✿⊱╮ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Η μεγαλύτερη χαρά της Παναγίας μας, είναι μία:
Να γίνετε οι καλύτερες μαμάδες…
Να γίνετε οι πιο γλυκές μάνες που υπάρχουν στη γη!
Να της μοιάσετε!
Θα ήθελε μέσα από την μητρότητά σας να βγαίνει, όχι πλέον η ανόητη συμπεριφορά μιας γυναίκας, που μόνο κρίνει, σχολιάζει, βλαστημάει, συμπεριφέρεται με αγένεια, που η ζωή της είναι τέτοια που οι άλλοι την αποστρέφονται. Αυτή είναι άραγε η μάνα η καλή; Όχι, βέβαια.
Θα ήθελε ένα πράγμα, να ζήσετε με την ΕΥΓΕΝΕΙΑ της καρδιάς ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΝΑΣ.
ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΜΑΝΑΣ.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΑ;
Μάνα γλυκιά είναι αυτή που ξέρει να λέει λίγα λόγια.
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που ξέρει να αγαπά όλα τα παιδιά.
Και αν τα αγαπάει έτσι, αλήθεια με ποιο κουράγιο μπορεί να τα κρίνει, να τα σχολιάζει ή να τα συκοφαντήσει, ή να πει οτιδήποτε άλλο κακό;
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που έχει σεμνότητα.
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που δεν προβάλλει τον εαυτό της και λέει:
«Εγώ είμαι, κι εσείς είσαστε μετά από μένα».
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που είναι ταπεινή.
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που παίρνει την τελευταία θέση για χάρη του Χριστού, για χάρη του Θεού Πατέρα.
Μάνα γλυκιά είναι αυτή, που γίνεται πρότυπο στη ζωή του παιδιού της.
Μάνα σωστή είναι αυτή, που προσεύχεται για τον γιο και το κοριτσάκι της.
Μάνα σωστή είναι αυτή, που θα κάνει πολλές θυσιαστικές πράξεις μόνο και μόνο για να ευλογήσει ο Θεός τον θησαυρό της.
Με λίγα λόγια, μάνα σωστή είναι αυτή, που ένα σκοπό έχει βάλει στη ζωή της:
ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Αυτός είναι ο ρόλος της σωστής μάνας. Γιατί αυτή η μάνα ξέρει ότι δεν είναι η πραγματική μάνα, αλλά είναι μια παραμάνα. Κάθε μάνα πρέπει να αναγνωρίζει, ότι κάθε ψυχή δεν της ανήκει, αλλά ο Θεός την έβαλε να διαχειριστεί με σύνεση και με σοφία την ψυχή που της παραδόθηκε. Γι’ αυτό, αυτά που θα λέει πάντα, δεν θα είναι τα δικά της πιστεύω, αυτά που νομίζει ότι απόλυτα είναι σωστά, αλλά πάντα σαν βάση θα έχει το θέλημα του Θεού, γιατί θα αναγνωρίζει μέσα στη ψυχή του παιδιού της την εικόνα του Θεού. Την εικόνα που της δόθηκε, να την μεγαλώσει, να γίνει αγία εικόνα και να την ξαναπαραδώσει στον Θεό Πατέρα.
-Καταλάβατε τώρα ποιος είναι ο ρόλος της σωστής μάνας;
Γι’ αυτό, αναλογιστείτε εσείς σαν μάνες, τι κάνατε για τα παιδιά σας.
Αναλογιστείτε εσείς σαν μάνες, πως ζήσατε.
Αναλογιστείτε εσείς σαν μάνες, αν της μοιάσετε, ή αν αντίθετα διδάξατε τα παιδιά σας.
Ξέρω, πως θα απογοητευτείτε αν το σκεφτείτε αυτό.
