Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ (+ 25 Νοεμβρίου)

Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 

(+ 25 Νοεμβρίου)

Πρόλογος

Ο υμνωδός ονομάζει την Αγία Αικατερίνη «πανεύφημον νύμφην Χριστού», γιατί η Αγία ως μοναδικό Νυμφίο της ψυχής της προτίμησε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. 

Η ζωή της, πραγματικά, πολύαθλος, κατέπληξε τους πάντες. Η σοφία, η γνώση και όλη η επιστήμη του καιρού της είχε γίνει κτήμα της. Όλα όμως τα περιφρόνησε για την αγάπη του μοναδικού Νυμφίου της ψυχής της!
Υπέμεινε πολλά βασανιστήρια και φυλακίσεις και απ' όλα αυτά την εγλύτωσε θαυματουργικά ο Κύριος. Τέλος, παρέδωσε την αγία ψυχή της μαρτυρικά με τον διά ξίφους θάνατο και πρεσβεύει στο εξής για όλους όσους επικαλούνται την προστασία της. Ιδιαιτέρως τιμάται στο όρος Σινά από τους μοναχούς της Μονής Σινά, γιατί θαυματουργικώς μεταφέρθηκε το σώμα της στο όρος αυτό.

Αξίζει όμως να διαβάσουμε τον βίο της πιο προσεκτικά και να ωφεληθούμε από την αγάπη και τον θείο έρωτα που έτρεφε στην καρδιά της για τον αληθινό Τριαδικό Θεό!

   Γνωριμία με τον Ιησού Χριστό

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και μαρτύρησε κατά την εποχή των ασεβών βασιλέων Μαξιμιανού, Μαξεντίου και Μαξιμίνου (305-313). Ήταν κόρη του ηγεμόνος της Αλεξανδρείας Κώνστα (ή Κέστου) και είχε αποκτήσει ιδιαίτερη φήμη για το κάλλος και τη σοφία της, καθότι είχε μορφωθεί με τα διδάγματα της ελληνικής παιδείας και γνώριζε Όμηρο, Βιργίλιο, Αριστοτέλη, Πλάτωνα και άλλους αρχαίους συγγραφείς.

Πολλοί πλουσιώτατοι άρχοντες της συγκλήτου την ζήτησαν σε γάμο από την μητέρα της, που ήταν κρυφή χριστιανή, εξ αιτίας του διωγμού που κίνησε ο Μαξιμιανός. Οι συγγενείς και η μητέρα της την συμβούλευαν να παντρευτεί για να μην περιέλθει η βασιλεία του πατέρα της σε ξένο άνδρα, αλλά η Αικατερίνη αγαπούσε την παρθενία και απέφευγε τις προτάσεις. Η παράδοση αναφέρει το εξής περιστατικό: 

Όταν άρχισαν να την ενοχλούν συστηματικά τους είπε:

- Βρείτε ένα νέο να μου μοιάζει στα τέσσερα χαρίσματα που ομολογείτε, ότι ξεπερνώ τις άλλες νέες και τότε να τον κάνω σύζυγό μου, γιατί δεν καταδέχομαι να πάρω κατώτερό μου. Ερευνήστε αν υπάρχει κάποιος όμοιός μου στην ευγένεια, στον πλούτο, στη σοφία, και στην ωραιότητα. Αν του λείπει κάτι απ' αυτά δεν είναι άξιος για μένα.

Γνώριζαν όλοι, ότι ήταν αδύνατο να βρεθεί τέτοιος άνθρωπος και της έλεγαν, ότι ο γιος του βασιλιά της Ρώμης και άλλοι είναι ευγενείς και πλουσιώτεροι από αυτή, αλλά υστερούν στην σοφία και στην ομορφιά. Αλλά η κόρη δεν δεχόταν να πάρει «αγράμματο», όπως έλεγε.

Η μητέρα της είχε πνευματικό ένα άγιο άνθρωπο έξω από την πόλη. Πήρε, λοιπόν, την Αικατερίνη και πήγαν να τον συμβουλευτούν. Ο ασκητής άκουσε τα φρόνημα λόγια της και σκέφθηκε να την ελκύσει στην πίστη του Χριστού. Της είπε λοιπόν: 

- Γνωρίζω έναν θαυμάσιο άνθρωπο, που σε υπερβαίνει σ' όλα τα χαρίσματα και σ' άλλα αναρίθμητα. Η ωραιότητά του νικά στη λάμψη τον ήλιο, η σοφία του κυβερνά όλα τα όντα, ο πλούτος του διαμοιράζεται σ' όλο τον κόσμο και δεν λιγοστεύει ποτέ, η ευγένειά του είναι ασύλληπτη και ακατανίκητη.

Η κόρη νόμισε ότι πρόκειται για επίγειο άρχοντα και ρωτούσε αν αυτά τα χαρίσματα ήταν αληθινά. Ρώτησε λοιπόν:

 
- Τίνος είναι γιός;

- Αυτός δεν έχει πατέρα στη γη, αλλά γεννήθηκε υπερφυσικά από μια Υπεραγία Παρθένο, που αξιώθηκε για την αγιότητά της να μείνη αθάνατη στην ψυχή και στο σώμα.

