Για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει και οι γύρω σου να είναι ευτυχισμένοι!

Δεν μπορείς να ευτυχείς μόνος σου...

Η ΕΥΤΥΧΙΑ είναι υπόθεση μοιράσματος, αλληλοβοήθειας και αγάπης!

Υπήρχε ένας αγρότης που καλλιεργούσε καλαμπόκι εξαιρετικής ποιότητας. Κάθε χρόνο κέρδιζε το βραβείο για την καλύτερη καλλιέργεια καλαμποκιού!

Κάποτε ένας δημοσιογράφος μιας εφημερίδας του πήρε συνέντευξη και έμαθε κάτι ενδιαφέρον για την ζωή του. Αυτό που ανακάλυψε ήταν ότι ο αγρότης αυτός κάθε χρόνο μοιραζόταν τον καλύτερο σπόρο από το καλαμπόκι του με όλους τους γείτονές του. 

«Μα, πώς μπορείτε να αντέξετε οικονομικά να μοιράζεστε τον καλύτερο σπόρο καλαμποκιού σας με τους γείτονές σας, όταν αυτοί είναι και οι βασικοί σας ανταγωνιστές κάθε χρόνο;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.

Η ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ;

Η ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ;

(Ιακώβου επιστολή, Β, 14 – 26)

14 Ποιο είναι το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος ισχυρίζεται πως έχει πίστη, αλλά δεν έχει έργα; Mήπως μπορεί η πίστη αυτή να τον σώσει; 

15 Για παράδειγμα, αν ένας αδελφός ή μια αδελφή δεν έχουν ρούχα να φορέσουν και στερούνται την καθημερινή τροφή, 16 και τους πει κάποιος από σας: “Πηγαίνετε και μη στενοχωριέστε. Eύχομαι να βρείτε ρούχα για να ζεσταίνεστε και φαγητό για να χορταίνετε”, αλλά δεν τους δώσετε τα χρειαζούμενα για το σώμα τους, ποιο το όφελος; 17 Έτσι και η πίστη, αν δεν παράγει έργα είναι στην ουσία νεκρή. 

"Χριστός Ανέστη χαρά μου"

✟... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Μια ευχή των Χριστιανών για όλο τον χρόνο!!!

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ χειμώνα καλοκαίρι έτσι ευχόταν σε όλους. Τυχαίο άραγε;

Δεν νομίζω...

✟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!!

Η ζωή του Χριστιανού πρέπει να είναι, ακόμα και σε καιρούς θλίψεις, πλημμυρισμένη από αναστάσιμη χαρά!!!

Αυτή ήταν η πρώτη ΕΥΧΗ αλλά και ΕΝΤΟΛΗ του Χριστού μετά την Ανάσταση Του!

ΧΑΙΡΕΤΕ! (Ματθ. 28:9)

Τον σταυρικό πόνο της καρδιακής μας ταπείνωσης πρέπει πάντα να τον σκεπάζει και να τον υπερκαλύπτει το ένδυμα της αναστάσιμης χαράς!

…….. * …….. *…….. *……..

Η αναστάσιμη χαρά στα πρόσωπα των Χριστιανών αποτελούσε το δυνατότερο κήρυγμα την εποχή των πρώτων Χριστιανών αλλά κι έπειτα!

«Πως είναι δυνατόν οι Χριστιανοί να είναι τόσο χαρούμενοι», αναρωτιόντουσαν όλοι. «Αυτοί δεν έχουν προβλήματα; Γιατί λάμπουν τα πρόσωπά τους έτσι;»

Μα, έλαμπαν γιατί ζούσαν εν Χριστώ ζωή!

Πίστευαν στην δύναμη του Βαπτίσματος, της Θείας Κοινωνίας, της πίστης στην αιώνια ζωή!

Τί συμβολίζει η Ελληνική σημαία;

Τί είναι προσευχή;

Τί είναι προσευχή;

Μη νομίζεις ότι προσευχή είναι τα λόγια. 

Προσευχή είναι ο πόθος προς τον Θεό, αγάπη ανέκφραστος, που δεν επιτελείται από τους ανθρώπους, αλλά από την ενέργεια της θείας χάριτος,  σχετικά με την οποία και ο Απόστολος λέει: 

«Πράγματι ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν πῶς πρέπει νὰ προσευχηθῶμεν ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον μεσιτεύει θερμῶς ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ ἐμπνέει εἰς τὰς καρδίας μας στεναγμούς ἱερᾶς κατανύξεως, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκφρασθοῦν μὲ λόγια» (Ρωμ. 6, 26).

 ~ Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Επίκληση πνευμάτων και η δύναμη του Σταυρού!

Επίκληση πνευμάτων και η δύναμη του Σταυρού!

