Τρία περιστατικά με ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ!

 Τρία περιστατικά 
με ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ 
ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Πολλά μικρά παιδιά ευσεβών οικογενειών, επειδή είναι αγνά και αθώα στη ψυχή, αξιώνονται να δουν αγγέλους και αγίους. 

Ενδεικτικά είναι και τα παρακάτω περιστατικά που συνέβησαν σε ελληνικές σύγχρονες χριστιανικές οικογένειες.
 

 1. Τα αγγελάκια της Μιχαέλλας

Ένα συνηθισμένο βράδυ, μια μαμά έκανε την μικρή σύντομη προσευχούλα της μαζί με το μικρό τρίχρονο κοριτσάκι της, που το έλεγαν Μιχαέλλα. Έπειτα το έβαλε δίπλα της για ύπνο. Η μαμά τότε, πιάνοντας το κομποσχοίνι της, συνέχισε  να προσεύχεται αθόρυβα από μέσα της, μέχρι να κοιμηθεί η μικρούλα. 

Μετά όμως από δέκα λεπτά, αντί να κοιμηθεί το παιδί, ξαφνικά, άρχισε να χαμογελάει, να δείχνει τριγύρω της με το δάχτυλο και να λέει:

- Μαμά, μαμά, δες... Πολλά αγγελάκια, πετάνε... γελάνε...

- Που, παιδί μου;

- Να, εκεί... κι εκεί... κι εκεί... και έδειχνε σε συγκεκριμένα σημεία του δωματίου, που δεν υπήρχε τίποτα οπτικά, παρά μόνο ο άσπρος τοίχος του σπιτιού.

Η μητέρα, συγκινήθηκε τότε, και κατάλαβε έμπρακτα πως, όποτε θα προσεύχεται για το παιδί της, ο Θεός θα στέλνει αγγέλους να το περιτριγυρίζουν!

2. Η "γιαγιά" αγία Άννα!

Η αντίδραση ενός μικρού δίχρονου κοριτσιού ήταν αξιοπρόσεκτη.  Κάθε φορά,  που βρισκόταν μέσα σε αμάξι και περνούσε έξω από ένα συγκεκριμένο εξωκλήσι της Αγίας Άννας, το οποίο δεν φαινόταν και πολύ καλά από τον δρόμο, καθώς βρίσκεται σε ύψωμα και μπροστά υπάρχουν δέντρα, συνέβαινε το εξής. 
Η μικρούλα  γυρνούσε το βλέμμα της έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου και κοιτώντας σε ένα συγκεκριμένο σημείο, άρχιζε να χαιρετάει έντονα...

- Ποιον χαιρετάς αγάπη μου; Την ρωτούσαν.

- Γιαγιά... Γιαγιά... απαντούσε μόνο, καθώς δεν ήξερε πολλές λεξούλες. 

- Σε χαιρετούσε κι αυτή παιδί μου;

- Ναι... ναι... χαιετάει... γελάει... καλή γιαγιά...

Το κοριτσάκι αυτό δεν ήξερε για την Αγία Άννα, ότι είναι γιαγιά του Χριστού μας, ούτε είχε πάει ακόμα σε αυτό το εκκλησάκι.  Και έβλεπε έξω από αυτό μια γιαγιά, σε ένα σημείο που δεν υπήρχε άνθρωπος...

Το περιστατικό αυτό έγινε πολλές φορές και το επιβεβαίωσε η μαμά, η γιαγιά του και η νονά του, που έτυχε να είναι σε διαφορετικές, ξεχωριστές στιγμές μαζί με το παιδί!

Συνέβαινε επί ένα χρόνο... Σε εκείνο μόνο το σημείο, έξω από το εκκλησάκι της Αγίας Άννας, ενώ το αμάξι ήταν σε κίνηση, χωρίς κανείς να μιλήσει ή να κάνει κάτι, το παιδί γυρνούσε και χαιρετούσε έξω από το παράθυρο μια "καλή γιαγιά", όπως την αποκαλούσε τότε...

Τυχαίο άραγε; Δεν νομίζω... Η αγία Άννα ήταν εκεί, και έκανε εμφανή την παρουσία της με αυτό τον τρόπο. Τα αθώα μάτια του μικρού παιδιού την έβλεπαν κάθε φορά. Την ευχή της να έχουμε! 

 (αληθινά περιστατικά από μαρτυρίες φίλων)

* * *

3. Η μικρή Αγγελίνα και τα... αγγελουδάκια!  

