Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
Tην Κυριακή της Τυρινής, το απόγευμα, πάμε στην Εκκλησία, στον Κατανυκτικό Εσπερινό της Συγγνώμης, με τον οποίο και εισερχόμαστε στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, γνωστής και ως διαδρομής των αρετών, άσκησης και θεραπείας με αποκορύφωμα το πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου.
Στο τέλος της ακολουθίας ασπαζόμαστε τις Άγιες Εικόνες και συγχωράμε ο ένας τον άλλον, δηλαδή τι κάνουμε;
Συν-Χωράμε μαζί με τον Θεό και μαζί και τους συνανθρώπους μας.
Με την συγχώρεση δεν παίρνουμε μια απλή τυπική άφεση αμαρτιών – που είναι μια νομική αντίληψη σωτηρίας.
Η συγχώρηση είναι Αναστάσιμη αρετή που μας ανατρέπει την πτωτική μας κατάσταση και μας μετατρέπει σε μετόχους και κοινωνούς της Θείας Χάριτος. Ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό και εκεί κάνουμε χώρο για τον συνάνθρωπο, με σχέση αλληλοπεριχώρησης όπως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.
Η συγγνώμη αρχίζει τη στιγμή που αποφασίζουμε να δεχόμαστε τους αδελφούς μας, χωρίς να περιμένουμε να αλλάξουν, να τους δεχόμαστε όπως είναι, ως πρόσωπα και εικόνες του Θεού, να κάνουμε ελαφρότερο το φορτίο τους, ώστε κάποτε η αλλαγή τους να καταστεί εφικτή.
Η συγγνώμη αρχίζει τη στιγμή που αποφασίζουμε να δεχόμαστε τους αδελφούς μας, χωρίς να περιμένουμε να αλλάξουν, να τους δεχόμαστε όπως είναι, ως πρόσωπα και εικόνες του Θεού, να κάνουμε ελαφρότερο το φορτίο τους, ώστε κάποτε η αλλαγή τους να καταστεί εφικτή.
Η προϋπόθεση πάντως της συγνώμης βρίσκεται μέσα μας: Με οδηγό το Πάθος του Κυρίου ας τηρήσουμε το «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» όπου είναι η προθυμία μας να αναλάβουμε αυτόν τον σταυρό, αυτό το φορτίο, ώστε οι άλλοι να θεραπευθούν ή τουλάχιστον να προστατευθούν έναντι του κακού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, δεν χρειάζεται παρά μία στιγμή κατανόησης, συντριβής, αποφασιστικότητας και καλής θέλησης. Διότι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας είναι η αρχή της δυνάμεως. Μια αρχή που θα αναπροσαρμόσει τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο και κατ’ επέκταση με τον σωτήρα Χριστό.
Ο σοφός λαός μας λέει ότι δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις, γι’ αυτό και η συγχώρηση δεν είναι απλά μια εξωτερική εκδήλωση, ή πράξη στείρου ηθικισμού αλλά μια κατάκτηση και μεταβολή εκ της καρδιάς μας, και η εξωτερική έκφραση είναι το αποτέλεσμα αυτής.
Όπως, όταν ο αγαπών θυσιάζεται απροϋπόθετα για τον αγαπημένο Χριστό, δια μέσω του συνανθρώπου, και αυτό το βλέπουμε στους βίους των Αγίων, όπως στον πρωτομάρτυρα Στέφανο που συγχώρησε εκείνους που τον λιθοβολούσαν τη στιγμή του μαρτυρίου. Στον Άγιο Χαράλαμπο που ευλογούσε τους δήμιους που τον έδερναν σε ηλικία 113 ετών. Ακόμα στον βίο του Αγίου Διονυσίου που συγχώρεσε και προστάτευσε τον φονιά του αδερφού του σε μια Χριστοειδή εσωτερική υπέρβαση.
Ο σοφός λαός μας λέει ότι δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις, γι’ αυτό και η συγχώρηση δεν είναι απλά μια εξωτερική εκδήλωση, ή πράξη στείρου ηθικισμού αλλά μια κατάκτηση και μεταβολή εκ της καρδιάς μας, και η εξωτερική έκφραση είναι το αποτέλεσμα αυτής.
Όπως, όταν ο αγαπών θυσιάζεται απροϋπόθετα για τον αγαπημένο Χριστό, δια μέσω του συνανθρώπου, και αυτό το βλέπουμε στους βίους των Αγίων, όπως στον πρωτομάρτυρα Στέφανο που συγχώρησε εκείνους που τον λιθοβολούσαν τη στιγμή του μαρτυρίου. Στον Άγιο Χαράλαμπο που ευλογούσε τους δήμιους που τον έδερναν σε ηλικία 113 ετών. Ακόμα στον βίο του Αγίου Διονυσίου που συγχώρεσε και προστάτευσε τον φονιά του αδερφού του σε μια Χριστοειδή εσωτερική υπέρβαση.
Έτσι οδηγούμαστε στην καταλλαγή και της συμφιλιώσεως μας με τους άλλους και με τον Θεό όταν απαγγέλλουμε στους στίχους της Κυριακής Προσευχής στο «Πάτερ ημων», «και άφες ημιν τα οφειλήματα ημων». Όλοι μαζί αγαπητοί μου το ζητάμε συνεχώς και μέσα στην Θεία Λειτουργία όταν ακούμε στα Πληρωτικά «Συγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημελλημάτων ημών παρα του Κυριου αιτησώμεθα». Με αποκορύφωμα εκείνα τα φοβερά λόγια του Χριστού επάνω στον Σταυρό «Πάτερ αφες αυτοις ου γαρ οιδασι τι ποιούσι».
Βλέπουμε ότι η συγχώρηση προηγείται του μαρτυρίου ως πράξη εξαγνισμού, είναι το συστατικό της παναγάπης που «ου λογίζεται το κακό» αλλά το αγκαλιάζει, το ανασταίνει και το μετουσιώνει σε αγαθό μέσω της συγγνώμης.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
Μία τόσο μικρή λέξη αλλά με τέτοια δύναμη! Θεραπεύει τη σκληροκαρδία, την σφυροκοπά ώστε να καλλιεργηθούν στα θεμέλια της οι καρποί των αρετών.
ΠΕΡΙΕΡΓΟ! Ο καθένας θα σκέφτεται "μα είναι εύκολο κάτι τέτοιο; Πως μπορείς να δώσεις αγάπη στην κακία, στον φόνο, στο μαρτύριο, στον εχθρό;" Και όμως η απάντηση βρίσκεται στα λόγια ελπίδας και σωτηρίας του Θεανθρώπου Χριστού «Χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
ΠΕΡΙΕΡΓΟ! Ο καθένας θα σκέφτεται "μα είναι εύκολο κάτι τέτοιο; Πως μπορείς να δώσεις αγάπη στην κακία, στον φόνο, στο μαρτύριο, στον εχθρό;" Και όμως η απάντηση βρίσκεται στα λόγια ελπίδας και σωτηρίας του Θεανθρώπου Χριστού «Χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
Μέσα από τα μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας και τον αγώνα μας θα λάβουμε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, ώστε να ανοίξουμε τις πύλες της καρδιάς μας και να χωρέσουμε με αγάπη θυσίας τον συνάνθρωπο μας!