Ο μακαριστός π. Γαβριήλ Διονυσιάτης το 1916-1917 βρισκόταν στο Ορφάνι του Παγγαίου, υπεύθυνος σε ένα μετόχι της Μονής του. Στην περιοχή εκείνη στάθμευε τότε μία μεραρχία στρατού.

Μια ομάδα αξιωματικών, μυημένοι στον πνευματισμό, συνήθιζαν να συγκεντρώνονται τα βράδια γύρω από ένα τραπέζι και με την μεσολάβηση ενός στρατιώτη-μέντιουμ, καλούσαν τα πνεύματα του βασιλέως Γεωργίου, του Τρικούπη και άλλων διασήμων νεκρών. Όταν το τραπεζάκι εκινείτο (σημείο ότι άρχισε η επικοινωνία με το «πνεύμα»!) έκαναν ερωτήσεις και εκ μέρους του «πνεύματος» απαντούσε ο στρατιώτης –μέντιουμ.

Έτυχε ένα βράδυ σε μια τέτοια σύναξη να παρευρίσκεται και ο π. Γαβριήλ. Κατάλαβε ότι η όλη προσπάθεια ήταν επίκληση δαιμόνων. Όταν έφυγαν, βρήκε την ευκαιρία να κολλήσει κάτω από το τραπέζι δύο κεριά σε σχήμα Σταυρού. Όταν ξαναπήγαν και προσπάθησαν να επαναλάβουν την επίκληση των «πνευμάτων», δοκίμασαν οδυνηρή έκπληξη. 

Ενώ «καλούσαν» ώρα πολλή, το τραπέζι δεν εκινείτο από την θέση του και το «πνεύμα» δεν έκανε την εμφάνισή του. Άρχισαν να ερευνούν, μήπως κάποιος κάρφωσε το τραπέζι στο πάτωμα! Και ερευνώντας, ανακάλυψαν τον Σταυρό από κερί κάτω από το τραπέζι.

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΑΛΗΝΗΣ

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΑΛΗΝΗΣ

Πολλοί μπερδεύουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού. Πολλές φορές Του ζητάμε επίμονα στην προσευχή μας να περάσει το δικό μας κι έτσι καταλήγουμε να δίνουμε εμείς οι ταπεινοί οδηγίες στον πάνσοφο Θεό...

Συνήθως όμως, άλλα θέλουμε εμείς και άλλα θέλει ο Θεός για μας!

Γι' αυτό, θα ήταν καλό στη ζωή μας να επιθυμούμε να γίνεται ό,τι θέλει ο Κύριος! 

Εκείνος ξέρει καλύτερα τι δοκιμασία θα μας εξαγιάσει και τι ευλογία θα μας δώσει δύναμη!

Μάλιστα, είναι πολύ όμορφο να μάθουμε να του λέμε καθημερινά αυτή την προσευχή που έχει την δύναμη να γαληνεύει την ψυχή μας:

"Θεέ μου, κάνε το θέλημα σου να γίνει επιθυμία της καρδιάς μου!"

Αμήν.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ!

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Το δώρο ενός δασκάλου!

Κάποτε, σε ένα δημοτικό σχολείο ενός χωριού, ένας δάσκαλος φωνάζει όλα τα παιδιά του σχολείου στο προαύλιο, με σκοπό να τους μιλήσει για την προσευχή που πρέπει να γίνεται κάθε πρωί πριν ξεκινήσουν τα μαθήματά τους.

- Ακούστε με παιδιά μου... Σήμερα θα μιλήσουμε για το «Πάτερ ημών». Το ξέρατε πως αυτή η προσευχή λέγεται και ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ; Πήρε αυτή την ονομασία επειδή αυτήν την προσευχή την δίδαξε ο ίδιος ο ΚΥΡΙΟΣ Ιησούς Χριστός στους ανθρώπους. Ζήτησε από εμάς τα παιδιά Του να τη λέμε τακτικά στον Ουράνιο Πατέρα μας, γι' αυτό ξεκινάει και με αυτήν την προσφώνηση "Πάτερ ημών" = Πατέρα μας...

Όμως ας την εξηγήσουμε απλά, λέξη προς λέξη, για να την καταλαβαίνουμε καλύτερα όλοι μας όταν την λέμε…

Ο θησαυρός μας!

Πώς πέθανε η Σαλώμη η οποία ζήτησε την Κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου επί πίνακι;

Πώς πέθανε η Σαλώμη η οποία ζήτησε την Κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου επί πίνακι;

Αρκετά χρόνια μετά από τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, κάπου στα Πυρηναία Όρη της Ισπανίας όπου εξορίστηκε από τους Ρωμαίους η οικογένεια του βασιλέως Ηρώδου, θέλοντας η Σαλώμη να περάσει χειμώνα πεζή πάνω από ένα παγωμένο ποτάμι... έσπασε ο πάγος!