- Είναι δυνατό να δω αυτό το νέο, για τον οποίο διηγείσαι τόσα θαυμαστά;

- Αν κάνεις ό,τι σου πω, θα αξιωθείς να δεις το πρόσωπό του.

- Σε βλέπω άνθρωπο γνωστικό και σεβάσμιο, πιστεύω ότι δεν μου λες ψέματα. Είμαι έτοιμη να κάνω ό,τι μου πεις.

Τότε ο ασκητής της έδωσε μιά εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε το θείο Βρέφος και της λέει: 

- Αυτή είναι η αειπάρθενος Μητέρα Εκείνου. Πάρε την και αφού κλείσεις την πόρτα του δωματίου σου κάμε ολονύκτια προσευχή και παρακάλεσε αυτήν, που ονομάζεται Μαρία, να σου δείξει τον Υιόν της. Ελπίζω, ότι αν παρακαλέσεις με πίστη, θα σε ακούσει.

Πήρε η Αικατερίνη την εικόνα και όλη τη νύκτα κλεισμένη στο θάλαμό της προσευχόταν, όπως της είπε ο γέροντας. Από τον κόπο κοιμήθηκε και βλέπει σε όραμα την Παναγία με το θείο Βρέφος. Αλλά είχε στραμμένο το πρόσωπό του προς τη Μητέρα του, έτσι η κόρη δεν μπορούσε να Τον δει καλά. Επιθυμώντας πολύ να Τον δει από μπροστά πήγε προς το άλλο μέρος, αλλά ο Χριστός έστρεφε πάλι το πρόσωπό Του αλλού. Τούτο έγινε τρεις φορές. Τότε, άκουσε την Παναγία να λέει:

- Κοίταξε, παιδί μου, τη δούλη σου Αικατερίνη, πόσο ωραία και καλή είναι.
 

Το θείο Βρέφος αποκρίθηκε:

- Είναι σκοτεινή και άσχημη, τόσο, που δεν μπορώ να την δω καθόλου.

- Δεν είναι πάνσοφη παραπάνω από όλους τους ρήτορες, πλούσια και ευγενής;

- Μητέρα μου, είναι αμαθής και πολύ χαμηλά όσο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, ώστε δεν πρέπει να με δει στο πρόσωπο.
 

- Σε παρακαλώ, παιδί μου, να μην περιφρονήσεις το πλάσμα σου, αλλά να την νουθετήσεις κα να την οδηγήσεις για να απολαύσει τη δόξα Σου και να δει το πρόσωπό Σου, όπως επιθυμούν και οι Άγγελοι να βλέπουν.

- Ας πάει στο γέροντα που της έδωσε την εικόνα να κάνει πρώτα ό,τι θα την συμβουλεύσει και τότε θα Με δει.

Την άλλη μέρα, ξεκίνησε η Αικατερίνη πρωί πρωί με λίγες γυναίκες κι έφθασε στο κελλί του γέροντα. Με δάκρυα του διηγήθηκε το όραμα και του ζήτησε τη συμβουλή του. Ο όσιος τότε, αφού δόξασε τον Θεό για την θεία Οικονομία Του, ξεκίνησε και της διηγήθηκε όλα τα Μυστήρια της αληθινής πίστεως, αρχίζοντας από τη δημιουργία του ανθρώπου.

Μετά την κατήχηση, η Αγία αποθέτοντας τον παλαιό άνθρωπο και φορώντας στολή θεοΰφαντη, γύρισε στα ανάκτορα. Όλη τη νύκτα πέρασε προσευχόμενη μέχρι την ώρα που κοιμήθηκε. 


Είδε τότε πάλι σε οπτασία την Παρθένο με το βρέφος, που κοίτταζε την Αικατερίνη, με πολύ ιλαρότητα. Στην ερώτηση της Θεομήτορος αν ήταν τώρα αρεστή η κόρη, ο Δεσπότης απάντησε:

- Τώρα έγινε ένδοξη η άσχημη και σκοτεινή, η πτωχή και χωρίς γνώση έγινε πλούσια και πάνσοφη, η καταφρονεμένη και άσημη έγινε ευγενής και ένδοξη. Είναι στολισμένη με τέτοια χαρίσματα, ώστε επιθυμώ να τη μνηστευθώ για νύμφη μου άφθορη.

- Δεν είμαι άξια, Υπερένδοξε Δέσποτα, να βλέπω τη βασιλεία Σου, αλλά αξίωσέ με να συναριθμηθώ με τους δούλους σου.

Η Θεοτόκος τότε πήρε το δεξί χέρι της κόρης και της είπε:

- Δώσε της, παιδί μου, δακτυλίδι σαν αρραβώνα, για να την αξιώσεις της βασιλείας Σου.
 

Τότε ο Κύριος της έδωσε ένα ωραίο δακτυλίδι λέγοντας:

- Σήμερα σε παίρνω για νύμφη μου, αιώνια και άφθορη. Να φυλάξεις αυτή τη συμφωνία. Να μην πάρεις άλλον Νυμφίο στη γη.

 
Από τη στιγμή εκείνη ελκύσθηκε η Αικατερίνη από τον Ουράνιο Νυμφίο και αιχμαλωτίσθηκε η καρδιά της από τον θείο έρωτα του Χριστού.

Ενώπιον του βασιλέως Μαξεντίου

Εκείνη την εποχή ο βασιλιάς έβγαλε την εξής διαταγή: «Εγώ ο βασιλιάς, προστάζω όλους, όσοι είναι υπό την εξουσία μου, να μαζευθούν στ' ανάκτορα για να τιμήσουμε τους μεγάλους θεούς, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη μας με θυσίες για όσες ευεργεσίες μας έκαναν. Όποιος περιφρονήσει αυτή την εντολή και τολμήσει να προσκυνήσει άλλον θεό θα τιμωρηθεί σκληρά».

Μετά από αυτά τα προστάγματα συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου για να προσφέρει θυσία, ό,τι ο καθένας μπορούσε. Ο βασιλιάς θυσίασε εκατόν τριάντα ταύρους, ενώ οι άλλοι άρχοντες και ηγεμόνες λιγώτερους.

Η Αικατερίνη στενοχωρήθηκε, που έβλεπε την ασέβεια των ανθρώπων, που πρόδιδαν τη ψυχή τους από φόβο. Από ζήλο θεϊκό παρακινημένη πήρε λίγους δούλους και πήγε στον ειδωλολατρικό ναό, όπου θυσίαζαν. Στάθηκε στην πόρτα, ελκύοντας τα βλέμματα όλων. Ειδοποίησε στη συνέχεια τον βασιλιά, ότι έχει να του πει κάτι σπουδαίο για μια υπόθεση. Ο βασιλιάς πρόσταξε να πλησιάσει. Η Αικατερίνη υποκλίθηκε και με παρρησία είπε:

- Έπρεπε, βασιλιά, πρώτα εσύ να γνωρίσεις την πλάνη που έχετε λατρεύοντας σαν θεούς τα είδωλα. Είναι ντροπή και μεγάλη ανοησία να προσκυνάτε φθαρτά και αναίσθητα δημιουργήματα. Δεν πιστεύετε τουλάχιστον τον σοφό Διόδωρο, που λέγει, ότι οι θεοί αυτοί ήταν άνθρωποι με πάθη και ελαττώματα, αλλά επειδή μερικές φορές έδειξαν ανδρεία, ωνομάσθηκαν αθάνατοι. Αργότερα οι άνθρωποι νομίζοντας ότι είναι πράγματι θεοί, τους προσκυνούσαν και τους τιμούσαν. Ακόμη και ο Πλούταρχος κατηγορεί και περιφρονεί όσους σέβονται τέτοια αγάλματα. Πρέπει να υπακούσεις, βασιλιά, σ΄ αυτούς τους διδασκάλους και να μην γίνεις αιτία να χαθούν τόσες ψυχές. Ένας είναι ο Θεός, Αΐδιος και Αθάνατος, που για την σωτηρία μας έγινε άνθρωπος. Αυτός ο Παντοδύναμος Θεός δεν έχει ανάγκη από τέτοιες θυσίες, αλλά μόνο προστάζει να τηρούμε τις εντολές του.
Ο βασιλιάς θύμωσε στο άκουσμα των συνετών λόγων της Αικατερίνης αλλά, μη μπορώντας να εναντιωθεί, αποκρίθηκε:

- Άφησε να τελειώσουμε τη θυσία και τότε θα ακούσουμε τα λόγια σου.
Όταν τελείωσε την ανόητη πανήγυρη και τελετή, πρόσταξε να φέρουν την Αγία στ' ανάκτορα και της είπε:

- Πες μας ποια είσαι και τι σημαίνουν τα λόγια, που προηγουμένως έλεγες;

- Είμαι κόρη του ηγεμόνα Κώνστα. Ονομάζομαι Αικατερίνη και έχω σπουδάσει Ρητορική, Φιλοσοφία, Γεωμετρία και τις άλλες επιστήμες. Αλλά όλα αυτά τα περιφρόνησα και ήλθα να γίνω νύμφη του Δεσπότη Χριστού, που λέγει με το στόμα του προφήτου: «Απολώ την σοφία των σοφών και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω».

Ο βασιλιάς θαύμασε την σοφία, την ευστροφία και την ωραιότητα της παρθένου και νόμιζε ότι δεν ήταν γεννημένη στη γη από θνητούς, αλλά ότι ήταν θεότητα απ' εκείνες, που σεβόταν ο ίδιος και λάτρευε. Επειδή ο βασιλιάς φανέρωσε αυτή τη γνώμη του, η Αικατερίνη του είπε:

- Βέβαια, αληθινά είπες αυτά, βασιλιά, διότι ονομάζεις θεούς τους δαίμονες, που σας δείχνουν διάφορα φαντάσματα και σας παρακινούν σε ασέλγειες και σ' άλλες άτοπες επιθυμίες. Εγώ είμαι απ' τη γη και μ' έπλασε ο Θεός με τέτοια μορφή και με τίμησε με το κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση» και γι' αυτό πρέπει να θαυμάζεται η σοφία του Πλάστη, επειδή από ευτελή ύλη κατόρθωσε να δώσει τόση ομορφιά.

- Μη λες κακό για τους θεούς, που έχουν δόξα αθάνατη, είπε πειραγμένος ο βασιλιάς.

- Αν θελήσεις να αποτινάξεις το σκοτάδι της απάτης θα γνωρίσεις την ευτέλεια των θεών σου και θα καταλάβεις τον αληθινό Θεό. Και μόνο το όνομα του Θεού ή και ο Σταυρός του τυπούμενος στον αέρα αφανίζει τους θεούς σου, κι αν θέλεις μπορώ να στο αποδείξω.

Ο βασιλιάς φοβήθηκε μήπως τον νικήσει με αποδείξεις και ντροπιασθεί και της είπε:

- Είναι άπρεπο να συζητά ο βασιλιάς με γυναίκες. Θα μαζέψω τους σοφούς ρήτορές μου και τότε θα καταλάβεις την αδυναμία των λόγων σου και θα πιστέψεις αυτά που λέω εγώ.

Η συνομιλία με τους ρήτορες και το μαρτύριο των ρητόρων.
Μετά απ' αυτή τη συνομιλία ο βασιλιάς με επιστολές κάλεσε όλους τους σοφούς και ρήτορες. Το περιεχόμενο των επιστολών ήταν περίπου έτσι:

«Εγώ, ο βασιλιάς, χαιρετώ όλους τους σοφούς και τους ρήτορες των Ελλήνων και σας παρακαλώ να έλθετε εδώ γρήγορα, για να αποστομώσετε μια γυναίκα σοφή, με τη βοήθεια του σοφώτατου θεού Ερμή. Αυτή η γυναίκα χλευάζει τους θεούς μας, ονομάζει τις πράξεις τους μύθους και φλυαρίες. Αν την νικήσετε, θα αξιωθείτε πολλών τιμών».

Συγκεντρώθηκαν, λοιπόν, εκατόν πενήντα σοφοί, οξείς στο νου και ικανώτατοι στην ομιλία. Τους είπε λοιπόν ο βασιλιάς.

- Ετοιμαστείτε με επιμέλεια ν' αγωνισθείτε καλά και μην αμελήσετε, νομίζοντας ότι είναι εύκολο το έργο σας, επειδή έχετε να αντιμετωπίσετε μια γυναίκα. Αλλά ετοιμαστείτε σαν να έχετε ανταγωνιστή σοφώτατο ρήτορα. Δείξτε την σοφία σας, που νομίζω ότι υπερβαίνει τη σοφία και αυτού του Πλάτωνος.

Σ' αυτά τα λόγια απάντησε κάποιος απ' τους ρήτορες που ξεχώριζε:

- Έστω κι αν είναι η φρονιμώτερη γυναίκα και η σοφώτερη δεν θα μπορέσει να συζητήσει μαζί μας. Πρόσταξέ την, λοιπόν, να έλθει.

Γεμάτος χαρά ο βασιλιάς, ελπίζοντας ότι θα νικήσει την πλήρη χάριτος φιλοσοφία διατάζει να φέρουν την κόρη στο θέατρο, όπου είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου. Πριν φθάσουν οι απεσταλμένοι, στην Αγία ήλθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και της λέει:

- Μη ταράζεσαι, κόρη. Ο Κύριος θα προσθέσει σοφία στην σοφία σου, για να νικήσεις τους ρήτορες και όχι μόνο αυτοί, αλλά και πολλοί άλλοι θα πιστέψουν και θα αξιωθείτε όλοι να λάβετε το στεφάνι του μαρτυρίου.

 

Όταν παρουσιάστηκε εμπρός στους σοφούς η παρθένος, ο υπερήφανος ρήτορας, που είχε διαβεβαιώσει τον βασιλιά για την νίκη, της είπε:

- Συ είσαι εκείνη, που βλασφημεί τους θεούς μας τόσο αναίσχυντα;

- Εγώ είμαι. Δεν βλασφημώ όμως αναίσχυντα, όπως είπες, αλλά ήπια και με φιλαλήθεια μιλώ για τους ψεύτικους θεούς σας.

- Ενώ οι μεγάλοι ποιητές τους ονομάζουν υψηλούς, συ, που γνώρισες την σοφία τους, τολμάς να μιλάς με τόση θρασύτητα;

- Την φοβία μου την έχω δώρο από τον Θεό, που είναι η Σοφία και η Ζωή. Εκείνος, που σέβεται και τηρεί τις θείες εντολές είναι πράγματι φιλόσοφος. Τα έργα των θεών σας και οι διηγήσεις γι' αυτούς είναι γεμάτες απάτη. Πες μου ποιος από τους μεγάλους ποιητές τους ονόμασε θεούς;

