Επισκεφθείτε επίσης:

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

"ΚΡΥΦΟΚΟΙΤΑΖΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ..."

"ΚΡΥΦΟΚΟΙΤΑΖΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ..."

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.
Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.
Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. 
Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ Ο ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΘΕΟΣ!

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΚΟΙ,
ΟΠΩΣ Ο ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΘΕΟΣ!
Παρακαλώ ακόμα και τους πνευματικούς να είναι ευσπλαχνικοί στα πλάσματα του Θεού, όπως πολυεύσπλαχνος είναι και ο Θεός μας. Κάποιοι πνευματικοί αγνοούν, ότι πνευματικός είναι εκείνος, που έχει το Άγιο Πνεύμα. Όχι αυτός που του δόθηκε μια εξουσία, να διαχειρίζεται το έλεος του Θεού μέσα από την εξομολόγηση.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ είναι αυτός που έχει το Άγιο Πνεύμα. Και όποιος πάρει το Άγιο Πνεύμα είναι πολύ ευσπλαχνικός, γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν είναι τίποτε άλλο από την ευσπλαχνική καρδιά του Θεού, που εκφράζεται συνέχεια από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος μέχρι το τέλος του! Πάντα  θα υπάρχει η ευσπλαχνία του Θεού!

Ο πνευματικός, που νομίζει ότι είναι πνευματικός και διαχειρίζεται με σκληρότητα την ευσπλαχνία του Θεού, πρέπει να προσέξει πολύ μην προσβάλει τον Θεό και μην βλασφημήσει τον Θεό και μην εναντιωθεί ενάντια στον Θεό από τις λαθεμένες του κινήσεις. Γιατί η ώρα που πηγαίνει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί, να πει τα λάθη του και να ζητήσει την άκρα ευσπλαχνία του Θεού, εκείνη την στιγμή του δίνεται η δυνατότητα, ή να πάρει την ψυχή μέσα από την κόλαση και την ταραχή και να την βάλει στην αγκαλιά του Θεού, ή να συνεργήσει ώστε αυτή η ψυχή να φύγει ακόμα πιο μακριά από τον Θεό, γιατί θα ενεργήσει άσπλαχνα. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή από τους πνευματικούς ιερείς.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗ (Μεγ. Βασιλείου)

ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗ

Δυο πράγματα κι εσύ ν' αποφεύγεις: Να μη θεωρείς τον εαυτό σου άξιο για επαίνους και να μη νομίζεις κανέναν κατώτερό σου. Με τον τρόπο αυτό ποτέ δεν θ' ανάψει μέσα σου θυμός για τις προσβολές που σου γίνονται.

Το θυμό σου να τον στρέφεις εναντίον του ανθρωποκτόνου διαβόλου, που είναι ο πατέρας του ψεύδους και ο πρόξενος κάθε αμαρτίας. Να είσαι όμως σπλαχνικός με τον αδελφό σου, γιατί αν συνεχίσει ν' αμαρτάνει, θα παραδοθεί στο αιώνιο πυρ μαζί με το διάβολο. 

Όπως διαφέρουν οι λέξεις θυμός και οργή, έτσι διαφέρουν και οι σημασίες τους.
Θυμός είναι μια έντονη έξαψη κι ένα ξέσπασμα του πάθους. Ενώ οργή είναι μια μόνιμη λύπη και μια διαρκής τάση για εκδίκηση, σαν να φλέγεται η ψυχή από τον πόθο ν' ανταποδώσει το κακό. Οι άνθρωποι αμαρτάνουν και με τις δυο καταστάσεις. Άλλοτε ορμούν απερίσκεπτα να χτυπήσουν όσους τους προκάλεσαν και άλλοτε καιροφυλακτούν δόλια να εκδικηθούν όσους τους λύπησαν.
Εμείς και τα δυο πρέπει να τ' αποφεύγουμε .

Ας συμμορφωθούμε, λοιπόν, με την εντολή του αποστόλου Παύλου, «Διώξτε μακριά σας κάθε πικρία, θυμό, οργή, κραυγή, βλασφημία, καθώς και κάθε άλλη κακότητα» (Εφ. 4,31), και ας περιμένουμε την εκπλήρωση της υποσχέσεως που έδωσε ο Κύριος στους πράους: «Μακάριοι είναι οι πραείς, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας» (Ματθ.5,5).