Βουλιάζοντας, κόπηκε το κεφάλι της από τον πάγο σαν από κοφτερό μαχαίρι και έμεινε κομμένο μόνο του επάνω, ενώ το υπόλοιπο σώμα της χάθηκε μέσα στο νερό!

"Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις"!

Μάχαιρα από πάγο!

(πηγή:  Εκκλησιαστική Ιστορία π. Νικηφόρου Κάλλιστου Ξανθόπουλου  1256-1335, & "Ο Χριστός προ του Πιλάτου" του αειμνήστου καθηγητού  θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννου Κολιτσάρα).

Συζήτηση με τον Γέροντα Αμβρόσιο περί Παραδείσου!

Συζήτηση με τον Γέροντα Αμβρόσιο περί Παραδείσου!

- Γέροντα, πως είναι ο Παράδεισος;

- Είναι ένα ευλογημένο μέρος, χαρούμενο, έχει ποτάμια με νερά μέσα. Τόπος απέραντος, χωρίς κόπο, χωρίς στενοχώρια. Ανάπαυση ψυχής, ελευθερία πνεύματος. Και θα χαίρεσαι εκεί, δεν θα κλαις, δεν θα πονάς. Χαρά, αγαλλίαση, ευφροσύνη ψυχών. Εκεί μέσα μπαίνουν όσοι φύλαξαν εδώ τη ζωή τους στην καθαρότητα.

- Και τί είναι η Χάρις του Θεού;

- Δύναμις! Απέραντος δύναμις! Είναι εδώ στη γη και καλύπτει τον Ουρανό. Η Χάρις του Θεού μπορεί να χτίσει τη γη και εν ριπή οφθαλμού να την γκρεμίσει, να χαθεί. Γιατί η Χάρις είναι δύναμις και αλλάζει το Σύμπαν.

- Γι’ αυτό βλέπουμε τις μεγάλες καταστροφές από τη μία στιγμή στην άλλη;

- Αυτά να τα προσέχετε, γιατί, όταν ο Κύριος τραβήξει το βλέμμα Του από μία περιοχή, αλλάζει λειτουργία.

- Και θα γίνουν και άλλα κακά;

- Και άλλα ακόμα...

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ - Παλεύοντας με το δαιμόνιο της έπαρσης.

-ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ-

Παλεύοντας με το δαιμόνιο της έπαρσης.

Διηγήθηκε Γέρων:

 «Κάποτε ήρθαν και με προσκύνησαν τα δαιμόνια, ενώ έψελνα το Χερουβικό και είχα φθάσει στο «και τη ζωοποιώ Τριάδι».

 Έρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ένας μεγάλος αξιωματικός με πηλίκιο και κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια και κέρατα που έβγαιναν δίπλα απ’ το πηλίκιο, και τέσσερις μικροί μαλλιαροί, και πέφτουν στα γόνατα μπροστά μου. 

Τί είναι Αγάπη; (Οσίου Παϊσίου)

Τί είναι Αγάπη;

- Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη; 

- Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχει η αγάπη μέσα μας και να μας προδώσει, ναι. 

Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. 

* Αγάπη είναι να ακούσεις με πόνο την στενοχώρια του άλλου. 

* Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πεις με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία. 

* Αγάπη είναι να συμμερισθείς την λύπη του, να τον αναπαύσεις στην δυσκολία του. 

* Αγάπη είναι να σηκώσεις έναν βαρύ λόγο που θα σου πει. 

Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις. 

Όταν πονάς εσωτερικά για τον άλλον, ο Θεός τον πληροφορεί για την αγάπη σου και την καταλαβαίνει χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Όπως και όταν δεν εκδηλώνεται η κακία μας, αλλά είναι εσωτερική, πάλι ο άλλος την καταλαβαίνει. 

Βλέπεις, και ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός», φέρνει ταραχή, ενώ ο Άγγελος ο πραγματικός φέρνει μια απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτη.

Ο ΚΑΚΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο κάκτος και η πεταλούδα

Μια φορά κάποιος ζήτησε από το Θεό ένα λουλούδι και μια πεταλούδα. Ο Θεός όμως αντί γι’ αυτά του έδωσε ένα κάκτο και μια κάμπια. Αυτό στενοχώρησε τον άνθρωπο. Δεν μπορούσε να καταλάβει, γιατί δεν πήρε αυτό που ζήτησε. Είπε μέσα του, λοιπόν: «Ο Θεός έχει να νοιαστεί για τόσους ανθρώπους…». Και αποφάσισε να μην ζητήσει εξηγήσεις.

Μετά από λίγο καιρό πήγε να κοιτάξει αυτά που του είχαν δοθεί και τα είχε ξεχάσει. Προς έκπληξή του, απ’ τον αγκαθωτό και άσχημο κάκτο, είχε φυτρώσει ένα όμορφο λουλούδι. Και η άσχημη κάμπια είχε μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη πεταλούδα!

