ΝΥΜΦΙΕ ΜΟΥ,
Ψάχνω λόγια να Σου πω, μα δεν βρίσκω…
Ψάχνω λόγια να Σου πω, μα δεν βρίσκω…
Αλήθεια, τι λόγια γλυκά μπορεί να βρει κανείς για να απαλύνει τον πόνο του Νυμφίου;
Μια ψυχή που Τον έχει αγαπήσει βαθιά, κοιτώντας Τον, δυσκολεύεται να πει λόγια, δυσκολεύεται να ψάλλει ετούτες τις ώρες ακόμα και τους ύμνους που η Εκκλησία μας από αγάπη όρισε να ψάλλονται…
Αγαπημένε μου, πονάς τόσο…
Δάκρυα χύνω στις πληγές σου σιωπηλά…
Νιώθω τον πόνο Σου Βασιλιά μου…
Εσύ ο Αθώος, υποφέρεις…
Συγχώρεσε μας που σε πληγώνουμε...
Εσύ μόνο αγάπη αξίζεις!
Συγχώρεσε μας που σε εγκαταλείψαμε Μόνο Σου…
Μια ψυχή που Τον έχει αγαπήσει βαθιά, κοιτώντας Τον, δυσκολεύεται να πει λόγια, δυσκολεύεται να ψάλλει ετούτες τις ώρες ακόμα και τους ύμνους που η Εκκλησία μας από αγάπη όρισε να ψάλλονται…
Αγαπημένε μου, πονάς τόσο…
Δάκρυα χύνω στις πληγές σου σιωπηλά…
Νιώθω τον πόνο Σου Βασιλιά μου…
Εσύ ο Αθώος, υποφέρεις…
Συγχώρεσε μας που σε πληγώνουμε...
Εσύ μόνο αγάπη αξίζεις!
Συγχώρεσε μας που σε εγκαταλείψαμε Μόνο Σου…
Εσύ κατέβηκες από τον Ουρανό από αγάπη…
Εσύ μακάριζες τους ταπεινούς…
Εσύ μας μίλησες για την αγάπη του Ουράνιου Πατέρα μας….
Εσύ μας έδωσες Ελπίδα για την αιώνια ζωή…
Εσύ μας έδειξες τον δρόμο για το Ουράνιο Βασίλειό Σου, και μας είπες πως για να μπούμε σ’ αυτό πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά…
Είσαι τόσο καλός…
ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ, ΝΥΜΦΙΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ…
Τα χεράκια Σου, αυτά που μόνο ευεργεσίες και ευλογίες πάντα μας έδιναν, δεμένα τα βλέπω σήμερα…
Τι νόμιζαν αυτοί που σου τα έδεσαν τόσο σφιχτά;
Νόμιζαν πως θα μπορέσουν κάποτε να Σε σταματήσουν να ευεργετείς τα παιδιά Σου;
Ααααχ, γλυκέ μου αθώε έρωτα… Μωρό της καρδιάς μου… Θησαυρέ μου…
Έτσι δεν σε αποκαλούσε και η γλυκιά σου μανούλα;
Πονάς Βασιλιά μου; Κι εγώ πονώ με τον πόνο Σου…
Σιωπάς μονάκριβέ μου; Κι εγώ σιωπώ, και κλαίω για την αχαριστία μας…
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ!