Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (ψηφιακό βιβλίο)

Σημείωση: ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ ΚΑΤΩ ΔΕΞΙΑ (VIEW FULLSCREEN) για να διαβάσετε το βιβλίο πιο άνετα, σε πλήρη οθονη! Οταν τελειώσετε πατήστε to πλήκτρο Esc για να επιστρέψετε στη σελίδα.


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

✟... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Παραξενεύεστε που σας το λέω τώρα, τέτοια εποχή;
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ χειμώνα καλοκαίρι έτσι ευχόταν σε όλους. Τυχαίο άραγε;
Δεν νομίζω...
✟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!!
Η ζωή του Χριστιανού πρέπει να είναι, ακόμα και σε καιρούς θλίψεις, πλημμυρισμένη από αναστάσιμη χαρά!!!
Αυτή ήταν η πρώτη ΕΥΧΗ αλλά και ΕΝΤΟΛΗ του Χριστού μετά την Ανάσταση Του!
ΧΑΙΡΕΤΕ! (Ματθ. 28:9)
Τον σταυρικό πόνο της καρδιακής μας ταπείνωσης πρέπει πάντα να τον σκεπάζει και να τον υπερκαλύπτει το ένδυμα της αναστάσιμης χαράς!
…….. * …….. *…….. *……..

Η αναστάσιμη χαρά στα πρόσωπα των Χριστιανών αποτελούσε το δυνατότερο κήρυγμα την εποχή των πρώτων Χριστιανών αλλά κι έπειτα!

«Πως είναι δυνατόν οι Χριστιανοί να είναι τόσο χαρούμενοι», αναρωτιόντουσαν όλοι. «Αυτοί δεν έχουν προβλήματα; Γιατί λάμπουν τα πρόσωπά τους έτσι;»
Μα, έλαμπαν γιατί ζούσαν εν Χριστώ ζωή!!!
Πίστευαν στην δύναμη του Βαπτίσματος, της Θείας Κοινωνίας, της πίστης στην αιώνια ζωή!!!

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ";


ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ το όνομα του Κυρίου, "ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ";

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ σημαίνει "Ο Θεός είναι μαζί μας".
"ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ" (Ματθ. 1, 23)


Μία ἀπορία διατυπώνεται σχετικά μέ τό ὄνομα Ἐμμανουήλ. Αὐτό τό ὄνομα θά ἔπαιρνε ὁ Μεσσίας ὅπως προφήτευσε ὁ Ἠσαΐας 800 χρόνια πρό Χριστοῦ καί ὅπως προεῖπε ὁ ἄγγελος στόν Ἰωσήφ τήν νύχτα τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός ὅμως κατά τήν ἡμέρα τῆς περιτομῆς του ὀνομάστηκε Ἰησοῦς. Τί συνέβη λοιπόν;
Στήν προφητεία του ὁ Ἠσαΐας ἀπευθυνόμενος στόν «οἶκον Δαυΐδ», στούς ἀπογόνους τοῦ Δαυΐδ, δηλαδή στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, λέει· «Καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἠσ 7,14). Στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, ὅπου ὁ ἄγγελος ἐπαναλαμβάνει στόν Ἰωσήφ τά λόγια τοῦ προφήτη, λέει γιά τόν λαό· «καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Μθ 1,23). Καί στίς δύο περιπτώσεις ὁ ἰσραηλιτικός λαός εἶναι ἐκεῖνος πού θά δώσει στόν Μεσσία τό ὄνομα Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει «ὁ Θεός μεθ' ἡμῶν».
Κατά τήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ὁ Κύριος δέχθηκε τήν περιτομή καί ὀνομάστηκε Ἰησοῦς, πού σημαίνει «ὁ Κύριος σώζει». Βέβαια ὑπῆρχαν καί ἄλλοι Ἰσραηλῖτες μέ τό ὄνομα αὐτό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅμως ἦταν ὄνομα καί πρᾶγμα Ἰησοῦς, Σωτήρ, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος πού ἦρθε γιά νά σώσει τούς ἀνθρώπους. Καί τό ἀπέδειξε αὐτό μέ τή ζωή του. Δέν ἔστειλε ἄγγελο ἤ ἀρχάγγελο γιά νά συναναστραφεῖ μαζί μας, νά μᾶς διδάξει καί νά μᾶς σώσει, ἀλλά ἦρθε αὐτός ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἕνωσε τήν ἀνθρώπινη φύση μέ τή θεότητά του. Αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια τοῦ θείου σχεδίου ἐκφράζει τό ὄνομα Ἐμμανουήλ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

 
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!


Αυτό μας ζητάει τώρα ο Θεός! Να Τον βάλουμε σαν κεντρικό στόχο, σαν κεντρικό λατρεμένο πρόσωπο της ψυχής μας!
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ, Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!
Και μιλάω για τον ΘΕΪΚΟ ΕΡΩΤΑ και άλλοι παρεξηγούνται λέγοντας:
«Γιατί δεν μας λες για την αγάπη;»
Μα, Η ΑΓΑΠΗ είναι κάτι γενικό, που δόθηκε σαν «κατ’ εικόνα».
Ο ΕΡΩΤΑΣ είναι αυτό, που θα αποκτήσεις εσύ, για να πετύχεις το «καθ’ ομοίωσιν». Γιατί, μέσα στο θεϊκό έρωτα ανακαλύπτεται και φανερώνεται και ζωοποιείται και εμποτίζεται η ψυχή ενός ανθρώπου. Όταν εμποτιστεί από το άγιο Πνεύμα, τότε όλος είναι φως, όλος είναι χαρά!