Ναι, ο Θεός τα κάνει πάντα όλα σωστά!

Ο τρόπος που ενεργεί είναι πάντα ο καλύτερος, ακόμα κι αν μας φαίνεται λανθασμένος. Αν ζήτησες από το Θεό κάτι και πήρες κάτι διαφορετικό, δείξε Του εμπιστοσύνη. Μπορείς να είσαι σίγουρος πως Αυτός θα σου δίνει, πάντα αυτό που χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή. Ίσως αυτό που χρειαζόσουν περισσότερο να ήταν εκπαίδευση στην υπομονή και την εμπιστοσύνη.

Και μην ξεχνάς... Από το ΑΓΚΑΘΙ του σήμερα, μπορεί να δεις το ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ! 

Ο Θεός σου δίνει πάντα ό, τι χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή.

Ιησού μου σε αγαπώ...

Ιησού μου σε αγαπώ...

☦️ Συγκλονιστικές περιγραφές από διωγμούς ιερωμένων στην Ρωσία...

Ένας Ιερεύς που επέζησε των διωγμών έγραψε τα ακόλουθα για την κράτησή του: 

"Δεν θα πάψω να ευγνωμονώ τον Θεό, για τα χρόνια που πέρασα φυλακισμένος σε απόλυτη απομόνωση. 

Ήμουν, για τρία χρόνια, σε δέκα μέτρα βάθος, κάτω από την επιφάνεια της γης. 

Ποτέ δεν άκουσα μία κουβέντα, ποτέ δεν είπα μία κουβέντα. 

Δεν υπήρχαν βιβλία.

Οι εξωτερικές φωνές, όλες σιώπησαν.

 Οι φύλακες φορούσαν υποδήματα με λαστιχένιες σόλες, δεν ακουγόταν ο ερχομός τους.

Μετά, καθώς ο καιρός περνούσε, σιώπησαν και όλες οι εσωτερικές φωνές. 

Μας έδιναν φάρμακα [Σημ.: εννοεί ψυχοφάρμακα], μας έδερναν.

Λησμόνησα όλη την θεολογία. Λησμόνησα όλη την Αγία Γραφή. 

Μία ημέρα πρόσεξα πως είχα ξεχάσει και το "Πάτερ ημών". 

Δεν μπορούσα να το θυμηθώ. Ήξερα πως άρχιζε με το "Πάτερ ημών", αλλά δεν γνώριζα πια πώς ήταν η συνέχεια.

 Κράτησα την αισιοδοξία μου και είπα: "Πάτερ ημών, έχω ξεχάσει την προσευχή, αλλά Συ σίγουρα την γνωρίζεις.

 Σε παρακαλώ, βάλε αντί για μένα έναν Άγγελο να την λέει κι εγώ θα σιωπώ"!

Για ένα διάστημα η προσευχή μου ήταν "Ιησού, σε αγαπώ". 

Και μετά από λίγο και πάλι, "Ιησού, σε αγαπώ". Αργότερα, μού ήταν δύσκολο να λέω έστω και αυτό, γιατί μας έδιναν μία φέτα ψωμί για μία εβδομάδα. 

Ήταν οι ξυλοδαρμοί και τα μαρτύρια και η έλλειψη φωτός και άλλα πράγματα. 

Ήταν πια αδύνατο να συγκεντρώσω το μυαλό μου, ώστε να λέω έστω και το "Ιησού, σε αγαπώ".

 Η υψηλότερη μορφή προσευχής που γνωρίζω είναι το ήσυχο κτύπημα της καρδιάς που αγαπά Αυτόν.

 Ο Ιησούς χρειάζεται απλά να ακούει "τικ-τοκ", "τικ-τοκ" και να γνωρίζει πως κάθε χτύπημα είναι αφιερωμένο προς Αυτόν".

 (Περιοδικό "Πρωτάτον", φ. Ιαν. Φεβρ. 1991, σελ. 27.

Για τις συνθήκες κράτησης των Χριστιανών κρατουμένων στα Σοβιετικά στρατόπεδα - φυλακές, βλ. και το βιβλίο "Ο π. Αρσένιος" Α' & Β', έκδοσις Μονής Παρακλήτου).

MΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΕΘΕΡΑ

MΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΕΘΕΡΑ

Η πεθερά που κράτησε το μυστικό της νύφης της και "αγίασε"... 

