"ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ".
Εάν το αλάτι όμως διαφθαρεί, με τι τρόπο θα αποκτήσει πάλι την αλμύρα του; Δεν χρησιμεύει πλέον σε τίποτε, παρά να ριχτεί έξω, και να καταπατιέται από τους ανθρώπους. (Ματθ. 5,13)
Αυτά τα λόγια είπε ο Ιησούς κοιτώντας τους μαθητές Του…
Άραγε σήμερα, ποιοι είναι οι πλησιέστεροι μαθητές του Ιησού;
Μήπως δεν είναι «οι πνευματικοί πατέρες», «οι ιερείς», «οι ιεροκήρυκες», «οι ιεραπόστολοι», «οι μοναχοί», και γενικά όλοι όσοι φοράνε το ράσο της αφιέρωσης; Αυτούς δεν έχουμε για φάρους και οδηγούς μας, ωσότου να φτάσουμε στο λιμάνι της αγάπης του πολυαγαπημένου μας Θεού;
Ας μην ξεχνάμε αδελφοί μου, όμως, ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι, εκλεκτοί μεν, αλλά γεννημένοι στον ίδιο κόσμο που γεννηθήκαμε κι εμείς, ασθενείς και αδύναμοι, με τους ίδιους πειρασμούς και αδυναμίες…
Η διαφορά των υπόλοιπων ανθρώπων μαζί τους είναι πως οι «αφιερωμένοι» αγωνίζονται για χάρη του Ιησού να ξεφύγουν από τα δίκτυα του σατανά και επιδιώκουν νύχτα μέρα να βρίσκονται στην αγκαλιά του Πατέρα μας!
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ΠΑΝΤΑ και ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ τα καταφέρνουν...
Υπάρχουν αυτές οι αφιερωμένες ψυχές που έχουν αγαπήσει τόσο απέραντα τον Ιησού, ώστε έφτασαν στο σημείο να κάνουν και τρελές θυσίες αυταπάρνησης για χάρη Του! Όπως όλοι ξέρουμε τα γνωρίσματα του σφοδρού έρωτα κρύβουν παντού και το στοιχείο της υπερβολής και της τρέλας!
«Εμείς είμαστε μωροί (ανόητοι, τρελοί) για τον Χριστό…», (Προς Κορινθ. Α΄, 4, 10) είπε ο Απ. Παύλος.
Χάρη σ΄ αυτή την αγάπη τους στον Θεό άλλοι κατάφεραν να βοηθήσουν αμέτρητα αδέλφια τους εν Χριστώ να ξεφύγουν από δυστυχίες, και άλλοι με τις προσευχές τους έσωσαν όχι μόνο την δική τους ψυχή αλλά και αμέτρητες άλλες χαμένες ψυχούλες! Αυτοί σίγουρα ανήκουν ήδη στην κατηγορία των αγίων μαθητών του Ιησού!
Υπάρχουν όμως δυστυχώς και «αφιερωμένοι στο σχήμα» που στην πορεία της ζωής τους, πειράστηκαν τόσο από τον σατανά που, μη έχοντας οι ίδιοι γερά πνευματικά θεμέλια και στηρίγματα, λύγισαν, λιγοψύχησαν…
Αρκετοί είναι αυτοί που γονάτισαν, αλλά και πάλι, χάρη στα λόγια αγάπης και στις προσευχές κάποιων αγίων, πατέρων, μητέρων και αδελφών η αγάπη τους στο Θεό αναθερμάνθηκε και επέστρεψαν στον στρατό του Ιησού δριμύτεροι και με περισσότερη γνώση και εμπειρία στις μεθοδίες του διαβόλου.
Δεν είναι λίγοι, όμως, και αυτοί που παρέμειναν στο «σχήμα» αφιέρωσης, μα, δεν το τίμησαν με τις μετέπειτα πράξεις τους… Και άλλοι δυστυχώς, από απογοήτευση διαβολική, τα παράτησαν κιόλας γιατί ίσως δεν βρέθηκαν δυνατές μητρικές, πατρικές, αδελφικές προσευχές γι’ αυτούς, να τους επαναφέρουν έστω και στην δύση της ζωής τους.
Είναι αυτοί που στο πέρασμά τους, αντί να σώνουν κι άλλες ψυχές, χάνουν και την δική τους και δυστυχώς σκανδαλίζουν και τα υπόλοιπα αδύναμα εν Χριστώ αδέλφια τους, βυθίζοντάς τους σε χειρότερο σκοτάδι από αυτό που ζούσαν πριν.
Αλήθεια, αξίζουν την κατάκρισή μας όλοι αυτοί; Μα, κατακρίνοντάς τους, δικάζουμε και τον εαυτό μας μαζί. Εμείς τι κάναμε γι’ αυτούς;
Όλοι οι αφιερωμένοι όσο άξιοι ή ανάξιοι κι αν είναι, είπαν κάποια στιγμή μια προσευχή για τους συνανθρώπους τους…
Εμείς είπαμε ποτέ μια προσευχή για όλους αυτούς τους ιερείς να τους στηρίζει η χάρις του Θεού όρθιους στον αγώνα τους και να τους σκεπάζει από τα θανατηφόρα βέλη του σατανά;
Πόσοι από μας κάναμε έστω και μια μετάνοια γι’ αυτά τα αφιερωμένα παιδιά του Θεού;
Όσοι είστε μάνες ή πατεράδες, τους δώσατε κι εσείς ποτέ μια εγκάρδια μητρική ή πατρική ευχή; Θα μπορούσαν να ήταν τα δικά σας παιδιά σας!
Από σήμερα, αδελφοί μου, όσοι από μας είμαστε μάνες ή πατεράδες ή ακόμα και όσοι πιστεύουμε πως έχουμε μέσα μας μια καρδιά μητρική και στοργική, ας «υιοθετήσουμε» σιωπηλά και μυστικά κάποιες γνωστές ή και άγνωστες αφιερωμένες ψυχές που γνωρίζουμε πως έχουν ανάγκη προσευχητικής στήριξης και ας προσευχόμαστε γι΄ αυτές!
Ο Χριστός περιμένει τις δικές μας προσευχές για να εξαγοράσει χαμένες αγαπημένες δικές του ψυχές από τα χέρια του χαιρέκακου διαβόλου.
Προσευχή λοιπόν καλές μου Χριστιανές Μανούλες ψυχές και για όλα τα αφιερωμένα παιδιά του Θεού…
Γιατί «ΑΝ ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΤΟΥ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤHΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΞΑΝΑ;»