 
- Πρώτος ο Όμηρος και ο Ορφέας και όλοι οι άλλοι. Μην απατάσαι, λοιπόν, συ η σοφή να προσκυνάς τον Εσταυρωμένο, που κανένας ποιητής δεν τον ονόμασε Θεό.
- Μα ο ίδιος ο Όμηρος λέγει για τον Δία, ότι είναι απατεώνας, πανούργος και ψεύτης και ότι ήθελαν να τον δέσουν η Ήρα, ο Ποσειδών κι η Αθηνά, αν δεν πρόφθαινε να κρυφθεί. Και οι άλλοι αναφέρουν τέτοια υβριστικά για τους Θεούς. Είπες, ότι τον Εσταυρωμένο δεν τον αναφέρει κανένας παλαιός σοφός, και γι' αυτό να μην ασχολούμεθα μ' αυτόν, που είναι ο αληθινός Θεός, Δημιουργός πάσης κτίσεως και όλου του ανθρώπινου γένους. Θυμήσου τι λέγει για τη σάρκωση Του και τη σωτήρια Σταύρωσή Του η Σίβυλλα και ο Απόλλων. Αυτός ο Θεός έγινε άνθρωπος, περπάτησε στη γη, δίδαξε, εθαυματούργησε. Έπειτα καταδέχτηκε και τον θάνατον, για να λύσει την πρώτη καταδίκη και να ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου. Μετά το μαρτύριό Του πέθανε και αναστήθηκε. Όταν ανέβηκε στους Ουρανούς έστειλε στον κόσμο τους Μαθητές φωτισμένους απ' το Άγιο Πνεύμα, για να λυτρώσουν τις ψυχές από την πλάνη της απιστίας. Αυτά πρέπει και συ να τα πιστέψεις και να γνωρίσεις τον αληθινό Θεό και να γίνεις δούλος Του, αν θέλεις το συμφέρον σου. Ο ίδιος ο Χριστός λέγει καλώντας όλους: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς»...

Με τέτοια λόγια γεμάτα σοφία συνέχισε και κατέπληξε η πάνσοφη τον φιλόσοφο, που έμεινε άφωνος. Ο βασιλιάς βλέποντας την ήττα του σοφού διέταξε τους άλλους να συζητήσουν με την χριστιανή. Εκείνοι όμως δήλωσαν:

- Δεν μπορούμε ν' αντισταθούμε στην αλήθεια, τώρα μάλιστα, που βλέπουμε ότι ο καλύτερος ρήτορας νικήθηκε.

Τότε ο βασιλιάς θύμωσε και πρόσταξε να τους κάψουν στο μέσον της πόλεως. Εκείνοι έπεσαν στα πόδια της Αγίας παρακαλώντας να τους συγχωρήσει ο Θεός για όσα από άγνοια έκαμαν, γιατί τώρα πιστεύουν στην αληθινή πίστη και επιθυμούν να βαπτιστούν και να πάρουν την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Η Αγία λοιπόν τους είπε:

- Είστε τώρα ευτυχείς και καλότυχοι, γιατί αφήσατε το σκοτάδι και ακολουθήσατε το φως της αλήθειας. Η φωτιά, που σας απειλεί ο ασεβής βασιλιάς, θα γίνει για σας Βάπτισμα, που θα σας καθαρίσει από κάθε ακαθαρσία της ψυχής και του σώματος.

Έτσι τους παρακίνησε όλους και τους σφράγισε με το σημείο του Σταυρού στέλνοντάς τους στο μαρτύριο.

Τους έριξαν οι στρατιώτες στη φωτιά στις 17 Νοεμβρίου. Το βράδυ της ίδιας ημέρας πήγαν μερικοί ευσεβείς να συνάξουν τα λείψανα και τα βρήκαν όλα σώα και ακέραια χωρίς να τα έχει βλάψει η φωτιά.

Βασανιστήρια και φυλάκιση της Αγίας

Ο βασιλιάς από την πλευρά του είχε συγκεντρώσει όλη του την φροντίδα στην Αγία. Επειδή δεν μπορούσε να την νικήσει με συλλογισμούς φιλοσοφίας, προσπαθούσε να πετύχει το σκοπό του με κολακείες και πανουργίες λέγοντας:

- Υπάκουσε σε μένα, που σε συμβουλεύω σαν φιλόστοργος πατέρας να προσκυνήσεις τους μεγάλους θεούς και ιδιαίτερα τον Ερμή, που σε στόλισε με της φιλοσοφίας τα χαρίσματα και θα σου δώσω το μισό της εξουσίας μου και θα κατοικείς μαζί μου στ' ανάκτορα.

- Βγάλε το προσωπείο, βασιλιά, και μην υποκρίνεσαι, απάντησε η Αγία. Εγώ είμαι Χριστιανή και θα γίνω νύμφη Χριστού, που τον έχω μοναδικό Νυμφίο και σύμβουλο, στολισμό της παρθενίας μου και μάθε πως ποθώ το μαρτύριο περισσότερο από κάθε βασιλικό ένδυμα και στεφάνι.

- Μη μ' αναγκάσεις να βρίσω την αξία σου χωρίς να το θέλω, είπε πάλι ο βασιλιάς.

- Κάνε ό,τι θέλεις, γιατί με την πρόσκαιρη αυτή ατιμία θα γίνεις αφορμή να δοξασθώ με δόξα αθάνατη και να πιστέψει πλήθος κόσμου στον Χριστό μου ακόμη και μέσα από το παλάτι σου.

 
Οργίστηκε ο βασιλιάς ύστερα απ' αυτήν την απάντηση και διέταξε να την χτυπήσουν με νεύρα βοδιών. Χτυπούσαν, λοιπόν, την Μάρτυρα επί δύο ώρες, δυνατά, στην κοιλιά και στην ράχη, μέχρις ότου ξέσκισαν το παρθενικό της σώμα. 