Όλη νύχτα, η Νίκη η νεαρή μάνα με τα δύο μικρά παιδιά, γύριζε στο στρώμα της. Πώς θα το κρατούσε μυστικό το ότι μεγάλωνε μέσα της ένα νέο παιδί που δεν ήταν του άνδρα της ο οποίος έλειπε στην ξενιτιά;

Είχε σχεδόν αποφασίσει να πάει και να τελειώσει τη ζωή της, πέφτοντας στο ποτάμι παρακάτω από το χωριό με τη μεγάλη ρουφήχτρα. Τα παιδιά θα τα άφηνε στην πεθερά της που έμενε μαζί τους και ήταν χρυσός άνθρωπος. Το πρωί αποφάσισε να της πει την τρομερή της απόφαση. Το κακό δεν θεραπεύεται με κακό, αλλά μόνο με καλό θα το λύσουμε το θέμα.

Η Αρετή, η εφευρετική πεθερά είχε ένα αγροτόσπιτο στην άκρη του χωριού και μέσα σε 20 μέρες αφού το άσπρισε και ετοίμασε μετακόμισαν εκεί μάνα, δύο παιδιά και η πεθερά.

Στο χωριό είπαν ότι πήγαν νωρίτερα για να είναι έτοιμοι και θα παρακολουθούν το σιτάρι για τη συγκομιδή. Πέρασαν 5 μήνες. Η Νίκη γέννησε και η πεθερά σαν μαμή την ξεγέννησε και άρχισε να περιποιείται το νεογέννητο.

Μετά από 25 μέρες η πεθερά έβαλε σε ένα καλαθάκι το μωρό και πήγε στο έμπα του χωριού και το άφησε στην άκρη του δρόμου κρυμμένη κοντά για να δει τι θα γίνει. Το μωρό ξύπνησε άρχισε να κλαίει και δύο περαστικοί άκουσαν το κλάμα του και έκπληκτοι πλησίασαν το καλάθι. Η Αρετή που παραφύλαγε προσευχόμενη πετάχτηκε πάνω , άρπαξε το μωρό και άρχισε να το χορεύει λέγοντας: "Το είχα τάμα να μεγαλώσω ένα ορφανό και να που μου το έστειλε ο Θεός. Ας έρθουν να το αναζητήσουν οι δικοί του". Και απομακρύνθηκε με το μωράκι στην αγκαλιά...

20χρονος είδε όνειρο τον αδελφό του που τον είχε κάνει έκτρωση η μάνα του πριν 17 χρόνια!!!

«Μητέρα, απόψε είδα ένα όνειρο και δεν φεύγει από το μυαλό μου. Ήμουν στο σπίτι και μπήκε ένας νεαρός, 2-3 χρόνια μικρότερος μου, και μου είπε: "Είμαστε αδέλφια. Αλλ’ εμένα η μητέρα μας δεν με άφησε να είμαι μαζί σου σήμερα. Δεν με άφησε να παίξω ποτέ μαζί σας, να γελάσω και να κλάψω...". Τότε εγώ του απάντησα ότι δεν έχω αδελφό. Μόνο μια αδελφή 2 χρόνια μεγαλύτερη. Αυτός όμως επέμενε και μου είπε να σέ ρωτήσω τί έκανες κάποιο πρωινό του Μαρτίου και να σου πω ότι, όπως μεγαλώσαμε εμείς, θα μεγάλωνε κι αυτός».

Η μητέρα, όταν άκουσε αυτά, λιποθύμησε! Και, όταν συνήλθε, ομολόγησε στα παιδιά της τί είχε κάνει εκείνο το πρωινό… Ότι δηλαδή, όταν έμεινε έγκυος στο 3ο «παιδί» τους, το συζήτησαν με τον άνδρα της, την αδελφή της και μια φίλη, όπως γίνεται συνήθως, και αποφάσισαν να μη γεννηθεί αυτό το παιδί. Έτσι προχώρησαν στην έκτρωσή του. 

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ (ομολογία μιας δαιμονισμένης)

Ομολογία μιας δαιμονισμένης:

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ!!!

"Κάποτε βρέθηκα τυχαία σε μια εκκλησία που γινόταν ένας εξορκισμός σε μια βασανισμένη από δαιμόνια κοπέλα...

Μετά από τις προκαθορισμένες ευχές της εκκλησίας που διάβασε με πίστη ο ιερέας, βγήκαν πολλά δαιμόνια...

Κάποια στιγμή, τα υπόλοιπα δαιμόνια πείσμωσαν και δεν έβγαιναν.

Τότε ρωτάει ο ιερέας:

- Ποιός είσαι εσύ;

Και απαντάει το δαιμόνιο:

- Εγώ; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Είμαι ο εγωισμός... Νομίζεις ότι φεύγω εύκολα;

- Και είσαι μόνος σου;

- Όχι, είναι μαζί μου και αυτή η σκύλα, η ανυπακοή... Εγώ δεν την θέλω όμως όπου πάω την στέλνει ο αρχηγός μου κι αυτήν μαζί μου... Την σιχαίνομαι...