Ξέρω, ότι πολλές φορές θα κλάψετε, αν αφήσετε το μυαλό σας να σκεφτεί πόσες φορές ζήσατε έτσι, που κάθε άλλο παρά σωστή μάνα ήσασταν, γιατί το παιδί έπαιρνε το πιο κακό παράδειγμα. Της μάνας που ήταν κουτσομπόλα. Της μάνας που ήταν αγενής. Της μάνας που ήταν συκοφάντης. Της μάνας πουν αντί να αγαπάει τον Θεό, τιμούσε περισσότερο τα είδωλα των εθνών. Μιας μάνας που ποτέ δεν έμαθε του παιδιού της να προσεύχεται. Ποτέ δεν του έμαθε να αγαπάει τον Θεό, γιατί η ίδια Τον αγνοούσε και ήθελε επιδεικτικά να το ομολογεί και να το λέει.
Πόσες φορές δακρύσατε για τη σωτηρία της ψυχής του παιδιού σας;
Πολλές φορές κλάψατε, αν δεν είχατε καλό φαγητό να του δώσετε ή ωραία ρούχα να το ντύσετε ή σε ωραίους παιδότοπους να το πάτε για να παίξει.
Πότε όμως δακρύσατε για τη ψυχή του παιδιού σας; Πότε κλάψατε για τη ψυχή του παιδιού σας;
Κι όμως, πάντα είχατε να πείτε: «Μα, δεν έκανα κανένα κακό. Εγώ το μεγάλωσα το παιδί μου μια χαρά, με όλες τις χαρές του κόσμου».
Χαρές του κόσμου είναι όλα αυτά τα υλικά που πάντα προβάλλετε στο παιδί σας και αγνοούσατε επιδεικτικά τη ψυχή του;
Πότε διδάξατε το παιδί σας, ότι του δίνεται άγγελος την ώρα της βάπτισής του που τον συνοδεύει σ’ όλη του τη ζωή; Δεν ξέρετε ότι αυτός ο άγγελος τον αγκαλιάζει τόσο σφιχτά και ζητάει συνέχεια από σας να ενεργοποιήσετε την δύναμή του, για να προστατεύει το μωρό σας;
Πότε γονατίσατε για να του πείτε, ότι εσείς είσαστε οι παραμάνες και ότι ο ουρανός είναι το Βασίλειό του, που πρέπει εδώ να ζήσει έτσι, ώστε μια μέρα να βρεθεί εκεί;
Αντίθετα, τι του είπατε εσείς πολλές φορές;
«Να χαρείς, παιδί μου, τη ζωή σου. Να χαρείς τους έρωτές σου. Να χαρείς τις ηδονές σου. Να χαρείς τα σαρκικά σου. Να χαρείς όλα εκείνα, που κάθε άλλο σε οδηγούν στον ουρανό, αλλά στον Άδη».
Και τι κερδίσετε λέγοντας όλα αυτά στο παιδί σας;
Τι κερδίσατε με το να ομολογείτε, όχι μόνο με τα λόγια σας, αλλά και με τη ζωή σας, ότι δεν υπήρχε Θεός;
Θα μου πείτε: «Μα ποτέ δεν του είπαμε, ότι δεν υπάρχει Θεός».
Κι εγώ σας ρωτώ:
Πως το ομολογούσατε αυτό; Με το να επιδίδεστε όσο το δυνατόν περισσότερο σε όλα τα κοσμικά και υλικά; Με το να έχετε αγωνία μόνο στα υλικά και το παιδί σας να έχει αγωνία μόνο πώς να επιβιώσει υλικά; Πότε λοιπόν το διδάξατε για την αξία της ψυχή του; Για τον άγγελό του; Για τους Αγίους; Για όλους αυτούς που αγάπησαν τον Θεό; Πότε τα κάνατε αυτά; Πότε τα είδατε τα παιδιά σας με τη δική σας αγαπητική διάθεση που είχατε για τον Θεό, να έρχονται τώρα με την θέλησή τους, να πάρουν το Σώμα και το Αίμα Εκείνου, που πρέπει να γίνουν ένα, για να γίνουν και στον ουρανό μια μέρα ένα; Πως ο ουρανός θα υποδεχτεί αυτά τα παιδιά, που τώρα δεν Τον ξέρουνε; Πόσα παιδιά ομολογούν τον Χριστό, ότι είναι ο Γιός του Θεού και δικός τους Βασιλιάς; Πόσα παιδιά σήμερα ομολογούν, ότι δεν είναι η πραγματική ζωή αυτή, αλλά είναι η αιώνια ζωή; Πόσα παιδιά πιστεύουν, ότι επιτέλους δεν μπορούμε να ζούμε έτσι, γιατί αυτή είναι ψεύτικη ζωή και μετά από λίγο θα φύγουμε από αυτήν, για να βρεθούμε στην αληθινή ζωή; Πόσα παιδιά το ξέρουνε αυτό;
Για πηγαίνετε να δείτε όλα αυτά τα νυχτερινά κέντρα που είναι γεμάτα από παιδιά. Ζουν έτσι καταστρέφοντας τη ψυχή τους με τον πιαστούν στο δόκανο της σαρκικής ηδονής, που κατάφερε ο σατανάς με τέχνη να τους περάσει και να τους πει:
«Μην στεναχωριέσαι. Άσε την άλλη ζωή. Αυτά είναι λόγια των παπάδων. Έλα να χαρείς τη δικιά μου τη ζωή».
