν θριαμβευτικά στο θρόνο του Θεού, στα χέρια του πολυαγαπημένου της Ιησού Χριστού, που τον αγάπησε πιο πολύ και από τη ζωή της, ώστε να υποφέρει για χάρη Του χίλια δυο βάσανα και μαρτύρια.
Ο δήμιος και οι στρατιώτες είδαν με έκπληξη, ότι η αγία μας δεν ζούσε πλέον σ’ αυτόν τον ψεύτικο κόσμο. Κατάλαβαν όλοι πως κάτι θαυμαστό είχε γίνει. Στο μεταξύ, μια ουράνια φωνή τους παρήγγειλε να διηγηθούν σ’ όλο τον κόσμο τα μεγαλεία αυτά του Θεού.
Με σεβασμό αλλά και με φόβο απέναντι στο μαρτυρικό λείψανο, χωρίς καν να το αγγίξουν, έφυγαν οι δήμιοι για να πουν στον Απολλώνιο όλα όσα θαυμαστά είδαν και άκουσαν.
Πάνω από το άγιο σώμα της μεγαλομάρτυρας έλαμπε όλη τη νύχτα ένα λαμπρό ουράνιο φως. Από αυτό καθοδηγούμενοι οι ευσεβείς Χριστιανοί ήρθαν κρυφά και πήραν μ’ ευλάβεια το πανάγιο σώμα της αγίας μας για να το θάψουν με ύμνους δοξολογίας και προσευχές.
Η αγία μας, με το πλήθος των βασανιστηρίων τα οποία υπέφερε για χάρη του Κυρίου μας, δόξασε το πανάγιο όνομα Του, γι’ αυτό και Εκείνος την δόξασε τόσο πολύ ώστε να επιτελεί μέχρι σήμερα πολλά θαύματα σ’ όλους εκείνους που την φωνάζουν σε βοήθεια με πίστη βαθιά.
Η Εκκλησία μας εορτάζει την αγία μνήμη της στις 7 Ιουλίου.
Είθε ο πολυεύσπλαχνος Θεός με τις πρεσβείες της αγίας Κυριακής να αξιώσει όλους μας του πολυπόθητου Παραδείσου. Αμήν.
16. ΤΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΘΗΡΙΑ
Ο Απολλώνιος, τυφλωμένος από την πλάνη του, δεν αναγνωρίζει τη δύναμη του Χριστού αλλά με περισσότερο θυμό και οργή διατάσσει νέο μαρτύριο.
Ρίχνουν την αγία μας μέσα στο στάδιο που γινόντουσαν οι αγώνες και ελευθερώνουν δυο πεινασμένα λιοντάρια για να την κατασπαράξουν.
Τα
λιοντάρια όρμησαν με λύσσα εναντίον της Κυριακής, έτοιμα να την
κατασπαράξουν. Όμως, τελείως ξαφνικά, όταν πλέον είχαν φθάσει κοντά της,
από άγρια θηρία μετατρέπονται σε ήμερα ζώα και ξαπλώνουν μπροστά στα
πόδια της, σαν ήμερα πρόβατα, λες και ήθελαν να παίξουν μαζί της. Το καινούριο θαύμα έκανε όλο τον κόσμο να φωνάζει δυνατά και να διακηρύττει χωρίς φόβο πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Χριστού. Πλήθος κόσμου πίστεψε τότε στο Χριστό και απαρνήθηκαν τα είδωλα.
Πλήρης οργής και θυμού ο Απολλώνιος, διέταξε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν αμέσως με το ξίφος όλους εκείνους που θα ομολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί. Μέχρι να κοπάσει ο ξεσηκωμός του κόσμου και να σκεφτεί και αυτός πως θα αντιμετωπίσει την αγία μας, διέταξε να την κλείσουν μέσα στη φυλακή.
17. ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ
Την άλλη μέρα ο Απολλώνιος κάθισε στο θρόνο του σκεπτικός. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα τόσο μικρό κορίτσι είχε τόση δύναμη, ώστε να αντιστέκεται τόσο γενναία και τόσο δυνατά απέναντι σε μια παντοδύναμη αυτοκρατορία και να την ταπεινώνει τόσο πολύ!
Αυτός που μέχρι τώρα είχε γίνει στη μάχες με τους εχθρούς του κράτους ο φόβος και ο τρόμος τους, τώρα είναι ηττημένος όχι από κανένα μεγάλο και φοβερό εχθρό αλλά από ένα …μικρό κορίτσι, μια νεαρή Χριστιανή!
Η υπερήφανη ψυχή του δεν άντεχε άλλο αυτήν την ταπείνωση. Πόσο θα ήταν ευτυχισμένος αν την κατάφερνε να πει έστω και μια μόνο καλή λέξη για τα είδωλα! Θα ανέβαζε αμέσως μπροστά σ’ όλους το καταρρακωμένο γόητρό του. Γι’ αυτό κάνει μια τελευταία προσπάθεια να πετύχει την επιθυμία του.
Διατάζει να φέρουν μπροστά του την αγία μάρτυρα και επιστρατεύει κάθε κολακεία και απειλή. Αγωνίζεται σαν ρήτορας να την πείσει ν’ αλλάξει γνώμη. Της μιλά για τις χαρές αυτής της ζωής και πόσο κρίμα είναι να την χάσει για μια ανόητη πίστη. Με δόλο την συμβουλεύει:
- Θυσίασε στα είδωλα Κυριακή, αρνήσου το Χριστό μπροστά μας και μέσα σου, χωρίς να το δείχνεις στους άλλους, πίστευε ότι θέλεις.