Η Αγία στεκόταν με τόση ανδρεία και γενναιότητα, ώστε θαύμαζαν όσοι την έβλεπαν. Το βράδυ δόθηκε διαταγή να την φυλακίσουν και να μην της δώσουν φαγητό και νερό για δώδεκα μέρες, μέχρι να βγει η απόφαση με ποιο τρόπο θα θανατωθεί.

Επιστροφή στην αληθινή πίστη, της βασίλισσας και του Πορφυρίωνα

Η Φαυστίνα, σύζυγος του βασιλιά, είχε πόθο να γνωρίσει την Αγία, που την είχε αγαπήσει ακούγοντας τις αρετές και τα ανδραγαθήματά της. Βρήκε, λοιπόν, την ευκαιρία, όταν έλειπε ο σύζυγός της από την πόλη. Κάλεσε την στρατοπεδάρχη Πορφυρίωνα, άνθρωπο άξιο και έμπιστο, και του είπε:

- Την περασμένη νύκτα είδα σ' όραμα την Αικατερίνη, καθισμένη μεταξύ πολλών παρθένων. Όταν με είδε, με κάλεσε κοντά της και μου έβαλε στο κεφάλι χρυσό στεφάνι λέγοντας: «Ο Δεσπότης Χριστός σου στέλλει αυτό το στεφάνι». Σε παρακαλώ, λοιπόν, Πορφυρίωνα, να βρεις ένα τρόπο να συναντήσω απόψε την κόρη αυτή.

- Θα εκπληρώσω την επιθυμία σου, δέσποινα, απάντησε ο Πορφυρίων.

Όταν νύκτωσε λοιπόν πήρε διακόσιους στρατιώτες και πήγαν στη φυλακή με τη βασίλισσα. Έδωσαν χρήματα στον δεσμοφύλακα κι' εκείνος τους άνοιξε την πόρτα της φυλακής. Η Αυγούστα έπεσε με δάκρυα στα πόδια της Μάρτυρος λέγοντας:

- Τώρα είμαι καλότυχη και ευτυχισμένη, είπε η βασίλισσα, γιατί σε γνώρισα. Ποθούσα να δω το βασιλικό σου πρόσωπο και διψούσα ν' ακούσω τα μελίρρυτα λόγια σου. Τώρα κι αν στερηθώ τη ζωή και την βασιλεία μου δεν θα λυπηθώ καθόλου. Είσαι ζηλευτή συ, που προσκολλήθηκες σε τέτοιο Δεσπότη, που σου χαρίζει τόσες δωρεές και χαρίσματα.

- Κι εσύ είσαι ευτυχισμένη, γλυκιά βασίλισσά μου, γιατί βλέπω, το στεφάνι που σου βάζουν στο κεφάλι οι Άγιοι Άγγελοι. Μετά τρεις μέρες θα το πάρεις, αφού υπομείνεις μαρτύριο. Τότε θα πας κοντά στον Αληθινό Βασιλέα, για να βασιλεύσεις αιώνια.

- Φοβάμαι τα βασανιστήρια και τον σύζυγό μου, γιατί είναι πολύ σκληρός κι απάνθρωπος.

- Έχε θάρρος. Στην καρδιά σου θα βρίσκεται ο Χριστός, που θα σε δυναμώνει στη δύσκολη ώρα του μαρτυρίου. Πολύ λίγο θα πονέσει το σώμα σου εδώ, για να αναπαύεται εκεί αιώνια.

 

Ενώ οι δυο γυναίκες έλεγαν αυτά, ρώτησε ο Πορφυρίων την Αγία:

- Τι χαρίζει ο Χριστός σ' όσους πιστεύουν; Θέλω κι εγώ να Τον γνωρίσω και να γίνω οπαδός Του.

- Δεν διάβασες ποτέ καμμιά γραφή των Χριστιανών; Ούτε έχεις ακούσει τίποτε γι' αυτά;

- Από παιδί βρίσκομαι στους πολέμους και μόνο μ' αυτούς ασχολούμαι. Δεν έχω φροντίσει γι' άλλα πράγματα.

- Δεν μπορεί η γλώσσα να διηγηθεί τα αγαθά, που ο Θεός ετοιμάζει για όσους Τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές Του.

Τότε η χάρις γέμισε τη καρδιά του Πορφυρίωνα. Πίστεψε μ' όλη του την καρδιά στον Χριστό μαζί με τους διακόσιους στρατιώτες του και, αφού πήραν όλοι δύναμη από την Μάρτυρα, έφυγαν.


Η τροφή από τον Θεό και τα νέα βασανιστήρια

Ο φιλάνθρωπος Χριστός δεν άφησε μόνη την Αγία. Σαν φιλόστοργος Πατέρας της έστελνε τροφή μ' ένα περιστέρι και την δυνάμωνε λέγοντάς της: «Μη δειλιάσεις, κόρη, γιατί εγώ είμαι μαζί σου. Θα μείνεις ανέγγιχτη από τα μαρτύρια και με την υπομονή σου θα επιστρέψεις πολλούς στην ορθή πίστη και θα αξιωθείς πολλών αφθάρτων τιμών».

