ΤΟ ΔΩΡΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ!

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Το δώρο ενός δασκάλου!

Κάποτε, σε ένα δημοτικό σχολείο ενός χωριού, ένας δάσκαλος φωνάζει όλα τα παιδιά του σχολείου στο προαύλιο, με σκοπό να τους μιλήσει για την προσευχή που πρέπει να γίνεται κάθε πρωί πριν ξεκινήσουν τα μαθήματά τους.

Άρχισε, ερμηνεύοντας την όμορφη προσευχή του «Πάτερ ημών», η οποία ονομάζεται και ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, επειδή την δίδαξε ο ίδιος ο ΚΥΡΙΟΣ μας Ιησούς Χριστός, και ζήτησε να τη λέμε τακτικά στον Ουράνιο Πατέρα μας.

Την εξήγησε λέξη προς λέξη, για να την καταλαβαίνουν καλύτερα όλα τα παιδιά, όταν την λένε…

* * *

«Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,

= Πατέρα μας που βρίσκεσαι στους ουρανούς

 ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου,

= Ας αγιασθεί το Όνομα Σου

 ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου,

 = Ας έρθει η βασιλεία Σου

γενηθήτω τὸ θέλημά σου,

= Ας γίνει το θέλημα Σου

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς.

= Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους), έτσι και στη γη (από τους ανθρώπους)

Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·

= Το ψωμί μας το καθημερινό δώσε μας σήμερα

 καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,

= Και άφησε μας τα χρέη μας (συγχώρησε τις αμαρτίες μας)

 ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

= Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)

 καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

= Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία – πειρασμό

 ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.»

= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό.

* * *

Έπειτα, πριν ζητήσει ο δάσκαλος από τα παιδιά να μπουν στην τάξη τους, κάνει κάτι παράξενο...

Βγάζει το ρολόι του από το χέρι του, το δείχνει σε όλους και λέει:

- Ποιος θέλει αυτό το ρολόι; Του το χαρίζω…

Τα παιδιά ξαφνιάστηκαν και έκπληκτα δεν απαντούσαν. Κάποιο μεγαλύτερο παιδί φώναξε:

- Σιγά μην μας το χαρίσετε κύριε. Μας κάνετε σίγουρα πλάκα. Φαίνεται καλό και ακριβό ρολόι…

Και όλα τα παιδιά γέλασαν.

Ένα μικρό παιδάκι, όμως, βγήκε από την γραμμή του, πλησίασε τον δάσκαλο και του είπε:

- Εγώ κύριε το θέλω! Ξέρετε, χάλασε το ρολόι του πατέρα μου και δεν έχει χρήματα να πάρει άλλο τώρα. Γι’ αυτό θέλω να πάρω αυτό που μας χαρίζετε και να του το δώσω…

- Δικό σου παιδί μου! Ορίστε, πάρε το!

Το μικρό παιδί τότε, άρπαξε το ρολόι όλο χαρά και ευχαρίστησε τον δάσκαλό του γι’ αυτό το δώρο, δίνοντας του μια αγκαλιά. Όλα, όμως, τα υπόλοιπα παιδιά πάγωσαν...

- Αλήθεια, κύριε, θα του το χαρίσετε, έτσι απλά; Ρώτησε αμέσως ένα άλλο παιδί.

- Μα, και βέβαια. Δεν σας το είπα πριν; Παρόλ' αυτά, δεν σας κρύβω ότι αυτό το ρολόι σας το χάρισα, γιατί ήθελα να βρω την αφορμή να σας διδάξω κάτι τελευταίο, που πρέπει να θυμάστε την ώρα της προσευχής σας. Ότι ο Θεός δίνει ότι υπόσχεται. Και σε σας θα δώσει ό,τι ζητάτε για την ψυχή σας, φτάνει να το ζητάτε με την ΑΠΛΟΤΗΤΑ και την ΠΙΣΤΗ αυτού του μικρού παιδιού που ήρθε και πήρε το ρολόι μου. Τόσο απλά κερδίζουμε και τον Παράδεισο!

Και κάτι άλλο θέλω να θυμάστε. Να μην είστε παιδιά μόνο στην ηλικία αλλά και στην ψυχή! Και να παραμείνετε έτσι μέσα στην ψυχή σας απλά παιδιά, όσο και να μεγαλώσετε, και δεν θα χάσετε.

Ξέρετε, ο καλός μας Χριστός αγαπάει πολύ τα μικρά παιδιά, γι’ αυτό και είπε κάποτε σε κάποιους μεγάλους:

«Σας βεβαιώνω πως αν δεν αλλάξετε κι αν δε γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 18, 3)

* * *

Πέρασαν χρόνια από τότε... Τα παιδιά εκείνα δεν ξέχασαν ποτέ τα λόγια του δασκάλου τους, μέχρι και τώρα. Ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι τους έλεγε την Αλήθεια!