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ και πέστε Του:
«Πανάγιο Πνεύμα, εσύ που ξέρεις τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, εσύ που ανακαλύπτεις μέσα στις ψυχές μας, τους καλύτερους δρόμους για τον καθένα, για να φτάσουμε κοντά στον Βασιλιά Θεό Πατέρα μας, αποκάλυψε και σε μας, τους μυστικούς δρόμους εκείνους που θα γίνουμε ένα με τον Βασιλιά Θεό μας!»

 Όσοι πρώτα θα το αναζητήσουν και μετά θα το ανακαλύψουν, για να το γευθούν στη συνέχεια, αυτοί θα μπορούν να φωνάζουν:
«Θεέ της καρδιάς μου, πλημμύρισέ με, με τον θεϊκό Σου έρωτα, με το πανάγιό Σου Πνεύμα, την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό Σου θέλημα και… και τι άλλο; ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ… Δώσε μας αυταπάρνηση, να κόβουμε τα θελήματά μας, για να ζεις μονάχα Εσύ μέσα σε μας».

Είναι αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος:
«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δἐν ἐμοὶ Χριστός». (Γαλ. β', 20)

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Άγιος Βασίλειος "παιδαγωγός της νεότητος"


Ο Μέγας ανάμεσα στους Αγίους, Βασίλειος, γεννήθηκε περί το 329μ.Χ. από πλούσιους και ευγενείς, ευσεβείς και Ορθόδοξους γονείς. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής ρητορικής και ονομαζόταν επίσης Βασίλειος, καταγόταν από τον Πόντο.
Η μητέρα του Εμμελεία απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων, καταγόταν από την Καππαδοκία.
Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ παιδιά. Μεταξύ αυτών
το Γρηγόριο, που έγινε Μητροπολίτης Νύσσης (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης),
το Ναυκράτιο που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος,
τον Πέτρο που έγινε Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας και
τη Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) που το θαυμαστό της βίο τιμούμε στις 19 Ιουλίου.
Τα πρώτα γράμματα, του τα δίδαξε ο πατέρας του. Ζήτησε να σπουδάσει και την αρχαία ελληνική παιδεία όταν μεγάλωσε, την οποία επαινεί ως βοήθημα χρήσιμο ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, γιατί δεν είναι η γνώση εκείνη που κάνει αιρετικό τον άνθρωπο, αλλά η προαίρεση (χάρη σ΄ αυτή τη θέση των Αγίων Ιεραρχών, διασώθηκε όλη η αρχαία κληρονομιά μας και η ελληνική παιδεία και γλώσσα).
Έτσι ο Άγιος πήγε στο Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη), γιατί εκεί ήταν τότε πολλοί σοφοί. Αναζητώντας κάτι περισσότερο ο Βασίλειος, έφτασε στην Αθήνα, όπου βρίσκονταν οι κορυφαίοι σοφοί.
Σπούδασε γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και γραμματική.

ΤΙ ΛΟΓΟ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ;

 ΤΙ ΛΟΓΟ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ;

Πες μου, τι λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους;

Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπος σου;

Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δε δίνεις σ’ αυτούς που πεινάνε;


Βλέπεις αυτούς τους τοίχους που καταρρέουν από το χρόνο, και που τα ερείπια τους ξεφυτρώνουν μέσα στην πόλη όπως οι σκόπελοι αναδύονται μέσα από το νερό; Όταν χτίζονταν, οι πλούσιοι νοιάζονταν για τους τοίχους και αδιαφορούσαν για τους φτωχούς.

Πού πήγε λοιπόν η μεγαλοπρέπεια τους;

Πού πήγε κι αυτός που περηφανευόταν γι’ αυτή τη μεγαλοπρέπεια; Βλέπεις πώς γκρεμίζονται και χάνονται σαν τα παλάτια που χτίζουν τα παιδιά στην άμμο για να παίξουν; Κι ο πεθαμένος κλαίει στον Άδη για τη ζωή που χαράμισε σε μάταια πράγματα. Να έχεις ψυχή μεγάλη.

Οι τοίχοι, οι μικροί και οι μεγάλοι, κάνουν την ίδια δουλειά.

Όταν μπω σε σπίτι ανθρώπου κακόγουστου και νεόπλουτου και το δω πνιγμένο στα στολίδια, ξέρω πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τίποτα πιο πολύτιμο από αυτά που φαίνονται, και πως στολίζει τα άψυχα ενώ αφήνει αστόλιστη την ψυχή του.

Πες μου ποια ανάγκη εξυπηρετούν καλύτερα τα πολυτελή κρεβάτια ή τραπέζια, οι πολυθρόνες και τα αμάξια, ώστε να, μην περνάει το χρήμα στους φτωχούς, που χιλιάδες παρακαλάνε έξω απ’ τις πόρτες με σπαρακτική φωνή;