Την άλλη μέρα ο βασιλιάς πρόσταξε να φέρουν την Μάρτυρα μπροστά του. Μόλις την είδε, απόρησε, γιατί ενώ περίμενε να την δει αδυνατισμένη και καταβεβλημένη, την είδε να λάμπει από ομορφιά και χάρη. Σκέφθηκε, ότι ίσως κάποιος φύλακας να την έτρεφε κρυφά και σχεδίαζε να τιμωρήσει τους φύλακες. Η Αγία όμως για να μην τιμωρηθούν ανεύθυνοι άνθρωποι, ομολόγησε την αλήθεια:

- Κανένας άνθρωπος, βασιλιά, δεν μου έδωσε τροφή, αλλά με έτρεφε ο Δεσπότης Χριστός, που φροντίζει για τους δούλους του.

Ο βασιλιάς προσπάθησε για τελευταία φορά να την μεταπείσει με κολακείες:

- Σε σένα, ηλιόμορφη κόρη, αξίζει το βασίλειο, σε σένα, που υπερβαίνεις κι' αυτή την Αφροδίτη στην ομορφιά. Έλα, λοιπόν, να θυσιάσεις στους θεούς και να γίνεις βασίλισσά μου. Μη θελήσεις, σε παρακαλώ, να χαθεί τέτοια ομορφιά με βασανιστήρια.

- Εγώ είμαι γη και πηλός και κάθε ομορφιά μαραίνεται σαν άνθος και σαν όνειρο χάνεται ή από αρρώστια ή από τα γηρατειά ή από τον θάνατο. Λοιπόν, μη νοιάζεσαι για την ομορφιά μου.

Ενώ συνομιλούσε η Αγία με τον βασιλιά, κάποιος έπαρχος, Χουρσασαδέν ονομαζόμενος, θέλοντας να δείξει στο βασιλιά αγάπη κι εύνοια, είπε:

- Εγώ, βασιλιά, ξέρω μια μηχανή, που μ' αυτήν θα νικήσεις την κόρη ή θα θανατωθει με πόνους. Διάταξε να κάμουν τέσσερεις ξύλινους τροχούς. Γύρω σ' αυτούς να καρφώσουν ξυράφια κι άλλα σίδερα κοφτερά. Οι δυο να γυρίζουν αριστερά κι οι άλλοι δυο δεξιά. Στη μέση τους θα βάλουν δεμένη αυτήν και έτσι γυρίζοντας οι τροχοί θα κατασχίσουν τις σάρκες της.

Το σχέδιο άρεσε στο βασιλιά κι έδωσε διαταγή να κατασκευαστεί το μηχάνημα. Σε τρεις μέρες κατασκευάσθηκε ο τροχός και για να φοβίσουν την Αγία έκαναν επίδειξη γυρίζοντας γρήγορα τους τροχούς. Ο βασιλιάς απευθύνθηκε στην Αικατερίνη λέγοντας:

- Βλέπεις; Σ' αυτό το μηχάνημα θα δοκιμάσεις τον θάνατο, αν δεν προσκυνήσεις τους θεούς.

- Σου είπα πολλές φορές την απόφασή μου. Μη χάνεις καιρό. Κάμε ό,τι θέλεις, του είπε με θάρρος η Αικατερίνη.

 

Ύστερα από τη σταθερή απόφασή της την έριξαν στους τροχούς δεμένη, αλλά η θεία χάρη βοήθησε την Αγία και βρέθηκε λυμένη και αβλαβής, με τη βοήθεια ενός Αγγέλου. 

Όταν οι παριστάμενοι είδαν το παράδοξο θέαμα φώναξαν: «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών».
 

Το μαρτύριο της βασίλισσας

Ο βασιλιάς, σκοτισμένος από το θυμό του, έκανε σαν τρελός και απειλούσε ότι θα της επιβάλλει νεώτερη τιμωρία. Όταν πληροφορήθηκε τα γεγονότα η βασίλισσα βγήκε από τα ιδιαίτερα διαμερίσματά της και ελέγχοντας τον σύζυγό της είπε με παρρησία:

- Στ' αλήθεια είσαι μωρός κι ανόητος να πολεμάς τον ζωντανό Θεό και να βασανίζεις άδικα την δούλη Του.

Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο βασιλιάς έγινε αγριώτερος και από τα θηρία. Άφησε λοιπόν την Αικατερίνη και στράφηκε κατά της συζύγου του. Διέταξε να της κόψουν τους μαστούς. Η Φαυστίνα αντιμετωπίζει με χαρά τα βασανιστήρια. Προσεύχεται να της δώσει ο Θεός δύναμη και βοήθεια. Η θηριωδία του συζύγου της φθάνει στο αποκορύφωμα. Διατάζει να της κόψουν το κεφάλι. Η βασίλισσα δέχθηκε με αγαλλίαση την απόφαση λέγοντας στην Αγία:

- Δούλη του αληθινού Θεού, κάνε προσευχή για μένα.

- Πήγαινε να βασιλεύσεις με τον Χριστόν αιώνια, της αποκρίθηκε η Αγία.