Τότε ο ιερέας μπαίνει μέσα στο ιερό και γονατίζει σε μια γωνιά που η δαιμονισμένη δεν τον έβλεπε. Εκεί προσευχόταν από μέσα του με δάκρυα... Εμείς δεν ξέραμε τι έλεγε. Απ' έξω όμως, η δαιμονισμένη άρχισε ξαφνικά να τρέμει... Και παρακλητικά άρχισε να φωνάζει:

- Σταμάτα ρε να κλαις και να μετανιώνεις μπροστά σε τόσο κόσμο... Σταμάτα να ταπεινώνεσαι... Με καις... Με διώχνεις... Ξέρεις που με στέλνεις;

Και τότε βγήκε κι αυτό το δαιμόνιο, εξαντλώντας την κοπέλα που κατείχε και αφήνοντάς την μισολιπόθυμη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εμπειρία... Κάθε φορά που με πιάνει κι εμένα σαν άνθρωπο ο εγωισμός, θυμάμαι αυτό το περιστατικό και μετανιώνω... Ο Θεός να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από αυτό το πάθος όλοι μας!"

(ανώνυμη διήγηση, 1994)

Χριστός ετέχθη

- Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς -

Όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη», είναι το ίδιο με το να λέμε: «Ο Μεσσίας γεννήθηκε», ή «ο Βασιλιάς γεννήθηκε», ή «ο Σωτήρας γεννήθηκε»!

Με τον χαιρετισμό αυτό ισχυριζόμαστε και μαρτυρούμε ο ένας στον άλλο, ότι ήρθε στον κόσμο Εκείνος ο οποίος έπρεπε να έρθει για τη σωτηρία της γενεάς των ανθρώπων, και ότι εκτός Αυτού άλλον δεν πρέπει να περιμένουμε.

Μην δικαιολογείς τα λάθη του παιδιού σου.

Το θαύμα!!! Προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού!

Πώς να φτιάξετε προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού!

Η παρασκευή του προζυμιού

Με ιερή ευλάβεια και πίστη παίρνουμε το κλαδί του βασιλικού που λάβαμε από τα χέρια του ιερέως μετά τον εκκλησιασμό μας την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου).  

Αν έχουμε  αγιασμό από την Εκκλησία βάζουμε μέσα στο δοχείο πρώτα λίγο απ΄αυτόν. 

Αλλιώς, βάζουμε λίγο χλιαρό νερό και στη συνέχεια εμβαπτίζουμε το βασιλικό μέσα στο νερό σταυρώνοντάς το τρεις φορές και ψάλλοντας τα παρακάτω:

Αγιορείτικη φανουρόπιτα

«Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».... + Όσιος Παΐσιος

«Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά στην Παναγία... 

Τη νιώθω Μάνα μου... 

Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: 

«Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».... 

Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του

ξέγνοιαστο, αμέριμνο, 

και νιώθει τη μεγάλη Της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της 

και τρέφομαι με Χάρη». 

Άγιος Παΐσιος

Αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα και μη φοβάστε!

Αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα και μη φοβάστε!

Πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι ρώτησαν τον π. Παΐσιο:

– Γέροντα σε αυτή την κοινωνία που ζούμε, Τι πρέπει να κάνουμε, για να σωθούμε;

Τότε ο Γέροντας τους διηγήθηκε το εξής περιστατικό:

Ακούστε, παιδιά μου, στην αρχή του αιώνα μας, στο Άγιο Όρος φούντωσε μια τεράστια φωτιά και απείλησε το Ρωσικό μοναστήρι. 

Τότε 2000 καλόγεροι και 3000 εργάτες που δούλευαν εκεί, πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και βγήκαν να αντιμετωπίσουν τη φωτιά. Όμως δεν μπόρεσαν. 

Μετά η φωτιά πετάχτηκε στο Βατοπέδι. Εκατοντάδες μοναχοί και εργάτες που βρέθηκαν κι εκεί δε μπόρεσαν να την σταματήσουν. Η φωτιά κατέστρεψε τα πάντα.

Στη συνέχεια προχώρησε κι ήρθε στη Φιλοθέου. Εκεί τότε ζούσαν μόνο 15 μοναχοί κι άλλοι τόσοι εργάτες. Έντρομοι πήραν τα φτυάρια και έτρεξαν έξω να αντιμετωπίσουν την πύρινη λαίλαπα που έτρωγε τα πάντα.

Όμως ένα σεβάσμιο γεροντάκι τους σταμάτησε και τους είπε:

Που πάτε αδελφοί;

Χιλιάδες άνθρωποι στο Βατοπέδι και στο Ρωσικό δεν μπόρεσαν να σβήσουν τη φωτιά κι εμείς, καμία τριανταριά άνθρωποι, θα σώσουμε το μοναστήρι;

Και τι θα κάνουμε γέροντα; Πως να σωθούμε;

Δεν μπορούμε μόνοι μας…!

Αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα…!

Μπροστά εκείνη και πίσω εμείς…!

Μετανοώ σημαίνει αλλάζω...

Μετανοώ σημαίνει αλλάζω...

Μετάνοια=Μετά+νους. 

🌷 ΔΗΛΑΔΗ:

Αλλάζω τρόπο σκέψης και επομένως αλλάζω και τρόπο ζωής, ως προς την σχέση μου με τον εαυτό μου, με τους συνανθρώπους μου, και κυρίως ως προς την σχέση μου με τον Θεό... 

Δεν περιμένω να αλλάξουν πρώτα οι άλλοι ή το σύμπαν ολόκληρο, για να με βοηθήσει να αλλάξω στο τέλος κι εγώ. ΑΛΛΑ τολμώ να αλλάξω πρώτος εγώ, έτσι ώστε να έχει αλλάξει ένα μέρος του σύμπαντος, που μπορεί να εμπνεύσει κι άλλους να αλλάξουν...

Και αλλάζω προς το καλύτερο...

Αλλάζω και ανακαλύπτω την αξία μου ως παιδί του Θεού, τις αρετές που μου δώσε Εκείνος για να μοιράζομαι και να δίνω χαρά, θετικότητα...

Αλλάζω και αναγνωρίζω τα λάθη και τα πάθη μου και πόσο πλήγωσα μ' αυτά την ψυχή μου, τους γύρω μου και τον Ουράνιο Πατέρα μου...

Αλλάζω, ταπεινώνομαι, ζητάω συγνώμη και προσπαθώ. Διορθώνω ό,τι διορθώνεται...

Αλλάζω και αγαπώ πιο πολύ τον Ιησού Χριστό και Του το δείχνω έμπρακτα...

Αλλάζω ρότα για χάρη Του!!!

π. Ελπίδιος: Το χάραγμα του Αντίχριστου

Το Χάραγμα του Αντίχριστου

1.ΕΡΩΤΗΣΗ

Πατέρα, έχουν γραφτεί πολλά γύρω από το χάραγμα και το τσιπάκι που θα υποχρεωθούν οι άνθρωποι να βάλλουν στο σώμα τους την εποχή του Αντίχριστου. Εσείς τι θα μας λέγατε γι’ αυτό το θέμα, που απασχολεί όλους μας;

Το σώμα του ανθρώπου είναι ένα από τα πιο μεγαλειώδη θαύματα της Δημιουργίας του Θεού.

Μπορώ να πω ότι είναι μοναδικό σε όλη την δημιουργία του Θεού.

Ο Θεός λοιπόν, ήθελε να είναι το σώμα μας, μέσα στο οποίο θα έβαζε την αθάνατη ψυχή μας, δικός Του Ναός, για να λατρεύεται εκεί από όλους εμάς, τα παιδιά Του, σαν βασιλιάς Θεός Πατέρας.

Η αγία Γραφή λέει ότι είμαστε «ναός Θεού ζώντος».

Ο σατανάς δεν μπορεί να κερδίσει την ψυχή κανενός ανθρώπου εάν προηγουμένως δεν έχει κερδίσει το σώμα του. Γι’ αυτό και προσπαθεί με χίλιους τρόπους να μολύνει το σώμα μας, για να πάψει να είναι πλέον «ναός του Θεού» και να μπορεί έτσι να το εξουσιάζει.

Το εξόριστο Βρέφος.

Το εξόριστο Βρέφος.

Πολλές φορές οι άνθρωποι, που αγωνίζονται να τηρούν το θέλημα του Θεού, απορούν γιατί συναντούν όλο «αναποδιές» και «ατυχίες». Και μάλιστα τη στιγμή, που οι θρησκευτικά αδιάφοροι δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και καμιά δοκιμασία.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας για τη φυγή του Νεογέννητου Χριστού στην Αίγυπτο, απαντάει με σαφήνεια και χωρίς περιστροφές:

"Από την αρχή, λέγει, του πνευματικού αγώνα πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και δοκιμασίες".

Μια τρυφερή Χριστουγεννιάτικη Προσευχή στο Θείο Βρέφος!

Μια τρυφερή Χριστουγεννιάτικη Προσευχή στο Θείο Βρέφος!

«Από σήμερα γλυκό μου μωρό θα προσπαθήσω να γίνω για σένα η πιο γλυκιά μητρική και πατρική καρδιά, που θα σε αγαπώ και θα σε λατρεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. 

Συγχώρεσε με γλυκό μου Μωράκι για τα πολλά λάθη και τις αμαρτίες που έχω κάνει και βοήθησε με, με τη θεϊκή σου δύναμη να αλλάξω και να γίνω όπως Εσύ θέλεις. 

Από την αθωότητα Σου, δώσε μου αθωότητα. 

Από την απλότητα Σου, δώσε μου απλότητα. 