Όλα αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε κάποια κέντρα, που αν τολμήσετε να πάτε να τα δείτε, τότε θα καταλάβετε πόσο λάθος συμπεριφερθήκατε στη ζωή σας και τι λάθος μηνύματα και διδασκαλία δώσατε στο παιδί σας, γιατί εκείνα τα κέντρα είναι γεμάτα! Και απ’ έξω δεν υπάρχουν πολλοί δαίμονες. Ένας αρκεί για να τους κάνει όλους ζάφτι, για να τους κάνει ό,τι θέλει, γιατί είναι ήδη όλοι πιασμένοι στο δόκανο του Άδη.
Κι εγώ ερωτώ τώρα:
-Τι διαφορά υπάρχει σ’ Αυτήν την Μάνα με όλες τις άλλες που θέλουν να λέγονται μάνες; Ποια είναι τελικά η μάνα; Μάνα είναι και το γατάκι που γεννάει. Αυτό είσαστε εσείς;
-Όχι.
Μάνα είναι και το σκυλάκι. Μάνα είναι και η αγελάδα. Μάνα είναι και το κάθε ζωάκι. Σ’ αυτά όμως τα ζωάκια δεν υπάρχει ψυχή. Δεν ενδιαφέρεται η μάνα για τη ψυχή τους. Μόνο τα μεγαλώνει, τα τρέφει και τα διώχνει. Δεν έχει να τους διδάξει τίποτα για τη ψυχή.
Πόσο φοβάμαι πως μια μέρα θα είμαστε αναπολόγητοι, όταν μας πει ο Θεός:
-Εσείς, πως συμπεριφερθήκατε; Σαν λογικά όντα, σαν άνθρωποι, που σας είπα ότι έχετε ψυχή; Ή σαν άλογα ζώα που ήξεραν ότι δεν είχαν τίποτα άλλο εκτός από το σώμα;
Τέτοιες μέρες, τέτοιες στιγμές, που λατρεύουμε την Παναγία μας σαν Μάνα, θα ήθελα όχι μόνο να φεύγει το μυαλό σας στα εγκώμιά της, αλλά να αναπολείτε και τη δική σας τη ζωή πόσο σωστή ήτανε για το δικό σας το παιδί.
Θέλω εσείς οι γυναίκες σήμερα να φύγετε προβληματισμένες εάν ήσασταν καλές μάνες. Εάν μπορέσατε να διδάξατε στους θησαυρούς σας τον ουρανό. Αν όχι, τότε σκεφτείτε πρώτα πόση λύπη δώσατε στον Θεό και μετά αφήστε τη ψυχή σας να πικραθεί.
«ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΛΕΣ ΜΑΝΕΣ»
Αλλά δεν θέλω να μείνετε στη πίκρα, γιατί σκέτη πίκρα δεν λέει τίποτα. Ας γίνει η πίκρα σας αυτή η αφορμή να αλλάξετε ζωή.