 (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας)

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΠΟΣΟ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟ!!! ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!

ΠΟΣΟ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟ!!!
ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!




Μοναχοί του Αγίου Όρους έβαλαν μία εικόνα της Παναγίας μέσα σε ένα μελίσσι, και σε λίγες ημέρες είδα το Θαύμα!
Ολόκληρη η κτίση σέβεται το πρόσωπο του Χριστού και της Θεοτόκου!Το γεγονός αυτό συνέβη στην Ι.Μ.Εσφιγμένου.



Επίσης, στην περιοχή του Καπανδριτίου κοντά στην Αθήνα, συμβαίνει ένα εκπληκτικό γεγονός... 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ!



ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ!
-παρμένο από τη Ρωσία-
Ουστγιούζινα Κλαύδιγια Νικίτισνα,. ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 



Ήμουν άθεη και έβριζα πολύ και φοβερά το Θεό. Ζούσα μέσα στη ντροπή και την πορνεία και ήμουν νεκρή στη γη. Όμως ο ελεήμων Θεός δεν άφησε να χαθώ, αλλά με οδήγησε στη μετάνοια.


Στα 1961 αρρώστησα από καρκίνο και ήμουν άρρωστη τρία χρόνια. Δεν έμενα ξαπλωμένη, παρά εργαζόμουνα και έκανα θεραπεία σε γιατρούς, ελπίζοντας να βρω θεραπεία. Τους τελευταίους έξη μήνες είχα τελείως αδυνατίσει, τόσο που ούτε νερό δεν μπορούσα να πιω. Μόλις το έπινα, αμέσως το έκανα εμετό. Τότε με πήγαν στο νοσοκομείο και επειδή ήμουν πολύ ενεργητική κάλεσαν ένα καθηγητή από τη Μόσχα και αποφάσισαν να με χειρουργήσουν.


Μόλις μου άνοιξαν την κοιλιά, αμέσως πέθανα. Η ψυχή μου βγήκε από το σώμα και στέκονταν ανάμεσα σε δύο γιατρούς και εγώ με μεγάλο φόβο και τρόμο κοίταζα την αρρώστια μου. Ολόκληρο το στομάχι μου και τα έντερα μου ήταν προσβεβλημένα από καρκίνο. Στεκόμουνα και σκεπτόμουνα γιατί είμαστε δύο; Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει ψυχή. Οι κομμουνιστές μας φούσκωναν και μας δίδασκαν ότι η ψυχή και ο Θεός δεν υπάρχουν, ότι αυτό είναι μόνο επινόηση των παπάδων για να ξεγελάσουν το λαό και να τον κρατούν σε φόβο για κάτι που δεν υπάρχει. 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Βίος Αγίας Χριστίνας της Μεγαλομάρτυρος (24 Ιουλίου)


Βίος Αγίας Χριστίνας της Μεγαλομάρτυρος 
(εορτάζει στις 24 Ιουλίου)

Η Αγία Χριστίνα έζησε στους χρόνους του βασιλέως Σεβήρου, περί το έτος 200 μ..Χ. στη Τύρο, πόλη της Συρίας. Οι γονείς της ήταν πλούσιοι στο χρήμα, πάμπτωχοι όμως στην ψυχή, γιατί ήταν ειδωλολάτρες. Ο πατέρας της ήταν στρατηλάτης. Βλέποντας όμως την υπέροχη ομορφιά της κόρης του και φοβούμενος τους κακούς ανθρώπους έκτισε ένα υψηλό πύργο όπως συνήθιζαν τότε. Μέσα σ’ αυτόν έκλεισε τη Χριστίνα με πολλές υπηρέτριες για να την υπηρετούν και αρκετά ειδωλολατρικά, είδωλα χρυσά και αργυρά, για να προσεύχεται σ’ αυτά. Επίσης εκεί της είχε και όλα όσα χρειαζότανε για να μη βγαίνει καθόλου έξω και την βλέπουν άνθρωποι. Αυτά της έκανε ο κατά σάρκα πατέρας της, Ουρβανός ονόματι.
Ο Χριστός όμως την φώτισε με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και την οδήγησε στη Θεογνωσία. Ήταν πολύ συνετή. Βλέποντας την ομορφιά του ουρανού και της γης και της θάλασσας και όλα τα δημιουργήματα του Θεού συλλογιζόταν, ποιος άραγε να τα έκανε όλα αυτά. Ποθούσε να μάθει τον ποιητή και κυβερνήτη της Δημιουργίας. Και ο καλός Θεός σαν Πανάγαθος και γνωρίζοντας την καλή της προαίρεση, της έστειλε άνθρωπο και την δίδαξε όλα, όσα λαχταρούσε να μάθει. Αφού λοιπόν φωτίσθηκε, η μακαρία, σεβότανε τον αληθινό Θεό και αφιερωνόταν σε προσευχές και νηστείες.

ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΤΑΝ ΕΞΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ;


ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΤΑΝ ΕΞΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ;
 
 
Μια μέρα, ένας γέροντας έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

- Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;


- Γιατί χάνουν την ηρεμία τους, απάντησε ο ένας.

- Ναι αλλά γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους; ξαναρωτά ο γέροντας.

- Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος, είπε ένας άλλος.

Και ο σοφός γέροντας επανήλθε στην ερώτηση:

- Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμιά δεν ικανοποίησε τον γέροντα...

- Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;

Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση.
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ (π. Δημ. Γκαγκαστάθης)

 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης σε κάθε νεαρό ζευγάρι τους έλεγε:

«Μάθετε από την αρχή της γνωριμίας σας και μάλιστα του γάμου, από την πρώτη νύκτα του γάμου σας, να κάνετε μαζί την πρώτη προσευχή, το πρώτο απόδειπνο. Και αφού τελειώσει το απόδειπνο -όπως γίνεται στα μοναστήρια- να κάνετε μια μετάνοια ο ένας στον άλλον και να ζητήσετε συγγνώμη».
 
Τον ρώτησα λοιπόν -τότε που μας το είπε ο Γέροντας αυτό:

«Κι αν δεν έχουμε καμία διαφωνία, γέροντα, γιατί να το κάνουμε αυτό;»

Λέει: «Να το κάνετε υποχρεωτικά, γιατί έτσι θα μάθετε να ζητάτε ο ένας από τον άλλο συγγνώμη
»

Η ΟΠΤΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΙΚΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΠΙΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Η ΟΠΤΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΙΚΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΠΙΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
 
Οπτασία του μοναχού Ιωάσαφ Γέροντος των Ιωσαφαίων εν Καρυαίς Αγίου Όρους


        Κατά το έτος 1854 ο μοναχός Ιωάσαφ, ευρισκόμενος αρκετά χρόνια στο Άγιο Όρος, μετέβη στο κονάκιο της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος στις Καρυές για την αγρυπνία του Αγίου Γεωργίου. 
       Καθισμένος στα ψαλτήρια του όρθρου στο στασίδι του, συλλογιζόταν την φιλανθρωπία του Θεού προκειμένου με την ενανθρώπηση, την σταύρωση και την ανάστασή Του να ανεβάσει τον άνθρωπο στον ουρανό. 
      Του ήλθε κατάνυξις και θείος πόθος να λέγει την νοερά προσευχή ακατάπαυστα. Τότε ενόμισε ότι βγήκε έξω από την εκκλησία και βρέθηκε η ψυχή του, χωρισμένη από το σώμα του, σε μια όμορφη και απέραντη πεδιάδα. Στο βάθος αυτής είδε ένα άπειρο πλήθος λαμπροστολισμένων νέων, που έλαμπαν σαν τον ήλιο και εβάδιζαν ρυθμικά, αργά και σεμνά. Απορούσε ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί και σε ποιόν ανήκει αυτό το πανέμορφο περιβόλι. Προσπέρασε αυτό το πλήθος και κατόπιν βλέπει μια άλλη αναρίθμητη στρατιά νέων που φορούσαν στρατιωτικές στολές και ήταν όλοι ανδρειωμένοι και λαμπροί στην όψη. Στάθηκε λοιπόν και απελάμβανε την χάρη και δόξα τους. 
 
Ένας απ' αυτούς είπε: 
 
         - Αυτός ο αδελφός μας θέλει να πάει στον Βασιλέα και πρέπει κάποιος από εμάς να τον οδηγήσει. 
 

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ!




ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ!

