O Χριστός δεν έβαλε ποτέ ετικέτες στους ανθρώπους
Παρατηρούμε τα γεγονότα και βγάζουμε ένα περίπου δικό μας συμπέρασμα. Λέω «περίπου», γιατί ο νους μας δεν μπορεί αν δεν βάλει ετικέτα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του. Θέλει κάτι να πει. Θέλει να πει, ας πούμε: «Αυτό μου φαίνεται καλό». Μόνο όταν είσαι πολύ παιδί δεν λέει κάτι ο νους σου. Μόνο τότε δεν βγάζεις συμπέρασμα. Το παιδικό μυαλουδάκι είναι ανοιχτό σε όλα. Του αθώου παιδιού ο νους είναι χωρίς ετικέτες. Ώσπου να το μάθουμε εμείς να πει «αυτό είναι κακό, αυτό είναι καλό», για το μικρό παιδί όλα είναι ευκαιρίες, όλα είναι αγνά, αθώα και καλά. Γι' αυτό, άμα πάει ένας εγκληματίας σ' ένα παιδάκι και του πει «δώσ' μου αυτό» ή «άνοιξέ μου την πόρτα», το παιδί δεν ξέρει να πει «αυτός είναι κακός». Διότι το μυαλουδάκι του, ο νους του, είναι ανοιχτό. Δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Δεν τους έχει βάλει κάποια επιγραφή «αυτός είναι σωστός, του μιλάμε· αυτός είναι παλιάνθρωπος, του κλείνουμε τη πόρτα».