Από την ευσπλαχνία Σου, δώσε μου ευσπλαχνική καρδιά, για να αγαπώ όλο τον κόσμο και να μην κρίνω κανέναν άνθρωπο. 

Η μωρουδίστικη ανάσα Σου ας ζεσταίνει την ύπαρξη μου, και η παρουσία Σου στη ζωή μου ας με βοηθήσει να γίνω και εγώ ένα μικρό παιδί στα χέρια του ουράνιου Θεού Πατέρα μας! Αμήν.»

(Μια προσευχή από ένα χριστουγενιάτικο 

κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

"ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ..." (Οσίου Πορφυρίου)

"ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ..."

Νομίζουμε πως κατηγορώντας τους άλλους ξεχνιούνται οι δικές μας αμαρτίες;

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ξεκίνησε μαζί με τρία πνευματικά τέκνα του να πάει σ’ ένα μοναστήρι, για να τελέσουν έναν Εσπερινό.

Αρχικά, είπαν να πάνε με τα πόδια. Αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση κι επειδή ο Γέρων Πορφύριος ήταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μια και το μοναστήρι εκείνο ήταν κάπως μακριά, να βρουν ένα μεταφορικό μέσον, αντί να πάνε με τα πόδια.

Εκείνη την ώρα φάνηκε από μακριά ένα ταξί. Είπαν τότε στο Γέροντα οι συνοδοί του -και οι τρεις λαϊκοί, όχι κληρικοί- να κάνουν ένα νεύμα στο ταξί να σταματήσει, για να ρωτήσουν τον οδηγό αν μπορούσε να τους μεταφέρει στο μοναστήρι.

«Μη φοβάστε», τους είπε, «θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός του ταξί. Αλλά, όταν θα μπούμε στο ταξί, να μη μιλήσει κανένας σας στον οδηγό• μόνο εγώ θα του μιλήσω».

Έτσι κι έγινε. Σταμάτησε ο οδηγός του ταξί, χωρίς αυτοί να του κάνουν νεύμα, μπήκαν μέσα και ο πατήρ Πορφύριος είπε στον οδηγό τον προορισμό τους.

Μόλις ξεκίνησαν, ο οδηγός του ταξί άρχισε να καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τους κατηγορεί για χίλια δυο πράγματα. Και κάθε φορά, πού έλεγε κάτι, απευθυνόταν στους τρεις λαϊκούς, οι οποίοι κάθονταν στο πίσω μέρος του ταξί και τους ρωτούσε:

«Έτσι δεν είναι, βρε παιδιά; Τι λέτε κι εσείς;» Εκείνοι, όμως, τσιμουδιά, δεν λέγανε τίποτε, κατά την εντολή του Γέροντος.

Αφού είδε κι απόειδε ο οδηγός ότι δεν του απαντούσαν οι άλλοι, στράφηκε στο Γέροντα Πορφύριο και του είπε: «Έτσι δεν είναι, παππούλη; Τι λες κι εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα, πού τα γράφουν κι οι εφημερίδες;»

Του λέει τότε ο Γέρων Πορφύριος: «Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία, θα σου την πω μια φορά• δεν θα χρειαστεί δεύτερη». Κι άρχισε να του αφηγείται:

«Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (ο Γέροντας το ανέφερε), που είχε ένα ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύκτα τον σκότωσε και τον έθαψε. Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το κτήμα του γείτονά του και το πούλησε. Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα, τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το κτήμα; Αγόρασε ένα ταξί».

Μόλις άκουσε αυτή την αφήγηση ο οδηγός του ταξί, τόσο πολύ συγκλονίστηκε, πού σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και φώναξε: «Μη πεις τίποτε, παππούλη• μόνο εγώ το ξέρω αυτό κι εσύ».

«Το ξέρει κι ο Θεός», του απάντησε ο Γέρων Πορφύριος. «Εκείνος μου το είπε, για να σου το πω. Και να φροντίσεις απ’ εδώ κι εμπρός ν’ αλλάξεις ζωή».

Από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη 

«Ο Γέρων Πορφύριος – Μαρτυρίες και εμπειρίες».

ΕΑΝ είχαμε πίστη...

Μας λείπει η "πίστη"... 🌹

Η "εμπιστοσύνη" στον Θεό...

Γι' αυτό υποφέρουμε!!! 

Και μέχρι να το καταλάβουμε

θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε,

θα συνεχίσουμε να φοβόμαστε,

θα συνεχίσουμε να νιώθουμε μοναξιά!!!

"Κύριε συγχώρεσέ μας 

για την απιστία μας.

Έλα στη καρδιά μας και

Φώτισε την με την παρουσία Σου!!!"

Και τότε... 

Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, 

ουδ’ οὐ μὴ ταραχθῶμεν. 

Ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός!!!

🙏🙏🙏