Ένας γέροντας μιλούσε σε κάτι νεαρά παιδιά…
Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό, και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση "είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο". Αντί αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, ρώτησε:

«Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;"


Οι απαντήσεις που ακούστηκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.

Εκείνος όμως απάντησε:

«Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία... Εξαρτάται από το πόσο διάστημα το κρατάω.
Εάν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι ένα πρόβλημα.
Εάν το κρατήσω για μια ώρα, θα έχω έναν πόνο στον βραχίονά μου.
Αν το κρατήσω για μία μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα αρχίσει να παραλύει.
Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του γυαλιού δεν αλλάζει, αλλά όσο πιο πολύ το κρατάω, τόσο πιο βαρύ γίνεται.»

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΚΕΡΙΟΥ

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΚΕΡΙΟΥ

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μικρό κεράκι που βρισκόταν σε ένα δωμάτιο μαζί με πολλά άλλα κεριά. Τα περισσότερα απ' αυτά όμως ήταν πολύ μεγαλύτερα και πολύ ομορφότερα από αυτό. Μάλιστα, μερικά ήταν δεμένα με κορδέλλες πολύχρωμες και τραβούσαν την προσοχή όλων. Δεν ήξερε τον λόγο που βρισκόταν εκεί, και τα άλλα μεγάλα κεριά το έκαναν να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο.

Όταν έπεσε ο ήλιος και σκοτείνιασε το δωμάτιο, είδε έναν άνθρωπο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο... Έρχονταν προς το μέρος του κρατώντας ένα αναμμένο σπίρτο. Κατάλαβε τότε οτι θα του έβαζε φωτιά.

- Μη!!! φώναξε, σε παρακαλώ μη!

Όμως επειδή ήξερε οτι δεν μπορούσε να ακουστεί, ετοιμάστηκε να υποφέρει τον πόνο, που ήταν σίγουρο οτι θα ακολουθούσε.

Μα, τότε, προς μεγάλη του έκπληξη, το δωμάτιο γέμισε με φως! Αναρωτήθηκε από που έρχεται το φως, αφού ο άνδρας είχε σβήσει το σπίρτο. Κατάλαβε ότι προερχόταν από τον εαυτό του!

Ύστερα ο άνδρας πήρε αυτό το μικρό κεράκι και άναψε κι όλα τα άλλα κεριά τριγύρω. Και τότε όλα τα κεριά έδιναν το ίδιο φως με εκείνο!

Καθώς περνούσαν οι ώρες, το κερί άρχισε να λιώνει. Κατάλαβε ότι σύντομα θα πέθαινε. Με την παρατήρηση αυτή, ανακάλυψε και τον λόγο που είχε δημιουργηθεί.

- Ίσως ο λόγος που βρίσκομαι στη Γη, είναι για να δίνω φως μέχρι να πεθάνω, ψιθύρισε.

Κι αυτό έκανε...


ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ...
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ Η ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ ΜΙΚΡΟΙ Η ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΦΩΣ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ... ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Το Θαύμα της Αγίας Μαρίνας στις Η.Π.Α.

 


Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τους Αγίους Του. Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της το 2004 για την εξεύρεση δότη, προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα, που έπασχε από λευχαιμία.

Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις Η.Π.Α., όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού. Στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο μόσχευμα, καθώς επίσης και η μεταμόσχευση αυτή, δεν έχουν καμία σχέση με την απάτη της «δωρεάς οργάνων», αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δότης που παραχώρησε το μόσχευμα παρέμεινε ζωντανός και υγιής, σε αντίθεση με τους δότες της «δωρεάς οργάνων», οι οποίοι καταδικάζονται και οδηγούνται από τους «γιατρούς» ζωντανοί σε θάνατο.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (Εορτάζει στις 14 Ιουλίου)

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Εορτάζει στις 14 Ιουλίου

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
Ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς συγγράφεις, ασκητές και θεολόγους του Νέου Ελληνισμού και μάλιστα κατά τον 18ο αιώνα, συγκαταλέγεται δικαίως ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749 - 1809).