Διήγηση του π. Ιγνάτιου Καζάκου:

 
Είχα πάει επίσκεψη σε ένα σπίτι πνευματικών μου παιδιών, που έχουν τρία παιδάκια. Μου έλεγαν λοιπόν ότι η Αγγελίνα, που είναι τεσσάρων ετών, ξύπνησε την προηγούμενη εβδομάδα μέσα στη νύχτα, κατά τις δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα και φώναζε: 

 "...παιδάκια πολλά, παιδάκια....!"

 Αφού τους σήκωσε όλους με τις φωνές της, οι γονείς της την ρώτησαν:
"Ποιά παιδάκια Αγγελίνα;Τα είδες στον ύπνο σου;...."
Οχι, έλεγε η μικρή,...να τα, πάνω κει! Δείχνοντας ψηλά στο ταβάνι!
Οι γονείς ρώτησαν και πάλι:
-Που είναι τα παιδάκια; Εμείς δεν βλέπουμε τίποτε.
-Είναι! ...είπε η Αγγελίνα. Εκεί ...κι εκεί, και εκεί πάνω!
Δεν φοράνε ρούχα, και πίσω στη πλάτη τους, έχουν...σαν κι αυτά, που έχουν τα περιστέρια που έχει ο πατέρας Ιγνάτιος στο μοναστήρι!
(Εχω στη μονή τριάντα λευκά περιστέρια).

-Ποιά έχουν τα περιστέρια; τι έχουν; ρώτησε η μητέρα.
Να, έκανε με τα χέρια της η μικρή, αυτά που έχουν να πετάνε ψηλά! (Εννοούσε τις φτερούγες ...δεν ξέρει ακόμα τη λέξη ίσως σωστά, και τους εξηγούσε με τα χεράκια της την κίνηση που κάνουν τα πουλιά για να πετάξουν).

-Πόσα είναι Αγγελίνα; πόσα βλέπεις;
Αρχιζε η μικρή και μέτραγε.
-Ενα, δύο, τέσσερα, πέντε, οκτώ, ...δέκα!
Μόνον αυτούς τους αριθμούς γνωρίζει μέχρι τώρα.

-Και τι κάνουν όλα αυτά τα παιδάκια Αγγελίνα;
-Ηλθε στο παράθυρο και κοίταζε μέσα ένας ..."κακός"! Με τα χέρια του έσπασε το τζάμι και γέμισε γυαλιά το σπίτι. Εγώ τον είδα! Ομως αμέσως έφτασαν όλα αυτά τα παιδάκια και το ένα από αυτά ...του έριξε φωτιά και τον έκαψε! Ακόμα τα παιδάκια είναι εδώ και δεν φεύγουν και μου χαμογελάνε. Πετάνε παντού εδώ μέσα! Είναι πολλά!

Τελικά η μικρή Αγγελίνα για αρκετή ώρα έβλεπε αυτά τα αγγελάκια να είναι παντού μέσα στο σπίτι. Δεν ήξερε τι ήταν και γιατί, όμως από την περιγραφή καταλάβαμε ότι αγγελουδάκια εννοούσε. Εχουν περάσει επτά - οκτώ ημέρες και ακόμα τα θυμάται. Ηλθε στο μοναστήρι η Αγγελίνα και όποιος ήταν εδώ του εξηγούσε για τα παιδάκια... "χωρίς τα ρούχα τους", να έχουν φτερά στη πλάτη τους... σαν τα περιστέρια, και για τον ...κακό άνθρωπο που τον έκαψαν!

Μάλιστα! Αυτή είναι η γνησιότητα και η καθαρότητα των μικρών παιδιών, που δεν έχουμε εμείς οι μεγάλοι. 

Εκείνα βλέπουν! 

Δεν έχουν ακόμα λερωθεί από τα λάθη και τα πάθη. 

Οπότε, ...κι εμείς βλέπουμε, μέσα από τα μάτια των μωρών παιδιών!
Βλέπουμε ότι υπάρχουν γύρω μας τόσα πολλά που εμείς τυφλωμένοι από την αμαρτία και την ολιγοπιστία ...δεν τα βλέπουμε ουσιαστικά!

"Θεέ μου, δώσε μας μάτια καθαρά και αγνά όπως των μικρών παιδιών, για να μπορούμε να βλέπουμε γύρω μας τη χάρη Σου!"