Η αγία του Θεού δεν εξαπατάται, δεν δειλιάζει, δεν υποκρίνεται. Δεν θέλει να έχει άλλο στο στόμα της και άλλο μέσα στην καρδιά της.
Η αγάπη της είναι ακλόνητη, η πίστη της στο Χριστό σαν το γρανίτη σταθερή, η καρδιά της ηφαίστειο και η αγάπη στο Χριστό λάβα. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να σβήσει τη θεϊκή αυτή φωτιά που καίει μέσα στην καρδιά της!
Ο Απολλώνιος αντιλαμβάνεται ότι μάταια αγωνίζεται να μεταπείσει την Κυριακή, γι’ αυτό και διατάζει τον δια ξίφους θάνατο της αγίας μας.
Οι δήμιοι οδηγούν τον επίγειο αυτό άγγελο στον τόπο του τελικού μαρτυρίου. Εκεί, την αφήνουν λίγη ώρα να προσευχηθεί.
Το περιστέρι του ουρανού γονατίζει, υψώνει τα ματάκια της στον ουρανό και αφήνει από το αγιασμένο της στόμα να ξεχειλίσει το θεϊκό άρωμα των επιθυμιών της στον πολυαγαπημένο της Ιησού Χριστό:
- Κύριε μου και Βασιλιά μου, μύριες φορές σ’ ευχαριστώ που μ’ αξιώνεις της μεγάλης αυτής τιμής να γίνω Νύμφη δική Σου και αντί για στεφάνια του μυστικού γάμου, το αίμα μου να χύσω για Σένα. Όλη μου την ψυχή, το σώμα, το νου και την καρδιά μου σε Σένα πολυαγαπημένε έχω χαρίσει. Τώρα, το μόνο που επιθυμώ είναι γρήγορα στην αγκαλιά Σου να βρεθώ και μαζί με τους αγίους αγγέλους να Σε δοξολογώ. Κάνε όλοι οι άνθρωποι να Σε γνωρίσουν, να δουν πόσο καλός και ευσπλαχνικός είσαι και να Σε αγαπήσουν. Φώτισε τους να καταλάβουν πόσο ψεύτικοι είναι οι θεοί που ακολουθούν, για να μετανοήσουν και μόνο Εσένα πλέον να αγαπούν και να πιστεύουν. Θεέ μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω, και Σ’ αγαπώ. Μ’ αυτά τα λόγια της καρδιάς μου τελειώνω και τη ζωή μου.
Μόλις τέλειωσε η αγία μας την προσευχή της και πριν προλάβουν οι δήμιοι να εκτελέσουν το αποτρόπαιο έργο τους, πλημμύρισε ο τόπος από άρρητη ευωδία και από παναρμόνιους ουράνιους ύμνους και ψαλμούς.
Άγγελοι φωτεινοί πήραν απαλά στα χέρια τους την αγιασμένη ψυχή της και την ανέβασαν θριαμβευτικά στο θρόνο του Θεού, στα χέρια του πολυαγαπημένου της Ιησού Χριστού, που τον αγάπησε πιο πολύ και από τη ζωή της, ώστε να υποφέρει για χάρη Του χίλια δυο βάσανα και μαρτύρια.
Ο δήμιος και οι στρατιώτες είδαν με έκπληξη, ότι η αγία μας δεν ζούσε πλέον σ’ αυτόν τον ψεύτικο κόσμο. Κατάλαβαν όλοι πως κάτι θαυμαστό είχε γίνει. Στο μεταξύ, μια ουράνια φωνή τους παρήγγειλε να διηγηθούν σ’ όλο τον κόσμο τα μεγαλεία αυτά του Θεού.
Με σεβασμό αλλά και με φόβο απέναντι στο μαρτυρικό λείψανο, χωρίς καν να το αγγίξουν, έφυγαν οι δήμιοι για να πουν στον Απολλώνιο όλα όσα θαυμαστά είδαν και άκουσαν.
Πάνω από το άγιο σώμα της μεγαλομάρτυρας έλαμπε όλη τη νύχτα ένα λαμπρό ουράνιο φως. Από αυτό καθοδηγούμενοι οι ευσεβείς Χριστιανοί ήρθαν κρυφά και πήραν μ’ ευλάβεια το πανάγιο σώμα της αγίας μας για να το θάψουν με ύμνους δοξολογίας και προσευχές.
Η αγία μας, με το πλήθος των βασανιστηρίων τα οποία υπέφερε για χάρη του Κυρίου μας, δόξασε το πανάγιο όνομα Του, γι’ αυτό και Εκείνος την δόξασε τόσο πολύ ώστε να επιτελεί μέχρι σήμερα πολλά θαύματα σ’ όλους εκείνους που την φωνάζουν σε βοήθεια με πίστη βαθιά.
Η Εκκλησία μας εορτάζει την αγία μνήμη της στις 7 Ιουλίου.
Είθε ο πολυεύσπλαχνος Θεός με τις πρεσβείες της αγίας Κυριακής να αξιώσει όλους μας του πολυπόθητου Παραδείσου. Αμήν.
_____________________________________
(Βίος υπό του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, Εκδόσεις Φως Χριστού)
