Από σήμερα προσεύχεται για μένα ένας τοξικομανής...

Από σήμερα προσεύχεται για μένα ένας τοξικομανής... 

 

Περπατούσα στην παραλία της Θεσσαλονίκης απόγευμα προς βράδυ, όταν ένας τοξικομανής με πλησίασε. Δεν μου ζήτησε λεφτά, αλλά με ρώτησε αν μπορούσα να του αγοράσω μια ρόκα (καλαμπόκι) που έψηνε κάποιος πιο κάτω σε ένα μικρό πάγκο που είχε στήσει. Τον ρώτησα αν ήθελε και κάτι άλλο. Μου είπε ότι ήθελε να πάω να του την αγοράσω εγώ επειδή χρωστούσε στον καλαμποκά και ίσως να μην του έδινε! Πήγα και αφού του την έφερα, με ρώτησε αν μπορώ να κάτσω λίγο μαζί του η αν ντρέπομαι! Του απάντησα οτι θα ντραπώ, αν δεν κάτσω.

Τότε, μου είπε το εξής εκπληκτικό!

 
«Φίλε, μακριά από τον Χριστό έτσι καταντάς! Όμως προσπαθώ εδώ και καιρό να κόψω τα ναρκωτικά για να μην Τον στεναχωρώ! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλα επειδή μάλλον δε θα ζήσω πολύ, θέλω όταν θα πάω μπροστά Του να έχω να του δείξω τον αγώνα μου μήπως και με λυπηθεί!»

 
Ήμασταν κάπου κοντά στο ύψος του Ι. Ναου Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Μου λέει:«Πάω κάθε πρωί απέναντι και με κοιτούν όλοι καλά καλά επειδή νομίζουν οτι θέλω λεφτά. Όμως εγώ πηγαίνω μπροστά στην εικόνα για να ζητήσω βοήθεια να κόψω τα ναρκωτικά. Δεν ανάβω κερί επειδή δεν έχω λεφτά να πάρω! (ΦΙΛΟΤΙΜΟ)
Και κάθε βράδυ πάλι πηγαίνω και λέω..: "Δεν τα κατάφερα συγγνώμη". Ή λέω..: "Σήμερα κάπως το πάλεψα, ευχαριστώ!"

Έζησα στα λόγια αυτού του ανθρώπου στιγμές απο τα συναξάρια!
Του έδωσα κάτι λεφτά και του είπα απο αύριο να πηγαίνει στην εκκλησία και να παίρνει κερί αλλά να προσεύχεται και για τη δικιά μου ψυχή. Με διαβεβαίωσε ότι τα λεφτά δεν θα τα χαλάσει και ότι θα τα δώσει όλα μαζεμένα εκεί για να μην μπαίνει στον πειρασμό και τα ξοδέψει, και κάθε μέρα θα παίρνει 2 κεριά.
Του λέω "με λένε Νίκο". Μου είπε οτι δεν είναι δύσκολο να με θυμάται αφού κανείς δεν κάθεται μαζί του και έτσι δεν έχει φίλους και γνωστούς.
Δεν ρώτησα πολλά γι αυτόν. Δεν ήθελα να νιώσει οτι παραβιάζω την παράξενη ζωή του με την αδιακρισία μου.
Την ώρα που έφευγα, μου είπε ότι χάρηκε που έκατσα μαζί του και ότι του έκανε καλό η παρέα.
 

Τώρα εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο καταλαβαίνετε καλά ποιος από τους δύο ωφελήθηκε!
 

Πριν τη συνάντηση μου με αυτόν τον άνθρωπο, είχα σκέψεις οτι όλη μου η ζωή είναι ένα ζόρι και ότι όλο δυσκολίες αντιμετωπίζω.
Πάνω που πήγαινε να με πάρει απο κάτω, ήρθε στο δρόμο μου αυτή η ψυχή.
Πώς μετά να μην πω οτι ο Θεός μας αγαπάει; Πώς;
Πολύ μας αγαπάει...
Εν τω μεταξύ μάλλον από σήμερα και για λίγες τουλάχιστον μέρες, ένας τοξικομανής προσεύχεται και για μένα!
Να δείτε που οι άνθρωποι του περιθωρίου και οι ''τελειωμένοι'' θα μας σπρώξουν στον Παράδεισο!
Κύριος φωτισμός μου!

 
Ευχαριστώ για όλα, παράξενε φίλε.
Νίκος Β.

 

Μία μαρτυρία από το Facebook του Dimitris Aiva