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΗ
Ο Άγιος Νικόδημος γεννήθηκε στη Νάξο, κατά το σωτήριον έτος 1749, από γονείς ευσεβείς που αγαπούσαν τον Θεό, τον Αντώνιο και την Αναστασία, η οποία όταν αργότερα έγινε μοναχή μετονομάσθηκε Αγάθη. Κατά τη βάπτισή του το παιδί πήρε το όνομα Νικόλαος. Ενόσω ήταν ακόμα μικρός διδάχθηκε τα κοινά γράμματα στην πατρίδα του, τη Χώρα, από έναν ιερέα της γειτονιάς του, πού τον έπαιρνε μαζί του και στις καθημερινές Ακολουθίες. Αργότερα πήρε μαθήματα από τον παπά Χρύσανθο, τον αδελφό του ιερομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού πού μαρτύρησε πρόσφατα [το 1779], ο Χρύσανθος βρισκόταν τότε στη Νάξο.
Όταν ο Νικόλαος έγινε 16 χρονών, τον πήρε ο πατέρας του και τον έφερε στη Σμύρνη, τον ανέθεσε δε στο διδάσκαλο της Σμύρνης, τον κύρ Ιερόθεον [Βουλισμάν] ο οποίος και τον τακτοποίησε στο κοινόβιο του σχολείου. Όταν ο μακάριος φοιτούσε στο σχολείο ήταν από όλους αγαπητός, από δασκάλους, επιτρόπους και τους συμμαθητές του.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

ΨΑΛΜΟΣ 8 - Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν...

ΨΑΛΜΟΣ 8 - Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν...

Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
Ψαλ. 8,2            Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.
Ψαλ. 8,2                   Κυριε ο κύριος όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως δε ημών των πιστών, πόσον ξακουστόν και ολόλαμπρον προβάλλει το όνομά σου εις όλην την γην, εις όλα τα δημιουργήματά σου! Η μεγαλοπρέπειά σου ως δημιουργού είναι ασυγκρίτως λαμπροτέρα από την λαμπρότητα των ουρανίων κόσμων, τους οποίους συ εδημούργησες.
Ψαλ. 8,3            ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.
Ψαλ. 8,3                   Από τα στόματα και αυτών ακόμη των νηπίων και θηλαζόντων παιδίων ήκουσας και ακούεις τέλειον ύμνον πίστεως και δοξολογίας προς σέ, εις πείσμα των μεγάλων απίστων εχθρών σου και εις καταζευτελισμόν και εξουδένωσιν εκείνου, ο οποίος τολμά να παρουσιασθή εχθρός και αντίδικός σου.

Διαβάζεις την Αγία Γραφή;



Διαβάζεις την Αγία Γραφή;
 
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα γινόνταν αν μεταχειριζόμασταν την Αγία Γραφή, όπως το κινητό μας τηλέφωνο;

Αν θα την κουβαλούσαμε μαζί μας παντού, όπως το κινητό μας τηλέφωνο;
 
Αν θα γυρνούσαμε πίσω να την πάρουμε εάν την ξεχνούσαμε, όπως το κινητό μας τηλέφωνο;

Αν «σερφάραμε» σ’αυτήν πολλές φορές την ημέρα, όπως το κινητό μας τηλέφωνο;

Αν θα την χρησιμοποιούσαμε για να λάβουμε μ
ηνύματα, όπως με το κινητό μας τηλέφωνο;

Αν την μεταχειριζόμασταν σαν να μη μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτή; όπως το κινητό μας τηλέφωνο;

Αν την δίναμε σαν δώρο στα παιδιά;
 
Αν θα την χρησιμοποιούσαμε ενώ ταξιδεύαμε;

Αν την χρησιμοποιούσαμε σε περίπτωση ανάγκης;

Μήπως αποφάσισες να το κάνεις;
Ωωωχ που είναι η Βίβλος μου; Α, και κάτι ακόμη.
Σε αντίθεση με το κινητό σας, η Βίβλος σας δεν πρόκειται ποτέ να αποσυνδεθεί επειδή ο Ιησούς έχει ήδη πληρώσει το λογαριασμό! Και δεν πρόκειται ποτέ να ξεφορτίσει, γιατί η μπαταρία είναι φορτισμένη εις αιώνας αιώνων!

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

ΝΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ... (Γέροντος Παϊσίου)

  ΝΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ... 
(Γέροντος Παϊσίου)
 
- Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
 
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχει μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
 
Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάει την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει…; Δεν θέλει την λιακάδα, θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.