Η μακάρια Φαυστίνα μαρτύρησε στις 23 Νοεμβρίου. 

Τη νύκτα ο Πορφυρίων με τους συντρόφους του κρυφά έθαψε το λείψανό της.


Το Μαρτύριο του Πορφυρίωνα και των πιστών στρατιωτών

Το άλλο πρωί, επειδή ήθελε να τιμωρήσει ο βασιλιάς μερικούς σαν υπεύθυνους, παρουσιάστηκε ο Πορφυρίων με τους λοιπούς στο κριτήριο και είπε:

- Και εμείς είμαστε Χριστιανοί, στρατιώτες του Μεγάλου Θεού.

Ο βασιλιάς αναστέναξε από λύπη και φώναξε.

- Χάθηκα... Τώρα χάνω και τον θαυμαστό μου Πορφυρίωνα. Και σεις, στρατιώτες μου, τι πάθατε και περιφρονήσατε τους θεούς των πατέρων μας; Τι σας έκαναν;

Ο Πορφυρίων λοιπόν είπε στον τύραννο:

- Γιατί αφήνεις το κεφάλι και ρωτάς τα πόδια; Με μένα να μιλήσεις.

- Συ είσαι η αιτία της καταστροφής τους... 

Διατάζει τότε να τους αποκεφαλίσουν όλους. Ήταν 24 Νοεμβρίου.

Μαρτυρικόν τέλος της Αγίας

Την επομένη έφεραν την Αικατερίνη στο κριτήριο. Της λέει ο βασιλιάς:

- Πολύ θλίψη και ζημιά μου έδωσες, συ πλάνησες την γυναίκα μου και τον ανδρείο μου στρατηλάτη, που ήταν η δύναμη του στρατού μου. Πρέπει να σε θανατώσω αλύπητα. Αλλά σε συγχωρώ, γιατί λυπάμαι να χαθεί μια κόρη σοφή και όμορφη, όπως συ. Θυσίασε στους θεούς και θα σε κάνω μόνιμη βασίλισσα.

Άδικα όμως προσπάθησε να της αλλάξει τη γνώμη.
 Απελπισμένος λοιπόν έδωσε εντολή να την αποκεφαλίσουν. 

Οι στρατιώτες πήραν την Αγία και πήγαν στον τόπο της καταδίκης. Ακολουθούσε πολύς λαός πίσω, άνδρες και γυναίκες, που έμαθαν τα νέα και έκλαιγαν πικρά για την κόρη, την ωραία, την πάνσοφη, την Αγία, που επρόκειτο να χαθεί.

Εκείνη όμως τους παρηγορούσε λέγοντάς τους:

- Αφήστε τον ανώφελο θρήνο και χαρείτε, γιατί εγώ βλέπω τον Νυμφίο μου Ιησού Χριστό, τον Πλάστη και Σωτήρα μου, που με προσκαλεί στα άρρητα κάλλη του Παραδείσου, να βασιλεύσω μαζί Του αιώνια.
Όταν έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου της, έκαμε την προσευχή της λέγοντας:

 «Κύριε Ιησού Χριστέ, σ' ευχαριστώ, γιατί μου έδωσες υπομονή και οδήγησες μέχρι εδώ τα βήματά της ζωής μου. Συγχώρησε Κύριε τα σφάλματά μου και κράτησε αθέατο το σώμα μου από εκείνους, που θα το ζητούν. Φύλαξέ το σώο και ακέραιο, όπου ορίσεις Συ, ο Βασιλεύς μου. Και σ' όσους Σε επικαλούνται, δώσε τους σύμφωνα με το συμφέρον της ψυχής τους.  Αμήν».

Έπειτα, ο δήμιος έκοψε με ξίφος την τίμια κεφαλή της. Ήταν 25 Νοεμβρίου του 307. 

Άγιοι άγγελοι, με τιμές οδήγησαν την ψυχή της στον Νυμφίο Χριστό, όμως, το τίμιο λείψανό της, σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία της, το πήραν και θαυματουργικά το μετέφεραν στο όρος Σινά, όπου και μέχρι σήμερα φυλλάσσεται εκεί και θαυματουργεί, μεσιτεύοντας η αγία στον Κύριο, για όλους όσους με πίστη την επικαλούνται! 

Αυτός είναι ο θαυμαστός βίος της πάνσοφης Αικατερίνης και το μαρτύριό της. Αγάπησε τον Κύριο τόσο, ώστε θυσίασε τα πάντα για την δόξα Του. 

Η μνήμη της εορτάζεται την ημέρα του μαρτυρίου της, στις 25 Νοεμβρίου. 
 

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος πλ. α' Τον συνάναρχον Λόγον.

Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν, και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν, ότι εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του Πνεύματος τη δυνάμει, και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.


ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον.

Την σοφίαν άνωθεν, κομισαμένη του λόγου, των ρητόρων ήλεγξας, τας φληναφίας ευτόνως, κάλλεσι, της παρθενίας ωραϊσμένη, αίμασι, της μαρτυρίας πεποικιλμένη, διά τούτο σε ως νύμφην, Αικατερίνα Χριστός προσήκατο.