Σήμερα θέλω να φύγετε από εδώ με ένα αίσθημα, να γίνετε ξανά μάνες!
Σήμερα θέλω να φύγετε από εδώ με ένα αίσθημα να αποκαταστήσετε το λάθος που κάνατε σαν μάνες στα παιδιά σας.
Και αυτό θα το κάνετε μόνο, εάν μάθετε να γονατίζετε.
Το παιδί δεν θέλει πολλά λόγια.
Το παιδί θέλει προσευχή.
Τα πολλά λόγια είναι χαμένος αέρας.
Το παιδί θέλει το παράδειγμά σας.
Θέλει να βλέπει τη μαμά του να μιλάει συνετά.
Να σκέφτεται φρόνιμα. Να αγαπάει ευσπλαχνικά.
Να συμπεριφέρεται ευγενικά.
Εάν αυτά τα προσέξετε και από τώρα ξεκινήσετε, να είσαστε σίγουροι για ένα πράγμα:
Ότι σήμερα θα δώσετε την μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να νιώσει μια Μάνα. Μια Μάνα που είναι Βασίλισσα ουρανού και γης.
Εγώ σήμερα αυτό σας εύχομαι ολόψυχα, να γίνετε μάνες.
Και η «Μάνα» γίνεται με την προσευχή.
Ποτέ δεν είναι αργά! Όσο πολεμάμε εδώ στη γη, ποτέ δεν είναι αργά! Όσο έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και περπατάμε και η καρδιά μας χτυπά, ποτέ δεν είναι αργά!
Αγωνιστείτε από σήμερα να γίνετε καλές μάνες. Αυτή είναι η ολόθερμή μου ευχή. Μια ευχή που ξέρω ότι θα χαροποιήσει πάρα πολύ την Μάνα του ουρανού, την Μάνα όλου του κόσμου, την Μάνα και την Βασίλισσα ουρανού και γης, την Παναγία μας.
Θέλω να την αγαπάτε σαν Μάνα σας. Είναι η μόνη Μάνα όλου του κόσμου.
Κάθε παιδί έχει δυο μάνες.
Την μάνα που τον γέννησε και την μάνα του Θεού.
Αυτή είναι η Παγκόσμια Μάνα.
Όμως η ίδια αυτή Μάνα λέει στο κάθε παιδάκι και στην κάθε μάνα:
«Να αγαπάς, παιδί μου, τη μαμά σου, που σε γέννησε, όπως ο Γιός μου με λάτρευε. Κι εσείς οι μάνες πρέπει να αποδώσετε στο παιδί αυτό, αυτό που του αξίζει: Την αθωότητά του ξανά. Την απλότητά του. Την αγιοσύνη Του. Την χάσανε τα παιδιά μας με τον λαθεμένο τρόπο που ζήσατε εσείς οι μάνες».
-Τι λέτε, είναι ψέματα αυτά που λέω ή αλήθειες;
-Αλήθειες.
Σκεφτείτε τα αυτά και ό,τι είναι λάθος πετάξτε το. Ό,τι είναι αλήθεια, κρατήστε το.
Σήμερα θέλω από εδώ να φύγετε όλες εσείς οι γυναίκες, που είσαστε μάνες, με μία απόφαση: Να γίνετε ξανά μάνες.
Και όσα κοριτσάκια είσαστε έτοιμες για γάμο, αυτό να σκέφτεστε:
Το μεγαλύτερο δώρο που έχει δώσει ο Θεός στη γη είναι ο θεϊκός μητρικός έρωτας. Να ζει ένας άνθρωπος τόσο θεϊκά, μητρικά, όσο ο Θεός αγαπάει όλους εμάς.
Σας εύχομαι όσες θα παντρευτείτε, γιατί υπάρχουν ανάμεσά σας κοπέλες που είναι ήδη αρραβωνιασμένες, να γίνετε καλές, γλυκές, χρυσές μάνες. Αυτή είναι η ολόθερμή μου ευχή.
Η χάρις του Θεού να σας ευλογεί όλους. Αμήν.
(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)
